Intentio

INtentio prima et secunda intentio vel secunda impositio quomodo differunt: Nota secundum Guill. super primo circa dist. xxv

¶ Prima intentio est rei quiditas extra animam in re habens existentiam. Et dicitur prima intentio quia primo tendit in animam seu intellem scilicet mouendo: vt intelligatur sicut est hu manitas et termini prime intentionis scilicet homo lapitus et huiusmodi. Secunda intentio est quidam respectus rationis ex collatione prime intentionis ad cetera ortus. Sicut hoc genus scilicet substantiam comparando ad suas species. et hominem ad sua indiuidua nascitur secunda intentio que dicitur genus vel species et huiusmodi. Et dicitur secunda intentio quia secundo intelligitur et in prima funda tur et est ens rationis

¶ Scuna autem impositio nil aliud est nisi secunda intentio explicita: aut in vocem aut in scripto de quibus est impositio. Unde dicimus alique scilicet terminum esse secunde impositionis Puta iste terminus genus vel spies: differentia: nomen: pronomen. verbum: aduerbium: commuiunctio participium etc. quia sunt secunde intentionis. Unde secunda impositio relatiue ad secundam intentionem cum sit idem cum ea materialitsus) dicitur secunda Sed in nume ro posset dici tertia respectu prime intentionis etc. Hec ex Guil. Ad idem concor. Scotorlis. ea. dici. dci Declarando quod res habet duplex esse Unum extra animam et sic nominatur nomine prime intentionis. vt ho mo nominatur homo. et asinus dicitur asinus. Aliud esse habet in intellectu per intellectonm vel cognitio nem. et sic nominatur nomine secunde intentionis. Puta cum intellectus hominem intelligit esse speiem coparando ad indiuidua et animal esse genus etc.

¶ Questio theologica ergo hic occurrit. Utrum nomen persone sit prime intentionis an secunde: Circa hoc primo nota vnam opinionem non tenendam. Nam Uarro li. i. dicit quod persona est nomen secunde intentionis. et hanc tenet etiam Fran. maro. di. xxiii. primi. q. i. arti. ii Et ratio quia sicut indiuiduum se habet in omni natura. Ita persona in natura in tellectuali Sed indiuiduum est nomen secunde intentionis ergo et persona. Sed ad hanc rationem Scotorlis. ea. dist. xxiii. q. i. Respondet quod hoc argumentum est magis ad oppositum quia indiuiduum no dicit secundam intentionem si accipiatur pro prima substantia. Ticet sit terminus secunde intentionis vt distinguitur contra vniuersale Nam ex. vii. metaph. Prima substantia fiue indiuiduum est res ad extra que per se generatur et per se operatur. Item etiam secundum Fran. supra. Indiuiduum est communius quam persona. quia persona solum est in natura intellectuali sed indiuiduum etiam in aliis ergo non est simile. de persona et de indiuiduo

¶ Preterea pro hac opinione idem Fran. Arguit sic Si enim persona esset nomen prime intentionis sequitur quod esset bonum argumentum hoc. Pater est persona Sed pater non est persona filii. ergo pater non est pater filii. Ad hoc Guil. e. di. xxiii. Respondet dico inquit cum reuerentia scilicet tanti doctoris quod hoc argumentum non valet. Nec illa est huius causa quare non valeat. Sed hec est causa quia additur in minori vna condicio que non est in maiori. et quotiens fit: non valet sylogismus quia lyfilii additur medio in minori etc Do inquit simile Quicumque dicit te esse lapidem dicit teesse substantiam. Sed quicumque dicit te esse substantiam dicit verum ergo quicunque dicit te esse lapidem dicit verum. De fectus est ibi. quia verum: est in minori non in maiori. sic in proposito. Item praedictum argumentum etiam non valet: quia arguit in tertia figura ex minori negatiua particulari scilicet pater non est persona filii quod non valet formaliter etc. Hec Guill.

¶ Secundo nota aliam opinionem tenendam scilicet Scoti et sequentium eum Scotist. e. dist. xxiii. vicem quod persona dicit non secundam sed primam intentionem. Probatio. quia persona est terminus realis productionis in diuinis et signat substantiam vt dicit Anselmus; in fine Monolis. Et Hugo. lib. de sacram. parte. i. lib. iii. dicit. quod est nomen substantiale vnum solum scilicet persona quod de singulis dicitur singulariter in summa: tamen non singulariter sed pluraliter pronunciatur etc. Item Rich. iiii. de trinitate diffiniens personam dicit quod persona est intellectualis nature indiuidua subsistentia. Similiter Boetius etc. Diffinitio autem exprimit id quod est esse rei. Ergo expremit primam intentionem persone et per consequens est prime intentionis Preterea. trinitas diuina non consistit in conceptibus sicut sunt secunde intentiones sed consistit in personis realibus. ergo etc Preterea. secunda intentio non adoratur sed persona adoratur ergo etc Preterea. persona est obiectum fruitionis beate: sed nulla persona est obiectum fruitionis. ergo hec opinio est tenenda vicem quod persona dicit primam intentionem.

¶ Tertio nota difficultatem soluendam scilicet que occurrit circa hec.

¶ Quomodo nomen persone potest dici prime intentionis cum dicat incommunicabilitatem quae est negatio. Negatio autem omnis est ecunde intentionis vtpote ens rationis quia per actum rationis habet esse. Respondetur secundum Guill. vbi supra scilicet di. xxiii. cum doctore subti. ibidem. Et di. ii. primi li. q. iii.

¶ Communicabile dupliciter dicitur Uno modo sicut vniuersale suo singula ri: sicut communicatur humanitas platoni et sorti. et ista dicitur communicabilitas quod: et non solum quo sed vtriusque tam quo quam quod. Quia illud cui communicatur est illud communicatum: sicut plato dicitur homo: et non solum quo dicitur homo. Nam humanita te plato est homo et cum hoc est id quod homo

¶ Secundo modo aliquid communicatur sicut forma materie. puta sicut anima corpori. Ista communicabilitas dicitur quo et non quod. Unde corpus cui communicatur anima non est anima. sed bene est corpus anima animatum

¶ Unde incommunicabilis dicitur perso na quia ista duplex communicabilitas predicta negatur in ea. Persona enim diuina nec commui nicatur vt vniuersale suis inferioribus quia est vlti mum. vtpote singulare. nec vt quo ad quod: quia non se habet ad modum quo. Non enim paternitate est deus vt dicit Aug. Essentia vero diuina econtra se habet: quia essetia est quo divuine persone sunt deus. Et praedicatur vt quod quia pater est deus et filius est deus. Hec ex Guill. Additur tertia icommunicabis litas secundum Bonauem. di. xxv. q. ii concor. Tho. et Rich. quia persona exquo est nomen dignitatis et dicit suppositum intellectualis nature distinctum proprietate ad dignitatem pertinente: ergo est incommunicabilis nisi digniori. Et hoc quammaxie conuenit personis diuinis vt infra latius dicetur vbi de Persona vel nomine persone agetur

¶ Unde cum inquiritur in praedicta difficultate et obiectionem: An nomen persone dicat incommunicabilitatem que est negatio. Dicendum secundum Scotorelis. supra. quod persona subsistentiam dicit: et subsistentia non dicit negatio nem sed positionem. Et cum dicitur quod importat incommunicabilitate que est negatio. Dico inquit quod ista in communicabilitas dicit entitatem alteri non communicabilem. Hec ex Scotorelis.