Lectio 61, de Trinitate

quarum prima est Cui Quaelibet denominationi perfecte simpliciter ratio essentialis eiusdem rationis adaequate verbi gratia prima denominatio perfectionis sumitur est ens et quicquid a parte obiecti significatur per ens inquantum ens est eiusdem rationis adaequate igitur etc Et proportionaliter quidquid significatur a parte obiecti etiam in quantum est ens vivens vel volitivum a parte rei est eiusdem rationis adaequate

2a propositio huiusmodi ratio obiectalis in infinitum potest communicari naturae nam sicut sint infinitae species communica producibiles per dei potentiam sic huiusmodi esse variae creaturis correspondet et communicatur esse variae rebus nam infinitae speciei communicantur gradus correspondentes et sic de qualibet specie potest concedi / unde speciei plantae communicatur esse in superiori gradu

Et ex hoc sequitur quod homo est perfectior asino secundum rationem essendi in esse suo Sed circumscriptis omnibus accidentiam speciebus adhuch primam denominationem perfectius pertineat quam asinus Unde capiamus per impossibile ad ymaginationem quod homo deperdet successive denominationes suas superiores sicut esse reale et esse risibile et sic de aliis sucessive ab ipso aufferentur usque ad primam suis denominationem sic isto casu stante illud quod remanet est perfectius esse et tamen est ultimum remanens scilicet esse et pertineat magis quam infinita spcies

Ex hoc sequitur quod multi sunt gradus ponendi praedicato correspondentes verbi gratia Illud quod remanet habet esse et est eiusdem rationis cum primo et non quo ad speciem et hoc habet intrinsece

3a propositio sicut conceptus correspondens denominationum perfectibili est prior et alterius speciei pra?lis de posteriori ita proportionaliter correspondet filii a parte obiectali ratio obiectalis prior possibilis tamen concurrere unitive comparatione ratione obiectali correspondente ultimatae unde conceptus entis est alterius speciei cum esse vitae tamen communicantur in praedicando Et ymaginatur quod ratio obiectiva est p?lis unitive unde etiam sicut conceptus entis est alterius speciei ita ratio obiectalis essendi sicut iam praedictum est et hoc est per modum actus posterioris Et sic est similitudo quaedam manuducitiva

Et per quamdam analogiam recipiemus distinctionem formatum Et sic ymaginatur suae species in esse / quia ratio obiectalis est quodam modo actus et concurrunt unitive ut dictum est et hoc tenet sic de rippa et nisi haberetur talis ymaginatio quis non posset recte ad notitiam distinctionis formalitatum devenire Ex quibus potest concludit quod tot sunt formalitates quot sunt species in se

quod quanto res perfectior tanto compositor patet de qualibet compositione quia magis participat latitudinem entis Et dictum est obiectali ita de aliis

2o tanto imperfectior tanto maiores numeri concurrunt praedicamentorum formalium

Consequenter quanto est actualior tanto potentior patet quia per acquisitionem graduum redditur maior et potentior intrinsece

2a propositio infinita supprema intelligentia si daretur ipsa esset intrinsce infinite potestatis patet quia infinitae actualitatis esset quoniam infinitos haberet etc

3a propositio sola illa est infi?lis cui repugnat cui repugnat potestas ad alterius obiecit rationis successionem et sic secundum istas ymaginationes salvarentur multa dicta doctorum antiquorum et sine hiis non videntur posse salvari / licet tamen ista positio sit falsa Et per hoc etiam haberetur ymaginatio de distinctione unibilium nam ymaginatur quod a parte rei esset distinctio et utrum multiplicatur dicitur quod non ydempticatur hoc tamen formaliter et sic pari passu ymaginaretur distinctio inter esse et essentiam et inter angelum et esse illius et sic de ydeis sicut plato quod esset una ydea quae esset in generalis et in corporalis et licet ista positio sit falsa tamen ostendit multa bona et utilia ad extra et subtilia

Consequenter tamen applicando dicta nostra materiae trinitatis de qua praetendimus elucidare dicitur quod nulla penitus est talis in deo distinctio patet hoc nam si sit ultimus gradus importaret deffectum quia imperfectionem modo nulla talis in deo est reperibilis igitur talis distinctio non est ponenda

2o etiam habitudo rationum obiectalium prioritatis et posterioritatis non habet hic locum / quantum ad primum non essendi est unicus gradus in deo simplissimus et perfectionis infinitae In creatura autem non sic est sed perfecte et sic non univocatur ratione essendi conditio Consequenter ponit quo modo creaturae univocatur secundum praedicta Ita quod omnia entia sunt eiusdem rationis specificae quantum ad unionem

Quantum ad 2m non est ymaginandum sicut in creatura quod ratio in deo sit possibilis ratione vitae sed concurrunt aequae primo unitive absque potentialitatis ordine et perfectionis posterioritatis intrinsece per simpliciem ydemptitatem modo simplicissimo Et ita rationes obiectales sic concurrunt aeque primo Et secundum hoc dicunt aliqui doctores quod nullo modo distinctio formalitatum arguit infinite sed potius simplicitatem / sed quia hoc convenit modo trinitatis dicetur suo loco Et adducentur in alia lectione deo dante rationes scoti et sic de isto ad praesens sufficiat