Unde peccatum originale

VNDE peccatum Orig.

⁋ Deus Opt. Max,. cum condidisset hominem sine peccato, aderat ei per spiritum suum, qui hominem ad recta infsammaret. Idem o spiritus gubernaturus erat omnem Adae posteritatem, nisi lapsus fuisset Adam. Iam posteaquam deliquit Adam, auetsatus est deus hominem, ut non adsit ei gubernator ndei spiritus. Ita fit, ut anima luce, uitaque coelesti carens excecetur, & sese ardentissime amet, sua quaerat, non cupiat, non uelit, nisi carnalia, contemnens dei, & qui possum ego uerbis consequi, humani cordis prauitatem. Fieri enim nequit, quin sese maxime amet creatura, quam non absorpsit amor dei Fieri neqt ut spiritalia amet caro. Sic enim in Genesi legitur. Non permanebit spuns meus in hoie, quia caro est. Et apud Paulum ad Ro, ca. viii. Qui secundum camem sunt, id est, qui sine spiritu dei sunt? Nam uel ex illo genesis loco liquet canem esse uires humanas, sine dei spi ritu lqui camis sunt adfectant. Et tursus, adfectus camis inimicitia est aduersus deum, Itaque cum tradunt Sophistae. Peccatum originale, esse iusticiae originalis carentiam, sic loquumtur ipsi, recte dicunt. Sed cur non addunt, que ubi non est originalis iusticia, seu spirits, ibi esse reuera camem, reuera impietatem, reuera contemptum rerum spiritualium. Primus itaque adfectus, & su mus naturae hois est amor sui, a quo rapitur, ut uelit, desideretque ea tantum qui suae naturae bona, iucunda, dulcia, gloriosa uidemtur, odio habeat, & formidet ea qui naturae aduersa uim dentur, auerseturque eum qui arcet ab iis qui cupit, aut qui pcipit ea sectari, ea quaeri quie displicent. Proh quae hoim incomprehensibilis miseria est. Hinc in homine dei & legis diuinae odium oritur, hinc homini, ut mox latius explica bimus, ignis consumens deus est.

⁋ Esse uero peccatum originale Pelagianim negasse feruntur, quorum dogma reuellit Au gustinus aliquot uoluminibus erudite. Nam in hac disputatione, potissimum regnat, ita, ut caetera fere quae praeter Pelagianam causam scripsit, frigidiora uideantur. Nos subiciemus locos aliquot testantes esse peccatum originale. Et quid potuit clarius dici eo, quod est scriptum ad Ephesios secundo capite. Eramus natura filii irae, sicut & caeteri. Quod si natura sumus filii irae, certe nascimur fili irae. Quid enim ibi aliud agit Paulus, quam om nes uires nostras peccato obnoxias nasci. nihil ullo tempore in ullis hominum uiribus boni esse. Capite quinto ad Romanos instituit disputationem de peccato, gratia, & lege, ubi peccatum docet propagatum in omns homines. Quomodo uero propagatum est unius peccatum, si non ab uno omnes nascun tur peccatores? Neque uero negari potest, quin de originali peccato eo loco Paulus disse¬ tat. Nam si de suo cuiusque peccato loqueretur, non posset dicere, unius delicto, multos mortuos esse, quod de actuali, quod uo cant, peccato non posse dici quis non uidet? nisi calumniari quis textum uelit. Iam si non est auctor peccati Adam, non erit so lus Christus auctor iustitiae, sed etiam Adam. Item si de suo cuiusque peccato loquitur, cur pueri moriuntur, qui nondum admiserunt peccatum, quod uocant, actuale? Et cum non nisi per peccatum mors irrumpat, necesse est pueros peccati reos esse, peccatumque habere, at quod? certe originale. Roquitur autem Paulus de eo peccato, per quod omnes morti adiudicati sunt. Quin consideramus Paulini sermonis figuram. Perinde eni atque hic ad Romanos, alias etiam Corinthiis scribit. Sicut in Adam omnes moriuntur, ita in Christo omnes uiuificabuntur. Huc pertinet Prophetae exclamatio. Ecce in iniquitatibs conceptus sum, & in peccatis concepit me mater mea. Significat enim Dauid, se natum esse peccatorem, Praeterea, si omne desiderium cogitationum humani cordis uanum est & prauum omni tempore, ut Genesis vi. scri bitur, necesse est cum peccato nascamur. Iam si in Christo omnes benedicimur, necesse est in Adam maled cti simus, At qd est maledici, nisi peccati nos damnari? Huc pertinent immundiciae in typis legis, huc pertinent caedes primogenitorum Aegypti. Et quid artinet multis rem agere, cum Christus apud lohannem satis clare dicat, Quod ex cane natum est, caro est. si caro est, ut supra monui mus, ergo sua quaerit, sese amat. Qd si non est obnoxia peccato prima natiuitas, quid attinet renasci? Imo si camis natiuitas bona est, quid attinet renasci ex spiritu?