Lectio 3, De fide

/ Tamen ista positione non obstante videtur quod posset peccare quia esset intrinsece libera ergo respectu a effectus posset agere vel non agere et asi?i potest cadere sub praecepto Tunc praecipiat deus quod faciat a cum sit libera poterit non agere a quia ob hoc non necessitatur intrinseca causalitas / Etiam praeceptum est extrinsecum ergo poterit agere ad oppositum et sic poterit peccare / quia transgredietur divinum praeceptum

/ etiam dato quod esset necessario conformis cum iudicio divino staret quod esset rectitudo alteri et non sibi sicut fides est notitia divinae notitiae et non est sibi notitia ergo ista positio non est radicata nec est repugnantia quod aliquid sit notitia aliqualiter alteri qualiter non est sibi sibi verbum est finite notitia alteri et non fieri Et sic talis creatura esset peccabilis

Etiam data talis creatura deus posset actus suos deacceptare ergo actus sui essent peccatum / patet quia deacceptatio indignum facit actum ergo potest defficere Confirmatur nam sola acceptatio dignificat creaturam ergo deacceptatio sufficienter indignificat

Item dato quod talis non posset peccare commissive tamen posset obmissive quia ad obmissiendum non requiritur aliquid positivum ergo per solam obmissionem posset peccare

Item potest errare quia eius essentia subicitur praeteritioni et hoc quantum ad essentiam licet non quo ad modum repraesentandi Teneri potest quod si possibilis sit causa talis creatura esset impeccabilis

ad primam quando dicitur huiusmodi creatura esset libera posset dici de libertate quod non esset libera respectu quorumcumque actum / sed sufficit quod respectu alicuius / sed non valet solutio Aliter ergo dicitur quod loquendo de ipsa sicut de beato confirmato quia beatus est liber et per hoc proabaretur quod posset peccare et sic diceretur quod casus non esset possibilis licet quaelibet pars esset possibilis Aliter dicitur quod in illo casu propria natura et inseparabilis esset sequi divinum iudicium et sic stante praecept non libere producit a quasi haberet a rectitudine naturali Et sic sequitur talis creatura divina rectitudinem unde ymaginabile est quod de natura sua sequetur conditionem divinum iudicii et naturaliter et dicitur quod sequitur conformitatem divinae rectitudinis et sic talis actus ex eo quod intrat sub praecepto intrat latitudinem divinae conformitatis et quod naturale est quod feratur in illud ideo quantum ad hoc motio illa non esset eleciva sed naturalis et adhesiva primae rectitudini / Et potest exemplificari / quia alias tenui quod naturalis inclinatio semper est recta q directa a natura infallibili quia deus non potest immediate inclinari ad malum unde peccata quae veniunt in natura proveniunt ex parte materiae et non agentis Et tunc dicitur quod in casu in quo esset aliquod praeceptum sic a deo datum quod esset contra inclinationem naturae subspenderetur inclinatio naturalis et variaretur unde guillelmus parisiensis in suo libro de virtutibus fuit istius oppinionis quod inclinatio naturalis est rectissima

Ex quibus dictis sequitur quod sola extrinseca legis positio variat respectu eiusdem effectus speciem causalitatis 2o sequitur quod si latenter a effectus ordinatur fieri a creatura naturaliter faceret quia vel mere libere producit vel necessario Et ex quo ibi naturaliter fertur sequitur propositum

Etiam si obligatur ad a sive promulgatione probatur quod talis creatura posset peccare si augeret libere quia difformarentur divinae voluntati

Respondetur quod isto modo casus esset impossibilis vel transgressio non est peccabilis quia eo quod non vellet concurrere cum creatura si non ageret non peccaret / quia non posset si deus substraheret Etiam si deus sic faceret non faceret conformiter ad praeceptum et tamen non peccaret

2o arguitur quia licet non posset alteri aliquid iudicium tamen posset esse sibi Istud petit principium quia negatur quod non posset esse alteri et non sibi sed bene probat quod praedicato adducta ad hoc non est evidens et hoc conceditur / Et breviter dicitur quod illa probatio est sufficienter colorata et tamen negatur quod aliqua creatura possit esse alteri notitia licet bene sibi ipsi Ideo ibi esset conditio optimata ad conditionem fidei / quia fides esset alteri notitia et non sibi

3a ratio stabat in hoc quod posset deacceptari eius actus / quia deacceptatio est principale indignitas Respondetur hic negando consequentiam et declarabitur aliqualiter materia deo dante dicitur tamen quod non est simile de acceptatione et de deacceptatione quia deus posset reputare creaturam esse bonam et tamen non daret sibi primum unde caritas creatura bonificat vel rectificat et tamen ista non sufficiunt nis cum acceptatione modo deacceptatio non habet talem habitudinem quia deacceptatio posterior est ad male agere quia non indignatur vel deacceptatur nisi quia male / sed acceptatio praecedit actum bonum immo ipsum movet ad bene agendum

Item comparando illa quae concurrunt ad actum bonum habet maiorem proportionem ad bona quam deacceptatio ad mala

3o divinae bonitatis est acceptare creatura etiam suis non exigentibus demeritis sed deacceptare sine meritis esset nequissimum

Ideo deacceptario non potest esse sine culpa nam deo repugnaret quod deacceptaret creaturam bonam

4a via ymaginandum est quod in peccato plura includuntur scilicet actus vel contra legem Item aliae circumstantiae agentes et deacceptatio unde totum aggregatum vocatur peccatum et sic in casu in quo deacceptaretur creatura sine meritis non peccaret / quia pecccatum includit obmissionem libere contra legem / Ideo casu admisso non peccaret licet haberet aliquam indignificationem

Confirmatur illud de obmissione quia talis posset obmittere ergo et peccare sit ergo sic quod habeat praeceptum dei faciendi a actum et non obmitat dicitur quod iam habet conditionem inclinationis naturalis

Et cum dicitur quod posset errare / dicitur quod licet transiret in praeteritum quoad eius essentiam / non tamen quo ad esse obmissionem sicut dicitur de fide quae habetur respectu huius iudicium erit non subicitur futuro