Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Philosophia theologiae ancillans

Exercitatio 1

Articulus 1 : Affertur prima divisio Entis realis, et ostenditur solum Deum esse Ens necessarium.

Articulus 2 : Proponitur secunda divisio Entis realis, et probatur solum Deum esse Ens per essentiam.

Articulus 3 : Affertur tertia divisio Entis realis, et explicatur quomodo Deus sit actus purus.

Articulus 4 : Affertur quarta divisio Entis realis, quae est petita a modis existendi.

Articulus 5 : Explicatio istarum vocum, Ens, Essentia, Existentia, Subsistentia, Suppositum, et Persona.

Articulus 6 : An in creaturis suppositum, et singularus eius natura, re differant.

Articulus 7 : ' Quae sit causa cur compositionem ex essentia et existentia, item ex essentia et subsistentia, creatis substantiis, non autem Deo tribuant Philosophi.

Articulus 8 : An hoc posito, quod omnis perfectio, sit de essentia Dei, sequatur subsistentiam personalem esse de eius essentia: et an Deus, quatenus est communicabilis tribus personis Trinitatis, sit persona.

Articulus 9 : An Deus, ut est communis tribus personis, sit singularis substantia: et an tres personae Trinitatis: sint tres singulares substantiae.

Articulus 10 : An Christus, quatenus homo, sit persona: item an Christus, quatenus homo, sit ubique

Articulus 11 : An Vbiquitariorum argumenta ab unione personali petita, sint valida.

Articulus 12 : An subsistentia personalis te logos, sit naturae eius humanae communtcata: et, an recte loquantur, qui dicunt humanitatem Christi subsi¬ stere ubique, per subsistentiam te logos: item existere ubique secundum Esse suum personale.

Exercitatio 2

Articulus 1 : De formarum materialium, et immaterialium diversitate.

Articulus 2 : De duplici materiae causalitate, et potentia: item de formarum eductione ex potentia materiae.

Articulus 3 : An anima rationalis sit ex traduce

Articulus 4 : An, et quomodo homo vere generare hominem dicatur

Articulus 5 : Vtrum generatio posita sit in productione formae, an vero in conjunctione formae cum materia.

Articulus 6 : An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.

Articulus 7 : Solvuntur argumenta quae afferri solent. contra praecedentem doctrinam de propagatione natinae corruptionis per semen parentum.

Articulus 8 : Proponuntur et solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.

Articulus 9 : Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, et infusionem animae.

Articulus 10 : An possit reddi commodior aliqua, aut expeditior ratio traductionis concupiscentiae, seu propensionis ad malum quam diximus esse tertiam partem peccati originalis.

Articulus 11 : Considerantur duae aliae sententiae de traductione peccati

Articulus 12 : ostenditur, eos qui animarum creationem impugnant, multum inter se dissentire: et confutantur tres primae eorum sontentiae de origine animae.

Articulus 13 : Refellitur quarta sententia, quae est Balthasaris Meisneri

Articulus 14 : Confutatur quinta sententia, quae est Timothei Brighti Cantabrigiensis

Articulus 15 : Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.

Exercitatio 3

Articulus 1 : De firmitate, certitudine, et evidentia assensuum mentis nostrae.

Articulus 2 : Quomodo inter se differant, scire, credere et opinari.

Articulus 3 : An fides semper sit τῶν ζsολετομενῶν

Articulus 4 : An fides possit esse simul cum scientia de eadem propositione, et in eodem intellectu.

Articulus 5 : De fidei divisione in explicitam, et implicitam: et an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca et implicita Pontificiorum fide.

Articulus 6 : De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, et gloriae.

Articulus 7 : An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.

Articulus 8 : In quo solvuntur tres quaestiones. Prima est, An fides bene distinguatur in infusam, et acquisitam? Secunda est, An fides sit certior ipsis scientiis? Tertia est, Quid sit proprie credere in Deum?

Articulus 9 : Refellitur Sententia Nicolai Grerinchoru, dicentis habitum fidei non esse infusum, sed acquisitum.

Articulus 10 : An fides actualis aut habitualis infantibus insit, aut inesse possit.

Articulus 11 : An in Daemonibus sit fides

Articulus 12 : An fides fuerit in anima Christis et an sit in Sanctis, qui iam in coelum translati, habent Dei cognitionem facialem, ut ut loquuntur Scholastici.

Articulus 13 : An recte negent Remonstrantes, Adamum ante lapsum habuisse potentiam credendi in Christum.

Articulus 14 : An obiectum fidei possit esse falsum

Articulus 15 : Quomodo solvendum sit illud argumentum Remonstrantium: Quod unusquisque tenetur credere, illud est verum, etc.

Articulus 16 : An fides sit assensus, discursibus: Et an Pontifici utantur, circular. discursu in stabilienda fide

Articulus 17 : An notitia sit actus ab habitu fidei elicitus.

Articulus 18 : An fiducia sit actus fidei.

Articulus 19 : An fiducia sit actus intellectus, et quomodo differat ab assensu.

Articulus 20 : Utrum obiectum fidei salvificae sit remissio peccatorum iam impetrata; An pero sit remissio peccatorum impetranda et obtinenda vbi obiter solvitur praecipuum argumentum Bellarmini contra objectum et naturam fidei justificantis.

Articulus 21 : An et quatenus fides ad voluntatem per¬ tineat.

Articulus 22 : Utrum Charitas sit forma Fidei.

Articulus 23 : An Religio sit virtus Theologica a Fide distincta.s

Articulus 24 : Ostenditur Theologiam viatorum tribus modis accipi: et probatur, Theologiam primo modo acceptam non esse habitum a Fide re distinctum.

Articulus 25 : Probatur, contra Antonium Ruvium. Theologiam secundo modo acceptam, non esse scientiam, sed fidem dirinam

Articulus 26 : Probatur, Theologiam tertio modo acceptam, hoc est, Theologiam Scholasticam, esse habitum aggregatum ex Fide, et Philosophicis disciplinis.

Articulus 27 : Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.

Articulus 28 : vtrum Theologia sit disciplina speculativa, an practica,

Articulus 29 : An Theologia Viatorum dici possit speculativa a speculatione, seu pisione quae futura est in Patria.

Articulus 30 : An vera et proprie dicta Theologia possit esse in homine impio, seu non renato

Prev

How to Cite

Next

Articulus 15

Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.
1

ART. XV. Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.

2

pVi putant animam esse ex traduce, & κῳa Deo non creari & infundi, illi necesse habent asserere animam aut educi ex potentia seminis per concursum passivum materiae, aut produci ab anima patris, absque concursu materiae seminis: nam inter haec duo nullum datur medium. Prior sententia a me confutata est, art. 2. & ra. Posteriorem modum loquendi in quatuor alios dispescere ac subdividere possumus. Si enim anima patris sine concursu materiae seminis producit animam filij, Vel producit eam ex tota sua substantia, vel ex parte suae substantiae, vel ex semine quodam spirituali, Vel ex nihilo. Primum modum tuendi traducem nemo ( quantum intelligo) amplectitur: nam ut bene monet Bellarm. lib. 4. de amisse gratiae, cap. II si anima filii fit ex tota anima patris, vel parens deinceps caret anima, quippe qui totam transfudit in filium: vel tota manet, & in patre & in filio: utrumque est evidenter falsum. Secundam sententiam confutavi art. I2. Tertiam art. IS. & Quartam art. IaVnde concludo, nullum posse excogitari modum tuendi, aut explicandi propaginem animarum, qui non sit in hac disquisitione confutatus.

3

ae Dicet aliquis, sententiam de traduce, quam vis multis difficultatibus Philosophicis sit exposita, in Theologia tamen esse tutio. rem, quia magis expedite & facile explicat modum quo originalis corruptio a parentibus in liberos derivatur. Respondeo, eos qui hoc asserunt, gratis illud asserere: nemo enim ex. isto numero potest commodius aut expeditius explicare peccati originalis propagationem, quam nos qui animarum creationem: defendimus: hoc autem manifestum erit, siTraduciariorum sententias sigillatim eonsidetemus.

4

2 Primo igitur, illi qui dicunt animam. educi ex potentiam materiae seminis, necesse habent nobiscum asserere, animam a semine, & sic a corporeo quodam, infici, ut recte obserpavit Meisuerus, sect. 2. cap. 4. quaest. I. oportet enim eos dicere animam contrahere labem ab immundo semine, ex cuius potentia educitur.

5

4 Secundo, illi qui dicunt parentem und cum semine emittere animae particulam, parum: commode explicant peccati propagationem, quia ex ista sententia sequitur, filium non solum esse reum primi lapsus, sed etiam omnium peccatorum a proximis parentibus commissorum, ut probatum est art. I2

6

S Tertio, illi qui afferunt animam patris producere animam filii ex semine spiritualis illi item qui putant animam patris producere animam filii absque ullo concursu passivo, vel seminis materialis, vel seminis spiritualis, & proinde ex nihilo, non possunt dici commode aut expedite explicare peccati propagationems, quia excogitarunt modum quendam impossibilem propagationis, & principiis tum Philosophiae. tum Theologiae contrarium, ut probatum est art. Io&II

7

S Sgllogisinus quo Meisuerus & reliqui Traduciari utuntur, ad explicandam peccati originalis propagationem, ita se habet, Quale est propagans vel traducens, tale est propagatum pel traductum: at animae parentum quae propagant, sunt infectae peccato: Ergo & animae filiorum. Quia autem aliquis ex Bellarmino obpicere potuit, ex hoc argumento sequi animam iustificatam procreare animam iustam in filio, Meisuerus argumentum suum cautius format, & sic ratiocinatur, Qualis est anima parentum in sese, talem quoque propagat animam: at in sese est peccatriae, licet hoc peccatum qusto von imputetur: Ergo animam quoque peccatricem propagat.

8

V Meisneri ratio, etiam sic concepta & limitata, parum efficax est, & propositionis falsitate laborat, Si enim anima patris propagat & producit talem animam, qualis est ipsa in sese: necessario sequitur animam ornatam eruditione, & liberalium artium cognitione, talem animam in filio producere: nam ea in sese considerata, istis habitibus est ornata. Dicet aliquis: Quid si sic fores metur ratio: qualis est anima patris ex se & suam naturam, talem propagat animam: generatioenim est actio naturae: at ex se & sua natura est destituta habitibus artium & scientiarum: nam labore & industria acquiruntur, non vero naturaliter insunt isti habitus animae: Ergo talem propagat animam. Respondeo, animam parentum non ratione naturae suae simpliciter consideratae, esse destitutam habitibus: scientiarums absolute enim loquendo, illi habitus sunt naturales (ut docent nostri contraPontificios, dum loquuntur de originali iustitia:) sed ratione naturae corruptae & depraratae. Generatio autem neque est actionaturae corruptae, neque per gratiam reno. vatae, sed naturae simpliciter & absolute consideratae, ideoque Physice loquendo, & non considerando occultum Dei iudicium in. hoc negotio, ea sola possunt vi generationis. propagari, quae pertinent ad naturam hominis simpliciter & absolute consideratam: labes autem peceati hoc modo se non habet, hoc est, non est homini naturalis absolute loquendo. FINIS.

PrevBack to TopNext

On this page

Articulus 15