Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Philosophia theologiae ancillans

Exercitatio 1

Articulus 1 : Affertur prima divisio Entis realis, et ostenditur solum Deum esse Ens necessarium.

Articulus 2 : Proponitur secunda divisio Entis realis, et probatur solum Deum esse Ens per essentiam.

Articulus 3 : Affertur tertia divisio Entis realis, et explicatur quomodo Deus sit actus purus.

Articulus 4 : Affertur quarta divisio Entis realis, quae est petita a modis existendi.

Articulus 5 : Explicatio istarum vocum, Ens, Essentia, Existentia, Subsistentia, Suppositum, et Persona.

Articulus 6 : An in creaturis suppositum, et singularus eius natura, re differant.

Articulus 7 : ' Quae sit causa cur compositionem ex essentia et existentia, item ex essentia et subsistentia, creatis substantiis, non autem Deo tribuant Philosophi.

Articulus 8 : An hoc posito, quod omnis perfectio, sit de essentia Dei, sequatur subsistentiam personalem esse de eius essentia: et an Deus, quatenus est communicabilis tribus personis Trinitatis, sit persona.

Articulus 9 : An Deus, ut est communis tribus personis, sit singularis substantia: et an tres personae Trinitatis: sint tres singulares substantiae.

Articulus 10 : An Christus, quatenus homo, sit persona: item an Christus, quatenus homo, sit ubique

Articulus 11 : An Vbiquitariorum argumenta ab unione personali petita, sint valida.

Articulus 12 : An subsistentia personalis te logos, sit naturae eius humanae communtcata: et, an recte loquantur, qui dicunt humanitatem Christi subsi¬ stere ubique, per subsistentiam te logos: item existere ubique secundum Esse suum personale.

Exercitatio 2

Articulus 1 : De formarum materialium, et immaterialium diversitate.

Articulus 2 : De duplici materiae causalitate, et potentia: item de formarum eductione ex potentia materiae.

Articulus 3 : An anima rationalis sit ex traduce

Articulus 4 : An, et quomodo homo vere generare hominem dicatur

Articulus 5 : Vtrum generatio posita sit in productione formae, an vero in conjunctione formae cum materia.

Articulus 6 : An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.

Articulus 7 : Solvuntur argumenta quae afferri solent. contra praecedentem doctrinam de propagatione natinae corruptionis per semen parentum.

Articulus 8 : Proponuntur et solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.

Articulus 9 : Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, et infusionem animae.

Articulus 10 : An possit reddi commodior aliqua, aut expeditior ratio traductionis concupiscentiae, seu propensionis ad malum quam diximus esse tertiam partem peccati originalis.

Articulus 11 : Considerantur duae aliae sententiae de traductione peccati

Articulus 12 : ostenditur, eos qui animarum creationem impugnant, multum inter se dissentire: et confutantur tres primae eorum sontentiae de origine animae.

Articulus 13 : Refellitur quarta sententia, quae est Balthasaris Meisneri

Articulus 14 : Confutatur quinta sententia, quae est Timothei Brighti Cantabrigiensis

Articulus 15 : Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.

Exercitatio 3

Articulus 1 : De firmitate, certitudine, et evidentia assensuum mentis nostrae.

Articulus 2 : Quomodo inter se differant, scire, credere et opinari.

Articulus 3 : An fides semper sit τῶν ζsολετομενῶν

Articulus 4 : An fides possit esse simul cum scientia de eadem propositione, et in eodem intellectu.

Articulus 5 : De fidei divisione in explicitam, et implicitam: et an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca et implicita Pontificiorum fide.

Articulus 6 : De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, et gloriae.

Articulus 7 : An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.

Articulus 8 : In quo solvuntur tres quaestiones. Prima est, An fides bene distinguatur in infusam, et acquisitam? Secunda est, An fides sit certior ipsis scientiis? Tertia est, Quid sit proprie credere in Deum?

Articulus 9 : Refellitur Sententia Nicolai Grerinchoru, dicentis habitum fidei non esse infusum, sed acquisitum.

Articulus 10 : An fides actualis aut habitualis infantibus insit, aut inesse possit.

Articulus 11 : An in Daemonibus sit fides

Articulus 12 : An fides fuerit in anima Christis et an sit in Sanctis, qui iam in coelum translati, habent Dei cognitionem facialem, ut ut loquuntur Scholastici.

Articulus 13 : An recte negent Remonstrantes, Adamum ante lapsum habuisse potentiam credendi in Christum.

Articulus 14 : An obiectum fidei possit esse falsum

Articulus 15 : Quomodo solvendum sit illud argumentum Remonstrantium: Quod unusquisque tenetur credere, illud est verum, etc.

Articulus 16 : An fides sit assensus, discursibus: Et an Pontifici utantur, circular. discursu in stabilienda fide

Articulus 17 : An notitia sit actus ab habitu fidei elicitus.

Articulus 18 : An fiducia sit actus fidei.

Articulus 19 : An fiducia sit actus intellectus, et quomodo differat ab assensu.

Articulus 20 : Utrum obiectum fidei salvificae sit remissio peccatorum iam impetrata; An pero sit remissio peccatorum impetranda et obtinenda vbi obiter solvitur praecipuum argumentum Bellarmini contra objectum et naturam fidei justificantis.

Articulus 21 : An et quatenus fides ad voluntatem per¬ tineat.

Articulus 22 : Utrum Charitas sit forma Fidei.

Articulus 23 : An Religio sit virtus Theologica a Fide distincta.s

Articulus 24 : Ostenditur Theologiam viatorum tribus modis accipi: et probatur, Theologiam primo modo acceptam non esse habitum a Fide re distinctum.

Articulus 25 : Probatur, contra Antonium Ruvium. Theologiam secundo modo acceptam, non esse scientiam, sed fidem dirinam

Articulus 26 : Probatur, Theologiam tertio modo acceptam, hoc est, Theologiam Scholasticam, esse habitum aggregatum ex Fide, et Philosophicis disciplinis.

Articulus 27 : Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.

Articulus 28 : vtrum Theologia sit disciplina speculativa, an practica,

Articulus 29 : An Theologia Viatorum dici possit speculativa a speculatione, seu pisione quae futura est in Patria.

Articulus 30 : An vera et proprie dicta Theologia possit esse in homine impio, seu non renato

Prev

How to Cite

Next

Articulus 7

An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.
1

ART. VII An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.

2

1 THeologia dividi solet in. Theologiam τ Laicorum & Theologiam Doctorum quam argumentativam & Scholasticam vocant. Prior est nuda notitia credibilium, (ut vocant) ad salutem necessariorum, posterior non est, nuda notitia credibilium, sed est facultas qua valemus aiticulos fidei explicare, defendere, & confirmare, aliosque de ecorum veritate instruere.

3

2 Theologia argumentativa seu s holastica duplice nomine Theologiam Zaicam excedere dicitur. Primo quod extendat se ad plura credibilia, plura enim intelligunt viri docti in spiritualibus, quam Laici & simplices. Secundo quod valeat explicare aliis ea quae credenda sunt, eaque defendere, & confirmare contra Atheos, ludaeos, Mahumetanos, Ethnicos. Haec Theologiae distinctio praebuit nonnullis, de quibus loquitur Durandus in prol. Sent. quaest. 2. occalionem excogitandi lumen quoddam spirituale in viutoribus a lumine hdei di versum, eoque clarius & excellentius: cum enim in omnibus fidelibus sit lumen fidei, fatendum est in Doctoribus & Pastoribus esse lumen quoddam clarius fide, cuius beneficio altiorem habent (ut loquitur Durandus) cognitionem de credibilibus, quam per fidem:

4

sS Prima ratio huius sententiae peti solet ab Augustini testimonio super illis verbis loban. I. 9. erat lux vera, &c. ubi dicit, aliud esse lumen ad credendum, aliud ad intelligendum: item lucem increatam illuminare homines duplici lumine, parvulos quidam lumine sidei, quo nutriuntur ut lacte, Maiores autem lumine sapientiae, quo, ut solido cibo vescuntur. Secunda ratio est hac: necesse est propter bonum publicum Ecclesiae, ut aliqui in ea sint qui possunt fidem defendere, simpliciores instruere & Ecclesiae hostes confutare. Hoc autem non potest fieri per solum lumen fidei, seu per eam solam cognitionem Dei quae est omnibus fidelibus communis, sic enim quiuis e fidelium coetu possit ista munia obire: Ergo oportet in Masoribus esse aliquod lumen clarius fide, per quod nabent de credibilibus altiorem quandam cognitionem.

5

A Tertio probant, quod tale lumen non evacuet fidem, seu non ita repugnet fidei ut cum eo consistere nequeat, quia si tale lumen non posset stare cum fide, illud esset maxime propter oppositionem quae videtur esse inter Aenigina fidei, & claritatem illius luminis: sed illud non impedit, quia contraria, licet non compatiantur se in suis excellentiis, tamen (ut dicunt) compatiuntur se in Esse remisso & diminuto, seu (ut alii loquuntur) in gradibus remissis: fidei autem obscuritas, quamvis intensis gradibus opponatur claritati beatificae visionis, & ob id cum ea consistere nequeat, non tamen sic, sed in esse remisso contrariatur huic lumini de quo loquimur: & ideo licet lumen gloriae exacuet fidem, hoc tamen lumen eam non eyacuat aut abolet. s Hanc suam doctrinam declarant exem: plo acris, qui noctu est simpliciter tenebrosus, & meredie est simpliciter illuminatus, sed mane est partim illuminatus, partim tenebrosus, nec tenebrae depelluntur totaliter ante horam, meridianam: sic gloria quasi lumen meridianum totaliter expellit tenebras fidet: sed lumen. hoc Doctorum est quasi lumen aurorae, quod non depellit tenebras fidei, nec expellitur per lucem meridianam gloriae, sed potius perficitur. Appello autem lumen gloriae, lumen meridianum, quia caecitas, naturalis est quasi densissimae tenebrae, lux fidei est quasi luae Lunaris, lumen Scholasticum quasi luaxe matutina, & lumen gloriae quasi, splendor lucis meri dianae.

6

o Haec est sententia quorundam Theologorum sententiariorum, contra quam Durandus fuse disputat: Ego autem sine longiori disquisitione meam sententiam, de medio hoc lumine, duabus aut tribus assertionibus proponam. Prima sit haecs lumen illud quod vocant medium inter lumen fidei & lumen gloriae, quatenus extendit se ad plura credibilia quam fides Laicorum, non est aliquid a fidei lumine distinctum, sed est perfectior quidam gradus fidei, vel (ut alii loquuntur) extensio quaedam fidei.

7

9 Secunda assert. Lumen praedictum, quatenus est defensipum & explicativum articulo¬ rum fidei, non est vera & proprie dicta scientia, ut bene probat Durandus: quia omnis scientia proprie dicta, resolvitur in principia evidentia, & per se nota: at notitia Pastorum & Doctorum, quam habent de rebus spiritualibus, non potest resolvi in principia per se nota, sed tantum in principia naturaliter inevidentia, quae spiritus Sanctus nobis. in verbo patefecit.

8

S Tertia assert. Lumen illud medium, non est species luminis intellectualis a tribus praedictis distincti, sed est complicatio quaedam luminis naturae & luminis fidei, he. Philosophiae & Theologiae: nam per Philosophiam Theologiae applicatam, articulos fidei explicamus, defendimus, confirmamus contra, ad versatios, eosque confutamus.

PrevBack to TopNext

On this page

Articulus 7