Librum III, quaestio 1

Circa 1mprimum librum 3mtertium quia alias londoniensis toto anno pertractavi quaestiones 13 primarum distinctionum ideo nunc incipio a distinctione 14 in qua magister tractat de scientia animae christi et eius potentia Et de eius scientia quaero primo et eadem forma qua quaerit magister utrum anima christi habuerit et habeat sapientiam aequalem deo

et videtur quod sic quia anima christi habet sapientiam tantam vel maiorem quantam deus et non maiorem constat igitur aequalem maior probabilis est quia anima christi ut videtur est sapiens duplici sapientia creata scilicet et increata et iste dua nisi iunctae sunt tanta vel maior sapientia per aequivalentiam saltem sint est sapientia dei igitur etc

assumptum de duplici sapientia animae christi videtur patere per auctoritates sanctorum quas ponit magister distinctione 13 3ii aequibus in capitulo 4 infert magister sic evidenter traditur duos esse principales sensus sive geniam sapientiam nam iuxta naturas duas duas habet sapientias unam creatam sed genitas sine tempore alteram non genitam sed creatam et per gratiam tollatam ei haec ille et per utramque istarum fuit anima christi sapiens ut videtur quia ideo per creatam quia illa fuit unita illie animae igitur et per increatam quia et illa fuit unita non minus perfecte illi animae vel ista sibi.

sed non oportet ut videtur ut dicent quod conclusio concedenda quod aliquis possit sic decipere animam christi et si hoc dicatur incidenter in errorem ab ecclesia sollempniter in quod conclusio condempnatum istorum qui negaverunt duas voluntates in christo affectiones creatam et increatam sicut patet in legendo chori

praeterea gratia non tollit naturam sed perficit igitur potuit in actum aliquem naturale praeterea non minus in iudicium creatum quam in apprehensionem sed in secundum ex euvangelio praeterea per auctoritatem magistri propositam ad 7m Praeterea quin deus possit talem producere non videtur concedo igitur conclusionem quae infertur de anima christi

de omni potentia dei et quod non habet nec habere potest creatura alia circa notitiam evidentem dentem de alicoaliquo determinato futuro contingenti ad uturmlibet nec dues etiam haberet nisi quia licet de facto assenserit tale forte potest tamen numquam assensisse quod illud erit nunc et illud potest non fore unde repugnantia est creaturam aliquam evidentis evidentia intrinseca tale aliquid praescire licit certitudinaliter illud est absque alia haesitatione possit vere iudicare quod sit erit

praeterea illa communia ulterior si anima christi deciperetur christus seu deus deciperetur licet teneat secundum eos et secundum veritatem tenere videretur si decipi pure positive exponi deberet quod procedere aliter quam sic vel esse debeat in re tunc decipi sed anima non plus videtur repugnare dei filio quam dolore vel timere secundum animam et hic 2a attribuit sibi euvangelium quia posset esse defectus praecise poenalis talis et tunc secundum magistrum non repungnatrepugnat convenire deo sed si non ponitur pure positive sed per negativam exponi debeat tunc non valet consequentia exemplum ad hoc de peccare et de causare actum qui est peccatum exemplum aliud de esse mortuum et vivum in diversis locis etc talis autem expositio neccessarianecessaria vel consona videtur in omni habente duplicem cognitivam iudicativam per quarum unam errare posset altera non errante tunc enim decipi uno modo videtur esse credere aliter quam sit vel erit etc alio modo sit credere et simul cum hoc non scire quomodo est verbi gratia si notitia tactiva in extremibus duorum digitorum quibus apparet tangenti unum pisum quod tangat duo esset iudicativa vel notitia qua mediate visione apparet michimihi baculus cuius pars est in aqua et pars extra fractus esset iudicativa si nullum aliud iudicium de opposito nec evidens iudicium de proposito simul haberem, deceptus essem et sic deceptus dicerem nunc autem quia aliunde certificor evidenter vel saltem dubito propter experientias alias praeteritas quod non sit ita licet nullo modo per potentiam naturae contingere possit quin mihi baculus frangi appareat et quin mihi appareat quod tangam duo pisa in casu posito ideo tunc non decipior nec decipi dicor sicudsicut ille decipi circa hoc diceretur qui assensit rem ita esse absque dubitatione sicut apparet ita diceretur in proposito 2o modo exposito li decipere quod licet filio dei secundum animam appareat et indubitanter iudicet sic quia tamen secundum substantiam cogitativam dei iudicat evidenter quod non erit sic sicut eius anima vel ipse secundum animam iudicat ideo non decipitur 2o modo sumendo decipi totam autem deductionem quaia probatur non posse assentire postquam assenserit concedo de assensu creato sed si assensus posset esse et simul non esse assensus vel cognitio esse et non esse [possible correction] ut isti dicunt hoc videtur non inconvenienter dici sicut patet de assensu et iudicio quo nunc deus assentit me hic sedere nam sicut assensus dei de alico potest esse et non esse assensus de tali ita potest assensisse multis et potest contigere christo ita est de facto quod multis assenserit utpote quod a salvabitur et b reprobabitur et sic ita et tamen libere potest nunquam sic assensisse nec iudicasse cuius ratio est quia assensus suus potest esse et non esse assensus igitur a simili in proposito cum uterque vero assensus fuerit praecise respectu futuri quod ideo addo quia deus non potest non assenssise quin fuerit natus et sic de aliis quae in praeteritum transierunt

ad 9mnonum dicendum quod intimatio sine informatione non sufficit ut supra probavi verum est etiam quod illud obstat quod apponitur scilicet quod repungnatrepugnat animae christi intelligere infinite infinitate intentionis quae formaliter intellegat et hoc patet per 3atertia argumenta quae ad hoc ponuntur distinctione 14 huius 3ii capitulo 1 sicut supra arguendo ad principalem patuerit primum est qui in nullo creatura aequetur creationi anima autem christi creatura pura est igitur in nullo aequatur creationi igitur nec in sapientia non igitur cum deo eleemosyna habet sapientiam haec ilae quod etiam concedit licet materia secundum eum sciant

2m est illud si anima ita aequalem habet cum deo sapientiam non igitur deus in omni bono maiorem habet sufficientiam quam eius creatura consequens falsum ut concedit dicens respondendo quod si omnia sciat tamen etiam in scientiam maiorem habet sufficientiam deus quam anima illa

3mtertiam argumentum est auctoritas cassiodorius dicens quod homo assumptus id est humanitas assumpta divinae substantiae aequari non potest in scientia vel in alio verum est igitur quod anima christi infinite infinitate intentionis intelligere non potest sed cum dicitur quod nec oportet hoc etiam si intelligat intentione increata quia per eandem notitiam creatam potest anima nunc intelligere intense nunc remisse nunc omnino non intelligere nego et tamen probatur quia aliter per eandem visione dei non posset beatus videre nunc hoc nunc illud et non hoc verum est et cum probatur 2o per minimum visibile et per hoc quod non est dare ultimum rei permanentis in esse dico quod non contingit dare minimum visibile ut alias ad idem respondi et dato quod sit ad hoc in instanti ultimo erit ita qualitas secundum se et quo ad quamlibet partem nec in instanti ultimo erit ibi qualitas visio

circa quod declarenduem primo sunt aliquae viritates supponendae et 2osecundo alique inferendae supponendum est primo secundum philosophum primo caelo et metaphysica per 16 et per commentatorem ibidem quod potentia activa fortis si debet describi secundum suam fortitudinem debet diffiniri per maximum quia potest ut si quis possit in tanto tempore per suam fortitudinem ambulativam seu motivam ire multas levitas ve; per robur suum levare pondus semper ad placitum eius puta quod potest levare talenta 100 ire stadia 100 ut veniemus ad finem et excellentiae virtutem licet posset quae minus puta levare 20 talenta et ire stadia 10 enim potest 100 potest 20 secundum philosophum et bene name experientia docet hoc

2o supponendum est cum philosopho et commentare eodem sed commento quod debilitas potentiae activae seu potentia activa penes defectum seu deficientiam describenda diffiniri debet per minimum sibi inpossibile vel primum inpossibile sibi puta qui non potest ire mille stadia non potest ire mille et unum dicit philosophus si potest uve 999 stadia destiribi debet igitur eius debilitas non per hoc quod non potest ire mille et unum quia hoc non est minimum seu primum in quod non potest sed dici debet quod inpotens est ire est ire mille quod sibi aliis verbis si de eadem potentia activa describere dobeam quantum potest describam per maximum quod potest si debeam describere ubi deficit vel quantum non potest describam per minimum quod non potest

Notandum tamen quod iste descriptiones factae secundum quantitatem continuam vel intenionalem non possunt simul convenire eidem potentiae sed quandoque una descriptio convenit potentiae activae quandoque alia et nunquam ambae simul eidem numquam inquanta utraque facta secundum magnitudinem molis vel virtutis name eo ipso quod a potest virtute sua activa movere se usque b praecise vel sol vel aliu alteratum in passo sic dispositio et tamen distante causare formatam sic praecise intensam inpossible est dare minimum in quod non potest nec in hoc exemplo nec in illo quia illud minimum in quod non posset excederet illud maximum in quod posset et ex quo sunt eiusdem rationis esset dare in quanto excederet et illud divisibile est et per consequens totum resultans ex illios divisibili et residuo non erat minimum in quanto non potatere ex quo potestise potatere per datum in maximum assigratum ideo p signatere de scepsit per minimum magnitudinem et non per quantitatem continentiam vel intellectualem desivido enim et exempliando in intis magnitudinem cuiusmode quanti bonum sciat descriptom ubicumque euis reliqua posito n quod possim ire participatione 100 stadia tuum hoc bonum sciat quod prima intelligentido stadia in quod quam non possit sic 100 et universis et de silibam similem iudicativam hcar

3o sippositum est tuum per et idem composito salutem sed quod potentia passuia describrem per minimum a quo potest pati per absolute boqoudo quod rt per minimum quam vel a tali distincta et sic de talis circumstancis apponendis et totum deus inced minimo a quo vel maximo a quo non per si exinte quod per pro in de substantivu et substantivum titulo ideo substiet minimum nature xnauere substantivum in existentes dare non contingit sic autem destribare potentia activa per passiva uno modo vel alio ut praedictis sufficit philippo ad propositionum sium in activa plom quam prosuit ut sibi inponit p quod aliquid mtrite magnitudinem cuius oppositam intendit probare