Moralitates 29

NArratur, quod inter philomelam & bubonem est naturale odium, in tantum, quod cum philomela in nocte cantat dulciter, nititur ipsam in preda 1a pere, & ei fortiter insidiatur. quod cauens philomela, rubum vel spinam densissimam in frutice intrat, & ibidem a bubonis insidijs conseruatur.

MOraliter per philomelam anima deuota & fidelis intelligitur, quae ad hoc creata est, ut DEUM suum per iugem contemplationem & uigilem deuotionem laudet. Sed animae sic laudanti insidiatur bubo, qui in ob scuris locis latet, qui est Diabolus, qui in obscuro loco inferni se tenet. Cuius habitatio est in tenebris, & in cordibus peccatorum lucem fugientium, ut eos absorbeat & interficiat. Et ne anima ab eo rapiatur, intrat rubum spinarum: id est, uitam aspersam aduersitatibus & durae poenitentiae: & sic euadere poterit insidias Diaboli.

Nota tres conditiones ab angelo Esdrae propositas: quarum prima est: Pon dera mihi in statera ignis pondus: secunda est: Mensura mihi flatum uenti: ter tia est: Aut reuoca mihi diem, quae praeterijt.

Pondera (inquio) primo in statera pondus ignis: id est, amotem DEI pone in statera, & pondera bene: Vtrum eum plus diligeris quam mundum, uel mi nus: Et si plus, tunc bene ponderasti: sin minus, remoue illum amorem, quem habes respectu mundi, & coniungere ad amorem DEI, qui est super omnia diligendus. Vel pondera in corde tuo pondus ignis infernalis, qui ita ponde rosus erit homini, quod eius grauitatem non poterit aliquis sustinere: cuius & tanta uiolentia, quod secundum D. Bernhardum, si in ipsum uniuersalitas ma rium influeret, nihil ipsum refrigeret. Et secundum Gregorium Magnum: Ibi est dolor cum formidine, flamma cum obscuritate, mors sine morte, & finis si ne fine. Haec & huiusmodi homo & cogita bene, & tuum pondus ignis re cte ponderasti. Deinde pondera quoque amorem DEI Saluatoris tui: qui nos tantum dilexit, ut cum esset excelsus, propter nostrum amorem assumpsit infir mitatem: cum esset aeternus, assumpsit temporalitatem: cum esset diues, assum psit paupertatem: cum esset immortalis, assumpsit mortalitatem.

Secundo, mensura flatum venti: id est, uitam tuam, quae uento aequatur. lob inquit: Memento mei Domine, quia uentus est uita mea: Quam breuis sit ui ta humana patet: quia qualibet hora uitae suae tendit homo ad mortem, & quam cito finitur homo nescit: Quia sicut herba nunc floret & germinat, & continue occidit, arescit, & deficit: ita homo per modicam corporis infirmitatem. Men sura igitur diligenter uitam tuam, ut sic uiuas, sicut uis mori. Quia secundum Hieronymum: Qui non sic uiuit, sicut mori uult, non uiuit sicuti Christianus homo. Consideret ergo homo uitam suam, & ex tali consideratione sua caue bit sibi a peccatis. Quod si homo bene mensurauerit uentum orientalem, qui est calidus & siccus, per quem ortus hominis designatur, inuenit impotentiam, nuditatem & Iachrymam. Si mensurauerit uentum meridionalem qui est ca lidus & humidus: per quem adolescentia designatur, reperiet concupiscen tiam carnis, & oculorum, & superbiam uitae. Mensura igitur & septentriona lem, qui est frigidus & siccus, per quem designatur Senectus, & inuenies de tractionem, iram & immunditiem: In uento occidentali qui est frigidus & hu midus, per quem significatur decrepita aetas, ut Terentius uocat, silicernium: & inuenies putredinem, foetorem, & escam uermium. Si sic istos quatuor uen tos bene mensuraueris o tu homo mortalis, & uentum: id est, uitam miseram & fluxam inuenies, maxima signa humilitatis.

Tertio, Reuoca diem quae praeterijt: id est, singula momenta dierum & noctium debet homo pensitare, quomodo ea expenderit, utrum in honorem DEI, an in seruitium mundi: Et si ea uiderit expendisse in immunditia & uoluptate, re uoca illa tempora per dolorem & abstinentiam, ut cum rege Excechia dicere possis: Recogitabo tibi omnes annos meos in amaritudine animae meae. Quo niam quicquid homo expendit de tempore suo, & non in honorem DEI, tur piter expensum & perditum est. Vnde de hoc exemplum habemus cuiusdam Eremitae, qui per multum temporis ualde dissolutus fuit. Et tandem cogitam de suo statu, uitam suam perfecte emendauit. Quo facto, uenit alius quidam Eremita, ut eum uisitaret, & inter alia quaesiuit ab eo: Cuius aetatis esset: Cui ille respondit: Quod esset aetatis quatuor dierum: Et cum alter de tali respon sione miraretur exposuit sibi originem uitae suae, & dixit illi: Quod praeter qua tuor dies, perditum reputaui. Reuoca igitur homo diem praeteritum, & quod sic potes facere quartum: Fac aquam ascendere de corde, aquam contritionis ad ocu lum cordis per quam mundatur anima, ut in fine perducat ad regna coelestia.