¶ Hic signatur. 21. dist. hetus quarti: quae ita continuatur ad praece dentem. Nam postquam in praecedenti dist. onndit magis trimphus remissionis mortalium: Nunc in praesenti di stin. timpus quaerit remissionis venialium. Et habet diuidi haec distin. in tres partes principa les. In prima temphus ponitur quo venialium fit remissio. In secunda clare ostenditur quomodo fiat con fessto. In tertia confessori interdicitur pecca reuelatio. Prima in principio. Secunda ibi. Post hoc considerandum est. Tertia ibi. Caueat etiam sacerdos etc. Et haec est diuisio praesentis etc.

Quaestio

¶ Quaestio ista docet an etiam aliquod peccatum possit deleri post hanc vitam et si cofessor peccatum cofessum sper teneatur celare istam quaestione declarat secondo. in praesenti distinctione per du as: partiales.

¶ Utrum peccatum secretum quod confessor semper celare tene vtur: post hanc vitam dimittatur. Et arguitur ad partem falsam tribus me mediis.

¶ Primo sic. Nullum mortale potest primo dimitti post hanc vitam: ergo nul lum veniale: nec omne originali loquimur: quia sub sacramento non cadit pnimae: antecedens patemt. auctoritate Ioh. dam. li. 2. suarum saninarum in fine quarti cap. Quod est angelis casus: hoc est hominibus mors. probatur consequenta: quia sunt eiusdem ratio nis: cum non differant in malicia nisi secundum magi et minus.

¶ Secundo arguitur sic: nullus moriens iustus potest secundo postea peccare: ergo post mortem non potest peccatum dimitti. antecedens patet: quia timpophus aut merendi aut demerendi est in presenti stadio. probatur consequenta. tum primo a simili: quia simile videtur pro aliquo statu posse peccare et posse resurge re a peccato: et ista si iustus moriens non potest plus peccare: nec iniustus moriens po terit a peccato resurgere: tum secundo a maiori: quia facilius est cadere quam resurge re tum tertio a causa: quia resurgere a peccato non videtur competere alicui nisi ei qui potest mere ri: qui autem non potest in aliquo statu cade re non potest mereri.

¶ Tertio arguitur quod non semper tenetur confessor celare peccatum sibi in confessione dictum: vnicuique licitum est renunciare suo iuri: igitur potest in casu reuelare peccatum. antecedens est manifestum. patet consequenta: quia ius est. non confessoris: sed confitentis quod confessor tene tur celare peccatum confessi: potest autem confessus eum licentiare ad reuelandum.

¶ In oppositum. tum. Mat. tum. Mar. tum. Lu. Qui peccaue rit in spiritum sanctum non remittetur ei: nec in hoc saeculo nec in futuro: subdit magisteri. Ex hoc da tur intelligi sicut sancti docto. tradunt quod quaedam peccata in futuro dimittentur pro celatione. dist. 6. de pronia (et est in littera). Sacerdos an omnia caueat ne de eis qui ei confitent peccata eorum alicui recitet: et sequitur: nam si hoc fecenit deponatur: et omnibus diebus vitae suae ignominiosus pergat: et. extra de poenitem et remis. Omnis vtriusque sexus: caueat omninon ne verbo vel signo aut aliquo quouismodo prodat peccatorem: sequitur poena. Si peccatum detectum praesumpserit reuelare non solum a sacerdotali officio decernimus deponen dum: verum ad agendam strictissimam proniam in artissimum monasterium detrudendum.

¶ In ista quaesti. sunt tres articuli declarand Primus est terminorum declaratiuus Quorum Secundus est quaestionis responsiuus Tertius est dubiorum motiuus; Quo ad primii articulum termini sunt vita celatio secretum.

¶ Primus termi nus est vita: vnde vltra dicta de vita li. 1 di stin. 36. termino. 1. et li. 3. dist. 35. arti. 1. ter mino primo: Est notandum quod haec tria diffe runt victa vitta vita. Uicta enim adiectiuum est: et dicitur victus ta. tum. et scribitur per c. et t et descendit ab hoc verbo vincocis. quod fa cit in supino victum: Uitta debet scribi per duplicem t. secundum papiam: et est genus discrimi nalis quod gallici vocant ruben als coyphe ad colligendum capillos mulierum aut virorum dispersos. vnde in methamorpho. Quidius dicit. Uitta cohercuerat neglectos al ba capillos. Et salomon dicit. Sicut vit ta coccinea labia tua: et venit ab hoc verbo vincio cis. Uita vero vnicam t habet: et venit ab hoc verbo viuo viuis. Unde quidam dicit: Ut tibi sit vita: pro posse pericula vita. Et est notandum triplicem esse vitam nature: quae communis est bonis et malis: de qua dicitur in formatione hominis. Inspirauit in facien eius spiraculum vitae: et factus est homo in animam viuentem: ex quo doctores nostri inferunt quod anima est vite spiraculum: quia spiratione in spirantibus cognoscitur quae aut anima est aut ex anima. Secunda dicitur vita gratiae: et haec est propria bonis: hoc enim modo mali non viuunt: sed mortui sun sicut ostendit beatus maximus in sermo ne de martyribus qui incipit. Ad exhiben dum. De hac vita Paulus dicit. Mihi viuere christus est et mori lucrum. Tertia vita dicitur vita gloriae in qua sunt et eruni beati: de qua dicitur. Iusti autem in vitam aeteternam. Et. Haec est vita aeterna: vt cognoscant te deum et quem misisti iesum christum. Et tantum de isto termino vita: et capi tur in quaestione primo modo.

¶ Secudus terminus est celatio et descendit ab hoc verbo caelo celas. Unde quidam dicit Hostia claude celer: vt clausa post hostia celer. Caelo autem verbum aliquando significat idem quod sculpo pis. et tunc vt dicit fra ter Rogerius in maiori compendio ad cle mentem papam quartum: debet scribi perae dipthongum: de quo descendit caeltes: de qua scribitur. Quis mihi det vt scribantur sei mones mei. Quis mihi det vt exarentur in libro stilo ferreo: vel celte sculpantur in silice. Dicit tamen Adam britonis se numquam legisse celte: Unde secundum eum debet dici in Iob certe. Aliquando scribitur sine dyphthon go: et tunc idem est quod abscondo abscondis: a quo secundum Ebrardum in grecismo descendit hoc nomen caelum: quia nobis celat ea quae supra caelum sunt: et per modum loquendi ce lat superioribus ea quae infra ipsum sunt. Frater tamen Rogerius vbi supra dicit quod cae lum dicitur quasi caelum id est celatum quasi quoddam vas praeciosum et diuersis stel lis ornatum. De hac equiuocatione extant metraCaelo dum sculpo lapides caelo cooperto. A primo celtes caelum est a posteriori.

¶ Tertius terminus est secretum. a sece no nis: quasi seorsum cerno: et in supino secretum. Et sunt tria secreta. Secretum naturae de quo in senectute egit pulchrum librum philosophus: quem intitulauit: de secretis secreto et misit ad Alexandrum. Secundo secretum conscientiae: de quo exponi potest illud propheteSecretum meum mihi: secretum meum mihi Unde. Prauum est cor hominis et inscrutabi le quis cognoscet illud: sequitur. Ego domi nus scrutans cor et probans renes: quae dovnicuique iuxta viam suam: et iuxta fructum ad inuentionum suarum. Et in paulo dicitui in haec. Nolite ante tempus iudicare quoadusque veniat dominus: qui et illuminabit abscondita tenebrarum: et manifesta faciet com silia cordium. Tertio secretum glesiae: de quo et paulus. Quod oculus non vidit nec auris audiuit nec in cor hominis ascendit: quae praeparauit deus his qui diligunt illum. Et notandum quod haec tria differunt. Signum confessionis secretum confessionis: sigillum confessionis Dicitur enim signum confessionis quodcunque ad confessionem pertinens: vnde potest discerni com fessio a re alia. Dicitur autem secretum confessionis quod ita dicitur vt non reueletur. Dicitur autem sigillum confessionis: quod sub sacramento ponnis sacerdoti manifestatur a confesso. Ex quo sequitur quod omne secretum confessionis est signum confessionis non econtra: et omne sigillum confessionis est secretum confessionis: non econtra. Paruo enim sigillo ita dixerim aeterni regi sigillant quae in confessione dicuntur: reliqua sigillo magnoQuo ad secundum articulum sunt tres conclusioes Prima est de loco purgationis venialium et poenarum non completarum hic pro mortalibus. Secunda conclusio de remissione ve nialium. Tertia de celatione peccatorum in comfessione cognitorum.

¶ Prima conclusio est. Sic citius aut tardius materiali igne animae purgantur: vt vna citius alia euolet Ista conclusio tres habet partes. Prima dicit quod animae purgantur igne materiali quod iuste equidem fit: vt quia anima aut deseruit creatorem: aut nimis creata dilexit: per creata puniatur: vt patet in sacramentis ecclesiae: cui se habet submittere homo: quia deum deseruit. De hoc igne habetur in glo. super illud Sic saluus erit: grauior est ille ignis: quam quacquid homo potest pati in hac vita. Et dato quod de hoc igne an sit materialis vel spiritualis dubitauerit Aug. non solum super gen. ad lit teram. immo in li. de ciui. dei. vnde et dicit in glo. super illud. Qui edificat lignum fenum etc. ponens illorum opinionem qui dicebani animas igne materiali cruciari: dicit non redarguo: quia forsan verum est. Unde doctor deuotus praesentis dist. arti. 2. q. 2. dicit rationa bilem esse suam dubitationem: diues enim qui erat in inferno: et cuius lingua vrebatur: linguam corporalem non habebat: et qui portat lignum fenum stipulam non portat haec materialia sed spiritualia: quae sic per methaforam nominantur Sed dato quod dubitauerit aug. non tamen dubitauit Brego. in quarto dyalogo. nec isidorus omne ordine creaturarum: et hic ignis extat in medio terrae sulphureus: cuius spiracula seu emunctoria sunt ethna siciliae: chimera ciliciae aut lidie: et loca similia. Dicit autem frater franciscus de maro. huius quarti dist. 20. q. vltima. quod in inferno poenas pa tientium sunt tres mansiones Prima infima vbi sunt damnati pro peccato mortali actu ali. In media pueri decedentes in peccato ori ginali. Superior in qua sunt purgandi. Primi sunt in poena sensus et damni. Se cundi in poena damni non sensus: et ambo sine ne gratia. Tertii in poena sensus cum gratia Et si obiiciatur ex quarto dyalogo. de pascha sio qui apparuit in balneo purgandus: et de alio qui apparuit in glacie: Dicendum quod haec sunt ex speciali sed locus communis est sub terra. De hoc per amplius distin44. Dicit secunda pars conclusionis vnum liberari ante alium. Primo patet ex parabola apostoli. Lignum fenum stipula: citius enim sti pula feno consumitur: et fenum ligno. Secun do autortoritate aug. in encheri. Post hanc vitam incredibile no est illos fideles per ignem purgatorium: quantomagis minusue bona hereuntia dilexerunt: tanto citius tardiusque saluari. Tertio ratione. non enim equum est qui mi nus peccauit cum eo qui plus aequaliter pu niri: vnde et in inferno si poene sunt aequiles secundum durationem: non tamen secundum intensione. Tertia pars conclusionis dicit: quod vnus citius de purgatorio altero ad caelum euolat: hoc patet. Tum primo dicitur. Hodie mecum eris in pa radiso: non quod caelos ante ascensionem ascende rit: sed deitatem viderit et fuerit cum christo: qui est merces beatorum. Tum secundo pauus dicit. Cupio dissolui et esse cum christo non erat autem cassum desiderium: igitur appete bat esse in caelo vbi est christus: et ita vnus citius alio euolat. Tum tertio. Date sunt il / et lis singulae stole: et illa est gloria animae.

¶ Se cunda conclusio est haec. Ueniali pecco: nec per se nec per accideus poena conuenit aeterna: et si aliquando post vitam remittatur. Ista conclusio tres habet particulas. Prima par ticula dicit: quod peccato veniali per se non con uenit poena aeterna. Probatur. Cum charitate non stat debitum poenae aeternae: ergo peccato veniali per se non debetur poena aeterna. Antecedens patet: quia habens charitatem est dignus vita aeterna. Si ergo simul staret / quod esset dignus poena aeterna: simul esset dignus vita aeterna et poena aeterna: quod est impossibile: quia nullus potest esse debitor poenae pro illo instanti pro quo est ordinatus ad gloriam: quia tunc pos sent stare simul poena et gloria. Patet consequentia: quia cum charitate stat peccatum veniale. Confirmatur antecedens: quia de peccato morta li post actum (vt dictum est dis. 14. et. 20. Inil remanet nisi obligatio ad paenam aeternam: si ergo cum charitate remanet obligatio ad paenam aeternam potit similis esse charitas et peccatum mor tale eo modo quo remanet post actum: et ita idem erit amicus et inimicus. Tum secundo poena damni aeterna est essentialis damnatis: igitur poena aeterna peccato veniali per se non debetur. Antecedens patet primo ex quid nomins. A damnum enim damnatum descendit. Damnum autem seu damni ratio non in positione sed negatione consistit. Tum secundo: quia pecca tum mortale (vt dicit Augustinus in lib. de libero arbitrio) in duobus consistit: in auersione deo / et conuersione ad creaturam: quorum auersio peior / immo formale peccati mortalis: ideo sibi essentialiter habet respondere damnum. Tum tertio: quia priuat beatitudinem vt visionemu dei / et ex consequenti fruitionem. Patet consequen tia: quia poena damni ita est annexa cuilibet poenae / quod non potest stare cum gloria. Tum ter tio: peccatum mortale et veniale non sunt proportionata: igitur poena correspondens peccato venius ali per se non est aeterna. Antecedens patet: quia mille milia peccatorum venialium per se non auer tunt a deo / a quo auertit vnicum mortale Patet consequentia: quia poena debet correipondere offensae: nec valet dicere quod poenae non sunt proportionales peccati mortalis et ve nialis secundum intentionem: quia secundum intentionem quali bet poena aliam finite excedit: ideo oportet quod improportio veniat secundum extensionem: quia poena peccati mortalis per se est aeterna / peccati venialis non. Ex quo patet defectus fratri Alexam. de ales / in expositione litterali praesen tis dist. dicentis quod peccato veniali per se correspondet poena aeterna / per accidens autem tempora lis. Probat primum: quia si quis damnatur pro mortali cum veniali: pro illo veniali semper pu nietur: alioquin in inferno posset esse redemptio alicuius peccati: et non nisi iuste punietur a deo. Secundum probat: quia peccatum veniale stat cum charitate per quam ordinatur ad regnum. et ita poena est temporalis. Et rursus idem Alexam. in secunda secundae dicit tractatu de peccato veniali. q. 9. quod peccato veniali quando coniungitur peccato mortali / debetur poena aeterna / non autem ratione sui. Ex quo patet primo manifesta contradictiocomparando dictum dicto. Dicit enim primo quod peccato veniali correspondet per se poena aeterna. Dicit secundo quod per accidens / secundum quod coniun gitur peccato mortali. Secundo: quia deus punit citra condignum: exquo (vt probatum est) poena eterna non respondet culpae veniali per se: non exiget eam deus ex illa communiunctione. Tertio quia dato quodpuniret deus iuxta condignum pec catum veniale: omnino iniustum est punire aeter naliter pro illo cui secundum se solum debetur poena emporalis: nec arguit illa communiunctio cum peccato mortali: vt in infinitum exeat genus culpae ve nialis. Ex quo patet secunda pars conclusionis / quod nec per accidens poena aeterna peccato veniali respondet. Ex quo primo infertur / quod peccato veniali nullo modo poena aeterna debetur: patet: quia nec per se / nec per accidens. Secundo: quia non est inconueniens paenam debitam peccato ve niali habere terminum et finem in inferno: patet a simili. Poenitens enim absolutus primo a peccato mortali/ et mutata poena aeterna in tempora lem: sed non completa temporali recidiuat in peccatum mortale in quo moritur: soluet in inferno hanc paenam temporalem et cum fine. Ex quo tertio infertur quod in inferno potest esse aliqualis redemptio: non quidem dico ab illo peccato pro quo quis damnatur: et loquor de potentia dei ordinata: sed potest finiri poena talis: et si non placet vt dicatur redemptio / dicatur finitio. Tertia pars conclusionis diciti / quod pec catum veniale aliquando post mortem remit titur. Patet: quia peccatum veniale post mor tem dimitti / non est aliud nisi totam eius paenam solui: cum post actum sola obligatio ad paenam remaneat: et aliquando meritis non ordinatis a merente ad hoc peccatum ve niale dimittitur: vt ex amore intenso dei: a quo veluti ab igne ardente comburuntur: aut retributor bonorum meritorum deus talia merita in acceptatione sua custodit: vt in instanti mortis et gratiam adaugeat: et secundo peccatum veniale deleat: et tertio gloria maiori ad superna subleuetur.

¶ Ter tia conclusio est haec. Iure naturae diui non et positiuo sacerdos tenetur confessi cri men celare. Ista conclusio tes habet par ticulas. Prima est de iure naturae. Probatur tripliciter. Primo sic. Sacerdos secundum rectam rationem non vellet peccatum suum detegi vt publicaretur: ergo iure naturae etc. Antecedens patet ex hoc dicto. Curam ha be de bono nomine: hoc enim magis perma nebit tibi quam mille thesauri magni et praecio li. Et alibi. Melius est nomen bonum quam diuitiae multae. Patet consequentia ex lege naturae / quo ad praeceptum affirmatiuum declarata a christo. Unm dicitur: Omnia quaecunque vultis vt faciant vobis homines. et vos eadem facite illis. Haec est lenim lex et prophetae. Et ite rum. Prout vultis vt faciant vobis homines: et vos facite illis similiter. Et debet intelligi: quae vultis secundum rectam rationem. Hoc enim iucluditur in illo mandato vbi dicitur: Di liges proximum tuum sicut teipsum. Secundo probatur sic. Quilibet vellet secundum rectam rationem quod seruaretur secretum suum: igitur sa cerdos etc. Patet antecedens: quia hoc exigit fidelitas. Probatur consequentia ex hoc dicto Salomonis. Qui ambulat fraudu lenter reuelat arcana: qui autem fidelis est celat amici commissum. Tertio probatur sic. De lege naturae est licitum promissum adimplendum: igitur etc. Antecedens sumitur ex illo verbo vbi dicitur: Loquimini ve ritatem vnusquisque cum proximo suo. Pa tet consequentia: quia aliter confitens non diceret / nisi implicite promitteret confessor non reuelare. Prima ratio est fundata in charitate: secunda in fidelitate: tertia in ve ritate. Et ex his est recursus securus inferioris ad superiores in virtutibus ad quaerenda consilia et remedia in tempor oportuno: sine quibus tribus non stat humana politia / nec corpus politicum. Quoda autem dicit Richardus de media villa / praesentis di stinctionis articulo. 4. q. 1. quod vna persona vere potest affirmare in aliena persona loquens: quod loquens in sua vere ne gabit. Sicut angelus loquens in persona dei Movsi dicit: Ego sum dominus deus tuus: quod vere negat in propria. Sic in pro posito: In confessione habet sacerdos lo cum dei: ideo si interrogatus post / non in confessione: vbi personam gerit publicam: dicat se audiuisse: mentitur: mendacium autem est coutra ius naturae. Doctor subtilis praesentis dist. q. 2. arguit contra hanc opinionem contra modum ponendi tripliciter. Primo: quia eiusdem personae et vt eiusdem cognoscere est in causa et sententiare: igitur ratio nulla. Antecedens est manifestum: quia ad hoc cognouit iste / et vt iste / vt recte sententiet. Patet consequentia: quia sacerdos non in persona dei / sed in propria absoluit confitentem: patet: quia absol uit ministerialiter / non principaliter. Si enim principaliter absolueret / posset dicere: ego principaliter te absoluo: quod non est verum. Secundo: quia non audit magis sacerdos confessionem in persona dei quam conficiat eucha ristiam / immo minus: quia ibi profert verba christi in nomine christi: non ita hic dum dicit: Ego te absoluo: sed post missam bene dicit: in persona propria: ego confeci: ergo bene potest dicere sine mendacio: Ego in confessione hoc audiui. Tertio: quia secundum Richar. eodem articulo. q. 2. licet peccata audita in con fessione detegere / et in vniuersali et in particulari / non referendo ad confitentem: et ha betur extra de poeni. et remiss. officii: quod non esset verum nisi iste vt in propria persona sciret hoc: quia vt in propria persona pe tit consilium. Nec motiuum Richardi suffici ens est: quia sacerdos non loquitur absoluendo: nec audit vt persona dei / sed vt minister dei: angelus autem vt persona dei dicebat Mo vsi: Ego sum dominus deus tuus: alioquin mentiretur: ideo non est simile. Secun da pars conclusionis diciti / quod iure diuino tenetur sacerdos celare. Tum primo. Quilibet enim christianus tenetur iure diuino non da re occasionem alteri qua reuocetur a lege christi: confessio autem de lege christi est ex distin. 17. reuelare autem retraheret. Tum secundo: quia christus voluit arbitrium poenitentiae esse vltimum in terris: patet ex illo euangin. Quodcumque solueris super terram: erit solutum et in caelis etc. id est vltimate approbatum: peccat igitur qui ponit in alio foro quod sacerdos facit publicando quantum in se est. Tum ter tio: quia dans occasionem in exequendo praece¬ ptum christi peccandi mortalitur / peccat mor taliter: huiusmodi est sacerdos reuelans confessio nem: quia dat occasionem confitenti vt seipsum laudet et alios vituperet: vt sic promo neatur / et alius puniatur. Et si dicatur. Sunt decem qui coniurauerunt in mortem vnius sacerdotis secum ambulantis in tali nemo re: vnus contritus sibi confitetur et reuelat tasum: quid faciet: si nemus intret / se exponit mortis periculo: et si non intrat / reuelat confessionem. Dicit frater Richardus in praesenti di. arti. 4. q. 2. in solutione quin ti arti. conditionaliter tamen quod tenetur intrare nemus: et si ex hoc moritur / erit martyr. Doctor noster dicit quod potest non intrare nemus: quia de natura sui non intrare nemus: non est reuelatiuum confessionis: immo est signum aequiuocum. Eodem modo dicendum est de mona cho manente extra monasterium confesso suo abbati aliquem casum: vtputa fornicationis pro pter locum: vbi est potest reucari ab abba te ad monasterium / si est consuetuto: vt quem voluerit reuocet: nec ex hoc censendus est. confessionis reuelator. Licet Henricus de ganda. quolib. 5. q. 24. dicati / quod nullo modo se debet habere abbas aliter ad confessum monachum postquam confessus est quam ante ratione confessionis. Si autem esset consuetudo in abbatia / quod nullus transferretur sine delicto: tunc abbas non deberet transferre. Tertia pars conclusionis est / quod celatio confessionis est ex iure ecclesiae. Ista patet ex su periorlibus. Et tantum de secundo articulo. Quantum ad tertium articulum sunt res difficultates.

¶ Prima difficul tas. Si animae in purgatorio habent aliquod gaudium: Dicit frater Francis. de maro. q. vltis. 20. dist. quod habent maius gaudium quam possit haberi in hoc mundo. Et credit quod malunt esse ibi quam in aliquibus deliciis huius mum di: beatitudine enim politica potest quis esse be atus cum poenis: sicut patet de forti dum est in igone.

¶ Secunda difficultas. Si quas de cedens in peccato mortali potest liberari ab in ferno: maxime cum scriptum sit: In inferno nulla est redemptio Dicendum quod de poten tia ordinata non potest / de potentia absolu ta potest. Patet primo de Traiano impera tore in gestis beati Bregorii pape. Secun do de Dagoberto rege francorum / in gestis beati Dionysii parrhyseorum antistitis. Ter tio de quodam fratre minore in conuentu ve neten. in britamnia resuscitato / meritis beatae hatherinae: cuius erat deuotus / vt confite retur. Illa autem auctoritas intelligitur de potentia ordinata.

¶ Tertia difficultas. Si confessor est simpliciter obligatus nulli reuelare: Guiller. altisiodoren. quarta parte summae / tra¬ s ctatu de confessione dicit quod non / nisi superori: cui in casu potest reuelare. Sed rationes currunt in oppositum. Si tamen inferior non possit absoluere / et referat superiori vt absoluat eum: iam non habet locum confessoris / sed interpretis: vt sint tres: confitens / interpres et confessor. Responsio patet ad quaestionem / pro videlicet peccatum secretum quod confessor celare tenetur: post mortem aliquando dimitti tur / vt veniale: et mortale potest de potem tia dei absoluta. Tunc ad argumenta.

¶ Ad primum negatur consequentia. Et dum probatur. quia non differunt nisi secundum magis et minus: ists est falsa in ratione diuinae offense.

¶ Ad secundum negatur consequentia. Ad primam probationem de simili. Dicendum quod non est simile: quia peccare est libere agere: resurgere autem non est libere agere / sed poenam soluere / vel acceptari propter merita prius habita. Ad secundam probationem a maiori. Dico quod ve rum esset: si haec resurrectio esset ex potestae resurgentis: quod non est in proposito. Ad tertiam probationem falsum assumit: quia non competit sibi ex meritis quae tunc eli ciat / sed quae habuit.

¶ Ad tertium dicendum quod verum est / nisi vergeret in detrimentum aliorum: et nisi aliunde esset confessor obliga tus / vt patuit.

Conclusiones

¶ Ex ista quaestione sicut de praeceden. tres etc.

¶ Prima conclusio est. Uenialia (sancti loquuntur) in ista via et post in remittuntur. Dicit conclusio quod peccata venia. i lia possunt dimitti / et ante mortem et post mortem. Et ponitur a priucipio dist. vsque ad illud ca. Post haec considerandum est etc.

¶ Secunda conclusio est. Confessio vera fienda et distinguenda dictat ratio. Dicit conclu sio / quod confessio debet fieri vt est possibile de quolibet peccato mortali distincte. Et ponitur ab illo capitulo: Post haec conside¬ randum est etc. vsque ad illud ca. Caueat etiam sacerdos etc.

¶ Tertia conclusio. Confessor taceat crimen confessum: et omnem accessum res non habeat. Dicit conclusio / quod confessor tene tur celare peccatum dictum sibi in confessione: et quod indifferenter confitendus non debet ire ad quemli bet sacerdotem. Et ponitur ab illo ca. Caueat etiam sacerdos etc.

PrevBack to TopNext

On this page