Quaestio 1

Et sicut sunt due res etc. HEc est 9 dist. ¶ Circa quam quaero 4 quaestiones.

¶ prima est vtrum verba consecrationis habeant virtutem supernaturaliter infusam. pio quam possint causare terminum istius consecrationis et transubstantiationis. Et videtur quod sic. quia dicit ambro. de sacramentis: quod ibi sunt aliqua ex vi verbo rum. Aliqua per concomitantiam: sed hoc non esset verum. nisi verba haberent aliquam virtutem.

¶ Contra. nullum accidens spirituale potest recipi in aliquo subiecto corporaliquaestione sunt 4or concluisiones.

¶ prima est quod aliqua talis virtus In ista non potest esse in tota prolatione verborum infusa. hoc aut pro bo 4r

¶ primo sic. impossibile est quod aliquis effcuns habeat esse ab aliqua vertute in illo tempore in quo virtus illa non existit: sed istans transubstationis n coexistit toti tempor prolationis: verborum. probo: quia nullum indisibi le potest coexistem divisibili successiuo: quia iam esset in tempore. ergo etc

¶ 2o quia quandocumque aliquod successiuum est causa permanentis quod fitin instanti: illud non causat ipsum nisi dispositiue. sed in hoc sacramento nulla est dispositio ad transubstationem: quia nec species nec panis sunt apta nata recipere dispositionem ad transbationem.

¶ 3o quia frustra ponitur virtus in secumonto quae prius distruitur ante aduentum termini.

¶ 4o quia quandocumque aliqua ita se habent: quod vnum est alteri incompossibile. illud non habet rationem causae ad aliud. sed prolatio verborum et instans transubstantiationis: sunt incompossibilia: quia quando sit prolatio non est transubstantiatio. ergo etc.

¶ Secunda conclusio quod non est in vltimata sillaba successiua. Probo dupliciter.

¶ Quia sicut prolatio mensuratur tempore: ita vltima sillaba erit successiua sicut illa: sed ex successione ostensum est propositum. Item sillaba mensuratur bre uis vel longa ex tempore. ergo est successiua sicut ortero eius.

¶ 3 contra est: quod nec in vltima littera que videtur indiuisibilis esse cum tota ortio constet ex itentis. si litra esset indiuisibilis: tota ortiao esset indiuisibilis: si litra constet ex duabus lterenis: si quelibet esset indiuisibilis tota oratio esset indiuisibilis: et tunc currunt omnes rationes praecedentes: si litra habeat prolationem successiuam.

¶ 4a conclusio quod nec in vltimo innstanti post prolatio nem: quod probatur.

¶ Primo sic: quia otro prolata in innstanti posprolationem: in eo quod prolata est: non est nec aliquid eius: quia essentia eius est in fieri. quo consumpto non habet esse: sed sinon esset: tunc non esset aliqua virtus in instanti ortionis prolate.

¶ Secundo sic. Quandocumque aliqua sunt immediate coniuncta transacto priori: incipit posterius: sicut motus et quies se habent: sed silentium sequitur prolationem immedia te: sed in silentio non potest esse immediate talis virtus.

¶ Tertio. quia est impossibile quod in vltimo mutato esse sit aliquid de motu.

¶ Sed in vltima prolatione verborum est ibi mutatum esse finis illius motus.

¶ Quarto. quia non esse illius virtutis. primo non potest stare cum primo esse corporis christi: sed in vltimo primo instanti est non esse illius virtutis primo et esse primum corporis christi. ergo etc.

¶ Dico igitur propter istas rationes quod nulla virtus est ibi.

¶ Sed hic occurrit difficulta cultas. quia sancti videntur hoc dicere. quod scilicet virtus est in veromnis.

¶ Respondeo quod non nego virtutem aliquo modo. sicut datur auctoritas in actibus ierarchicis. sicut dixit christus post resurre ctionem. Data est mihi omnis potestas etc. non autem potestas absoluta sed aliqua noua auctoritas que non est forma realis: sed respectus voluntatis diuine: sic datur auctoritas popularis: et sicut pylatus habebat potestatem crucifigendi christum: non quod esset aliqua qualitas absoluta: sed quaedam auctoritas ab imperatore sibi collata.

¶ Secunda particula inquisitionis huius est: quia dato quod poneretur: non posset tamen attingere ad terminum istius transubstantiationis. sicut dicunt aliqui: tamen quia sicut instatentum attigit terminum praencipalis causare etc.

¶ contra. quia nulla formainherens potest attingere ad adnihilationem primme materiae: quia non dependent ab aliquo nisi a deo. sed aliquid non praesadnihilare aliud nisi desinat causare illud quod ipsum causabat: sed in hoc sacramento adnihilari dicitur. igitur talis virtus si ponati non poterit talem adnihilationem attingere: si dicas non adnihilatur saltem hoc est verum quod desinit esse. ergo attingit ad suum non esse: quod non potest aliquis nisi deus.

¶ Secundo ex parte termini ad que: quia transubtantiatio fit in totum corpus christi non in partem. Et ita terminus partialis est materia: sed nulla causa 2a potest attingere insttraliter ad productionem prius materiae cum sit fundamentum in causis secundis semper praesuppositum.

¶ 3o quando cumque aliquod mouens potest inducere aliquem terminum potest producere per consequens omnia accidentia eius per concomitantiam: sed in transubstantiatione anima substantial christi est concomitans. ergo virtus creata habet aliquam virtutem super animam christi rationalem: et etiam super virtutem eodem modo qui attingeret productiue. quod est impossibile.

¶ Sed occu. di. quia licet ignis generans ignem no generet materiam primam: tamen generat totum compositum: et per consequens materiam sed non primo.

¶ Item homo generat hominem: et tamen non attingit terminum praencipalis.

¶ Item caelum generat bruta.

¶ Ad primum dico quod compositum accipitur 2. Aliquando pro mam et forma simils sumptis: et isto modo generans numquam gnerat compositum. Aliquando accipitur pro 3a entitate resultante et sic conceditur.

¶ Ad 2m non video quod si in eo non esset nisi illa forma quae esset homo produceretur ab homine. et per idem de sole animalia generante.