Table of Contents
Reportatio A Sentences Commentary
Principia
Principium II
Principium III
Principium IV
de Fide
Lectio 18, De fide
Lectio 19, De fide
de Notitia
Lectio 20, de Notitia
Lectio 21, de Notitia
Lectio 22, de Notitia
Lectio 23, de Notitia
Lectio 24, de Notitia
Lectio 25, de Notitia
Lectio 26, de Notitia
Lectio 27, de Notitia
Lectio 28, de Notitia
Lectio 29, de Notitia
Lectio 30, de Notitia
Lectio 31, de Notitia
Lectio 32, de Notitia
de Fruitione
Lectio 34, de Fruitione
Lectio 35, de Fruitione
Lectio 36, de Fruitione
Lectio 37, de Fruitione
Lectio 38, de Fruitione
Lectio 39, de Fruitione
Lectio 40, de Fruitione
Lectio 43, de Fruitione
Lectio 44, de Fruitione
Lectio 45, de Fruitione
Lectio 46, de Fruitione
Lectio 47, de Fruitione
Lectio 48, de Fruitione
Lectio 49, de Fruitione
Lectio 50, de Fruitione
Lectio 52, de Fruitione
Lectio 53, de Fruitione
Lectio 54, de Fruitione
Lectio 55, de Fruitione
de Trinitate
Lectio 56, de Trinitate
Lectio 57, de Trinitate
Lectio 58, de Trinitate
Lectio 59, de Trinitate
Lectio 60, de Trinitate
Lectio 61, de Trinitate
Lectio 62, de Trinitate
Lectio 63, de Trinitate
Lectio 64, de Trinitate
Lectio 65, de Trinitate
Lectio 66, de Trinitate
Lectio 67, de Trinitate
Lectio 68, de Trinitate
Lectio 69, de Trinitate
Lectio 70, de Trinitate
Lectio 71, de Trinitate
Lectio 72, de Trinitate
Lectio 73, de Trinitate
Lectio 79, de Trinitate
de Caritate
de Libertate
de Incarnatione
Lectio 82, de Caritate
Corollaria
Primum: quod non stat existentem in gratia ex ignorantia immobili adorare creaturam adoratione latriae[?]
Consequenter circa materiam praetacta de caritate et de eius principiatu inter omnes virtutes viso inferior
et haec propositio quod non stat in statu gratiae habentem caritatem adoratione late adorare deum respectu omnium virtutum ut dictum est quia non esset hoc sibi possibile quia hoc fidei repugnat et per consequens sic caritati quia adoratio fieret cum culpa et sic extra caritatem
Quartum: contra Holcot dicentem quod stat aliquos cum sanctitate vitae errare in fide et non habere fidem ad quam expresse tenetur
Ex quo sequitur contra scotum qui dicit quod sanctitate vitae stat aliquos errare in fide sicut habemus de cypriano et aliis qui tenuerunt haereses quasdam et tamen sancit fuere
Quintum: sicut se habet caritas respectu virtutum aliarum, ita Spiritus Sanctus se habet respectu caritatis
Septimum: non est impossibile fieri vitiosum de virtuoso absque acquisitione vel deperditione alicuius
Nonum: quod non videtur repugnantia quod caritas semel habitu numquam exudat[?] quantumcumque quis peccaret
Ulterius sequitur non includere quod caritas semel habita lege intrinseca nonquam excidat licet aliter sit de lege statuta Et tamen beatus bernardus dicit petrus negando deum non excidit pro tantae sed nihilominus caritas aliqualiter sopita fuit sive refrigescit quodam modo nec denominabat subiectum totale
Duodecimo: quod exercendo caritatem circa materiam temperantiae aequaliter proficitur circa materiam fortitudinis vel iustitiae
Decimumtertium: quod licet caritas sit originalis iustitia perfectior, tamen cum influentia generali ipsa caritas minus perficeret potentiam quam iustitia originalis
Ulterius sequitur licet caritas sit originalis iustitia perfectior tamen in generali dei influentia iustitia dei originalis magis perficeret
probatur quia magis elevat et inclinat inferiores potentias ad obediendum superioribus et reddit etiam subiectum virtuosius et sic refrenaret passiones Caritas autem mortua esset nec suam haberet perfectionem quam a spiritu sancto videtur recipere si caritas creata / Et tamen hoc non arguit caritatis imperfectionem sed potius econtra scilicet perfectionem supernaturalem
Positio Petri Aureoli
/ Et ex hoc infertur contra aureolum qui ponit quod caritas est intrinsece caritas unde dicit deus diligit creaturam igitur creatura habet huiusmodi caritatem consequentia tamen non valet Et hic parum videatur de materia quam tractat // Reducitur enim ad 2as vel 3es propositiones quarum prima est
Tertia propositiones Aureoli
2a propositio aliqua forma quae deo complacet ostendit sive reddit animam gratam et tamen non procedit recte a re divina
Probatio primae propositionis
probat sic aureolus primam propositionem / quoniam actus aeternus non fertur in aliquod obiectum mutabile nisi tale participet rationem aeternaliter igitur non sequitur quod sortes non diligatur noviter deo nisi in eo deus aeternaliter complacet igitur oportet aliquod noviter colla?m quod ab aeterno habeat de complacentia
2o arguit sic deus non potest odire aliquem nisi sit positiva ratio displicentia igitur a simili non stat deum diligere aliquem nisi sit in eo gratia modo caritas est illud igitur
Confirmatio
3o non diligit nisi sit dispositus ad hoc sed caritas est actus ad hoc disponens igitur quod autem sic patet proverbiorum 8vo "diligentes me diligo" etc sed per caritatem diligitur igitur
Positio de Adam de Wodeham
Unde Adam inducit talem propositione sit igitur sortes qui non sit deo gratus in hoc instanti et post hoc prae?ss fieri gratus tunc ibi erit mutatio in contadictionem absque rei mutatione et patet hoc quia in deo nec in creatura aliquid deperditur Unde adhuc si esset angelus argumentum fortius haberet colorem quoniam utrumque non mutaretur stante casu / et sic necessaria transiremus in affirmativa quod est contra primum principium
Confirmatio
Et arguitur alio modo sic nam si ad hoc quod creatura sit deo grata requiritur etc Tunc omnis propositio quae verificatur pro rebus quotienscumque ponitur res talis propositio tunc est vera modo sic est sic ponendo nisi ponamus caritatem distinctam / Et sic opportebit dicere quod aliqua sit creata gratitudo de novo quod non videtur Consequenter arguitur de activitate caritatis et eius influentia respectu aliarum virtutum quoniam si ita esset / etiam causa prior igitur posset in effectum sine eo inferri sicut dicitur theologi licet philosophi naturales non
Item intendat sortem dilectionem sui sive proximi gradu intenso in infinitum videlicet quod tantum et se ??? donec pervenit ad gradum quod non poterit plus exire mihil aliquem actum diligendi se Tunc eo ipso tu habes ponere quod caritas concurrat cum peccato vel non erat ante in gratia et sic caritas non concurrit active ad gratiam quia tunc in illo instanti voluntas non ferebatur in remissiorem igitur nec in intensiorem et sic nonquam fuerit ante effective sed tunc inclinatione
Item si sic caritas in actum exiret in carentibus usu rationis modo hoc non videtur veritati consonum igitur
Conclusiones
Secuntur igitur conclusiones textuales supra distinctionem 33am 2ae prima est peccatum originale tollitur in esse culpae per baptismi regenerationem non tamen concupiscentia tollitur sed ante baptismum illa cupiditas carnea est originale peccatum sed post culpatur vocatur et sic baptismus remittit effectum cupiditatis sive concupiscentiae et etiam tollit poenam
2a conclusio dicunt quidam quod sicut anima purgatur a reatu ita a culpa inmunditiae Sed magister haec videtur negare dicens quod remanet culpa licet caritas ei dominetur
4a conclusio anima fuit innocens creata sicut pulcherimmum pomum quod si poneretur in manu immunda labem sortiretur et deturparetur
5 conclusio quod in naturalibus fuit realis et essentialis individuorum perfectio sed nihilominus aliqui dicunt quod in aliquibus animabus datur lux maior sive minor unde per istam lucem intelligimus ingenia sive eorum scientia et in hoc aliqui homines magis apit alteri vera minus ad scientiam acquirendam et haec de ista lectione die sabbi deremiscere
On this page
Secundum: quod non est possibile aliquem existentem in caritate esse perplexum inter duo mala
Tertium: quod omnis dilberata actio contra fidei articulos repugnat caritati
Sextum: quod per carentiam assistentiae Spiritus Sanctus caritas redderetur mortua et informis
Octavum: quod caritatis essentia non absolute culpae repugnans et incompossibilis
Decimum: quod caritatem esse intrinsece divisibilem, extensive et intensive
Undecimum: quod quamquam caritas non realiter intendatur vel augeatur...
Decimumquartum: quod esse caritatis non est essentialis denominatio
Decimumquintum: quod caritas non infert subiectum esse carum necessario
Probatio secundae propositionis