Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Philosophia theologiae ancillans

Exercitatio 1

Articulus 1 : Affertur prima divisio Entis realis, et ostenditur solum Deum esse Ens necessarium.

Articulus 2 : Proponitur secunda divisio Entis realis, et probatur solum Deum esse Ens per essentiam.

Articulus 3 : Affertur tertia divisio Entis realis, et explicatur quomodo Deus sit actus purus.

Articulus 4 : Affertur quarta divisio Entis realis, quae est petita a modis existendi.

Articulus 5 : Explicatio istarum vocum, Ens, Essentia, Existentia, Subsistentia, Suppositum, et Persona.

Articulus 6 : An in creaturis suppositum, et singularus eius natura, re differant.

Articulus 7 : ' Quae sit causa cur compositionem ex essentia et existentia, item ex essentia et subsistentia, creatis substantiis, non autem Deo tribuant Philosophi.

Articulus 8 : An hoc posito, quod omnis perfectio, sit de essentia Dei, sequatur subsistentiam personalem esse de eius essentia: et an Deus, quatenus est communicabilis tribus personis Trinitatis, sit persona.

Articulus 9 : An Deus, ut est communis tribus personis, sit singularis substantia: et an tres personae Trinitatis: sint tres singulares substantiae.

Articulus 10 : An Christus, quatenus homo, sit persona: item an Christus, quatenus homo, sit ubique

Articulus 11 : An Vbiquitariorum argumenta ab unione personali petita, sint valida.

Articulus 12 : An subsistentia personalis te logos, sit naturae eius humanae communtcata: et, an recte loquantur, qui dicunt humanitatem Christi subsi¬ stere ubique, per subsistentiam te logos: item existere ubique secundum Esse suum personale.

Exercitatio 2

Articulus 1 : De formarum materialium, et immaterialium diversitate.

Articulus 2 : De duplici materiae causalitate, et potentia: item de formarum eductione ex potentia materiae.

Articulus 3 : An anima rationalis sit ex traduce

Articulus 4 : An, et quomodo homo vere generare hominem dicatur

Articulus 5 : Vtrum generatio posita sit in productione formae, an vero in conjunctione formae cum materia.

Articulus 6 : An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.

Articulus 7 : Solvuntur argumenta quae afferri solent. contra praecedentem doctrinam de propagatione natinae corruptionis per semen parentum.

Articulus 8 : Proponuntur et solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.

Articulus 9 : Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, et infusionem animae.

Articulus 10 : An possit reddi commodior aliqua, aut expeditior ratio traductionis concupiscentiae, seu propensionis ad malum quam diximus esse tertiam partem peccati originalis.

Articulus 11 : Considerantur duae aliae sententiae de traductione peccati

Articulus 12 : ostenditur, eos qui animarum creationem impugnant, multum inter se dissentire: et confutantur tres primae eorum sontentiae de origine animae.

Articulus 13 : Refellitur quarta sententia, quae est Balthasaris Meisneri

Articulus 14 : Confutatur quinta sententia, quae est Timothei Brighti Cantabrigiensis

Articulus 15 : Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.

Exercitatio 3

Articulus 1 : De firmitate, certitudine, et evidentia assensuum mentis nostrae.

Articulus 2 : Quomodo inter se differant, scire, credere et opinari.

Articulus 3 : An fides semper sit τῶν ζsολετομενῶν

Articulus 4 : An fides possit esse simul cum scientia de eadem propositione, et in eodem intellectu.

Articulus 5 : De fidei divisione in explicitam, et implicitam: et an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca et implicita Pontificiorum fide.

Articulus 6 : De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, et gloriae.

Articulus 7 : An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.

Articulus 8 : In quo solvuntur tres quaestiones. Prima est, An fides bene distinguatur in infusam, et acquisitam? Secunda est, An fides sit certior ipsis scientiis? Tertia est, Quid sit proprie credere in Deum?

Articulus 9 : Refellitur Sententia Nicolai Grerinchoru, dicentis habitum fidei non esse infusum, sed acquisitum.

Articulus 10 : An fides actualis aut habitualis infantibus insit, aut inesse possit.

Articulus 11 : An in Daemonibus sit fides

Articulus 12 : An fides fuerit in anima Christis et an sit in Sanctis, qui iam in coelum translati, habent Dei cognitionem facialem, ut ut loquuntur Scholastici.

Articulus 13 : An recte negent Remonstrantes, Adamum ante lapsum habuisse potentiam credendi in Christum.

Articulus 14 : An obiectum fidei possit esse falsum

Articulus 15 : Quomodo solvendum sit illud argumentum Remonstrantium: Quod unusquisque tenetur credere, illud est verum, etc.

Articulus 16 : An fides sit assensus, discursibus: Et an Pontifici utantur, circular. discursu in stabilienda fide

Articulus 17 : An notitia sit actus ab habitu fidei elicitus.

Articulus 18 : An fiducia sit actus fidei.

Articulus 19 : An fiducia sit actus intellectus, et quomodo differat ab assensu.

Articulus 20 : Utrum obiectum fidei salvificae sit remissio peccatorum iam impetrata; An pero sit remissio peccatorum impetranda et obtinenda vbi obiter solvitur praecipuum argumentum Bellarmini contra objectum et naturam fidei justificantis.

Articulus 21 : An et quatenus fides ad voluntatem per¬ tineat.

Articulus 22 : Utrum Charitas sit forma Fidei.

Articulus 23 : An Religio sit virtus Theologica a Fide distincta.s

Articulus 24 : Ostenditur Theologiam viatorum tribus modis accipi: et probatur, Theologiam primo modo acceptam non esse habitum a Fide re distinctum.

Articulus 25 : Probatur, contra Antonium Ruvium. Theologiam secundo modo acceptam, non esse scientiam, sed fidem dirinam

Articulus 26 : Probatur, Theologiam tertio modo acceptam, hoc est, Theologiam Scholasticam, esse habitum aggregatum ex Fide, et Philosophicis disciplinis.

Articulus 27 : Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.

Articulus 28 : vtrum Theologia sit disciplina speculativa, an practica,

Articulus 29 : An Theologia Viatorum dici possit speculativa a speculatione, seu pisione quae futura est in Patria.

Articulus 30 : An vera et proprie dicta Theologia possit esse in homine impio, seu non renato

Prev

How to Cite

Next

Articulus 6

An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.
1

ART. VI An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.

2

Vi putant humanam animam a Deoimmediate non creari, sed ex potentia seminis educi, obiicere solent, nostram sententiam plane tollere peccati originalis propagationem, & nullum modum relinquere quo explicari possit istius peccati derivatio a parentibus ad liberos: ut igitur hoc caxillum ipso facto diluam, partes quasi integrantes istius peccati enumerabo, & quomodo singulae propagentur docebo.

3

2 Partes. peccati originalis, sunt tres. Primo, participatio peccati primorum parentum: illud enim fuit commune peccatum totius generis humani. Secundo, carentia originalis iustitiae, id est, defectus donorum, tum intellectus, tum voluntatis, quibus Adamus. & Eva ante lapsum ornati sunt. Tertio, propensio vel inclinatio ad malum, non enim solum caremus originali iustitia, quae nos ad bonum propensos faciebat, sed etiam ea sublata successit contraria qualitas legi aduersa, quae nos ad omnem turpitudinem pronos reddit.

4

g. Prima, pars peccati originalis eodem modo propagatur a parentibus ad liberos, quo propagari solet generis splendor, item us haereditarium: nimirum neque per animam, neque percorpus, sed per naturalem: generationem, sicut enim Carolus. V. g. ideo haeres regni est, quia Regis flius est, & ideo filius Regis, quia a Rege genitus est: sicut etiam Carolus ideo nobilis est, quia nobilium parentum proles est, & ideo proles, quia a nobilibus parentibus per naturalem generationem descendit: ita etiam Adae peccatum ideo est nostrum, quia nos eius filii & haeredes sumus: i,. e. quia per naturalem genera. tionem descendimus ab Adamo. Haec sententia de propagatione primae huius partis peccati originalis, coincidit cum eorum sententia, qui dicunt, animam a Deo creatam, evadere corruptam & ream per hypostaticam suam unionem cum corpore, quia ex illa unione animae & corporis, resultat totus homo, qui est successor Adami, atque adeo reus. inobedientiae Adami.

5

A Hic tria diligenter notanda sunt. Primo, ea quae iam dicto sunt non intelligenda esse de quolibet successore Adami, sed desuccessore per naturalem generationem genito, i. e. de eo, qui per ordinarium modum: generandi, videlicet per concursum maris. & foeminae, ab Adamo descendits alioquir enim sequetur, Dominum nostrum. Iesum. Christum esse reum peccati Adami: quod absurdum & impium dictu est. Secundo notetur, beatam virginem necessario esse ream peccati Adami: si enim illud ipsum propter quod nos rei sumus peceati Adami, inveniatur in beata Virgine, ipsa non minus est rea, quam nos: at verum est prius, illa enim eodem modo descendit ab Adamo, quo nos: Ergo etiam verum est posterius.

6

s Tertio notetur, solius primi hominis, non uero posteriorum parentum peccata transire in eorum filios: cuius rei ratio praecipue est haec, primus homo iustitiam accepit non sibi tantum, sed toti etiam eius posteritatis ut si permaneret in iustitia, eam simul cum natura in posteros transmitteret, sin eam peccando desereret, cum eadem natura peccatum quoque in omnem posteritatem transfunderet. Cum igitur nemo posteriorum parentum simili lege sit institutus, patet istorum peceata, non magis quam iustitiam propagari in posteros, sed singularia, & (ut loquuntur) personalia tantum esse.

7

& Secundam partem peceati originalis, vid. carentiam originalis iustitiae, parentes inposteros transmittunt eo modo quo parentes egeni, inglorii, & ignobiles suam egestatem & generis obscuritatem in liberos transfundunt, vide modo aliquo negativo, non positivo: sicut enim ignobilium & pauperum filij, ideo ignobiles sunt & pauperes, quia eorum parentes istis bonis carent, & proinde ea liberis suis conferre nequeunt: ita etiam infans recens natus originali iustitia caret, quia parentes ipsius iustitia destituti sunt,. & proinde eam proli suae communicare nequeunt. Dicet aliquis, parentes fideles, per gratiam regenerationis, habent dona iustitiae & sanctitatis aliquatenus sibi restituta, cur non ergo ea dona in posteros transfundunt: Resp. quia nulli proximorum parentum, imo ne ipsi Adae, postquam semel pecca vit, concessum est, ut donum aliquod inposteros transmittat, hoc enim concessum est solis primis parentibus ante eorum lapsum:

8

ῳ Quod ad tertiam partem peceati originalis attinet, communis sententia est, eam: eodem modo propagari & transmitti. in liberos, quo lepra transinittitur a parentibus seprosis in eorum liberos, nimirum per semen a parentibus emissum: hoc autem sic declaratur: infectio, quae est in semine leprosi, non est sepra vel morbus formaliter & actu, sed solum virtualiter, nam est occulta quae¬¬ dam dispositio ad lepram: ita etiam infectiospiritualis, quae est in semine, non est peccatum formaliter & actir, sed est occulta quaedam dispositio ad peccatum, ex quo fit ut anima in corpore a Deo. creata,, veluti Hos in¬ loco faetido, a prima sua origine ex corpore vitium contrahat habituale, atque culpabilehuius sententiae fundamentum est, mutua eaque naturalis sympathia, i. e. passionum & affectionum communicatio, inter corpus & animam, tanquam inter duas partes sub. stantiales idem compositum naturale constituentes. Vnde fieri videmus, ut corpore male affecto anima doleat, & vicissim ex animae hilaritate corpus recreetur, quare sicut anima, si infunderetur corpori vulnerato, vel posito in igne, mox in eo corpore doleret, ita dum infunditur corpori ad peccandum disposito, habitualiter in eo quodammodo peccat.

PrevBack to TopNext

On this page

Articulus 6