Quaestio 1

Articulus primus. QUantum ad primum: terminus declarandus est nu¬ merus. Pro cuius declaratione notandum: quod numerpotest accipi dupliciter stricte scilicet et communitur. Numerus stricte acceptus: est multitudo siue pluralitas quantorum seu quantitatum: et numerus sic sumptus est in determinato genere et determinata specie: est enim species subalterna quantitatis discrete: vt patet in predicamentis. Numerus vero communitur acceptus: est multitudo siue plur alitas entium isiue entitatum quecumque sit illa: et numerus sic sumptus non est in aliquo genere determinato: sed est trascendes secundum quod ens diuiditur in vnum et multa primus numerus comparatur ad secundum: sicut in erius ad superius: quia omnis numerus quantorum seu quantitatum est numerns entium seu entitatum: sed noleconuerso: et de vtroque potest intelligi positio etc.

Secundus articulus. QUantum ad secundum. Prima conclusio est: quod nummeTrus sumptus primo modo solum reperitur in rebus corporalibus seu materialibus. Ista conclusio patet quia numerus sic sumptus non reperittr nisi in rebus habentibus quantitatem: sed sola corporalia seumaterialia sunt huiusmodi: ergo etc.

Secunda conclusio est: quod numerus secundo modo dictus repritur: non solum in rebus materialibus seu corporalibus: sed etiam spiritualibus: et hoc est euidens quia vbicumque reperitur vera pluralitas rerum ad inuicem distinctarum: ibi repritur numerus fecundo modo. Sed talis pluralitas reperit non solum in rebus corporalibus et materialibus: sed etiam spiritualibus: vt patet: ergo etc. Et confirmatur: quia vbi cumque est verus ternarius: verus senarius: et sic de ceteris specibus: numeri ibi est verus numerus: primo et se cundo modo dictus: sed in rebus spiritumalibus est verus ternarius etc. non minus quam in rebus corporalibus et materialibus. Ternarius enim angelorum vel animarum non minus est teruarius quam hominum vel caprarum: et similiter de ceteris specibus: numerus igitur in rebis spiiumalibus est verus numerus primo vel secundo modo sumptus: sed non primo: vt patet ex conclusione praecedenti: ergo secundo.

Tertia conclusio est: quod trinitas personarum in diuinis non est numerus primo modo: et hoc sequitur ex prima: quia numerus sic sumptens non reperitur nisi in rebus corporalibus seu materialibus: sed persone diuine non sunt huiusmodi: ergo. Confirmatur: quia omnis talis numerus est vera quantitas: igitur vbi non est quantitas ibi non est numerus sic sumptus: sed in diuinis non est quantitas. vt patet per be. aug. 5. de tri. c. 2. ergo etc. Ad istum intellectum loquitur ambrosius primo de tri. dicens: quod in deo non est numerus nec est quatitas: et allegatur a magistro in distinctione praeceden: i.

Quarta conclusio est: quod trinitas personarum in diuinis est vere numerus sic sumptus secum do modo: et videtur hec satis clara secundum praedicta: tum quia numerus sic sumptus non repugnat spiritualibus rebus: vt patet ex secunda conclusione: tum quia talis trinitas est vera pluralitas rerum adinuicem distinctarum Ad istum intellectum loquitur damm. lib. tertio. c. 5. dicit quod tres hypouo stases sancte trinitatis indistanter diuise sunt et numerantur: numerus tamen diuisionem vel distantiam vel decicisionem vel alienationem vel incisionem non operatur in eis: vt patet. damascenum concedit ibi numerum etc. et hoc de secundo.

Tertius et quartus articulus ¶Uantum ad tertium et quartum articulos contra conclusiones ¶ istas sunt diuerse opiniones doctorum: sed quia magis sunt vocales quam reales eo quod quidem volunt vocate numerum illud quod aliquando dicunt numerum: et disputatio vocalis non est multum vtilis vbi constat de rebus: supersedeo ad praesens: alibi enim intendo videre: que sit ratio formalis numeri: et vtrum numerus sit vera res extra animan a rebus numeratis realiter distincta.

Ad argumenta. Ad rationes principales patet quid dicendum: quia prima probat tertiam conclusionem: et secunda probat quartam conclusionem: vt patet ex dictis.