Immensitas

Immensitas De hoc notandum secundum Aureo. in compend. Quod immensitas in deo quattuor con plectu propter quae deus immensus dicitur videlicet infinitatem: incomprehensibilitatem: incircumscriptibilitatem et eternitatem. Nam primo potest deus considerari in se et sic est infinitus psalmos. Magnus dominus et laudabilis nimis et magnitudis eius non est finis. Secundo potest onsiderari in operatione ad intellectum. Et sic est inconprehensibilis. Unde apostolus. "O altitudo diuitiarum sapientie et scientie dei quamincomprehensibilia sunt iudicia eius". propterea deus dicitur sedere super cherubin id est super plenitudinem scie et super omnem intellectum creatum. Tertio potest deus considerari in comparatione ad locum sic est incircunscriptibilis. Unde Amb. Nihil praescriptum nihil circumscriptum: nihil diuisum habet trinitas. Non enim loco clauditur non extimatione concluditur. Non etate variatur etc. Quarto potest deus considerari in comperati one ad durationem et sic est eternus et de singulis predictis. Uide in suis locis

¶ Quomodo deus dicitur esse immense magnitudis: Respondetur quod sicut docet Augustinus Deus non mole magnitudis nec quantitate distenditur: sed eo dicitur deus magnus quo deus scilicet immense virtutis Unde secundum Aureol. supra. In deo non est quantitas vel ma gnitudo dimensionis sed est diuine virtutis immensitas Nec mensuratur ipsius mundi huius corporalis capacitate sicut corpus extensum. vt pote vinum in dolio magno qua continetur: imo potius deus continet mundum totum existens vbique sue maiestatis praesentia. Si eim dimen sionis extensione eet in modo non posse sic esse totus vbique sed per partes. Unde patet quod non magnitudo quantitatis continue sed virtutis infinite

¶ Sed quid est immensitas virtutis Respondet Rich. di. xix. lib. i. arti. ii. q. ii concor Tho. Quod virtus iuxta philosophum. vii. physicorum. est vltimum in quod res potest. Unde aduertendum quod aliquid potest peartingere ad vltimum virtutis sue

¶ Primo re spectu esse suiipius iuxta illud i. celi. Aliquid habet virtutem vt semper sit. et secundum hoc diuine essentie maximum quod potest in respectu ad sui esse durationem: est hoc quod tota similis sine initio et fine existit. Unde secundum hoc quantitas virtutis in deo est eternitas.

¶ Secundo vltimum virtutis partingit aliquid respectu operati nis exterioris. Et sic quantitas virtutis in deo est omnipotentia

¶ Tertio respectu completionis sue natu ture. Unde secundum philosophum virtus circuli dicitur quando attingit complete diffinitionem suam circularem. Et sic si comporetur deus ad perfectionem suam intrinsecam: maximum in quod potest est perfectionis infinitas. Unde quantitas immensa virtutis in deo sub ratione qua est essentia: est infinitas essentie Nam sic Aug. vi. de trin. dicit c. viii. quod in his qua non mole magna sunt: hoc est maius esse quod e melius esse. Unde in deo magnitudo est eius bonitas: quia qualibet res tantum habet de bonitate quantum habet de perfectione. Hic ali quem quai est perfectus in virtute sciaque et bonitate dicimus quod est homo magnus

¶ Itaque deus dicitur summe bonus quia omnimo de perfectionis qua omnia implet. dicitur etiam infinite virtutis quia omnia otet. Et dicitur immense magnitudis quia si etiam infinitum spa cium esset similis attingeret: tota virtutis diuine magnitu do. Hec ex Rich. et Tho.