Quaestio 4

CIrca quartum arguitur: quod volens inhaerere iudicio naturalis rationis non posset auditor huius scientiae esse. Primo sic. i. Corinthi. ii. dicit apostolus. Aialis homo non percipit ea quae sunt spiritus dei. Stultitia enim est illi, & non potest intelligere. cuiusmodi sunt illa quae sunt huius scientiae: & vt ibi dicit Glo. Animalis homo dicitur qui de deo iuxta corporum phantasias, vel rationem philosophicam iudicat. ergo volens inhaerere iudicio naturalis rationis non po test intelligere quae sunt huius scientiae: sed ei stultitia videtur. talis non potest esse auditor huius scientiae: quia auditorem in omni scientia oportet credere. ergo &c.

⁋ Se cundo sic. Omnis auditor scientiae debet iudicare quae audit in ea. Et ideo dicit philosophus quod iuuenis non est auditor politicae scientiae: quia non potest iudicare de actibus secundum vitam. Sed volens inhaerere iudicio naturalis rationis non potest iudicare de eis quae sunt huius scien tiae. secundum quod dicit Glos. super illud. i. Corinthi. ii. Spiritualis omnia iudicat, & ipse a nemine iudicatur. Idest (dicit Glossa) Spiritualis discernit omnia quae continet diuina scriptura, tamen de deo secundum imagines corporum, vel humanam philosophiam non sapit, & ipse a nullo ani mali homine intelligitur, vtrum bene an male intelligat. ergo &c.

⁋ Contra est, quoniam ille est conueniens auditor huius scientiae qui dispositus est vt credibile fiat ei intelligibile: quia vt vult Augustinus in principio super Ioan. ad hoc exponitur scriptura: vt intelligatur. talis est inhaerens iudicio naturalis rationis: quia secundum Augustinum quod credimus debetur auctoritati, quod intelligimus debetur rationi. ergo &c.

⁋ Dicendum ad hoc: quod inhaerere naturali rationi contingit dupliciter. Vno modo vt homo nulli assentiri velit, nisi quod naturali ratione poterit attingere, limitem cognoscendorum ab homine infra naturalem rationem ponendo. Alio modo vt limitem cognitionis humanae infra naturalem rationem non includat: sed etiam illi rei cui fides super naturalem rationem assentiendum esse dictat, sine omni contradictione, & absque omni naturali ratione consentiat, & si quid naturali ratione nouerit, in obsequium fidei adducat, nec in aliquo propter id quod sibi ratione apparet, contradicat. Inhaerens naturali rationi Primo modo omnino esse auditor huius scientiae non potest. Ipse enim vere animalis est, de quo dicit apo stolus. Animalis homo non percipit ea quae sunt spiritus dei. vbi dicit Glos. Vt partum virginis & resurrectionem. Nihil enim aestimat posse fieri, nisi quod nouit quomodo fiat. Vnde non potest scire spiritualia, quia improbat statim audita: & ex hoc deterior fit, & amplius excaecatur, & praecludit sibi viam intellectus. Quia vt dicit Augustinus contra Adamantium, quandiu scriptu ram lacerare conantur, nullo modo intelligere permittuntur. ldem in eodem. Sancta scriptura non temerarios & superbos accusatores, sed diligentes & pios lectores desiderat. Vnde Chryso stomus super illud Mat. vi. Nolite sanctum dare canibus: dicit de talibus aduersantibus: ne ad audiendum hanc scientiam recipiantur. Quia ergo (inquit) discere naturali ratione illa non possunt vel ignorantia reuerentur, neque enim porcus aliquis cuius precii Margarita sit, agnouit: & hoc igitur quia nescit, ideo non conculcat. Nihil enim amplius affertur iis qui huiusmodi sunt, cum audiunt, nisi culpa cumulatior. Siquidem ab illis sancta temerantur, contraque nos potius ar mantur. Propter quod dominus dixit. Ne forte conculcent eas pedibus suis: & conuersi difrumpant nos. Et nota quod in illo vnico verbo, Nolite sanctum dare canibus: neque margaritas mittere ante porcos, sententiam dat pro ista quaestione & praecedenti: per porcos intelligendo carnales, pro praecedenti quaestione: per canes animales: pro ista quaestione. Neutri enim veritatem huius scientiae capiunt, & soli tanquam indigni repellendi sunt. Illi ne operibus contrariis contemnant. Isti ne rationibus apparentibus impugnent. Vnde Augustinus libro secundo de sermone domini in monte. Canes pro oppugnatoribus veritatis: porcos pro contemptoribus positos non incon grue aestimo. vtrumque animal immundum est, canis & porcus. Cauendum igitur est ne quid aperiatur ei qui non capit. Melius enim quaerit quod clausum est, quia id quod apertum est, aut infestat aut negligit. Neque vero alia causa reperitur cur ea quae magna sunt non aperiantur, praeter odium & contemptum, quorum propter vnum, canes: propter alterum, porci nominati sunt. Vnde pro ra tione quare haec sunt eis abscondenda, subdit ibi dominus dicens pro porcis, Ne forte conculcent eas pedibus suis, & pro canibus dicit. Et conuersi difrumpant nos. Reuera non est alia cau sa propter quam aliqui sint indigni auditores huius scientiae. Mulier enim & iuuenis non repelluntur ab auditu huius scientiae quia indigni, sed quia insufficientes solum & inidonei, vt praedictum est. Inhaerens autem rationi secundo modo, ille est multum conveniens auditor: quia quod au dit & fide credit, manuductione rationis citius intelligit. Cognitio enim naturalium gradus est ad cognitionem supernaturalium, quia enim anima per seipsam diuina videre non potest, nullo gradu in re bus humanis ad diuina capessenda interposito per quem niteretur, ineffabili misericordia dei tem porali dispensatione per creaturam mutabilem ei subuenitur: vt dicit Augustinus de vera reli.

⁋ Per haec patent rationes vtriusque partis. Primae enim duae sunt ad vnam partem. Tertia vero ad aliam.