Compositio

COmpositio. An E idem sit quod constitutio. Nota secundum Guil. super i. di: xvi. quod differunt tria ista scilicet compositio. resolutio et constitutio. Declaratur. omne enim quod componitur resoluitur vel potentia vel re in ea ex quibus componitu puta domus in partes. homo in morte resoluitur in cor pus et animam Sed non omne quod resoluitur illo modo compo nitur. vnde non est compositio inter verbum diuinum assumens et naturam humanam assumptam. licet sit vnio tamen potest esse resolutio. posset enim verbum dici de po tentia absoluta dimittere quod assumpsit Item vltra. omne quod resoluitur constituitur sed non econuerso Unde in diuinis concedimus tres personas constitutas scilicet ex proprietatibus non tamen sanum est dicere quod sint resolubiles. Hec ex Guil. Scotist

¶ Utrum compositio aliqua hebeat esse in deo Respondetur secundum omnes doctorescommunitur praeserti Guil. super i. di. viii. per conclusionem quod diuine maiestatis summa simplicitas nullam penitus compositionem admittit Et probatur tribus praecipue rationibus doctoris subtilis super e. di. viii. primi. q. i. Declarando secundum tres compositiones qua possent fieri in aliqua etc. vicem. Prio ex partibus essentialibus Nus ex partibus quantitatis. Tertio ex substantia et accidente

¶ Prio ita que probatur quod in deo non potst esse compositio: ex partibus essentia libus. videlicet ex materia et forma: nullum enim imperfectum est primum in entibus. Sed omne compositum ex materia et forma est imperfectum ergo nullum tale est primum et ita deus non est compositus Maior patet quia de ratione primi ent est quod nullam hebeat imperftionem cum omne imperfectum habet reduci ad aliquod perfectum Mior probatur quia in omni composito. secundum philosophuh vnum se habet ratione pone sbiectie quae dicit imperftionem Et deiquo ambo componetia se habent per modum partis. Pars vero impfectonem dicit quia limitationem et potentiam respectu toti etc

¶ Secundo probatur quod non ptet ese compositio in deo ex pertibus quantitatiuis quia nllum infinitu habet partes quantitati uas. Primum ens est infinitum ergo non habet partes etc. Ma ior patet quia iste partesquantitatiue aut haberent magni tudinem infinitam sed hoc nequit esse actu. Aut finitam. Et hoc non quia non potest esse virtus infinita in magnitudie finita viii. phyust Minor autem patet per Ansis in monolis deus est quo maius excogitari non potest. ergo etc. Tertio probatur quod deus non potst esse compositus ex substantia et accidente. Nam primo de ac cidente corporali clarum est quia corporale in spirituali nequit esse. Deus vero spiritus est. Secundo patet de spirituali quia omne acce dens transmutationem arguit. Deus autem immutabilis est vii. et. viii. physi. Alioquin procederemus in infinitum in cau sis et causatis. Hec sco. vid vbi Simplicitas. §. vi Sed. dicit. nuquid humanitas est accidens verbo in christo Respondetur secundum Guil. Ubi. supra. quod non est accidens capiendo proprie accidens pro eo quod inheret subiecto quia hu manitas christi: licet sit vnita verbo non tamen inheret eidem vt subiecto patet lib. iii.

¶ Utrum deus in se sit corporalis vel compositum corpus Ratio quaestionis quia in scripturis attribuuntur deo corporales partes dominte psalmus. Ocu. domini super iustos et au res eius in praeces e. Iterum dextera domini fecit virtutem etc. Item Esa. vi. deo attribuitur situs cum dicit. Uidi dose. super solium excelsum etc. ergo videtur quod corporalis sit.

¶ Sed ad quaestionem istam respondendo Prima conclum sio ponitur quod deus est spiritus et omnio spiritualis Patet per scripturam Ioan. iiii. Spiritus est deus etc.

¶ Secundo declaratur secundum Thomam prima perte. q. iii. articulo. v. Nam deum non esse corpus vel corporalem in se constat per rationem. Nist dicamus deum incarnatum. per vnionem habere cor pus. Et huius ratio praecipua est. quia impossibile est quod in deo sit aliquid in potentia cum sit actus purissi mus. omne autem corpus est in potentia. quia cotinuum est diuisibile in partes infinitas in potentia. Confirmatur. quia deus est id quod est nobilissimum in entibus. Sed impossibile est corpus esse nobilissimum in entibus. ergo etc. Maior patet. minor probatur. quia omne corpus tale aut est viuum corpus. et sic opor tet quod viuat tale per aliquod nobilius vicem per animam. et sic illud corpus non erit nobilissimum in entibus. aut est corpus non viuum. Constat autem quod corpus viuum no bilius est vt sic: corpore non viuo. ergo corpus non vt uum non potest esse nobilissimum in entibus. et sic habe tur propositum.

¶ Tertio ergo ratio questionis obie cta soluitur secundum eundem Tho. vbi supra. quod corpora les situs. et partes et queque corporalia alia deo attribuuntur non per proprietatis veritatem sed secundum similitudinem figuratiue. Oculi enim in deo significant intellei ctus claram noticiam. modo intelligibili non sensibili. Itemos dei sapientiam. Aures. praecum exauditione. manus dei potentiam. sessio in solio. maiestat autoritatem et excellentiam. et sic patet Hec ex Tho.

¶ An deus sit pars alicuius conpositi. Et arguitur quod sic. quia Augu. lib. de verbo dei dicit. quod deus est forma non formata. Item quidam philosophi dixerunt deum esse animam mundi vt narrat idem Aug. li. x. de ciui. dei. Sed forma vel et am anima est pars compositi. ergo etc. Respondetur ad quaestion secun Rich. super i. di. viii. arti. iii. q. i. concor. Tho. prima parte. q. iii quod ad hoc vt deus sit summe simplex. li est sine plica compositionis et imperfectionis requiritur quod sit actus purissimus sine omni potentialitate. quia vbi est potentia vel possibilitas cum actu iam compo sitio est Denique nec potest deus esse componibilis aliis nec aliud componibile sibi: alias non esset summo simplex. verutamen aliquid est vnibile deo sicut patet de humana natura in christo vnita diuinitati quia hoc non est per compositionem. vnde ratione summe sim plicitatis deus non potest esse pars nec forma alicuicompositi. quia deo non potest aliqua imperfectio conuenire. pars autem dicit imperfectionem et limitationem ac potentiam respectu totius compositi.

¶ Ad obie cta autem dicendum secundum Tho: supra. arti. viii. quod cum Aug. dicit deum esse formam. intelligendum est quod deus est forma exemplaris. non aut est forma quae est pars compositi. Quod autem philosophi dixerunt deum esse animam mundi errauerunt. ergo non valet. Hec Tho.

¶ An in deo sit compositio ex esse et essentia vide vbi Esse. §. xxxii. xxxvi.

¶ Ad hec plura vide vbi de sim plicitate diuina. et lib. ii de Angelis