Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Philosophia theologiae ancillans

Exercitatio 1

Articulus 1 : Affertur prima divisio Entis realis, et ostenditur solum Deum esse Ens necessarium.

Articulus 2 : Proponitur secunda divisio Entis realis, et probatur solum Deum esse Ens per essentiam.

Articulus 3 : Affertur tertia divisio Entis realis, et explicatur quomodo Deus sit actus purus.

Articulus 4 : Affertur quarta divisio Entis realis, quae est petita a modis existendi.

Articulus 5 : Explicatio istarum vocum, Ens, Essentia, Existentia, Subsistentia, Suppositum, et Persona.

Articulus 6 : An in creaturis suppositum, et singularus eius natura, re differant.

Articulus 7 : ' Quae sit causa cur compositionem ex essentia et existentia, item ex essentia et subsistentia, creatis substantiis, non autem Deo tribuant Philosophi.

Articulus 8 : An hoc posito, quod omnis perfectio, sit de essentia Dei, sequatur subsistentiam personalem esse de eius essentia: et an Deus, quatenus est communicabilis tribus personis Trinitatis, sit persona.

Articulus 9 : An Deus, ut est communis tribus personis, sit singularis substantia: et an tres personae Trinitatis: sint tres singulares substantiae.

Articulus 10 : An Christus, quatenus homo, sit persona: item an Christus, quatenus homo, sit ubique

Articulus 11 : An Vbiquitariorum argumenta ab unione personali petita, sint valida.

Articulus 12 : An subsistentia personalis te logos, sit naturae eius humanae communtcata: et, an recte loquantur, qui dicunt humanitatem Christi subsi¬ stere ubique, per subsistentiam te logos: item existere ubique secundum Esse suum personale.

Exercitatio 2

Articulus 1 : De formarum materialium, et immaterialium diversitate.

Articulus 2 : De duplici materiae causalitate, et potentia: item de formarum eductione ex potentia materiae.

Articulus 3 : An anima rationalis sit ex traduce

Articulus 4 : An, et quomodo homo vere generare hominem dicatur

Articulus 5 : Vtrum generatio posita sit in productione formae, an vero in conjunctione formae cum materia.

Articulus 6 : An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.

Articulus 7 : Solvuntur argumenta quae afferri solent. contra praecedentem doctrinam de propagatione natinae corruptionis per semen parentum.

Articulus 8 : Proponuntur et solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.

Articulus 9 : Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, et infusionem animae.

Articulus 10 : An possit reddi commodior aliqua, aut expeditior ratio traductionis concupiscentiae, seu propensionis ad malum quam diximus esse tertiam partem peccati originalis.

Articulus 11 : Considerantur duae aliae sententiae de traductione peccati

Articulus 12 : ostenditur, eos qui animarum creationem impugnant, multum inter se dissentire: et confutantur tres primae eorum sontentiae de origine animae.

Articulus 13 : Refellitur quarta sententia, quae est Balthasaris Meisneri

Articulus 14 : Confutatur quinta sententia, quae est Timothei Brighti Cantabrigiensis

Articulus 15 : Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.

Exercitatio 3

Articulus 1 : De firmitate, certitudine, et evidentia assensuum mentis nostrae.

Articulus 2 : Quomodo inter se differant, scire, credere et opinari.

Articulus 3 : An fides semper sit τῶν ζsολετομενῶν

Articulus 4 : An fides possit esse simul cum scientia de eadem propositione, et in eodem intellectu.

Articulus 5 : De fidei divisione in explicitam, et implicitam: et an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca et implicita Pontificiorum fide.

Articulus 6 : De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, et gloriae.

Articulus 7 : An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.

Articulus 8 : In quo solvuntur tres quaestiones. Prima est, An fides bene distinguatur in infusam, et acquisitam? Secunda est, An fides sit certior ipsis scientiis? Tertia est, Quid sit proprie credere in Deum?

Articulus 9 : Refellitur Sententia Nicolai Grerinchoru, dicentis habitum fidei non esse infusum, sed acquisitum.

Articulus 10 : An fides actualis aut habitualis infantibus insit, aut inesse possit.

Articulus 11 : An in Daemonibus sit fides

Articulus 12 : An fides fuerit in anima Christis et an sit in Sanctis, qui iam in coelum translati, habent Dei cognitionem facialem, ut ut loquuntur Scholastici.

Articulus 13 : An recte negent Remonstrantes, Adamum ante lapsum habuisse potentiam credendi in Christum.

Articulus 14 : An obiectum fidei possit esse falsum

Articulus 15 : Quomodo solvendum sit illud argumentum Remonstrantium: Quod unusquisque tenetur credere, illud est verum, etc.

Articulus 16 : An fides sit assensus, discursibus: Et an Pontifici utantur, circular. discursu in stabilienda fide

Articulus 17 : An notitia sit actus ab habitu fidei elicitus.

Articulus 18 : An fiducia sit actus fidei.

Articulus 19 : An fiducia sit actus intellectus, et quomodo differat ab assensu.

Articulus 20 : Utrum obiectum fidei salvificae sit remissio peccatorum iam impetrata; An pero sit remissio peccatorum impetranda et obtinenda vbi obiter solvitur praecipuum argumentum Bellarmini contra objectum et naturam fidei justificantis.

Articulus 21 : An et quatenus fides ad voluntatem per¬ tineat.

Articulus 22 : Utrum Charitas sit forma Fidei.

Articulus 23 : An Religio sit virtus Theologica a Fide distincta.s

Articulus 24 : Ostenditur Theologiam viatorum tribus modis accipi: et probatur, Theologiam primo modo acceptam non esse habitum a Fide re distinctum.

Articulus 25 : Probatur, contra Antonium Ruvium. Theologiam secundo modo acceptam, non esse scientiam, sed fidem dirinam

Articulus 26 : Probatur, Theologiam tertio modo acceptam, hoc est, Theologiam Scholasticam, esse habitum aggregatum ex Fide, et Philosophicis disciplinis.

Articulus 27 : Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.

Articulus 28 : vtrum Theologia sit disciplina speculativa, an practica,

Articulus 29 : An Theologia Viatorum dici possit speculativa a speculatione, seu pisione quae futura est in Patria.

Articulus 30 : An vera et proprie dicta Theologia possit esse in homine impio, seu non renato

Prev

How to Cite

Next

Articulus 5

De fidei divisione in explicitam, et implicitam: et an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca et implicita Pontificiorum fide.
1

ART. V. De fidei divisione in explicitam, & implicitam: & an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca & implicita Pontificiorum fide.

2

SCholastici Theologidiridunt fidem in Oexplicitam & implicitam, vel, ut loquitur Lombardus, lib. 2. Sent. Dist. 2S. in distinctam, & velatam seu confusam. Huius distinctionis explicationem legere possumus apud elarissimum Tilenum, parte prima Syntagmatus, Disp. 38. Thess. 38, & 34. item apud Durandum, lib. 2. Sent. dist. 2S. quaest. T. S. Thomam, 2. Lae. q. 2. Art. q. Gulielmum Estium, S sent. Dist. 2S. Ex quibus authoribus descriptiones membrorum istius divisionis sic colligi possunt: Fides explicitam, est qua aliquid ereditur secundum se, distincte, & in partitularilmplicita vero, est qua aliquid creditur non in se, sed in alio, tanquam in unipersali. Exempli gratia, Christiani rudes & simpliciores (ut loquuntur) qui ea sola intelligunt, quae ad salutem absolute necessaria sunt, ut articulos fidei, decalogum, & caetera, cum ex animo profitentur se credere 8. scripturam esse Dei verbum, & protnde fide dignam, duplex ha¬ bent suae fidei obiectums unum generale, quod formaliter, explicite, & per se credunt: alterum particulare, quodimplicite & ex consequenti eredunt: obiectum generale, quod explicite credunt, est, cripturam esse Dei verbum, & protnde fidem: et adhibendum esse: obiecta particularia, quae implicitem in illo generali & ex. consequenti eredunt, sunt nistoriae & dogmata Scripturae, quorum cognitionem nondum assecuti sunt, ut, Noac hum habuisse tres filios, Abrahamum duos, non ablatum esse sceptrum a luda ante ad ventum Messiaes qui, enim credunt Scripturam totam esse veram, illi implicite & ex consequenti credunt omnia esse vera quae in Scriptura continentur, hoc est, habent. fidem implicitam omnium historiarum, dogmatum, & praedictionum. Propheticarum, quae sunt in sacrae Scripturae volumine, omnium (inquam ) quorum particularem & distinctam notitiam non acquisi verunt.

3

2 Quaeri hic potest, an haec divisio fidei in explicitam & implicitam, in Scholis Ecclesiarum reformatarum ferenda sit. Resp. duabus asserrionibus. Prior est haecs Praedicta distini ctio fdei admitti potest, si sano modo concipiatur: certum enim est non, solum Laicos & simpliciores, sed etia clarissimos & doctissimos Theologos quaedam implicite credere in isto generali, quod s. riptura sit Dei, verbum, & proinde fide dignissima: quaedam: (inquam) quorum distinctam intelligentiam nondum assecuti sunt: hoc enim patet ex quotidiano nostro in cognitione Scripturae profectu, qui tamen non arguit Scripturae ipsius obseuritatem, (ut nugantur Pontificii) sed ingeni nostri imbecillitatem, & mysteriorum coelestium, quae in Scriptura passim traduntur, immensam opulentiam, quae sensim angusto illi vasi mentis humanae instillanda est, non autem tota simul infundi potest.

4

S Secunda assertio est haec: Praedicta distinctio fidei Christianae, si ita accipiatur vt a Pontificiis accipi solet, reiicienda est tanquam. crassa, absurda, & naturae fidei plane contraria: illi enim per fidem implicitam intelligunt eam fidem quam Laici ignota & nondum intellecta fidei dogmata credunt implicite in illo generali, quod vera sint omnia quae Romana Ecclesia credit & pro veris amplectitur. quae quidem fides non est divina, sed humanas id est, non nititur Dei, sed hominum testimonio: non est ὑποσκῶις aut eAενα&, sed levis, & fallax coniectura, quae non Dei verbo, sed hominum iudicio per se parum femo, atque adeo fiagili admodum & ruinoso fundamento nititur.

5

A Quaeri etiam potest, an inevidentia quam non solum Theologi. vententiarit, sed etiam Orthodoxi Doctores fidei attribuunt, facaat pro caecam illa & implicita Pontificiorum fide: generalis enim & confusus ille assensus, qui solo Ecclesiae Romanae testimonio nititur, (ut id quod res est dicamx maxime est inevidens. Respond. inevidentiam nihil pro eorum sententia facere: quia inevidentia illa non excludit omnem notitiam, sed eam solam quae nititur medio scientifico, id est, sensu aut evidente ratione a naturam rei petita. Secundo, quia certitudo, quae est secunda fidei conditio, necessario praesupponit firmam notitiam & persuasionem de doctrina, cui assentimur, quod non sit hominis sed Dei verbum: talis autem notitia aut persuasio implicitae Pontificiorum fidei velut e reglone adversatur, ac proinde in ea certitudo inveniri: non potest.

PrevBack to TopNext

On this page

Articulus 5