TITULUS IV.

Praetextu consuetudinis etiam iuratae, vel quantocunque tempore observa¬ tae, non potest quis nisi unicum personatum, dignitatem, vel aliud perpe¬ tuum officium, simul cum canonica et praebenda in aliqua ecclesia absque dispensatione sedis apostolicae obtinere, vel iam obtenta tenere: et contra praesumptum irritum est omnino. Ioann. Andr.

Bonifacius VIII.

Consuetudinem, quam in vestra ecclesia servatam as¬ seritis tanto tempore, quod in contrarium memoria non exsistit, videlicet, quod ipsius ecclesiae canonici duos per¬ sonatus, aut duas dignitates, vel praeposituras seu admini- strationes, aut duo officia vel eorum alterum cum reliquo insimul et praebendam possint in ea licite absque dispensa¬ tione sedis apostolicae obtinere, corruptelam, quum sacris sit inimica canonibus et de ambitionis radice processerit, merito reputantes, eam auctoritate apostolica reprobamus, vosque ad ipsius observantiam, etiamsi iuramento firmata exstiterit, (quum iuramentum iniquitatis vinculum non ex¬ sistat), decernimus non teneri, statuentes, ut, (quum unum officium vix digne valeat aliquis adimplere), nulli liceat de cetero, nisi unicum personatum, vel dignitatem, aut prae¬ posituram, sive administrationem vel officium perpetuum, quocunque nomine censeantur, cum praebenda insimul absque dispensatione dictae sedis in eadem ecclesia ob¬ tinere, vel iam obtenta tenere. Quodsi a quoquam secus praesumptum fuerit, irritum sit omnino.

cap. n.

Non valet consuetudo, quod ab officiali episcopi ad episcopum appelletur.

Ioann. Andr.

Idem.

Non putamus illam consuetudinem, quantocunque tem¬ pore de facto servatam, consonam rationi, quod ab officiali episcopi ad eundem episcopum valeat appellari: ne ab eodem ad se ipsum, quum sit idem auditorium utriusque, appellatio interposita videatur.

Valet consuetudo praescripta, quod episcopus in inquirendo, puniendo, et corrigendo subditorum excessus sui capituli consilium requirere non teneatur. Ioann. Andr.

Idem.

Non est, dum tamen alias sit praescripta canonice, con¬ suetudo, quam allegat episcopus, reprobanda, quod in in¬ quirendis, puniendis et corrigendis subditorum excessibus consilium sui capituli requirere minime teneatur.

Per rescriptum apostolicum, quo de praebenda primo vacatura mandabatur alicui provideri, laudabilis illius ecclesiae consuetudo non tollitur. Hinc est, quod, si ibi est consuetudo, quod antiquiores canonici vacantes prae¬ bendas possint optare gradatim, illo non obstante mandato, poterit antiquior vacantem optare praebendam, et, exspectatis per XX. dies optare volentibus, exsecutor de non optata providebit eidem. Si autem praebendam vacantem in curia Papa conferret, tunc illam antiquior optare non poterit.

Ioann. Andr.

Idem.

Quum tua in ecclesia, in qua consuetudo habetur, quod antiquiores canonici gradatim meliores, si voluerint, possint, quum vacant, per se vel per alios optare praebendas, pro¬ videri mandamus alicui de praebenda, nulli alii de iure debita, proximo inibi vacatura: huiusmodi non obstante mandato poterunt ipsi antiquiores iuxta consuetudinem eandem optare, quum praebenda vacabit, et illa, quae optata non fuerit, si nulli sit debita, erit illi, pro quo scripsi¬ mus, conferenda. In praebendis vero apud sedem apostoli¬ cam vacantibus, quum de ipsis per Romanum Pontificem ordinatur, locus praedictae consuetudini non exsistit. Ne autem praetextu eiusdem consuetudinis provisiones, auctori¬ tate apostolica faciendae, ultra debitum differantur: statui¬ mus, ut exsecutores, super ipsis provisionibus deputati,

optare volentes per viginti dies dunta^t exspectent, quibus elapsis libere in non optatis ad exsequenda sibi mandata procedant, praefata consuetudine non obstante.