Predestinatio

PRedestinatio pris ymo communiter. Quare denominatur prede stinatio tali nomine. Nota secundum Guil. in pin mo di. xli quod praedestinatio dicitur a pre quod est ane et destinatio et sic ratione destinationis dicit quid absolutum sailice actum voluntatis. puta electionem: ratione autem huius praepationis prae: connotat ancessionem ad praedestinatum. sic ergo denominatur vt hec duo praedicta in praedestinatione designentur

¶ Quomodo diffinitur predestinatio Nota secundum e. Guil. supra. quod praedestinatio ex parte dei aspi cit tria et secundum hoc trifarie diffinitur ab Augu. Primo respicit dei bonitatem qua libere praedestinat. et sic diffinit Aug. li. de praedest. sanc. dicit praedestinatio est proposi tum misendi. Et sic attribuitur spiritu sancto. Secundo aspicit sctiam disponentem quae aterbuitur filio. et sic diffinit idem libro de bono perseuerantie. dicit. Est praescia beneficiorum dici Tertio aspicit potentiam dici exequentem quae patri attribuitur et sic diffinit idem Aug. de fide ad pe. dicit praedestinaton est praeparatio gratuite donationis. videlicet gratiae et glorie

¶ Unde magistralis diffinitio datur a doc. subti. in p. dist. xl. quod praedestinatio e ordiatio electionis a diuina voluntate alicuius nature intellectualis ad gratiam et glo riam. Ubi tria tanguntur. Primum dici propositum eternum ideo dicitur ordinatio electionis a diuina voluntate. Unde claret quod praedestinatio verius est actus voluntatis quam intellectus. licet supponat intellectum sicut et electon consilium. ex. iii. eth. Na in voluntate dei completur licet dicat est praesanciam. Secundum in illa diffinitione tangitur id quod praedestiatur cum dicitur Alicus nature intellectualis. Non dicit rationalis: quia angeli proprie non dicuntur rationales cum non discurrant in cognitione quod est opus rationis sed dicit intellectualis vt icludat angelos esse praedestinatosa principio sicut et homines Tertium tangitur ideu habet tendere quis ad illud ad quod praedestinatur. hoc est gratiam quae est medium tendendi ad gloriam ad quam praedestinatur Io in dif finitione dicitur ad gratia scilicet inpraesenti. et gloriam in futuro. Hec ex Guill. cum doc. subti. et concor. Bonauen.

¶ An praedestinatio sit tantummodo viatorum vel etiam beatorum. Respondetur secundum Rich. in primo dis. xl. ar. i. q. iii. concor. Tho. quod praedestinatio conuenit non solum homnibus in praeneti sed est beatis ac angelis. accipiendo praedestiationem pro fuisse praedestinatum in praeterito: quia deus ab eterno praeordinauit eos in beatitudinem: sed accipiendo proprie pdestinari connotat futurum in praedestinato. Et sic so lis viatoribus conuenit. vicem beatificandis homnibus

¶ An predestinatio sit idem quod electio: Respondet Guill. e. dist. xli. quod differunt quia ele ctio proprie est entium qua ste ad finem ex. iii. eth. Ion electon dicitur quasi extra lectio vnum alteri praeoptando ad finem secundum Dam. sed praedestinatio est ipsius finis scilicet glorie praeperatio ali cui.

¶ Unde ista. vocatio electio et prodestinatio difi ferunt ta a parte rei quam in intentione. Nam in itentione dei praeintelligitur praedestinatio electioni et vocationi: sicut appe titus finis eis quae ste ad finem. licet in executione prior sit vo catio quam electio et praedestinatio. et electio praeor quam praedestinatio. Nam. iii. eth. quod primum est in intentione vltimum est in executione: quia vocatio et electio sunt media per qua exequendo venitur ad finem. vnde Rho. viii. dicit apostolus. Quos praedestinaui scilicet prius intendendo beatificare hos et vocaui scilicet ad fidem. et iustificaui scilicet per gratiam. Et ex multis vocatis paucos elegit. scilicet ad gloriam. Ad hec infra. §. vi.

¶ Utrum predestinatio sit eterna Respondetur secundum Fran. maro. e. di. xl. per conclusionem quod sic. hec enim est veritas determinata per scripturam et ecclesiam vt patet Mat. xxv. Uenite bene. pri. m. per. re. quod v. p. est ab ori mundi. Et apostolus Eph. i. Elegit nos ante mundi constitutionem etc. Ratio secundum Guill. supra. quia praedestinatio est actus diuine voluntatis vt patuit. §. ii. Et diuina voluntas est aeterna ergo etc. Sed notat idem Fran. quod praedestinatio nem esse et nam potest intelligi dupliciter. Uno modo sic quod ab eterno deus praedestinauerit et non modo. sed ita quod nunc et semper maneat in illo proposito aeterno praedestiationis. Alio modo sic quod ab aeterno praedestinauit et nunc et semper praedestinabit ita quod semper sit vnicus actus praedestinationis qui non transeat in praeteritum. Sicut a simili est exemplum de aeternitate modi creati. Que potest dupliciter intelligi. vel sic quod deus primo creauit mundum semel et postea non creauit sed tantummodo ipsum creatum conseruauit: vel sic quod sicut ab eterno creauit ita nunc creat et semper creabit etc.

¶ Primous intelligendo non potest praedestinatio dici aeterna quia continuum etiam successiuum si habet terminum siue a parte ande siue post. non potest esse infinitum et per consequens nec eternum quod caret quocunque termino ante et pofs Sed si ponatur instans in quo deus primo praedestinet et postea non. Tunc duratio actus praedestinandi haberet terminum et sic omnis duratio in perpetuum esset saltem a parte ante finita et per consequens non esset eterna. Unde non potest intelligi primo modo. sed oportet quod intelliga tur secundo modo. Ita quod actus praedestinationis vnicus ab eterno deus praedestinauit et praedestinat et predestie nabit. Hec Fran.

¶ Si. d. Illud quod semel acce pit esse: frustra amplius producitur. sed predestinatum esse non est aliud quam accipere esse volitum. Si ergo hoc ab eterno accepit: frustra nunc accipit Respondet idem Fran. quod semper est eadem praedestinatio permanens sic eadem numero non enim imaginandum est esse transitum nec nunc nec ab eterno per modum fluxus et successionis. sed ita quod semper est idem actus: manens idem in nume ro sicut creatio dicitur permanere eadem in numero et non fluens qua dicitur deus creare quamlibet creaturam permanente.

¶ Ex si adhuc. d. Predestinatio respicit futurum Et quando dabitur gloria predestinato cessa bit praedestinatio. ergo non est eterna. Respondet idem Fran quod ab eterno erat futurum Sed quando dabitur gloria tunc cessabit futuritio et sufficit quod manet ordo nature in effectu vt in termino in perpetuum. Hec Fran.

¶ Quali ordine fit predestinato Respondetur secundum Guil. di. xli. primi quod praedestinatio primo aspicit finem id est glorie collationem. et postea illa quae sunt ad finem talem. puta donatonm fidei et gratiae Probatur hoc medio doc. subti. in ordinaris et Reporta. parisis ea. dist. xli. primi. Omnis ordinate volens fine et ea quae sunt ad finem. prius vult finem. sicut medicus primo vult infirmo finem. videlicet sanitatem Et exhinc que rit media ad sanitatem ordinata. Cum autem deus quicquid vult velit ordinatissime ergo prius natura aliquem ordinat ad gloriam. et exhinc dat sibi media qui bus illam consequatur scilicet gratiam et merita Ita quod deus in primo signo videt petrum. In secundo vult sibi vitam eternam. Tertio vult sibi ea quae sunt ad hoc. vt dictat Scotorlis. etc.

¶ Ex quo infertur. quod fides in praedestinato que ordinat ad habendum gloriam non est ratio prae destinandi quamuis hoc Aug. senserit super Rho. ix. Et inde dicit quod propter fidem quam praeuidit Iacob habiturum fuerit Iacob a deo praedestinatus Et propter infidelitatem quam deus prauidebat Esau habiturum. fuerit Esau reprobatus. sed ipsemet Augu. re tractat istam opinionem. vii. retractatonm. c. xxii. Tali ratione quia fides est donum dei sicut alia opera bona et gratia et naturalia bona et merita etc. quibus median tibus peruenitur ad fine scilicet ad beatitudinem et sic licet in executione praedestinationis vel salutis praecedant. tamen in intentione prius est finis in deo vt patuit.