Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Philosophia theologiae ancillans

Exercitatio 1

Articulus 1 : Affertur prima divisio Entis realis, et ostenditur solum Deum esse Ens necessarium.

Articulus 2 : Proponitur secunda divisio Entis realis, et probatur solum Deum esse Ens per essentiam.

Articulus 3 : Affertur tertia divisio Entis realis, et explicatur quomodo Deus sit actus purus.

Articulus 4 : Affertur quarta divisio Entis realis, quae est petita a modis existendi.

Articulus 5 : Explicatio istarum vocum, Ens, Essentia, Existentia, Subsistentia, Suppositum, et Persona.

Articulus 6 : An in creaturis suppositum, et singularus eius natura, re differant.

Articulus 7 : ' Quae sit causa cur compositionem ex essentia et existentia, item ex essentia et subsistentia, creatis substantiis, non autem Deo tribuant Philosophi.

Articulus 8 : An hoc posito, quod omnis perfectio, sit de essentia Dei, sequatur subsistentiam personalem esse de eius essentia: et an Deus, quatenus est communicabilis tribus personis Trinitatis, sit persona.

Articulus 9 : An Deus, ut est communis tribus personis, sit singularis substantia: et an tres personae Trinitatis: sint tres singulares substantiae.

Articulus 10 : An Christus, quatenus homo, sit persona: item an Christus, quatenus homo, sit ubique

Articulus 11 : An Vbiquitariorum argumenta ab unione personali petita, sint valida.

Articulus 12 : An subsistentia personalis te logos, sit naturae eius humanae communtcata: et, an recte loquantur, qui dicunt humanitatem Christi subsi¬ stere ubique, per subsistentiam te logos: item existere ubique secundum Esse suum personale.

Exercitatio 2

Articulus 1 : De formarum materialium, et immaterialium diversitate.

Articulus 2 : De duplici materiae causalitate, et potentia: item de formarum eductione ex potentia materiae.

Articulus 3 : An anima rationalis sit ex traduce

Articulus 4 : An, et quomodo homo vere generare hominem dicatur

Articulus 5 : Vtrum generatio posita sit in productione formae, an vero in conjunctione formae cum materia.

Articulus 6 : An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.

Articulus 7 : Solvuntur argumenta quae afferri solent. contra praecedentem doctrinam de propagatione natinae corruptionis per semen parentum.

Articulus 8 : Proponuntur et solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.

Articulus 9 : Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, et infusionem animae.

Articulus 10 : An possit reddi commodior aliqua, aut expeditior ratio traductionis concupiscentiae, seu propensionis ad malum quam diximus esse tertiam partem peccati originalis.

Articulus 11 : Considerantur duae aliae sententiae de traductione peccati

Articulus 12 : ostenditur, eos qui animarum creationem impugnant, multum inter se dissentire: et confutantur tres primae eorum sontentiae de origine animae.

Articulus 13 : Refellitur quarta sententia, quae est Balthasaris Meisneri

Articulus 14 : Confutatur quinta sententia, quae est Timothei Brighti Cantabrigiensis

Articulus 15 : Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.

Exercitatio 3

Articulus 1 : De firmitate, certitudine, et evidentia assensuum mentis nostrae.

Articulus 2 : Quomodo inter se differant, scire, credere et opinari.

Articulus 3 : An fides semper sit τῶν ζsολετομενῶν

Articulus 4 : An fides possit esse simul cum scientia de eadem propositione, et in eodem intellectu.

Articulus 5 : De fidei divisione in explicitam, et implicitam: et an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca et implicita Pontificiorum fide.

Articulus 6 : De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, et gloriae.

Articulus 7 : An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.

Articulus 8 : In quo solvuntur tres quaestiones. Prima est, An fides bene distinguatur in infusam, et acquisitam? Secunda est, An fides sit certior ipsis scientiis? Tertia est, Quid sit proprie credere in Deum?

Articulus 9 : Refellitur Sententia Nicolai Grerinchoru, dicentis habitum fidei non esse infusum, sed acquisitum.

Articulus 10 : An fides actualis aut habitualis infantibus insit, aut inesse possit.

Articulus 11 : An in Daemonibus sit fides

Articulus 12 : An fides fuerit in anima Christis et an sit in Sanctis, qui iam in coelum translati, habent Dei cognitionem facialem, ut ut loquuntur Scholastici.

Articulus 13 : An recte negent Remonstrantes, Adamum ante lapsum habuisse potentiam credendi in Christum.

Articulus 14 : An obiectum fidei possit esse falsum

Articulus 15 : Quomodo solvendum sit illud argumentum Remonstrantium: Quod unusquisque tenetur credere, illud est verum, etc.

Articulus 16 : An fides sit assensus, discursibus: Et an Pontifici utantur, circular. discursu in stabilienda fide

Articulus 17 : An notitia sit actus ab habitu fidei elicitus.

Articulus 18 : An fiducia sit actus fidei.

Articulus 19 : An fiducia sit actus intellectus, et quomodo differat ab assensu.

Articulus 20 : Utrum obiectum fidei salvificae sit remissio peccatorum iam impetrata; An pero sit remissio peccatorum impetranda et obtinenda vbi obiter solvitur praecipuum argumentum Bellarmini contra objectum et naturam fidei justificantis.

Articulus 21 : An et quatenus fides ad voluntatem per¬ tineat.

Articulus 22 : Utrum Charitas sit forma Fidei.

Articulus 23 : An Religio sit virtus Theologica a Fide distincta.s

Articulus 24 : Ostenditur Theologiam viatorum tribus modis accipi: et probatur, Theologiam primo modo acceptam non esse habitum a Fide re distinctum.

Articulus 25 : Probatur, contra Antonium Ruvium. Theologiam secundo modo acceptam, non esse scientiam, sed fidem dirinam

Articulus 26 : Probatur, Theologiam tertio modo acceptam, hoc est, Theologiam Scholasticam, esse habitum aggregatum ex Fide, et Philosophicis disciplinis.

Articulus 27 : Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.

Articulus 28 : vtrum Theologia sit disciplina speculativa, an practica,

Articulus 29 : An Theologia Viatorum dici possit speculativa a speculatione, seu pisione quae futura est in Patria.

Articulus 30 : An vera et proprie dicta Theologia possit esse in homine impio, seu non renato

Prev

How to Cite

Next

Articulus 27

Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.
1

ART. XXVII Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.

2

TOn desunt, qui asserunt Theologiam Nesse omnem habitum eminenter, sed non formaliter, id est, cuiuslibet habitus quandam conditionem in. S. Theologia excellenter expressaminveniri, quamvis sub nullo illorum habituum, tanquam sub genere, contineatur: primo enim, quatenus considerat Deum, qui est suprema & generalissima cau¬ sa, est similis, sapientiae: secundo, quatenus versatur circa necessaria, & ab arbitrio humano non pendentia, dici potest scientia: tertio, quatenus considerat prima & indemonstrabilia principia Fidei, ex quibus conclusiones Theologicae deducuntur, dici potest intellectus: quarto, quatenus Actus Christiani hominis dirigit, Prudentia appellari potest: quinto, Arti similis est quatenus est aedificatira Ecclesiae: unde Ap. I. Cor. S. Io. dicit, secundum gratiam quae duta est mibi, ut peritus Architectus fundumentum posui, alius autem superaedificat.

3

2 Si quis, quaerat, an Theologia sit, similior uni horum quinque habituum, quam reliquis: Respondebo, eam esse Prudentiae Cixili simillimam. Primo enim, ei accomodari potest Prudentiae definitio. nam sicut Prudentia Civilis est habitus rectam, cum ratione activus, i. edirectixus actionum Cixilium: ita etiam Theologia est habitus recta cum ratione activus, id est, directivus actionum spiritualium. Secundo, sicuti. Prudentia, quae est principium directivum actionum cixilium, in intellectu existens, operatur per virtutes morales in voluntate existentes, quae sunt principia executiva bonarum actionum, inclinantia & quasi impellentia voluntatem ad id eligendum quod intellectus iudicat esse melius: ita etiam Theologia, quae est principium directirum bonarum actionum, spiritualium, in intellectu existens, operatur per virtutes Theologicas, quae sunt in voluntate, hoc est, per Charitatem, & eius Filias. Hae enim sunt priucipia exerutiva actionum spiritualium, hoc est, inclinantia voluntatem ad id eligendum, quod Theologia in intellectu existens indicat esse confor. me voluntati Dei in verbo reyelatae: atque hinc est quod Apost. Galat. cap. S. Verse o dicat Fidem operari per Charitatem.

4

2 Tertia similitudo seu convenientia Prudentiae civilis, & Theologiae, in eo est posita, quod vtraque proponat sibi felicitatem practicam consequendam: duplex enim est felicitas practica, videlicet, Cvilis, & spiritualis: illa posita est in actione secundum optimam virtutem moralem, hoc est, iustitiam unipersalem, estque finis Prudentiae Civilis: haec vero posita est in acctoue secundum virtutem Theologicam praestantissimam, videlicet Charitatem s estque finis Prudentiae Religiosae, hoc est Theologiae: haec autem actio nihil est aliud, niui divinae Mafestatis adoratio, ex feryenti amore divinae bonitantis prorentens, &confor. mis Dei voluntati in verbo putefuctae.

5

A Dicet aliquis: Vstimus fnis Theologiae, seis felicitas Theologica, quam in hac vita assequimur, non est posita in actionibus charita¬ tis: videtur enim, potius consistere vel in actu fidei iustificantis, vel in ipsa iustificatione hominis. Respondeo, Dei cultum & adoratioiteni recte appellari ultimum finem Theologiae, quem assequimur in hac vita, idque quia & fides & iustificatio ad eum, tanquam ad ulteriorem finem referuntur: ideo enim illuminatur mens nostra per sidem, ideo etiam remittuntur nobis nostra peccata, ut Deum colamus, esusque clementiam, & bonitatem celebremus.

PrevBack to TopNext

On this page

Articulus 27