Articulus 3

ART. III An fides semper sit τῶν ζsολετομενῶν.

ilctum est superiori articulo, fidem, omnem, sive sit divina, sive humana, esse assensum inevidentem, & ob id Apostolum iI, ad Aebraeos versor. asserere fidem esse πουον G Gλετoάξων. Idem etiam confirmari potest ex I. Cor. cap. TX. Vers. I4. ubi Apostolus asserit, Nos nunc videre per speculum, && inaenigmate. Item ex doctrina eiusdem Apostoli, de cessatione & e pacuatione fidei, quae futura est in patria. Ideo enim fides evacuari dicitur, & non perfici, sicut charitas, quia imperfectionem quandam, nimirum obscuritatem & inevidentiam, in sui ratione & essentia involuit. Quare Augustinus in illud Iohannis T4. vadoparare vobis locum, egregie dicit, eat Dominus, ut puret locum, eat, ut videaturs lateat, ut credatur. Similiter docet Gregonius, Hom. Io. in Euang, & lib. 4. Dial. cap. S. apparentia (inquit) non habent fidem, sed agnitionem: & iterum: hoc veraciter dicitur credi, quod non valet videri.

2 Vt autem hoc planius evadat, afferam: & soluam ea argumenta, quae probant, ea etiam quae videntur vel sciuntur, sub fidei obiecto comprehendi: quale imprimis est illudi Domini ad Discipulos, Iohan. 34. dixi vobis priusquam fiat, ut cum factum fuerit, credatis: hint enim colligitur, fidem esse aliquando rerum per ex perientiam cognitarum, atque adeo visarum.

S Deinde Iohann. 2o. cum dixisset Thomas Apostolus, nisi videro, non credam: Christum, videlicet redi vivum: dixit ei Dominus iam credenti, quia vidisti me, Thoma, credidisti.

A Tertio, eaeteri quoque Apostoli, & Virgo Maria, multique alii fideles, quod viderunt hoc crediderunt, Christum videlicet hominem, passum, mortuum, sepultum,, amortuis resurgentem, & in coelos ascendentem, & alia multa, quae ipsis fidei articulis expressa sunt: unde lohan. I. Epist. I ait, quod audivimus, quod vidimus oculias nostris, quod perspeximus, & manus nostraecontrecta verunt, de verbo. vitae, annuntiamus: pobis.

s Quarto, Philosophus aliquis, sciens per Demonstrationem, unum Deum esse omnium, rerum principium & causam, potest. eiusdem propositionis accipere fidem, manente priori cognitione, si videlicete Paga¬¬ no fiat Christianus: is ergo simul habebit fidem & scientiam, eiusque fides pro obiect ohabebit res evidenter scitas seu visas. e.¬

o Vt haec argumenta tollantur: primoponam aliquot fundamenta, ex quibus ho¬¬ rum argumentorum solutiones colligi possunt, deinde Fonsecae, Estii, & aliorum pravam doctrinam de repugnantia sides & scientiae confutabo. Primum fundamentum sit hoc: Fides seu ro credere saepenumero in Scriptura, & apud probatos Authores generaliter accipitur, pro eo quod est quonis modo assentiri & qudrearae aliquid verum esse: sic enim dicitur aliquis oculis suis credere, & apud Dialecticos qualecunque argumentum fidem facere dicitur.

Secundum fundamentum est: S Thomam, aliosque Apostolos & fideles, aliud vidisse, aliud credidisse: hominem enim videtunt, & Deum crediderunt: h. e. ut ait Augustinus, Cernebunt hominem viventem quem viderant morientem, & credebant Deum in came latentem. & alibi, apparuit inter homines homo, offerens Hominem videntibus, Deum servans credentibus. CS Tertium fundamentum: Fides dicitur assensus inevidens: item dicitur esse τον & SMeoroμuoν, non quod ea quae creduntor, omnino ine vi dentia sint, & nullo modo videantur, sed quod quatenus creduntur, ine videntia sint, sen quod non habeant exidentiam ab eo propter quod creduntur: In hoc enim differe fides a scientia, quod fundamentum quo nititur scientia, (h. e. medium demonstrationis) per exidentiam rei intellectum convincat, causas eius ape¬ riendo: fundamentum vero quo nititur fides (videlicet Dei authoritas) intellectum convincat, non per exidentiam rei cui assentimur, sed per certitudinem suam & infallibilitatem. Cum igitur munus fidei non sit, efficere ut res obscurae fiant perspicuae, sed efficere ut intellectus cedat aut horitati dicentis, & sic assentiatur, manifestum est ea quae treduntur quatenus creduntur esse inevidentia, seu non habere evidentiam a fundamento suo propter quod creduntur. Vide D. Pareum de Iustificatione, lib. 2. cap. 8. & D. Ric hardum Field, de Eccl. lib. 4. cap. S. Caeterum hoc non impedit, quo minus ea quae creduntur alia ratione evidentia sint, & ex se manifesta Vel sensibus externis velrationi: sicut enim una & eadem propsitio, quatenus est conclusio demonstrationis, iudicatur esse necessaria, & non posse aliter se habere, quatenus vero. est conclusio probabilis svllogisini, iudicatur ab eodem homine contingens, & posse aliter se habere: ita etiam Articuli quidam fidei, quatenus ab Apostolis sensu percipiebantur, aut a nobis ratione manifesta demonstrantur, evidentiam habent & claritatem: quatenus vero ereduntur propter Dei testantis authoritatem, evidentiam illam non habent, & ob id recte dicuntur & ἀλςτζμλυα.