Restat solvere rationes prius motas quarum quaelibet tractat unam materiam
De prima ratione
2
prima tangebat potentiam finitae capacitatis sive perceptivitatis et tales perceptiones ymaginantur sicut lineae nam sicut prima esset alir et perfectior ita in proposito
Obiectio
3
Et arguitur nam intrinseca perceptivitas non potest melius quantificari quam per suum effectum igitur
4
Item quod cognitio animae christi sit infinita hoc videtur impossibile quia quaelibet talis est sub minima specie et per consequens non debet dici infinita
5
Item quaelibet creatura naturalis esset aeque perfecta sicut supprema intelligentia
6
Item quaelibet creatura beata in infinitum magis minus beata quam beata patet quia caret latitudine beatitudinis et per consequens esset quaedam carentia perfectionis
Responsio ad obiectionem
7
Respondendum est et breviter dicendo quod probat de perceptione extrinseca unde notandum est quod infinitas de qua loquimur quasi nihil ponit perfectionis nisi quod modo accidentalis unde data aliqua ingredeae aliquis gradus eius excederet latitudinem alterius etc Et ideo notitia infinita non est perfectior quam minimus eius gradus et ideo perceptiones diversificatur specifice secundum diversitatem specierum unde licet anima christi prius pertineat infinite a deo dependens non plus cognoscit quantum ad esse perceptivum essentiale quam angelus unde ipsa christi anima finite percipit quantum ad esse specificum et non infinite quia perfectio specifica ponit simplicem perfectionem Et sic patet per ista quod ratio prima est sophistica / unde quaelibet notitia quantificatur secundum suum effectum
8
/ Et licet anima christi sit infinite perceptiva essentialiter tamen finite quantum ad speciem
9
Quantum est de latitudine entium ratio faciliter solvitur quia non loquimur de perceptione specifica sed de accidentali et ideo argumentum est inpertinens Advertendum est tamen quod anima non magis est perfecta cum infinita cognoscat quam cum finita
Tertia ratio
10
de 3a non est inconveniens hoc quod arguit quo ad gradus nihilominus extrinsece
11
De 4a advertendum est quod principalis pars beatitudinis est ipsum obiectum
12
Et dicitur ultra quod appetitus beatitudinis est secundum statutum gratiae et non naturae / nam non est appetitus nal secundum limitationem graduum secundum quantum gratia inclinat ad acquirendum Ex quo sequitur quod satis plene anima quietatur et non resolvitur Unde non est eadem proportio status beatarum in qua denominetur magis unus quam alter ai? quando aliqua duo comparantur non sufficit quod pars extremi dimittitur si aut beatitudo formalis duppletur ymo secundum pro efficitur duplum secundum quid et sic non sequitur infinita beatitudo defficit isti igitur non est in infinitum beatior aut econtra
Quomodo potest sustineri finitas
13
Restat dicere de aliis modis
14
unde sciendum est quod licet anima sit infinitae capacitatis naturaliter / tamen per miraculum potest esse infinitae sicut patet in naturalibus de vase pleno liquore quia deus per sui potentiam posset incentuplo plus facere continere / vel de igne et eius activitate etiam et huius oppinionis est adam
15
Alius modus est potentia animae terminatur descendendo et non ascendendo sed per modum potentiarum passivarum
16
Alius modus quantum ad gradum terminatur et non quantum ad speciem et est ymaginatio adae sed non de speciebus et salvat per hoc quod capacitas humana est finita Alii sunt multi modi / videlicet quod homo posset tantum mereri quod non plus / et si isti modi non tenerentur posset dici quod animae capacitas esset infinita quo ad gradum et quod ad speciem
17
Unde notat adam unam distinctionem scilicet quod duplex est capacitas
18
una subiectiva alia activa ista est infinita / alia scilicet prima passiva
19
Alia est evidenter contentiva quae communicatur rebus unde quaelibet creatura est huiusmodi
20
Alia est representativa et in deo est infinita et in creatura finita
21
Alia coexistentiva et ista mediate creatura capit deum et isto modo quaelibe res est infinitae capacitatis et sic finis
Conclusiones
22
Prima conclusio lectionis praesentis fuit quod proprietatem personarum sunt ipse personae
23
2a conclusio proprietates divinarum personarum aliter se habent ad personas aliter ad essentiam quia sunt distinctiones personarum et non essentiae
24
3a conclusio deus est et tamen non sicut de substantia unde pater est sua proprietate pater et non est sua essentia et haec sufficiant pro praesenti dicta
