Titulus 4

CAP. I

Bonifacius VIII. Consuetudinem, quam in vestra ecclesia servatam asseritis tanto tempore, quod in contrarium memoria non exsistit, videlicet, quod ipsius ecclesiae canonici duos personatus, aut duas dignitates, vel praeposituras seu admini- strationes, aut duo officia vel eorum alterum cum reliquo insimul et praebendam possint in ea licite absque dispensatione sedis apostolicae obtinere, corruptelam, quum sacris sit inimica canonibus et de ambitionis radice processerit, merito reputantes, eam auctoritate apostolica reprobamus, vosque ad ipsius observantiam, etiamsi iuramento firmata exstiterit, (quum iuramentum iniquitatis vinculum non exsistat), decernimus non teneri, statuentes, ut, (quum unum officium vix digne valeat aliquis adimplere), nulli liceat de cetero, nisi unicum personatum, vel dignitatem, aut praeposituram, sive administrationem vel officium perpetuum, quocunque nomine censeantur, cum praebenda insimul absque dispensatione dictae sedis in eadem ecclesia obtinere, vel iam obtenta tenere. Quodsi a quoquam secus praesumptum fuerit, irritum sit omnino.

Cap. II.

Idem. Non putamus illam consuetudinem, quantocunque tempore de facto servatam, consonam rationi, quod ab officiali episcopi ad eundem episcopum valeat appellari: ne ab eodem ad se ipsum, quum sit idem auditorium utriusque, appellatio interposita videatur.

CAP. III

Idem. Non est, dum tamen alias sit praescripta canonice, consuetudo, quam allegat episcopus, reprobanda, quod in inquirendis, puniendis et corrigendis subditorum excessibus consilium sui capituli requirere minime teneatur.

CAP. IV.

Idem. Quum tua in ecclesia, in qua consuetudo habetur, quod antiquiores canonici gradatim meliores, si voluerint, possint, quum vacant, per se vel per alios optare praebendas, provideri mandamus alicui de praebenda, nulli alii de iure debita, proximo inibi vacatura: huiusmodi non obstante mandato poterunt ipsi antiquiores iuxta consuetudinem eandem optare, quum praebenda vacabit, et illa, quae optata non fuerit, si nulli sit debita, erit illi, pro quo scripsimus, conferenda. In praebendis vero apud sedem apostolicam vacantibus, quum de ipsis per Romanum Pontificem ordinatur, locus praedictae consuetudini non exsistit. Ne autem praetextu eiusdem consuetudinis provisiones, auctoritate apostolica faciendae, ultra debitum differantur: statuimus, ut exsecutores, super ipsis provisionibus deputati, optare volentes per viginti dies duntaxat exspectent, quibus elapsis libere in non optatis ad exsequenda sibi mandata procedant, praefata consuetudine non obstante.