Identica praedicatio

IDentica predicatio. Circa hoc secundum Guil super primo di. xxxiii. Nota quod in diuins est triplex modus praedicandi.

¶ Una est praedicatio quiditatiua quaond scilicet praedicatum est de quiditate subiecti sicut dicendo. Deus est spiritus deus est substantia deus est ens vel essetia. Et sub ista comprehenditur praedicatio essentialis.

¶ Secunda est praedicatio denominatiua. quando praedicatum est extram rationem quiditatiuam subiecti vel per modum informantis. sicut dicendo. Deus est bonus: iustus vel pius etc.

¶ Tertia est praedicatio idem tica et fit tribus modis. Primo quando vtrum quam extremi est formaliter infinitum. sicut dicendo. Deus est essentia diuina. Secundo quando solum praedicatum est infinitum formaliter sicut dicendo. Paternitas est deus. Aut tertio quando subiectum est infinitum sed praedicatum non formaliter sicut dicendo deus est paternitas. Rursum solet ista praedicatio acci pi Prio aut quando vtrumque extremum est transcendens. vt dicedo. Ens est aliquid. ens est res. Aut secundo quando solumn praedicatum est transcendens sicut dicendo. sortes est ens. Aui tertio quando sbecum solum est transcendens sicut ens est substantia. Hec omnia Guill. Ad hec vbi Seneratio. §. xvii.

¶ Qualiter identica predicatio discernitur ab aliis: Nota secundum doctur. modos plures.

¶ Primo discernitur per concretionem et abstractionem. Nam vt Bonauen. in primo dis. xxxiii. q. iii. dicit concor. Fran. maro. e. di. q. iii. Illa praedicatio quae est per inherentiam siue denominatiua: est in concretione et in ratione suppositi vt dicendo Album est musicum. sed praedicatio per identitatem est in abstractione et ratione forme non ratione suppositi. vt di cendo. Iusticia est bonitas: vnde non est nisi extremori anborum in abstracto vel saltem alterius abstracti extremi Proin Bonauem. dicit ibidem. di. xxxiiii. q. ii quod hec pater giatiat: filius grantiatur vel deus creat est praedicatio per inheren tiam. Sed cum alterum extremorum est abstractum est per identita te scilicet dicendo. pater e gratiatio. vel paternitas est generans. vel deus est creatio. Dic est quod per inherentiam praedicatur commune in concre to de proprio. vt dicendo. pater est deus. Sed per identitatem praedicatur res nature de natura et econuerso etc.

¶ Se cundo discernitur per modum significandi formale id est de nominatiuum vel non formalem. vn Scotor. ser i. di. v. q. ponit quasi pro regula pro euidentia. quod verba et aduerbi et participia semper in suo modo significadi includunt adiace tiam et modum formalem respectu alicus quasi suppositi et ion praedicantur in secundo modo dicendi per se et per consequens praedicar identice non habent: sed denominatiue. Nam si praedicaretur iden tice tunc praedicarentur opposito modo icluso in proprio modo si gnificandi. Cum praedicatio identica includat identitatem subiecti et praedicati. Denominatiua autem importat adiatentiam et sic aliquam non identitate

¶ Tertio discernitur per ifinitatem quia secundum e. Scotor in praeseno di. xxviii. et. xxix q. ii in fi. Quando vna formalitas siue quiditas verificatur de alia praedicatione identica oportet quod aube vel ad minus altera dicat infinitatem vt patet ex praescriptis.

¶ Proinde hec proposito Inna scibilitas est paternitas non conceditur ese vera neque per identi tatem. Neque formaliter. Quod non per identitatem Ratio est quia nec inascibilitas nec patrnitas sunt infinite cum non dicaunt perfectionem simpliciter. Quod non formaliter ratio est. quia si quaeratur. An inascibilitas constituit patrem. an paternitas: Respondetur secundum Scotum in reportatione quod inascibilitas non et proprietas constitutiua patris. Probatio. quia supposi tum diuinum constitui non potest per illud quod dicit priuationem for maliter. Sed innascibilitas dicit privationem formaliter ergo non constituit patrem in diuinis. Maior patet quia suppositu diuinum constituitur per illud quod habet esse reale priuatio autem nullam realitatem dare potest ergo etc. Relinquitur est quod paternitas est proprietas constitutiua persone. patris vtpote positiua proprietas. Unde Aug. dicit quod pater sicut deitate est deus ita paternitate est pater. Ad idem infra vbi Ingenitum. §. iiii.

¶ Quarto discernitur per vltimata abstractionem. Quia secundum doc. subti. pro regula tenendum est quod quandocumque aliquid est abstractum: vltiata. scilice abstractione. nil de eo potest vere praedicari denominati ue. Ratio quia vltimata abstractione depuratur ratio formal ide quiditatiua ab omni alio et ipsamet remanet. Unde Auicem. v. Meta. dicit quod equinitas est tantummodo equinitas. Et ideo ex quo essentia diuina est vltimate abstracta sequitur quod nec generat nec generatur. quia generare semper dicit adiacentiam. Et de ista regula patuit supra. Abstractum. §. iiii. Et vbi Seneratio. §. xxiiii. Prominde cum aliquid posterius puta persona vel proprietas vere in dicatur de essentia diuina vel econuerso. puta dicendo. Essentia diuina est pater: vel pater est essentia diuina vel deus est pater et econuerso tunc est praedicatio identica Nam secundum Fran. Maro. in confla. primi. dist. xxxiii. q. penul. Ex quo persona et essentia diuina sunt idem esse tiali identitate. Ideo vnum praedicatur de alio etsi non in primo modo dicendi per se proprie: qua ad quiditatem partinet tamen identice. Unde Augustinus ix. de trinitate dicit quod pat et filius et spiritus sanctus sunt vna substantia. etc.

¶ In quibus potest fieri predicatio identica: Respondetur secundum Bonauem. e. di. xxxiii. quae iii. in solutione penulti. arg. Quod potest fieri

¶ Primo in essentialibus scilicet comparando essentiam ad essentiam et tunc notatur identitas essetialis. vt dicendo. Magnitudo est bonitas vel charitas. Nam attributa essetia lia praedicantur de se inuicem per identitatem.

¶ Secundo in comperan do essentiam proprietatibus quia ex quo proprietates sunt vnum in essentia ergo praedicantur de se per identitatem et tunc etiam notatur identitas essetialis. vnde hec est vera per identitatem. et sentia est paternitas et econuerso. quia tanta est vnio essetie et proprietatis quod vna praedicatur sic de alia

¶ Tertio autem si predication fiat in comperando proprietatem vna aitri proprieta ti scilicet personali. Tunc non potest vere fieri est per identitatem Ratio quia proprietas non ipertat nisi respectum vel relationem et ra tionem distinguentem personas ideo dum proprietas predicatur de proprietate notatur identitas rationis et relationis. Et quia non possunt conuenire in relatione et ratione ergo etc. Unde hec est omnino falsa. paternitas est inascibilitas licet vtraque sit proprietas eiusdem persone.

¶ Quarto secundu Rich. potest fieri ita quod proprietas comparetur actibus perso nalibus et tunc actus personales praedicantur per identitatem de proprietatibus in abstractis extremis. Hec enim est vera per identitatem paternitas est generatio actiua sed non conceditur hec paternitas generat In concretis autem extre mis praedicantur denominatine et non per identitatem. Unde hec denominatiua praedicatio est vera pater generat filius generatur etc. Nam actus sunt suppositorum primo metaph. Unde actus personales non praedicantur de proprietatibus personalibus per modum denominatiuum Quoniam vt vult philosophus. v. physi. motus vel motionis non est motus. Nec actionis est actio nec generationis est generatio. alias esset processus in infinitum in talibus sequitur ergo quod generatio. nec generat nec generatur. Seneratio emim in abstracto est proprietas. sed generare est actus ergo etc. Hec ex Rich. concor. Guil.

¶ Sed diceres tamen Augu. vii. de trini. ca i. concedit istam. Candor est candidus Respondetur secundum Rich. quod locutio tltis est impropria. similiter hec caliditas ignis calefacus sed proprie deberet dici sic. res est candida per candorem et ignis calefacit per caliditatem. Unde ad hunc sensum cocedit Aug. etc.

¶ An relatio vltimate abstracta praedicetur per identitatem de essentia diuina et ecouerso: Respondetur secundum Fran. maro. in confla. primi di. xxxiii vbi ait quod quamuis aliqui dicant quod praedicantur relatio et essentia de se inuicem in abstracto vltimo per identitatem. Nam paternitas est vltimate abstractum Et tantum hec est vera: paternitas est essentia diuina per identitatem. Sed contra arguitur quia quicquid conuenit alicui in vltimata sui abstractione conuenit sibi reduplica tiue. quia reduplicaton est nota praecisionis ergo si paternitas est essentia. ergo paternitas inquantum paternitas est essentia et sic omnis paternitas est essentia etiam in creatis quod est falsum.

¶ Si dicas quod paternitas inquantum hec patrnitas est essentia. Hoc est inquantu diuina: hoc non valet quia alia est diffinitiua ratio formalis paternitatis et alia essentie etiam in diuinis. Et quia heccitas est extram rationem paternitatis vtpote posterior ergo paternitas secundum suam rationem for malem non est essentia. Unde et doctor subtilis dicit quod si diffiniretur relatio diuina. non illa diffinitio assigretur eidem qua assignatur essentie. Sed illud non est aliud formaliter cuius vnius diffinitio non est alterius. ergo pa ternitas inquantum paternitas hoc est secundum rationem formalem non est essentia etiam in diuinis. per consequens non predicatur de se identice

¶ Ad quesitum ergo dicendum secundum eundem Franci. Quod aliqua est abstractio in qua vnum non predicatur de alio identice. Aliqua autem est que predicatur.

¶ Quod autem dicunt doctores communiter quod quantumcunque fi at abstractio in diuinis essentia predicatur de rela tione eteconuerso predicatione identica. hoc intelli gendum est dummodo talis abstractio semper stat in nominibus primarum intentionum vt dicendo. hec essentia diuina est paternitas diuina. Sed quando ab stractio denotatur sub nomnibus secundarum intentio num cuiusmodi sunt quiditas: diffinitio: ratio formalis siue formalitas tunc illa non predicantur de se inuicem quia hec quiditas non est illa. nec hec diffinitio est illa et hec formalitas non est illa. Unde Sco tus dicit quod licet albedo sit color tamen diffinitio albe dinis non est diffinitio coloris. Si ergo dicatur cum reduplicatione scilicet paternitas diuina inquantum paterni tas est essentia non conceditur. quia ibi denotatur sub nomine secunde intentionis scilicet sub ratione formali paternitatis abstractio per reduplieationem etc Cum enim dicente Aug. Alio est pater. alio est deus id est alia ratione formali. ergo paternitas inquantum paternitas non est essentia diuina etc.