Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Philosophia theologiae ancillans

Exercitatio 1

Articulus 1 : Affertur prima divisio Entis realis, et ostenditur solum Deum esse Ens necessarium.

Articulus 2 : Proponitur secunda divisio Entis realis, et probatur solum Deum esse Ens per essentiam.

Articulus 3 : Affertur tertia divisio Entis realis, et explicatur quomodo Deus sit actus purus.

Articulus 4 : Affertur quarta divisio Entis realis, quae est petita a modis existendi.

Articulus 5 : Explicatio istarum vocum, Ens, Essentia, Existentia, Subsistentia, Suppositum, et Persona.

Articulus 6 : An in creaturis suppositum, et singularus eius natura, re differant.

Articulus 7 : ' Quae sit causa cur compositionem ex essentia et existentia, item ex essentia et subsistentia, creatis substantiis, non autem Deo tribuant Philosophi.

Articulus 8 : An hoc posito, quod omnis perfectio, sit de essentia Dei, sequatur subsistentiam personalem esse de eius essentia: et an Deus, quatenus est communicabilis tribus personis Trinitatis, sit persona.

Articulus 9 : An Deus, ut est communis tribus personis, sit singularis substantia: et an tres personae Trinitatis: sint tres singulares substantiae.

Articulus 10 : An Christus, quatenus homo, sit persona: item an Christus, quatenus homo, sit ubique

Articulus 11 : An Vbiquitariorum argumenta ab unione personali petita, sint valida.

Articulus 12 : An subsistentia personalis te logos, sit naturae eius humanae communtcata: et, an recte loquantur, qui dicunt humanitatem Christi subsi¬ stere ubique, per subsistentiam te logos: item existere ubique secundum Esse suum personale.

Exercitatio 2

Articulus 1 : De formarum materialium, et immaterialium diversitate.

Articulus 2 : De duplici materiae causalitate, et potentia: item de formarum eductione ex potentia materiae.

Articulus 3 : An anima rationalis sit ex traduce

Articulus 4 : An, et quomodo homo vere generare hominem dicatur

Articulus 5 : Vtrum generatio posita sit in productione formae, an vero in conjunctione formae cum materia.

Articulus 6 : An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.

Articulus 7 : Solvuntur argumenta quae afferri solent. contra praecedentem doctrinam de propagatione natinae corruptionis per semen parentum.

Articulus 8 : Proponuntur et solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.

Articulus 9 : Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, et infusionem animae.

Articulus 10 : An possit reddi commodior aliqua, aut expeditior ratio traductionis concupiscentiae, seu propensionis ad malum quam diximus esse tertiam partem peccati originalis.

Articulus 11 : Considerantur duae aliae sententiae de traductione peccati

Articulus 12 : ostenditur, eos qui animarum creationem impugnant, multum inter se dissentire: et confutantur tres primae eorum sontentiae de origine animae.

Articulus 13 : Refellitur quarta sententia, quae est Balthasaris Meisneri

Articulus 14 : Confutatur quinta sententia, quae est Timothei Brighti Cantabrigiensis

Articulus 15 : Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.

Exercitatio 3

Articulus 1 : De firmitate, certitudine, et evidentia assensuum mentis nostrae.

Articulus 2 : Quomodo inter se differant, scire, credere et opinari.

Articulus 3 : An fides semper sit τῶν ζsολετομενῶν

Articulus 4 : An fides possit esse simul cum scientia de eadem propositione, et in eodem intellectu.

Articulus 5 : De fidei divisione in explicitam, et implicitam: et an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca et implicita Pontificiorum fide.

Articulus 6 : De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, et gloriae.

Articulus 7 : An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.

Articulus 8 : In quo solvuntur tres quaestiones. Prima est, An fides bene distinguatur in infusam, et acquisitam? Secunda est, An fides sit certior ipsis scientiis? Tertia est, Quid sit proprie credere in Deum?

Articulus 9 : Refellitur Sententia Nicolai Grerinchoru, dicentis habitum fidei non esse infusum, sed acquisitum.

Articulus 10 : An fides actualis aut habitualis infantibus insit, aut inesse possit.

Articulus 11 : An in Daemonibus sit fides

Articulus 12 : An fides fuerit in anima Christis et an sit in Sanctis, qui iam in coelum translati, habent Dei cognitionem facialem, ut ut loquuntur Scholastici.

Articulus 13 : An recte negent Remonstrantes, Adamum ante lapsum habuisse potentiam credendi in Christum.

Articulus 14 : An obiectum fidei possit esse falsum

Articulus 15 : Quomodo solvendum sit illud argumentum Remonstrantium: Quod unusquisque tenetur credere, illud est verum, etc.

Articulus 16 : An fides sit assensus, discursibus: Et an Pontifici utantur, circular. discursu in stabilienda fide

Articulus 17 : An notitia sit actus ab habitu fidei elicitus.

Articulus 18 : An fiducia sit actus fidei.

Articulus 19 : An fiducia sit actus intellectus, et quomodo differat ab assensu.

Articulus 20 : Utrum obiectum fidei salvificae sit remissio peccatorum iam impetrata; An pero sit remissio peccatorum impetranda et obtinenda vbi obiter solvitur praecipuum argumentum Bellarmini contra objectum et naturam fidei justificantis.

Articulus 21 : An et quatenus fides ad voluntatem per¬ tineat.

Articulus 22 : Utrum Charitas sit forma Fidei.

Articulus 23 : An Religio sit virtus Theologica a Fide distincta.s

Articulus 24 : Ostenditur Theologiam viatorum tribus modis accipi: et probatur, Theologiam primo modo acceptam non esse habitum a Fide re distinctum.

Articulus 25 : Probatur, contra Antonium Ruvium. Theologiam secundo modo acceptam, non esse scientiam, sed fidem dirinam

Articulus 26 : Probatur, Theologiam tertio modo acceptam, hoc est, Theologiam Scholasticam, esse habitum aggregatum ex Fide, et Philosophicis disciplinis.

Articulus 27 : Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.

Articulus 28 : vtrum Theologia sit disciplina speculativa, an practica,

Articulus 29 : An Theologia Viatorum dici possit speculativa a speculatione, seu pisione quae futura est in Patria.

Articulus 30 : An vera et proprie dicta Theologia possit esse in homine impio, seu non renato

Prev

How to Cite

Next

Articulus 6

De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, et gloriae.
1

ART. VI De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, & gloriae.

2

TN Theolooia Scholastica variae inveTniuntur disfinctiones petitae ab istis tribus terminis, natura, gratia, & glorid. Prima est, quam Dei Opt. Max. regnum distinguitur, in regnum iiaturae, regnum gratiae, & regnum gloriae. Regnum naturae, est naturale illud imperium, quod Deus habet in omnes res creatas, quas pro arbitrio regit & gubernat. Regnum gratiae, est quo Deus regnat in Ecclesia suam in terris militante. Regnum gloriae est, quo regnat in Ecclesia in coelis triumphante.

3

a2 Secunda distinctio, est quam Dei Iocalis praesentia distiguitur in praesentiam naturalem, seu essentialem, gratiosam, & gloriosam. Secundum praesentiam naturalem Deus est ubique: per praesentiam gratiosam Deus dicitur esse in iustis & sanctis hominibus, & vicissim illi habitaculum & Templum Dei dicuntur: & per praefentiam gloriosam Deus dicitur esse in coelis, ubrgloriam suam & mafestatis splendorem beatis hominibus & Angelis manifestat.

4

S Tertia divisio, est quam opera Dei ad eatra dividuntur in opera naturae, opera gratiae, & opera gloriae. Opera naturae, sunt rerum visibilium & invisibilium creatio, conseruatio, & cum iisdem cooperatio in omnibus earum actionibus: nam in eo viximus, movemur & sumus. Opera gratiae, sunt verbi incarnatio, humiliatio, exaltatio, triplex epus officium, videlicet Regium, Propheticum, & Sacerdotale: item electorum per Verbi praedicationem & Sacramentorum administrationem efficax vocatio, eorundemque regeneratio, & iustificatio. Denique opera gloriae, quae Polanus appellat opera Dei post hanc vitam, sunt ad ventus Domini ultimus, resuscitatio mortuorum, universalis mundi huius elementaris abolitio & aut saltem mirabilis transinutatio per ignem confsagrationis, ut loquuntur: item qudicii ultimi processus, executio, & gloriae Dei in omnem aeternitatem manifestatio.

5

A Quarta distinctio, est quam vita humana di viditur in vitam naturae, seu naturalem: vi tam gratiae, & vitam gloriae. Vita naturalis posita est in coniunctione animae vixentis eum corpore. Vita gratiae posita est in viatorum in terris peregrinantium coniunctione cum Deo per fidem, spem, & charitatem. Vita gloriae posita est in aeterna illa & immurabili hominum glorificatorum coniunctione cum Deo, per claram eius visionem, & ardentem amorem seucharitatem. s Quinta divisio, est qua consilium & decretum Dei de aeterna quorundam. hominum salute, dividitur in praedestinationem ad gloriam, & praedestinationem ad gratiam: prior est de fine, posterior de mediis ad finem: prior est Dei decretum de danda gloria, por sterior est eiusdem decretum de danda. ea gratia, quam Scholastici vocant gratiam, gratum facientem:

6

Sexta distinctio, est qua lumen intellectus humani dividitur in lumen iiaturae, lumen gratiae seu fidei, & lumen gloriae. Lume naturae, est quo ea cognoscimus quae solis naturae viribus, sine auxilio Dei speciali, intelligi a nobis & dijudicari possunt: de huius luminis virtute, & quousque se extendat (Deo favente) in, sequentibus disputationibus fuse disseram. Lumen fidei, est quo ea cognoscimus & intelligimus quae Deus in verbo suo nobis patefecit. Lumen gloriae, est quo beati spiritus. in coelis clare & perspicue vident gloriosissimam Dei essentiam. Huic tiiplici. lumini respondet triplex Theo: logia, videlicet Theologia naturalis seuMetaphysica, Theologia reyelationis quae etiam Theologia viatorum dicitur, & Theologia visionis seu Theologia comprehensorum. Solam hanc ultimam distinctionem ex instituto hic propono, idque ut manifestum sit, P. holasticos, cum fidei inevidentiam attribuunt, non tribuere ei caecitatem & ignorantiam, sed notitiam quandam, quae licet obscura sit si conferatur cum visione quae est in patria, ab ipsis, tamen Scholasticis lumen vocatur: reliquas vero distinctiones propono quasi per accidens, quia videlicet habent pulchram analogiam & proportionem ad hanc distinctionem luminis inteli lectualis.

7

& Analogia seu proportio harum distin¬ ctionum sic concipi potest: homo quatenus vi vit vitam. naturae, est civis regni naturae, utitur lumne naturae, & per illud percipit eam Dei praesentiam, quae vocatur praesentia naturae, item opera naturae quae illam praesentiam consequuntur. Idem homo, quatenus vivit vitam gratiae, est cixis regni gratiae, utitur sumine gratiae seu fidei, & per illud percipit Dei praesentiam gratiosam in corde suo, & opera gratiae quae eam praesentiam consequuntur. Idem denique, quatenus vivit in coelis: vitam gloriae, est ciuis regni gloriae, utitur. lumine gloriae, ac per illud percipit Dei praesentiam gloriosam, item opera gloriae, h. einenarrabilia effecta gloriosae istius praesetiae.

8

o Obiter hic notari potest, quod sicut olim Deus inchoavit opus creationis a lumine. corporeo, & sensibili, ita etiam opera regenerationis & glorificationis nostrae a lumine spirituali orditur. Cum enim Deus efficaciter electos vocat ad salutem per Spiritum sanctum, primo corum intellectum illuminat lumine fidei, & collustrat: Secundo voluntatem emoli lit & sanctificat. Similiter in opere glorificationis ordine naturae praecedit illuminatio intellectus nostri, per Iumen gloriae, ad Dei essentiam clare & perspicue videndam deinde sequitur voluntatis inflammatio & incensio per ardorem cha¬ ritatis. Ratio huius oidinis est, quia cognitio praecedit amorem, atque adeo clara cognitio seu, visio praecedere debet ardentem & perfectum amorem:

9

Io Contra vero Draco ille Magnus, qui merito Rector tenebrarum vocatur, dirum istud, opus aeternae perditionis a tenebris orditur: cum enim (ut docetD. Thomas, I. 2. quaest. 94. Art. 8. & cum eo Caietanus, Durandus, Capreolus, & Estius) non possit esse peccatum, in voluntate sine praevio errore intellectus, vafer ille spiritus primo intellectui caliginem, & quasi noctem quandam offundit: deinde voluntatem a vero bono ad bonum apparens, convertit, & sensim eam indurat.

PrevBack to TopNext

On this page

Articulus 6