Quaestio 6

UTrum quilibet sacerdos possit quaemlibet ab- soluere a quocumque peccato:

Et videtur quod sic: quia quicumque habet clar- nes: habet potestatem totam ordinis per clavens est sufficiens ad absoluendum a quacumque peccato: ergo etc.

Dicitur hic communiter quod ad absoluendum in foro conscientiae / requiritur duplex potestas. videlicet potestas ordinis: et potestas iurisdictionis: qua ordinatur aliquis ex commissione ut sit alteri subdi tus. Unde dicitur quod potestas iurisdictionis potest esse in aliquo sicut in archidiacono ad ligandum et soluendum in foro contentioso per sententiam exconicationis: in quo tamen non est potestas ordinis si non est sacerdos. Eodem modo dicunt illi quod po- testas ordinis potest separari a potestate iurisdictionis. Unde sacerdos cui nullo modo est com missa cura animarum nec habet ex prvilegio quod pos- sit audire confessionem; nullam habet potestatem iuris. dictionis: nisi in certo casui videlicet in arti culo mortis. et idep licet claves habeat: habet tm eas ligatas propter defectu materiae subie cte: sine qua claves non possunt in sacramentum poenitentiae.

Contra responsionem potest sic argui: quod ista potestas iurisdictionis videtur introducta ab iis qui quaerunt plus emolumenta ten- poralia quam fructum animarum. Arguitur sic. po- testas ordinata in duos effectus subordi- natos si potest in perfectiorem: potest in minus perfectum: sed potestas sacerdotis est in corprus christi verum. Et similiter ad operandum super corpus christi musticum: puta ad absoluendum poenitem tem in foro conscientiae: quod est in infinitum mi- noris dignitatis. et illa potestas est suffici ens ad primum effectum nobiliorem: ergo videtur quod sit sufficiens ad secundum.

Confirmatur ratio: quaa in nouo et veteri testamento nunquam fit mentio de potestate iurisdictionis: quia tantum sacer- dos legalis potuit exercere effectum circa mundationem cuiuslibet leprosi.

Praeterea potestas absoluendi fuit a christo data non solum apostolis: immo etiam discipulis. Ioan xx. quando dirit accipitae spiritumsctum etc. sed tanta potestas ordinato datur hodie nunc: sicut christus dedit eis tunc: alioquin minoris esset efficacie sacramentum nunc quam tunc fuit. ergo cum non legatur quod aliquam aliam potestatem iuridictionis expectaverunt ab homine: videtur quod neque sacerdos modo debet recipere aliquid partinens ad sacramentum post receptionem sacramenti. et per consequens nec aliquam iurisdictionem ab homine post susceptio nem ordinis.

Confirmatur ista ratio: quia supra papam nullus potest habere iurisdictionem: et tamen potest peccare et absolui.

Praeterea potestas iurisdictionis non videtur se extendere ad occulta ed tantum ad publica: de quibus debet fieri iudicialis sententia: ergo saltem in occultis potest qualibet sacerdos absoluere quemlibet.

Confirmatur. quia in nullo derogatur iudici publico vel eius processui contra accusatum vel denuntia tum: sive sit sacramentaliter absolutus sive non: ipse non potest solumcorrigere conscientiam: sed redintegrare iustitiam: et punire scandalum quod reus intulit conitati peccando publicae.

Dicitur hic etiam consequenter quod non solum quilibet sacer- dos nec quilibet curatus potest subditum suum ab- soluere etiam in occultis a quocumque etc. Et hoc pro tanto quia ex quo non habet iurisdictionem nisi a superiore: ille superior pontiurisdictionem restringere: et sibi specialiter casus aliquis reservare ad detestationem criminum etiam in occultis. et talem opret fsacerdotem mittere ad epsum vel eius poenitentiarium pro absolutione habenda.

Contra. celatio confessionis seu confessorum est de necessitate salutis ipsi confessori consevanda: ergo imnullo ca su etiam pro morte sustinenda: licet sacerdoti nu tu vel facto vel quocumque modo reuelare confessionem. pono ergo quod tantummo epss reservauit sibi quinque casus qui omnes inotescat laicis quibuscumquie sicut iustum est quod fiai: vt magis caveant. accidit quod Ioannes confitetur unum de istis quinque: iste sacerdos tenetur eum mittere ad epsm: ergo cum Ioannes non possit adire epsrum nisi vicini sui sciant: opatet quod sacerdos sibi imponatu quom prodat populo esse reum in vno de quinquem illis casibus: ergo sacerdos facit aliquid per quod factum constat populo de peccto sibi confesso. Et similiter ponatur quod di ocesanus nihil reservauit sibi nisi sacrilegium et sit ita quod Ioannes occulte fregit ecclesiam: vel rapuit inde bona: et Ioannes sit famul alicuius diceni: vel filius non emancipatus: nec re cedere potest sine licentia: nec licentiam potest petere eundi ad epsrum nisi reddat se suspectum de tali crimine sacrilegui: et tamen cum sacrilegium sit fur- tum: habentes eum iuspectum volent eum accusare super suspitione furti: et sic forte capietur: et ducet ad carcerem: et diffamabitur: quae omnia inconvenientia sequuntur ex hoc quod sacerdos suus non potest eum de occultis absoluere. Si dicatur quod potest fingere alias causas sibi exeundi ad patriam: et sic diuertere ad epsrum vel eius pe nitentiarum: tunc ponatur quod non possit aliqua cau tela cauere: quia forte obuiabit aliquibus vicinis de illa parochia: qui dicent eum ad epsum pro absolutione adiisse.

Praeterea sit aliqua decena nobilis: quae non potest sine familia magna pro cedere: vel religiosus non exemptus / sub plato qui non licentiat eum ad exeundum nisi pro certis locis: vel sit vxor quae non potest pro viro velot vpo alicubi procedere: nisi ipse vadat cum ea. Similite multi casus possunt cogitari in quibus idem acct det. Uel pone quod sacerdos habeat talem conscientiam: quod si eum mittai: prodetur eius crimen occu tum: ergo non expedit ita gnaliter occulta reserva re.

Praeterea pono quod epss reservauit sibi tanmtumn homicidium voluntarium. et sit quod a occidit b b vero ante mortem dicit in generali: vnus de parochia me occidit: quo facto moriatur a. et confiteatur sacerdoti: et est seruus: nec dicens eum li- centiat nisi sciat quo vadat. et si sciat illum reum illius mortis: occidet eum: quia interfecit b conseruum. quaritur quid debet sacerdos facere: si ab soluit.

Contra. Non potest: quia casus est reserua tus. si tramsmittit: fit proditor criminis: et cat mortis confitentis et irregularis. Si nec ab soluit nec remittit: iniuriatur subdito cui te netur ministrare ecclesse sacramenta.

Ad oppositum est conis fama vsus ecclesie: et iu- ra determinant quod epsrs potest aliqua crimina sibi reservare: sicut patet de incendiariis. xxiii qui. vltima. si quis membrorum.

Ad quaestio nem dicendum quod non. quia sacerdos qui nec est ab epo licentiatus: nec a curato: nec ullam materiam habet sibi subiectam: nec per consequens in quam pos- sit iurisdictionem exercere: talis extra articulum necessitatis anullo peccato mortali potest ab soluere. sed de curatis et de aliis qui hobunt licentiam audiendi confessiones ab epo: est dubium an oporteat eos aliquos remittere ad epsum ut ad papam: et quando et ideo duo hic sunt videnda Primo in quibus casibus sacerdos paro: chialis tenetur remittere subditum suum ad superiorem. Secundo in quibus casibus subditus potest dimittere suum curatum: et alium sacerdotem adire

De primo solet antiquitus teneri quod de omni peccato potest sacerdos absoluere: nisi in quinque casibus. vt dicit Raimundus in summula sua de casibus libro iii ti. de pen. et re. sed dicens Ostien. in summa sua ponit plures de pe. et re capitulo cui confitendum. vbi ponit octo.

"Primus est: vbi est solennis poenitentia imponenda".

"Secundus est de excommunicatis a canone: quos aliquando epss absolvere potest: aliquando non."

"Tertius est de irregula ritate contracta" in qua epss potest dispensare: vel si non possit / miitat eum ad papam cum suis li- teris. hoc intelligendum est de clericis qui volunt ad ordines promoveri: tamen de peccato propter quod est irregularitas contracta: potest sacerdos absoi uere.

"Quartus est de incendiariis. vbi primo videndum est quid est incendiarius. et est qui incendit auctoritate propria ciuitatem / vel villam vel mansionem / vel segentem / vel rem similem malo studio sive pro odio sive pro vindicta. xxiii qi. ulti. pessima" quidem. glos. Qui incendit: aut incendi facit: aut consilium vel autilium scienter impendit auctoritate propria: cum non habeat sus mouendi bellum malo studio: incendiarius dicetur. addit malo studio: quia si homc faceret ex negligentia: licet peccaret: non tamen incendiarius diceretur. De tali incendio adhuc distinguendum vel quia incendit eccliam / vel locum religiosum / vel sacrum locum / vel cemiterium / vel ea quae sunt in loco prvilegiato: vel in circuitu ecclie: est exconi catus ipo iure: qui postquam fuit denuntiatus a quo cumque sit: est excoicaius: et omnis qui sic incendium fecerit: absoluendus exit a solo papa. Uel incendit alia loca spotete: et tunc non est ipso facto ex conicatus: sed exconicandus est. xxiii ii vlti: si quis menbrolium. et ibi possunt etiam a suis epris absolui- Nota quod in bello iusto auctoritate principis ndicto. licet incenduere. Notaetiam quod si est consuetudo in aliquam regione: quod quicumque incendiarum sint exconicati ipso facto: sicut in Theutonia: et plati hoc sciunt et approbant: te nendum est eos esse exconicatos. Et illud quod dictum est de incendiariis ecclesiarum: tenendum est etiam de fractoribus ecclesiarum: quia sunt ipso facto exconicati: et a papa absoluendi. Si vero alia committant in ecclesia: si non frangunt: absoluuntur ab epo.

"Quintus casus est in crimine publico: sicut in blasphemante. ex de maledicis. statuimus."

"Sextus est in voto fracto. ex de voto et voti redemptione. capi i"

"Septimus si ipsemet episcopus confessionem sui subditi audivit de aliquo peccato: tunc in- ferior non potest eum punire pro illo dite xxi in ferior sedes."

"Octavus si sit consuetudo in aliquo episcopatu: quod episcopus ista peccata audiat: sicut de parientibus quae filios opprimunt: de homicidiis: de falsariis: de sacrilegiis: de violationibus ecclesiarum et libertatis eccliasticae: de sortilegiis: de vitio contra naturam et maxime cum brutis: de incestu: de corruptione sanctimonialium: de ablatorum siue illicitae acquisitorum restitutionibus: de periurio: de clandestine contrahentibus et aliis eno: mibus erroribus quos consuetudo generalis et specialis episcopis reseruat: in quibus etiam episcopi remittunt aliquando ad curiam Romanam propter enormitatem criminum: haec dicuntui secundum iuristas."

Sed restat videndum in quobus casibus alius a sacerdote proprio possit ab soluere: et assignantur octo casus. Primus quando sacerdos est indiscretus. de poenitentia distintione vi placuit.

Et secundus quando aliqui sunt vagabundi: qui non habent proprium domicilium: quia nullius iurisdictionis sunt determinate.

Tertius casus est: si aliquis mutauit domicilium: et navigauit vel itinerauit quae rens quo se divertat. Et de hoc modo dicunt quidam quod proprius sacerdos peregrinantiumac terta loca / est quicumque parochialis sacer- dos.

Quartus ratione delicti: vt si incurritur exconicatio.

Quintus ratione studii: sicut scholaris.

Sextus necessitatis tempore.

Septimus secundum Osti. si unus parochia lis sacerdos ponat spem in oratione alterius ix quia ii lugdunen.

Octauus si est reuelator confessionis et solicitans ad malum. In istis casibus semper debet peti licentia a proprio sacerdote: exempto articulo necessitatis mortis. Et si negauit: potest alium licitae adire. Si autem sine licentia proprii sacerdotis aliqui peregri nantur: non possunt absolui ab alis sacerdotibus nisi in tempore necessitatis. Idem est de mercatoribus et aliis viatoribus. Unde tutius est licentiam petere et obtinere. Sacerdoti vero solicitanti ad malum nullo modo subditus debet consiteri. vnde idem iudicium est de illo / et de illo qui non habet copiam sacerdotis confessoris. Unde nec in hoc transgreditur praeceptum eccle sie: quia praecepta iuris positivi non se extendunt vltra intentionem prinecipientis. et quod pro charitate est institutum: contra charitatemimilita re non debet.

Ad rationes principales. Ad primam dico sicut dicebatur / quod ad absolueudum requiritur duplex potestas: scilicet ordinis et iurisdictionis. Et ad primum quando dicitur quod potestas quae ordinatur ad duos effectus / si potest in maiorem: potest etiam in minorem. Dico quod hoc est verum tantum ubi aeque immediate ordinantur ad vtrumque. modo dico quod potestas in corpus christi verum datur immediate cuilibet in ord ne sacerdotii. in corpus christi musticum non datur nisi secundario. et ideo in istum effectum non potest immediate: nisi praehabita potestate iurisdictionis.

Ad secundum quando dicitur quod apliti immediate a deo acceperunt potestatem absoluendi. Dicendum quod potestatem iurisdictionis acceperunt a petro: licet hoc non legatur.

Et ad alia argumenta de reseruatio ne occultorum / et missione ad epsum. Sciendum est quod quocumque sit de iure positivo humano: illud quod est de essentia et principalius concomitans sacramentum: principalius deus beret observari: vnde casus quiinnuuntur in argumento: sunt plures: et eveniut de facto. Dico quod lacerdos debet subditum suum absols vere: et sibi imponere quod si casu aliquo vnquam possit ad epsum suum venire: sibi illud reue- let: et nihilominus ratihabitionem petat super facto sacerdotis: quia quantum possibile est / debet lacerdos niti celare crimen occultum: et salvare famam subditi sui. Unde concedo quod in casibus talibus reservatio nihil valet: quia quod prae charitate institutum est : contra charitatem mi litare non debet: vt dictum est. Et sic finitur questio.