Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Aureum Rosarium Theologiae

Liber 1

Prologus

Abyssus

Absolutum

Abstractum

Accidens

Actio

Addiscere

Adorare

Affectus

Affirmatio

Agere vel actio

Actus animae

Aliud alius alter

Amare vel amor

Amor dilectio et caritas

Amor de ab aeterno ad entia

Angeli ad trinitatem et ad ea quae sunt fidei mysteria

Anima humana est ad dei imaginem

Apparere scilicet Deum in creatura

Appropriata divina ubi proprie

Arbitrium liberum

Argumentalis processus an liceat in theologia

Ars artis habitus quomodo differet ab aliis habitibus vicem

Asserere aliquid de deo

Attributa divina

Bonitas vel bonum

Caritas

Causa

Certitudo

Circumincessio

Cognoscere Deum

Compositio

Comprehensio

Conceptus

Consuetudo

Creare quomodo dicitur de Deo

Dependentia

Deus

Dicere vel dictio

Diligere vel dilectio

Distinctio quales habet modos vel quot

Diuinus

Donum

Elementum

Ens primo

Equalitas

Errare

Esse essentiae et esse existentiae

Eternitas

Evum et Eviternitas

Exclusiva dictio

Fidei christianae

Filius vel filiatio

Finis vel finalis

Finitum

Forma

Frui et uti

Generatio

Genus

Habitus

Hereticus

Hierarchia

Hilias

Hisocheies

Honestas

Identica praedicatio

Imago

Immediate

Immensitas

Immutabilitas

Incircumscriptibilitas

Incomprehensibilitas

Individium

Inesse

Infinitas

Ingenitum

Intellectus

Intentio

Iustitia

Liber

Liberum

Localis motus

Lumen Luminosum

Maior et Minor

Malum

Mens

Meritum

Misericordia

Missio

Mobile

Modus

Modus quo aliquid

Modi quibus aliqua

Modi quibus aliqua

Modi perseitatis

Moralis vel mos

Motus vel mutatio

Mundus

Natura et naturale

Necessitas

Negatio

Numerus

OBduratio

Obiectum

Obiectiva

Omnipotentia

Opinio

Ordo

Originari

Passio

Pater

Perfectio

Permissio

Persona

Possibile et impossibile

Potentia

Praxis

Precipere

Predestinatio

Predestinatio

Praedicatio

Praepositiones

Praesentia

Primum et prioritas

Principium

PRivatio

Processio

Proprie et proprietas

Providentia

Pulcritudo

QUiditas

Quo est et quod est

Ratio

Reduplicativa

Relatio

Reprobatio

Revelatio

Sapientia

Scientia

Se

Si

Solus

Sophistice

Species

Spiratio

Subiectum

Substantia

Summum

Theologia

Transferre

Trinitas

Vertias

Vestigium

Virtus

Vita

Univocum

Voluntas

Voluntas

Xristus (Christus)

Ydea (Idea)

Ypostasis (Hypostasis)

Liber 2

Prologus

Abel

Actio

Accipiter

Actus bonus vel malus

Actus disputato

Adam

Aer

Angelica

Anima

Animalius

Animal

Annus

Apparitio

Aqua

Arbor

Arca

Arcus

Argentum

Armonia

Ars

Augumentum

Auis

Auris

Aurum

Babylon

Balsamum

Bellum

Benedictio

Benefactor

Beniuolentia

Bestia

Bonum

Cain

Casus

Causa

Celum

Cerebum

Complexio

Conscientia

Corpus

Costa

Creatio

Demones

Dies

Differentia

Digestio

Diluuium

Elementum

Embryo

Epacta

Error

Etas

Eternitas

Eua

Fons et Fluuius

Forma

Fortuna

Fructus

Generare

Gens

Gratia

Grana

Guma del Gumi

Habitus

Herbe

Hierarchia

Homo

Ignis

Ignorantia

Imago

Impressiones

Inferni

Infermitas

Innocentie

Intellectus

Intentio

Intrinsecum

Iusticia

Lac

Lachryma

Lapis

Liber

Libertas

Liberum arbitrium

Lignum

Lingua

Locus

Lux

Malum

Mare

Materia

Mel et cera

Membrum

Memoria

Mensura

Meritum

Metalla

Misericordia

Mons del Montes

Monstrus

Mors

Mortui

Motus

Mulier

Mundus

Natatile

Natura

Nebula

Nobilitas

Noe

Nutrimentum

Obedientia

Obiecta

Oleum

Operatio

Ordo

Originalis

Originalis

Paradisus

Passio

Peccatum

Pena

Pisces

Piata

Potestas

Principium

Prophetia

Proportio

Quattuor

Ratio

Ratio seminalis

Radius

Rapacia

Raptus

Reductio

Relatio

Reminiscetia

Reprobatio

Reptilia

Sanitas

Scientia

Semen

Sensualitas

Sensus

Serpens

Seruitus

Synderesis

Somnus

Sonus

Speculum

Tentatio

Tempus

Terra

Vegitabile

Ventus

Vermis

Vigilia

Vinum

Virtus

Vita

Volatile

Volutas

(X)Christus et Christia

Yris

Zodiacus

Liber 3

Prologus

Abba

Abraam

Adam

Adoptio

Adoratio

Adventus dei

Amicicia christi

Amor dei ad creaturas

Angelus

Anima

Anima separata

Annunciatio domini

Apostolus

Ars et scientia

Ascensio christi

Assumptio

Aurea et aureola

Baptismus

Beatitudo

Caput ecclesie

Character

Charitas

Celum

Cognitio christi

Communicatio idiomatum

Conceptio

Conceptio beate virginis

Concilium generale

Concupiscentia

Decima

Dies

Dilectio

Divinatio

Donum spiritus sanctus

Dulia

Fides

Filiatio

Filius

Fortitudo

Fructus

Furtum

Gratia

Homicidium

Honor

Incarnatio

Iuramentum

Iustitia

Lex

Luxuria

Mediator

Mendacium

Meritum

Mors

Nomen

Oratio christi

Passio christi

Periurium

Preceptum decalogi

Prudentia

Resurrectio

Sapientia

Sessio christi

Spes

Temperantia

Timor

Virtus cardinalis

Vita

Zelus

Epilogus

Liber 4

Prologus

Abel

Absolutio

Altare

Aqua

Aureola

Baptismus

Beatitudo

Beneficium

Bigamia

Calix

Character

Casus

Cathecismus

Circumcisio

Clauis

Confessio

Confirmatio

Contritio

Correctio

Chrisma

Damnati

Dos

Elemosyna

Emptio

Eucharistia

Excommunicatio

Extrema unctio

Ieiunium

Indulgentia

Infamia

Interdictum

Irregularitas

Iudex

Iudicium

Iustificatio

Matrimonium

Missa

Oratio

Ordo

Poenitentia

Poenitentia peccatorum venialium

Punitio damnatorum

Recidiuatio

Resurrectio

Restitutio

Sacramentum

Satisfactio

Scandalum

Sepultura

Simonia

Testamentum

Votum

Xenodocium

Prev

How to Cite

Next

Mendacium

1

1

Mendacium prohibe tur in quinto praecepto secunde tabule vt dicit ma gister in. iii. disti. xxxvii. Ubi nota quod secundum Alex. de ales in. iii parte summe. In isto praecepto Non lo¬ quaris falsum testionium contra poxim: prohibetur omne genus mendacii quod est peccatum mortale. non autem illud quod est veniale. et hoc large quia stricte solum mendacium in iudicio prohibetur etiam falsitas aperte dicentis et taciturnitas veritatis¶ Sed contra dicta arguitur quod praedicta hoc in isto praecepto non prohibeatur. quia qui falsu testionium fert non solum peccat contra proximsed et con seipsum. Et quando ad vtilitatem proximi fert falsum testino nium sine dubio peccat. et non contra proxim s iset contra deum ergo prohi pitio falsi testionii non spectat ad hoc praeccptum: sed ad prae ceptum prime tabule. Respondetur secudum scilicet Bona. in. iii. di. xxxvii. in expositione litterali quod in hoc praecepto prohibetur falsitas oris. praecipuc prout ordinatur ad nocumtum proximi. per consequens nihilominus iquantum ordinatur ad nocumentum sui. verbum enim ad alterum est. et qui fal sum alteri loquitur quodammodo et si non noceat aliquid auferendo: fallit tamen decipiendo

2

¶ Ad arguutum mentum patet ex dictis. et quia mendacium est contra deum: seipet: et qundo que contra proxim. Et ideo inquantum est contra deum poest prohiberi in se cundo praecepto prime tabule. et inquantum est contra proxim magister declarauit fore prohibitum in quinto praecepto secunde tabule di. Non loquaris coutra poxim etc. vbi crimem mendacii et periurii prohibetur

3

¶ Queritur quid sit mendacium: Rt.secndm Aug. et allegat magister i littera li. iii. di. xxxviii. quod est falsa significatio vocis cum intentione fallendi

4

¶ Sed contra hanc diffinitionem arguitur sic. Abstracti et concreti eadem est diffinitio. sed men tiri potest quis sine vocis falsa sercatione. secundum quod dicit magister. videlicet cum quis intendens dicere falsum dicit verum. Similiter mendacium it fieri sine voce. quia mendacium praet esse sicut in verbis ita et in factis ergo non tantum debet dici falsa sercatio vocis: sed etiam operis Confirmatur: quia qui mentitur mendacio officioso vel iocoso non intendit fallere: sed prodesse aute delectari ergo praedicta diffinitio non conuenit omni mendacio Responde scilicet Bona. di. qua supra in exposi tione litte. quod ad completum esse mendacii duo concurrunt. videlicet falsa vocis sercatio sicut materiale. et fallendi intentio sicut formale. ideo recte est assigrnata notifica tio mendacii

5

¶ Ad argumentum autem dicendum quod mendacium non tantum dicit comparationem ad mentientem: sed est ad ipsam rem de qua fit secundo. Mentiri vero proprie dicit comparationem ad ipset mentientem. et ideo plus claudit in se mendatium quam mentiri. Et ideo mendacium proprie est in verbis quae sercant mentis conceptum. licet est dicatur esse medacium in aliis aliquo moanalogice. et per posterius repariatur.

6

¶ Ad confirmationem dicendum quod ista notificatio per priu huenit mendacio pernicioso. iocoso et officioso conuenit quodammodo quasi per posterius Unde vocabusum fallendi in notificatione mendacii non tantum importat deci pere sed etiam falsum dicere. quod est commue et generale omni mendacio

2

7

¶ Que differentia est inter mentiri: falsum dicere: et dicet mendacium: Respondetur quod mentiri est contra mentem re Unde ille qui dicit quod praeutat aliud siue illud sit verum siue falsum mentitur. Falsum vero potest quis dicere sine mendacio cum scilicet credit verum cum tamen non est. et si debitam adhibuit dili gentiam non peccat. quod si non: peccat venialiter. vtque. xxii. q. ii. homines. nisi in casu tenerentur diligentiam adhibere. puta in actu testificandi. vbi imminet damnum notabile proximo. vel in iudicio. quia sic esset mortale. vel cum vult iurare. xxii. q. ii animaduertendum.

3

8

¶ Quot sunt genera mendaciorum Respndetur secundum Aug. et habtu. xxiii. q. ii quod sunt octo

9

¶ Primum in doctrina christiane religionis. Et secundum Alexam. religio hic accipitur ne dum pro eo quod nos ligat ad ea quae sunt fidetetra etiam prout ligat ad bonos mores. quia in his duobs consistit religionischristiane summa

10

¶ Secundum est vt aliquem ledat iniuste in corporalibus cum nullius vtilitate. sicut falsus testis in causa criminali

11

¶ Tertium est quod alicui nocet sed tamen alteri prodest. vt testimonium in causa pecuniaria.

12

¶ Quartum est quod fit sola mentiendi vel falledi libidine. vt cum delo ctanlis in astuta mendaciorum compositione non habens respectum nec ad nocendum nec ad adiuuandum alicui. sed solum quia placet sibi

13

¶ Quitum est quod fit placendi cupiditate. vt mendacium adulationis

14

¶ Sextum est quod nulli nocet sedt alicui prodest scilicetne pecunla sibi auferatur indehite: vel iniuste ledatur

15

¶ Septimum est quod similiter alicui est vtile ad corpus vt scilicet mortem euandat

16

¶ Pctauum est quod similiter prodest alteri vt virginitatem seruet. Sed secundum Alexam. vbi supra scntum Bonanem. et Rich. i. iii. dist. xxxviii. mendacium habet prosuo formali completiuo intentionem fallendi. Et ideo secundum intentionem mentientis diuersum erit mendacium in specieSi enim intendit solum prodesse: sic erit mendacium officiosum. Si delectare: sic erit iocosum Si ledere: sic erit perniciosum. Perniciosum tenet tres primas differenti as. quia aut in spiritualibust et sic est primum. aut in corporalibus: et sic est secundum. aut in temporalibus et sic est tertium. Officiosum continet tres vltimas specie scilicet Si in temporalibus: sic est sextum. si in corporalibus sic est septimum. si in spiritualibus: sic est octa uum. Ociosum continet quartam et quinta specitum. quia aut vult delectare seipsum: et sic est quartum. autm alterum: et sic est quintamum Primum istorum est grauius et vltimum leuius.

4

17

¶ Utrum essentiale sit mendacio esse. peccatum: Et arguitur quod non. per exempla.

18

¶ Prio sic Gen. xxii. Abraam cum intenderet filium immolare dixit se cum puero reuersurum ad suos. Et Isaac vxorem suam dixit esse sororem suam. Gen. xxvi. Et exemplum habetur de Iudith et aliis nonnull. Si ergo factam patriarcharum narrat scriptura non sicut rprehendenda sed sicut imitanda. et ipsi mentiti fuerit. vidicitur quod mentiri possit aliquis sine peccato

19

¶ Preterea in scripturis prponuntur multe locutiones quae secundum itentionem litte false si sicut illud Iudicum. ix. Ierunt ligna vt facerent sibi regenet disputantes proponunt multa quae sciunt ese falsa Cum ergo sacra scriptura absque peccato sit data scripta inspirata et disputatio eius sit laudabilis et meritoria videtur quod aliqua mendacia dici possint sine vlla culpa ergo etc.

20

¶ Item dicit Amb. quod mendacium non est solum in verbis sed etiam in actis si mulatis. Sed facere potest aliquis opera simulata sine peccato. sicut fecit Iosue qui simulauit se fugere ante habitatores Hai. Et Dauid qui simulauit se stultum ante achis regenm. et Iehum qui simulauit se cultorem Baal. ergo pari ratiovidetur quod mendacium possit fieri in verbis sine peccato e Confirmatur: quia maius malum est homicidium et furtum quam sit mendacium. Sed furtum: et homicidium potest fieri sine peccato ergo etc.

21

¶ In contrarium tamen dicit Augis. liro de mendacio. Quisquis aliquod genus mendacii pecnta no esse puta uerit semetipet turpiter hocipit. Respondet scilicet Bona. i. iii. dixxxviii. ar. i. q. ii quod absque dubio omne mendacium est peccatum. et adeo et ipsi mendacio essentiale esse peccatum vt nullo pacto: nullo fine: nlla dispensatione nec diuina nec humana possit fieri bene. et in hoconcordant doc. Sed rationem. huius difficile est assignare. Et post diuersorum dicta subdit idem. quod dupliciter dicitur aliquid esse malum. Aut ex gne. actus. vtpote cum actus transit super indebitam materiam. autm ex malicia intentionis. Cum autem transit actus super indebitam materiam hoc praet esse dupliciter. Uel respectu dei vel respectu proximi. Si respectu dei: sic est malum in se et secundum se. nec vllo modo potest bene fieri sicut est odire vel blasphemare deum Si respectu proximi: sic est nocumentum inferre in persona vel in rebus. sic est malum in se: et potest aliquo fine bene fieri. quia potest recta intentio superuenire et dispensatione. Cum autem aliquid est malum ex malicia intentionis: tunc siue sit respectu dei siue respectu proximi simpliciter malum est et nullo fine potest bene fieri. quia dicit priuationem debiti simpliciter

22

¶ Unde facere hoc malum esse bonum: nihil aliud est facere quam allquid esse bonum et malum. tale autem e menda cium. Nam mendacium non solummodo dicit malum ex hoc quod actus transit super materiam indebitam: sed etiam intentione indirecta. Quoniam adesse mendacium ista duo concurrunt. videlicet dicere falsum: et intentio fallendi Et primum est malum in se: et potest bene fieri ab eo qui ignorantur dicit falsum

23

¶ Ratione vero secndi est malum secundum se et nullo fine potest bene fieri. nec circa ipst potest dispensari. sicut nullo mo pot fieri quod aliquis cogscat aliena intentione adulterandi sine improbitate voluntatis.

24

¶ Dicendum ergo est ad primum argumentum: quod nullus sanctorum illorum patrum mentitus est. Nam etsi Abraam vellet filium suum immolare credebat tantum ex magnitudine fidei sue (sicut dicit apostolus quod dominus eum suscitarm Sciebat enim quod firma erat promissio quae ei dictum fuerat. In Isaac vocabitur tibi semen. Similiter nec Isaac menti tus fuerat. quia Rebecca soror erat et vxor. et dicendo ipsam esse suam sororem vtique non tacuit tamten falsitatem non dicit. Similiter nec Ioseph mentitus est cum dicebat frens suosexploratores esse non affirmando sed potius tentando. Unde potius intelligenda sunt interrogatiue quam affirmatiue Similiter quod dixit se peritum in augurandi scientia large accipitur verbum augurandi pro futurorum prouisione. quos bene excusant licet Bona. et Tho. Scotus tamen i. iii. di. xxxviii. q. iii. Et Lyra in postilla non excusant a peccato veniali. Non enim qer magnum si dicamus eos in hoc venialiter peccasse. Cum etiam de apostolis post spiritus sancti missionem non negemus illud. sicut Gal. ii de Petro dicit apostolus. In faciem ei restiti quia repraehensibilis erat. De mendacio vero obstetricum egyptiorum diuersa videtur opinio. Unde in eis tria sunt considerare. Primum pietas. quia parcere vite puerorum hebreorum voluerit. Et ideo dicit Hiero. quod meruerit. et quod edificauit dominseis domos spirituales

25

¶ Secundum fuit amor vite proprie ne interficerentur dicendo veritatem. Et sic loquitur Gre. i glo. super Exo. quod merces carum commutata est in temporale bonum. et fuit peccatum veniale.

26

¶ Tertium consideratur omissio confessionis diuine virtutis quam non sunt confesse vbi et quando debebant. ideo earum peccatum fuit mortale si sic fecerunt. Des Iudith autem difficilius potest ipsa a mortali excusari: non tamen a veniali. Dicit eim Lyst. super ix. c. Iudith quod a mortali excusetur. patet per hoc quod dicitur. eius compositio non ex libidine erat. et ideo dominus illi pulcritudinem ampliauit. Intendebat enim Iudith vt Holofernes vellet eam habere in vxorem quamuis illa nullo modo vellet ei copulari. sed per hoc familiaritatem talem haberet vt ipsum posset interficere: nec talis interfectio insidiosa peccatum erat. Nam in bello iusto licitum est vti insidiis. vt patet Iosue. viii. vbi de praecepto domini Iosue posuit insidias post vrbem hanc

27

¶ Bellum autem filiorum israel conra Holofernem erat iustissimum. ergo non peccauit.

28

¶ Ad secundum dicendum quod ea quae transumptiue dicuntur referuntur ad consequentem intellectum: et quoniam pro illo habent veritatem nullum est ibi mendacium. et hoc est quod dicit Augustinus. libro de mendacio. Quicquid figuratiue fit autdicitur non est mendacium. Omnis enim enuciatio ad illuo quod enunciat referenda est. Omne autem figuratiue factum vel dictum significat illis quibus probatum est. In disputationibus vero propositiones magis sunt dubie quam veritatis assertiones. ideo dicitur frequenter videtur.

29

¶ Ad Tertium de simulatione in facto dicendum. quod est simulatio cautele: instructionis: et duplicitatis

30

¶ Simulatio cautele fuit in Iehum et Dauid et Iosue.

31

¶ Simulatio eruditionis fuit in christo qui finxit se longius ire. in quo erudiuit discipulos et omnes fideles. quod cogendi sunt hospites: non tantum recipiendi ad hospitium

32

¶ Simulatio duplicitatis est in hypocritis qui exterius ostendunt se bonos qui interius sunt mali. Prime due simulationes non tenent rationem mali. sed Tertia rationem mendacii tenet. ideo non est sine peccato. Preterea noest similie de verbo et facto. quia factum non est principaliter institutum ad significandum mentis conceptum. sicut verbum quod est tanquam nucius et interpstens apud loquentem et audientem.

33

¶ Ad illud vero quod dicebatur. quod furtum et homicidium est maius peccatum quam mendacium. Dicendum. quod quamuis grauius sit vtrumque eorum quando fit mala intentione et malo fine. quia tantum contingit illa a malo fine separari. ideo possunt bene fieri. Non sic autem est de mendatio quod nominat obliquitatem mentis semper. vnde sicut ex charitate non potest scienter committi malum vt inde eueniat bonum. sic no potest quis dicere ex charitate falsum vt inde sequatur verum autem bonum. Hee san. Bonanem.

5

34

¶ Utrum mendacium sit peccatum mortale ratione sui generis: et quod sic videtur. Primo per illud Psalmus Perdes omnes qui loquuntur mendacium. Gloi. plus est perdere quam odire. Sed deus neminem odit nisi propter peccatum mortale. ergo omne mendacium est peccatum mortale

35

¶ Confirmatur per illud Sap. i. Os quod mentitur occidit animam. Sed non occiditur aliquis nisi per mortale. ergo est mortale

36

¶ In contrarium dicit Greg. de mendacio obstetricum. Hoc peccati genus facile credimus relaxari. sed quod facile relaxatur inter venialia numeratur. ergo non semper est peccatum mortule mendacium. quia tunc sequeretur: omnis homo mendax: et omnis mendax damnabitur. ergo omnis homo damnabitur. Respondet sa. Bona. vbi supra et concor. sa. Tho. Rich. et omnrea doct. quod non omne mendacium est peccatum mortle. imo de ratione sui generis indifferens est peccatum. et ad mortule et ad veniale. Et ratio hust est. quia ligua posita est in lubrico: et facilius est loquiquam facere. ideo no semper ponderari potest actus lingue faciliter. propter quod dicitur Iat. iii. Qui non offendit in verbo hoc perfectus est vir. propter quod etiam peccatum mendacii non est generaliter mortale. sed fit mortule ratione materie circa quam: et ratione conteptus: et ratenotument: et rae libidis quaefacuntmen¬ dacium est perniciosum et mortal.

37

¶ Primo est peccatum mox tale ratione materie de qua loquitur scilicetcontra veritatem diuinam Secundo ratione contemptus id est cum quis pro nihilo habet dicere mendacia iocosa sicut vera: sicut faciunt ioculatores et similes. Ar. xxv. di. §. Alis ea demum. Sed hoc est verum quando etiamsi esset mortale nollet abstiere. aliter non. Tertio ratione nocumenti: cum quis mentiendo nocet proximo nota biliter. Unde secundum theologos in. iii. di. xxxviii. Cum mendacium dicitur in iudicio: omne mendacium praeter iocosum dicere de his quae ad iudicium pertinent est mortale. quia subuertit veritate iudicii: quod cedit in perniciem vniuersitatis Quarto ratione libidinis: vt quando mentiens tanta libidine pucitur quod licet aduertat ex hoc scandalizare aliquos: non tamen curat notabiliter scandalizare.

38

¶ Ad argumta vero dicitur quod ille autoritates intelligluntur de mendacio pernicioso. Ideo dicitur perdes. et non dicit propter omnia mendacia. quia ibi omnes distribuit pro mendacibus non pro mendacio.

6

39

¶ Utrum omne mendacium sit mortale viris perfectis Respondet Bona. di. qua supra. q. iiii. quod in viris perfectis mendacium quodlibet arguit peccatum mortale cum sint velunt exempla in populis. Et ideo si mentiantur nullide certo crederetur: maxime cum eorum perfectio in aperto est. C tamen oppositum set merito stenent ta Sco. qua scilicet Tho. di. praefata. Non enim videtur quod perfectus magis peccat mortaliter quam alius exquo est in statu perfectionis: nisi ex suo menda cio videret iminere pusilis scandalum nec se abstineret. Aut etiam fidei detrintum: ratione quorum possit peccare mortaliter. Uerumtamen viris perfectis vt religiosus et praelatis grauius veniale est mendacium quam ceteris.

7

40

¶ Utrum predicator vel doctor seper elcet mortaliter mentiendo: Respondetur secundum Pe. in. iii. dist. xxxviii. quod non: nisi scandalum vel contemptus doctrine sit an nexus. quia si hoc sciens mentitur: peccat mortaliter. Similiter si diceret contra id quod est faciendum ex mente. secus si ex consilionisi ratione scandali: vt dictum est. Sed di. An liceat pro alterius vita conseruanda mentiri: Respondetur quod non tvt patet. xxii. q. ii per totum. quia qualitercumque dicatur mendacium semper est pec catum: saltem veniale. Quidam excipiunt iocosum quod propienon videtur mendacium. quia vt dicitur. xxii. q. ii c. Ne quis. non fallit. quia nouit ille cui dicitur iocandi causa fuisse dictum

8

41

¶ Utrum grauius sit peccatum mentiri audando aut vituperando se: Et videtur quod grauius sit vituperando se. quia dicitur Ecci. xiiii. Qui sibi nequam est: cui alii bonus erit. ergo magis peccat homo sibi malum faciendo quam alii. Sed magis peccat homo mendaciter vituperando aliu quam mendaciter laudando. Preterea secundum phlosophum. iiii. Eth. peior est qui non dignificat se quibus dignus est quam qui dignificat se maioribus quam dignus sit. quia peior est pusillanimitas quam caymatus: vt dicit Philosophus. iiii. Eth. Respondet Rich. i. iiii. di. xxxviii. ar. i. q. iiii. quod aliqui dicunt quod grauius est mentiri vituperando se quam laudando Quia primo modo magis ledit se homo quam secundo modo. quia se vituperando ledit se in fama: quae est lesio magrga valde Non sic autem ledit se laudando. Nam vituperando se facit homines credere seipsum esse peiorem quam sit. Laudando autem se mendaciter facit credere se meliorem quam sit. Peius asit

PrevBack to TopNext

On this page

Mendacium

1

2

3

4

5

6

7

8