TITULUS VII

Romanus Pontifex potest libere papatui renunciare. H. d. secundum Zenz.

Bonifacius VIII.

Quoniam aliqui curiosi, disceptantes de his, quae non multum expediunt, et plura sapere quam oporteat contra doctrinam Apostoli temere appetentes, in dubitationem sollicitam, an Romanus Pontifex, maxime quum se insuf¬ ficientem agnoscit ad regendam universalem ecclesiam et summi pontificatus onera supportanda, renunciare valeat papatui eiusque oneri et honori, deducere minus provide videbantur: Coelestinus Papa quintus praedecessor noster, dum eiusdem ecclesiae regimini praesidebat, volens super hoc haesitationis cuiuslibet materiam amputare, delibera¬ tione habita cum suis fratribus ecclesiae Romanae cardinali¬ bus, de quorum numero tunc eramus, de nostro et ipsorum omnium concordi consilio et assensu auctoritate apostolica statuit et decrevit, Romanum Pontificem posse libere re¬ signare. Nos igitur, ne statutum huiusmodi per temporis cursum oblivioni dari, aut dubitationem eandem in reci¬ divam disceptationem ulterius deduci contingat, ipsuminter constitutiones alias ad perpetuam rei memoriam de fratrum nostrorum consilio duximus redigendum.

Si in fraudem exspectantis primam vacaturam, quum in proximo crederetur pinguis vacare, renunciet aliquis tenuem, quam habebat: non tenetur exspectans illam recipere; immo illa dimissa exspectabit aliam sine fraude vacantem. Et si illi renuncianti illa pinguis postea conferatur, hoc ipso probata sit fraus, et carebit utraque.

Idem.

Si, te praebendam vel dignitatem in aliqua ecclesia proximo vacaturam auctoritate apostolica exspectante, aliquis praebendam seu dignitatem tenuem obtinens in eadem, fraudulenter ei renunciet, ut, illa primo sic vacante raecludatur tibi via per consequens ad obtinendum prae- endam vel dignitatem aliam pinguiorem, quae per mortem alicuius vel alias in ipsa ecclesia creditur verisimiliter in proximo vacatura: per renunciationem huiusmodi, dummodo

de praemissa fraude appareat saltem per aliquas probabiles coniecturas, ut, quia dictae renunciationis tempore is, qui praebendam vel dignitatem pinguiorem habebat, infirmitate gravi detinebatur, vel aliquid aliud imminebat, propter quod illius praebenda seu dignitas vacare in proximo probabiliter credebatur, nullum tibi volumus obstaculum interponi, quo minus, praebenda vel dignitate praedicta sic fraudulenter renunciata omissa, possis dictam pinguiorem, quum eam vel aliam si prius ipsam vacare contigerit, auctoritate prae¬ fata libere petere veluti tibi debitam, et habere. Ceterum si praedicto renuncianti huiusmodi praebenda vel dignitas pinguior forsitan conferatur, eo ipso dicta fraus intelligatur esse probata, et idem renuncians habita omnino careat et ambita.