Table of Contents
Nicolas de Dinkelsbuhl Lectura Mellicensis
Liber IV
Liber IV, Distinctio 1
Liber IV, Distinctio 1, Pars 1
Liber IV, d. 1, p. 1, q. 1 : Utrum in quolibet hominum statu fuerint aliqua sacramenta.
Liber IV, d. 1, p. 1, q. 3 : Utrum sacramenta nove legis conferant gratiam ratione operis operati.
liber IV, Distinctio 1, Pars 2
Liber IV, d. 1, p. 2, q. 3 : Utrum fuerit de necessitate quod fieret die octavo, et lapideo cultro
Liber IV, d. 1, p. 2, q. 4 : Utrum conferebant gratiam ratione operis operati.
Liber IV, d. 1, p. 2, q. 5 : Utrum circumcisio et legalia alia cessaverint in Christi passione.
Liber IV, Distinctio 2
Liber IV, Distinctio 2, Pars 1
Liber IV, Distinctio 2, Pars 2
Liber IV, Distinctio 3
Liber IV, d. 3, q. 3 : Utrum aqua elementaris sola sit conveniens materia baptismi.
Liber IV, d. 3, q. 4 : Utrum ad veritatem baptismi requiratur trina immersio baptisandi.
Liber IV, d. 3, q. 5 : Utrum baptismus fuerit an[te] Christi passionem institutus.
Liber IV, Distinctio 4
Liber IV, d. 4, q. 1 : Utrum parvuli sint baptisandi et suscipiant effectum baptismi
Liber IV, d. 4, q. 2 : Utrum adultus carens usu rationis sit baptisandus.
Liber IV, d. 4, q. 4 : Utrum adultus fictus suscipiat baptismum et eius effectum.
Liber IV, d. 4, q. 5 : Utrum omnes baptisati non ficti recipiant equaliter effectum baptism.
Liber IV, d. 4, q. 6 : Utrum omnes baptisati non ficti recipiant equaliter effectum baptism.
Liber IV, d. 4, q. 7 : Utrum baptismus sanguinis suppleat baptismum fluminis.
Liber IV, d. 4, q. 8 : Utrum baptismus sanguinis sit potior baptismo fluminis.
Liber IV, d. 4, q. 9 : Utrum iustificati teneantur adhuc ad baptismi susceptionem.
Liber IV, Distinctio 5
Liber IV, d. 5, q. 1 : Utrum mali possint conferre sacramentum baptismi et rem sacramenti.
Liber IV, d. 5, q. 2 : Utrum malus minister peccet baptisando.
Liber IV, d. 5, q. 3 : Utrum Christus secundum quod homo habuerit potestatem dimittendi peccata.
Liber IV, Distinctio 6
Liber IV, d. 6, q. 1 : Utrum soli sacerdotes possint baptisare.
Liber IV, d. 6, q. 2 : Utrum puer possit in utero matris baptisari.
Liber IV, d. 6, q. 3 : Utrum ad unitatem baptismi requiratur unitas ministri.
Liber IV, d. 6, q. 4 : Utrum inter baptisantem et baptisatum oporteat esse distinctionem personalem.
Liber IV, d. 6, q. 6 : Utrum in baptisante requiratur intencio.
Liber IV, d. 6, q. 7 : Utrum baptismus possit iterari.
Liber IV, d. 6, q. 8 : Utrum in baptismo imprimatur caracter.
Liber IV, d. 6, q. 9 : Utrum debeant esse solum duo tempora ad baptismum determinata.
Liber IV, d. 6, q. 10 : Utrum cathecismus debeat precedere baptismum.
Liber IV, d. 6, q. 11 : Utrum exorcismus debeat fieri ante baptismum.
Liber IV, Distinctio 7
Liber IV, d. 7, q. 1 : Utrum confirmatio sit sacramentum necessitatis nobilius baptismo.
Liber IV, d. 7, q. 2 : Utrum crisma sanctificatum sit congrua illius sacramenti materia.
Liber IV, d. 7, q. 3 : Utrum habeat propriam formam sibi convenientem.
Liber IV, d. 7, q. 5 : Utrum in susceptione confirmationis conferatur gratia.
Liber IV, d. 7, q. 6 : Utrum soli episcopi sint huius sacramenti congrui ministri.
Liber IV, d. 7, q. 7 : Utrum confirmatio possit iterari.
Liber IV, d. 7, q. 8 : Utrum hoc sacramentum conferendum sit cuilibet baptisato
Liber IV, d. 7, q. 9 : Utrum debeat in confirmatione fieri unctio tantummodo in fronte.
Liber IV, Distinctio 8
Liber IV, d. 8, q. 1 : Utrum ewkaristia sit sacramentum nove legis et sit unum sacramentum.
Liber IV, d. 8, q. 2 : Utrum fuerit congrue a Christo ante suam passionem inmediate institutum.
Liber IV, d. 8, q. 3 : Utrum possit licite a non ieiuniis sumi. Dominus hoc sacramentum post cenam instituit et discipulis sumendum dedit.
Liber IV, d. 8, q. 4 : Utrum Christus instituendo sacramentum hoc prius conferat quam verbum protulerit.
Liber IV, d. 8, q. 5 : Utrum hec verba: Hoc est corpus meum, sint precise forma consecrationis panis.
Liber IV, d. 8, q. 6 : Utrum cetera verba in canone circa formam positam convenienter ponantur.
Liber IV, d. 8, q. 7 : Utrum forma consecrationis calicis consistat precise in hiis verbis: Hic est calix sangwinis mei, etc.
Liber IV, d. 8, q. 8 : Utrum verba omnia in forma calicis sint convenienter posita.
Liber IV, Distinctio 9
Liber IV, d. 9, q. 1 : Utrum sint bene duo modi hoc sacramentum manducandi.
Liber IV, d. 9, q. 2 : Utrum peccator veraciter sumat corpus Christi sub hoc sacramento.
Liber IV, d. 9, q. 3 : Utrum sit de lege ewangelica et de necessitate salutis hoc sacramentum sumere sub utraque specie.
Liber IV, d. 9, q. 4 : Utrum existens in peccato mortali et sumens hoc sacramentum peccet mortaliter
Liber IV, d. 9, q. 5 : Utrum peccator peccet videndo corpus Christi
Liber IV, d. 9, q. 6 : Utrum nocturna pollutio impediat assumptionem huius sacramenti.
Liber IV, d. 9, q. 7 : Utrum sacerdos debet dare ewkaristiam illi quem scit peccatorem.
Liber IV, Distinctio 10
Liber IV, d. 10, q. 1 : Utrum corpus Christi et eius sangwis vere et realiter post consecrationem sub speciebus panis et vini contineantur.
Liber IV, d. 10, q. 2 : Utrum corpus Christi sit in altari secundum suam propriam et essentialem quantitatem
Liber IV, d. 10, q. 3 : Utrum corpori Christi naturaliter existenti et eidem sacramentaliter existenti insint eedem partes et proprietates.
Liber IV, d. 10, q. 4 : Utrum actio immanens, que inest Christo existenti naturaliter, insit sibi in sacramento ibi vide notabile Scoti.
Liber IV, d. 10, q. 5 : Utrum corpori Christi, ut est sub sacramento, possit inesse motus corporalis.
Liber IV, d. 10, q. 6 : Utrum corpus Christi sit sub qualibet parte specierum.
Liber IV, d. 10, q. 7 : Utrum corpus Christi, cum videtur in specie carnis vel pueri, videatur tunc in propria sua specie et forma.
Librum IV, Distinctio 6, Quaestio 3
arguitur quod non, quia vnus potest simul plures baptizare, igitur pari racione plures vnum. Antecedens probatur quia vnus potest simul perfundere plures et dicere: - "Ego baptizo uos," etcetera. Nec videtur ibi aliquod deesse quando vterque sit baptizatus.
In oppositum est quod ibi minister repraesentat Christum quia est vnum caput Ecclesiae et vnus mediator Dei et homini. Pro responsione ad questionem sunt mouenda et soluenda 4or media.
Primum est posito quod duo vnum baptizent ita quod neuter totum faciet, sed vnus vnum et alter aliud et vnus immergat et alter profert verba an talis sit baptizatus.
2m Scotum et Bonauenturam respondetur quod talis non est baptizatus, sed est rebaptizandus et ratio illius - ut dicit Scotus - est in- -stitucio Dei, quia sicut voluit esse vnum principale agens interius mundans, ita voluit habere vnum ministrum in collatione integra. Item ille qui verba profert, scilicet se abluere, cum dicit: "Ego te baptizo" et tamen non abluit, cum - ut positum est - in causa solum dicat: - Verba non debet autem omnino esse falsa forma sacramentorum. Ex quo patet quod, si duo vnus mutus et alter mancus, quorum vnus fit mutus immergat, et alter, scilicet mancus, proferat verba non est baptismus, quia sacramenta Ecclesiae sunt sacramenta vnitatis et in eis non debent diuidi que sunt de substancia sacramenti, licet possent diuidi ea que sunt de sacramenti solempnitate. Et ergo, si quis in consecratione Ewcaristiae infirmitate praeventus dixisset: - Hoc est, alius non deberet prosequi dicendo: corpus meum, sed debet dicere totam formam. Sic in praesenti non diuidi potest hoc sacramentum, quod ea que de eius substancia fiant ad m???s ministris respectu vnius baptizandi .
Secundum dubium: posito quod duo simul baptizent, vnum sic quod vterque totum faciat, quia vterque immergit et vterque profert debita verba cum debita intencione, an talis sit baptizatus ?
Respondent Scotus et Bonauentura quod sic, quia vnus faciens non adnullat factum alterius, sed si tantum vnus eorum faceret quod facit, factum esset et esset vere baptismus. Igitur nichilominus factum est alio similiter facienti. Accio etiam et effectus agentis non impeditur nisi a resistente contrario, sed non a simili, isti autem similiter agunt et non contrarie ad baptismum. Talis ergo esset baptizatus - et solum semel baptizatus - et licet si alter baptizancium non concurretur alterius baptismus, sufficeret tamen, quia Deus instituit quod vnusquisque recipiens totalem baptismum vere sit baptizatus. Ille autem ab vtroque talem recipit, quia simul in aquam mergunt et verba dicunt, et sic Deus amborum baptisma acceptat pro vno.
Tercium dubium: posito quod aliquis plures simul aspergat, uel perfundat aut immergat et simul proferat formam impleri dicendo: Ego baptizo vobis, etcetera, an tales sint baptizati ?
Respondent Bonauentura et Scotus: et sic ymmo quilibet esset vere baptizatus. Addit tamen Scotus quod, sic faciens, peccat mortaliter eo, quod non seruat formam, scilicet impositam ab Ecclesia, nisi forte esset tanta necessitas quod immineret mors omnium statim. Aut, si singulos baptizaret sigillatim, aliquis eorum moreretur antequam alios baptizasset. Quod autem talis casus necessitatis de pluribus morituris excusaret ministrum vtentem illa forma impleri, scilicet: Ego baptizo vos, videtur rationabile quia ex quo in potestate Ecclesiae fuit determinare istam formam quo ad ista verba: Ego bap- -tizo te, sicut supra dictum fuit distinctione 3a. Non videtur quod voluerit aliquem ita praecise ad istam formam artare quod per hoc alicui praeclauderetur via salutis, nunc autem in causa necessitatis alicui ipsorum praecluderetur salus si non posset aliquis sine peccato mortali vti illa forma: - Baptizo vos. Nam si in quocumque causa esset peccatum vti ea tunc nullus cum illa forma deberet baptizare illos sic necessitatos: nullus enim debet salutem alterius curare peccando in se mortaliter.
Quartum dubium: posito quod sit monstrum aliquod tale quod appareret esse duo homines, queritur quomodo illud debeat baptizari .
Respondet Scotus quod, si tempus haberi potest ad distinguendum an mostrum sit simpliciter vna persona an sit due, tunc de hoc debet haberi diligens inquisicio antequam baptizetur .
Potest autem - ut dicit Scotus - inquisicio haberi uel ex parte corporis, uel si sint duo capita, uel due spine dorsi, uel principalius iudicium esset de cordibus. Sed illud non potest esse faciliter evidens dum viuit, sed nec signum de duobus capitibus esset omnino certum, ut declarat Scotus ex possibili disposicione matricis. Subdit dicens quod euidentissimum signum discernendi est pactum intellectus et voluntatis: si enim ibi sunt due animae, non est necesse vnam scire quoquod scit alia nec velle quodquod vult alia. Et si aliquo modo posset depraehendi diuersitas intellectuum intelligendo, puta per aliquod signum depraehenderetur idem sciri et nesciri, uel posset depraehendi diuersitas voluntatum, puta quod esset ibi velle et nolle de eodem. Absque dubitacione tenendum esset ibi duas esse animas, sed illa non potest iudicari nisi de monstro adulto quale ponitur fuisse in Francia - ut dicit Scotus - habens duo capita quorum vnum expraessit velle de eo, de quo aliud expraessit nolle: vnum enim voluit contineri et sobrie viuere et aliud voluit lasciue viuere et epulari, et cum vnum per os suum excederet, reliquum clamabat se grauari. Consequenter dicit Scotus quod, habita diligente inquisicione, si certitudo haberi potest quod monstruum est due persone et quod habet duas animas et sint partes de quibus patet quod pertinent ad distinctas personas, et debet separatim perfundi illa pars et illa cum iteracione forme in singulari super vtrumque. Sed si certitudo haberi non potest an sint due persone an solum vna, baptizandum est saltem in illis partibus qui principaliter pertinent ad vnum cum formali in singulari. Secundo abluende sunt alie partes que non videntur principaliter pertinere ad illum primum et cum forma illa condicionali quae in illis seruanda est. De quibus est dubium quae ponitur extra de baptismo et eius effectu capitulo, de quibus
On this page
