Table of Contents
Reportatio A Sentences Commentary
Principia
Principium II
Principium III
Principium IV
de Fide
Lectio 18, De fide
Lectio 19, De fide
de Notitia
Lectio 20, de Notitia
Lectio 21, de Notitia
Lectio 22, de Notitia
Lectio 23, de Notitia
Lectio 24, de Notitia
Lectio 25, de Notitia
Lectio 26, de Notitia
Lectio 27, de Notitia
Lectio 28, de Notitia
Lectio 29, de Notitia
Lectio 30, de Notitia
Lectio 31, de Notitia
Lectio 32, de Notitia
de Fruitione
Lectio 34, de Fruitione
Lectio 35, de Fruitione
Lectio 36, de Fruitione
Lectio 37, de Fruitione
Lectio 38, de Fruitione
Lectio 39, de Fruitione
Lectio 40, de Fruitione
Lectio 43, de Fruitione
Lectio 44, de Fruitione
Lectio 45, de Fruitione
Lectio 46, de Fruitione
Lectio 47, de Fruitione
Lectio 48, de Fruitione
Lectio 49, de Fruitione
Lectio 50, de Fruitione
Lectio 52, de Fruitione
Lectio 53, de Fruitione
Lectio 54, de Fruitione
Lectio 55, de Fruitione
de Trinitate
Lectio 56, de Trinitate
Lectio 57, de Trinitate
Lectio 58, de Trinitate
Lectio 59, de Trinitate
Lectio 60, de Trinitate
Lectio 61, de Trinitate
Lectio 62, de Trinitate
Lectio 63, de Trinitate
Lectio 64, de Trinitate
Lectio 65, de Trinitate
Lectio 66, de Trinitate
Lectio 67, de Trinitate
Lectio 68, de Trinitate
Lectio 69, de Trinitate
Lectio 70, de Trinitate
Lectio 71, de Trinitate
Lectio 72, de Trinitate
Lectio 73, de Trinitate
Lectio 79, de Trinitate
de Caritate
de Libertate
de Incarnatione
Lectio 83, de Caritate
Ad secundum corollarium: quod stat aliquem in caritate existentem esse perplexum inter duo mala
Consequenter circa materiam caritatis pro rationibus factis et ut materia magis amplietur Sunt aliae rationes in oppositum aliarum inducendae quarum prima Stat aliquem esse in caritate et tamen perplexum esse
Et arguitur probando sic eam primo de iudaeis nam praelati eorum sibi praedicabat ut christum interficerent tanquam legis suae destructorem et adversatorem et etiam prophetarum / modo suis praepositis est obediendi ut dicit christus in evangelio et hoc videtur omnium viri consonum igitur sic facientes iudaei cum non essent literati adhuc in caritate manebant et tamen secundum nostram legem gravissime peccabant quia innocentem condempnabant et per consequens stat aliquem esse in caritate et tamen perplexum esse quod fuit declarandum consequentia clara antecedens
pro prima sui parte patet sed pro 2a fulcitur duobus praeceptis in deuteronomio contentis quorum primum maledictis imponetur omnibus non legem testamenti servantibus modo christus contra legem eorum multa faciebat igitur
Primo quia dabatur eis pro ista quod si surrexerit aliquis propheta in te et praedicaverit contra legem interficiatur
et sic iudaei permanserit in caritate tamquam ad sua praecepta obligata licet essent perplexi ergo aliquis existens in caritate inter duo mala est perplexus Et forte diceret aliquis quod operatio malorum sufficit solvebat vinculum perplexitatis sed hoc non sufficit
Sed quis diceret ita fuit de multis nam magi pharaonis miracula fecerit igitur etc consequentia tenet consequens patet de mutatione virge in serpentem
Ad 10
Ad octavum corollarium: quod caritas non repugnat essentialiter culpae
Item contra aliud videlicet quod caritas non repugnat culpae realiter et intrinsece igitur non stat cum culpa consequentia tenet et antecedens patet quia sicut odium dei a recta semita facit oblicarem ita caritas per obiectum intrinsece recta faciet rectificarem igitur etc
Item contra aliud scilicet quod caritas requiritur tamquam causa / Nam sit ita quod aliquis fecerit quasi omnia opera meritoria per ultima annos et bene exercitetur circa materiam ipsorum operum etc existere operibus generabuntur habitus / sit ergo ita inmediate post hoc peccet aliquo peccato tunc per hoc habitus praecedentes non eorum p?tur igitur efficaciam suam habebunt videlicet exeundi in actum virtutis et per consequens sua habitudo non dependet a caritatis dependentia igitur actio virtutum non dependebit a caritate quodam tamen est obiectum praedictis superius
Responsio ad rationes Aureoli
Aliae rationes possent adduci quas dimittus usque ad alium locum Venio igitur ad solvendum rationes aureoli prius factus
Ad primum quando dicebatur scilicet quod caritas est necessario caritas erat ymaginarius sua sicut diceretur albeda realiter et intrinsece albedo et sicut impossibile est quin inhaereat alicui subiecto quin denominet subiectum quale ita caritas subiectum carum vel etc Item addit quod non solum denominat suum subiectum sed cum hoc deum diligentem habentem formam et sive subiectum carum / non quia solum diligat ymmo infert actualiter unde consequenti est bona caritas informat igitur deus diligit eam et sicut non stat subiectum cui albedo inhaeret esse sine albedine ita in creatura non potest esse sine caritate et etiam prius obicitur personae diligendo deum et ista sunt contra ante dicta
Responsio ad probationem secundae conclusionis Aureoli
Arguitur tamen contra ultimum argumentum suum scilicet de ratione prioritatis nam informare subiectum habet quamdam forma prioritatis ut igitur
Sed contra nam generali habitudo dei ad res / rerum autem ad nos est viceversa Et in hiis aristoteles et commentator satis concordant videlicet quod scientia dei est causa rerum In nobis autem res causae sunt men scientiae et sicut est de scientia ita de omnibus aliis habentibus sicut de volitione et ceteris Nam etiam volitio dei est causa rerum et non econtra et per consequens ratio prioritatis in deo consurgit respectu creaturis sive respectu scibilium quantum ad voluntatem igitur sic ponere ut dictum est contra theologiam ponere et etiam philosophiam unde certum est quod scientia dei est causa scibilium et sic male dicitur quod caritas creata sit causa divinae acceptionis
Ex isto sequitur contra alia dicta sua / scilicet quod deus potest diligere creaturam et acceptare eam absque dono creato quocumque vel alia causa extrinseca ymmo propter bonitatem suam summam patet hoc quia obiectum diligibile sortis ratione diligibili et non econtra quia non habet originem in se essentialiter sed deus habet sit originem in se et a se
Item etiam de iacob / dicitur antequam nati essent vel aliquid essent iacob et esau prius iacob dilexi esau autem odio habui igitur etc
Item in ysaia legitur "scientiae nostrae sunt in conspectu dei sunt tamquam pannus mulieris menstruate" et per consequens non est in nobis ratio ad hoc quod deus diligat nos nisi ex summa sua et benigmissima miseria
unde quicquid fecerimus secundum inutiles facti sumus Et Apostolus "non ex operibus iustitiae quae fecimus nos sed secundum misericordiam suam salvos nos fecit" / Et sic a parte obiecti creaturae non reperitur diligitas dei in nobis
Item pure gratuite et propter suam voluntatem ordinavit nobis deus l?am vitam igitur medium ad ipsam consequendum scilicet caritatem quam in nobis ordinavit
Item radix sua de odio dei retorquetur contra eum unde dicit quod non potest dare vel odire aliquem nisi fuerit odium positivum et per consequens non potest diligere nisi voluntas sive delectio fuerit potentia sed hoc videtur falsum
/ Et per consequens similitudo non est bona de odio et diligitate quia dato quod deus non posset odire aliquem nisi ex sua malitia adhuc non sequeretur conclusio sua attenta sua immensitate infinita quia in nobis experimur maxime in bonis hominibus quod nonquam virtuosus homo odiret nisi male factae licet latenter esset malus bonus
Responsio ad probationem primae conclusionis Aureoli
Et sic ad suam rationem primam actus aeternus non potest transire super sortem etc infert ex haec quod divina causarum la?a non potest transire super sortem nisi habeat caritatem
Breviter iste doctor in materia de praescientia et de causalitate rerum tenuit oppinionem non solidam nam dicit quod non stat divina voluntatem circa aliquod obiectum esse quin tale obiectum bene aliquotiens se habeat ad obiectum / unde etiam de actu aeterno dicitur quod ipse et multi alii doctores propter terminorum absente multae lucida nubilaneris
distinguitur de ad haec complacentia nam complacentia potest servi primo pro praedestinatione et sic non potest transire noviter supra sortem actus aeternus vel supra aliquod obiectum quia quidquid praedestinatum est ab aeterno praedestinatum est licet posset non esse ut videtur boetius posuisse
2o modo potest capi pro acceptatione divina et sic negatur sibi quoniam implicaret contradictionem nisi forte per communicationem ydiomatum ad hoc factum / sed cum haec stat quod potest etiam non praedestinatum
3o modo potest capi pro acceptatione secundum praesentem iustitiam et sic isto modo fertur supra aliquem actum vel obiectum / sed quando dicit ultra dicitur quod difficultas stat in hoc scilicet quod deus ab aeterno acceptavit verum est ut sic sed si intelligatur quod denominaliter sortem sic se habere etc negaretur pra? etc
Conclusiones
Tunc secuntur conclusiones textuales supra 34am distinctionem 2i quarum prima In potestate primi parentis in beata peccata fueritiat annexa et quasi omnia se parte capi?liam quae dicuntur mortalia primo in privari ca?ne peccavit superbia non obediendo sacrilegio sacrae finando fornicatione mentis in te grite non servando avaritia superfluia apppettando / si divinas divitias exurpando per furtum pro habitum fructum fie?do per invidiam creatori et eius scientiae in videndo / Ira se guturi suum post fructus esum capiendo pignitiae pusilla?te et non temptantium resistendo etc Ista sic posui scribendo licet aliter in textu sint reperta
dicunt quidam quod fuit obmissionis videlicet occurente materia temptationis nec habebat adam dita?na recta si pro sciendo quo modo se a peccato praeservasset quia eo ipso non peccasset sicut de lucifero et eius casu quia casum suum minime praescivit
3a conclusio poena parvulorum in originale decedentium nullam est vel modica quia nullum est peccatum et sic sibi nulla est modica correspondet poena nisi solum privatio visionis aeternae quam ad mo?m si sortes in prima aula et rex fu?corum connobilibus suis esset infirmitate aulae in creatura quadam alii de lectarentur in eum scilicet assi?tes sortes autem non quia non videre sic de partialis
4a conclusio de quadam oppinione scilicet de grave ar peccati et haec debet intelligi ratione se quale non de se sed de per accidens respectu scilicet ad posterios
5a conclusio peccatum posteriorum parentum fuit propter donum christi delectam scilicet sanguine suo semper se
6a conclusio peccatum posteriorum parentum dicitur in posterios puniri quia pena consequitur quaedam / unde filius non portabit iniquitas patris scilicet eadem licet bene in specie similem aliquando
