Caput 12

CAPUT XII. In quo de fraternitate Christiana

TRATERNITASCHRISTIANA, est singularis & eximia charitas, per quam veri Christiani tanquam domestici fidei, propter veritatem quae in illis in aeternum manet, se mutuo agnoscunt pro fratribus in Christo, & conservant unitatem spiritus, idem sentiunt, & se mutuo instruunt, docent, monent, adjuvant consilio & re, non dubitantes etiam animam suam pro aliis fidelibus ponere, ut vera religio inter ipsos conservetur ad Dei gloriam & Ecclesiae salutem. 2. Joh. v. 1, 3.

Ei summopere studendum: I. Quia mandata est a Deo, Rom. 12. 10. Philipp. 2. v. 2, 3. 4, 7. 2. Petr. 1. 7. 1. Joh. 3. v.16. Debemus pro fratribus animas deponere, I Thessal. 4. 9. Hebr. 3. v 13. & cap. 12. v. 15, 16. 1. Petr. 2. 17. Fraternitatem diligite: & cap. 2. 8.

II. Quia ad illam invitant nos aliorum vere fidelium exempla, ut Maccabaorum & aliorum fidelium Iudaeorum pro fratribus adver sus Gentiles pugnantium. Iohannis & aliorum Christianorum 2 Joh. v. 1. Pauli Apostoli, I Thessal. 2. v. 8

III. Quia exercetur erga illos quos Christus tanti fecit ut pro illis pretium tieret

Maxime declaranda est erga ministros verbi Dei, I. Thessalon. 57. vers. 13.

Opponitur ei odium erga consortes Christi, quod modis omnibs. fugiendum. I. Quia quos Christus sibi univit, pro quibus ille natus, passus, & mortuus est, illi nequaquam odio habendi.

Tantum de charitate erga vivos: sequitur de cha ritate erga mortuos.