Quaestio 4

¶ Distinctionis Quinte. Questio Quarta.

QUarto quaero utrum communicatio et productio sint idem in diuinis.

¶ Et videtur quod non: quia communicatum et productum non sunt 7 omnino idem scilicet essentia et persona / ergo nec communicatio et productio.

¶ Preterea quod producitur realiter refertur sed quod conmunicatur non refertur realiter quia essentia non refertur: ergo etc. et communi¬

¶ Contra producens causa sunt idem ergo productio et communicatio sunt idem. Primo quod productio et

¶ Hic dico duo communicatio in diuinis in hoc conueniunt / quia vterque dicit relationem et respectum quendam vt patet.

¶ Sed differunt in hoc quod productio in diuinis dicit relationem realem producentis ad productum vel producti ad producens. Communicatio vero dicit respectum rationis communicantis ad communicatum puta persone et producentis ad essentiam vel communicati ad communicans scilicet essentie ad personam producentem aliam personam et communicantem sibi essentiam.

¶ Secundo differunt quia productio tam actiue quam passiue accepta conuenit persone / et nullo modo essentie vt dictum est supra. Sed communicatio passiue conuenit essentie / et nullo modo perso ne quia essentia communicabilis est. Communicatio autem actiue dicta conuenit persone / et nullo modo essentie: vnde essentia non communicat sicut nec generat vel spirat. Quod autem communicatio non sit relatio realis in diuinis. Patet / quia nec realiter distinguuntur sicut dictum est supra. nec realiter refertur ad essentiam nec econuerso. Impossibile est autem in diuinis aliqua realiter referri nisi realiter distinguantur: ergo et cetera.

¶ Sed hoc declarant aliqui accipiendo vnum quod est dubium dicunt quod in generatione creature aliquid est terminus generationis per se primo scilicet compositum generatum: aliquid quod est terminus formalis et terminus per se / non tamen primo sicut forma ipsa. Et comformiter ibi etiam est duplex respectus ad generans vnus est qui est totius compositi alius est terminiformalis et vterque realis est: quia totum et pars vel forma realiter distinguuntur / et possunt fundare distinctos reales respectus ad generans: et similiter ipsius generantis sunt duo respectus reales ad istos duos terminos realiter distinctos ab ipso. In diuinis autem dicunt quod licet respectus termini per se primo ipsius productionis scilicet suppositi producti ad producens et econuerso sit realis: non tamen respectus termini formalis qui est essentia: potest esse realis / nec econuerso: quia nec essentia realiter distinguitur a termino producto nec a producente. Conicatio ergo cum dicat respectum essentie ad propucens vel econuerso / non potest esse respectus realis nec econuerso: quia nec essentia realiter distinguitur a termino producto nec a producente. Communicatio ergo cum dicat respectum essentie ad producens vel econuerso non potest esse respectus realis: nisi forte diceretur quia nec essentia realiter distinguitur et probabiliter idem est penitus in re essentia et prodictio persone et tunc esset difficile euadere quod essentia non sit producta et persona communicata realiter. Est igitur respectus rationis vtrobique et ita nec est idem realiter productioni / nec distinguitur realiter ab ipsa: quia non est res sed respectus rationis tantum sed distinguum tur tantum secundum rationem. se vnum dubium. An scilicet sit alius

¶ Hic ei et alius respectus forme et compositi ad generans et econuerso. Et videretur alicui quod non quia forme et compositi non est alia et alia productio: quia vnica generatione et mutatione habetur forma et compositum vt videtur: ergo non est alia et alia relatio compositi et forme ad producens. Item si forma habet propriam relationem ad producens sequitur quod sit ter minus per se primus alicuius productionis sicut per se primum fundamentum relationis ad producens hoc est falsum et contra Aristotelem: quia nulla generatio per se primo terminatur ad formam: ergo etc. Uidetur ergo quod dubium assumatur: licet forte verum sit quod assumitur nec tollitur per istas rationes que in contrarium assumuntur. Potest enim vnica mutatio generationis terminari ad duos termiuos subordinatos formam scilicet et compositum habentes distinctas relationes ad generans et primo ad compositum via perfectionis: sed primo ad formam via originis. Et ideo modus iste declarandi distinguatur et accipiatur quod essentia non refertur realiter nec per se nec per accidens ad suppositum producens: quia cum hoc quod relatione producti ad producens vel communicati est eadem realiter cum termino producto qui refertur realiter. Est etiam eadem producenti et ideo ad ipsum non potest realiter referri. Forma autem potest referri per accidens vel per se non tamen primo ad generans eadem relatione qua compositum quia realiter a generante distinguitur.

¶ Ad argumenta apparet solutio ex predictis.