Table of Contents
Commentarius in Libros Sententiarum
Liber 1
Liber 2
Liber 3
Liber 4
Distinctio 19
Circa textum
Distinctio decimnnona / in qua docet magister de hominis conseruatione / durationeque / quantum ad immortalitatem. Olent quaeri plura de primo hominis statu ante peccatum scilicet qual fuerit ho etc. Hic signa tur. 19. distinctio huius secundi: quae sic cotinuatur ad praecedentes: Nam postquam a 16. distinctione inclusiue vsque ad istum ounsa est hominis productio: Nunc in ista ostenditur ipsius hominis quae in statu etiam innocentiae fu isset duratio et diuiditur in tres partes prin cipales. In prima praecedit introductio: vt pateat docilitas. In secunda ade grato stu dio panditur immortalitas. In tertia ostemdit quae fuisset gignitio: et quae mentis subti litas. prima in principio. secunda ibi. Et prius usquam ad animi qualitatem etc. tertia ibi scilicet dist. 20. Post haec videndum est qualiter primi parentes etc. prima parte indiuisa manente. secun da pars in qua ade grato studio panditur immortalitas: in tres partes diuiditur. In prima de ade immortalitate veritas ponitur In secunda de tali durabilitate dubium oritur: In tertia de ligni vitae grandi posteritate quaestio nectitur. prima in principio. secunda ibi. Solet hic quaeri cum homo prius mortale etc. tertialibi. Sed adhuc quaeritur si non esset praeceptum etc. Et haec est diuisio praesentis dist. etc.
Quaestio
¶ Quaestio praesens declarat de statu bois quatum ad natura istituta et de stituta primo de animae immortalitate et corporis dispositione: tertio totius comiucti conseruatione et impugnat sanctos bonaue. et thomam et habetur a sco. in isto li. q. i. Utrum statu pri mario adam in corpore et anima stetisset immortalis. Et arguitur triplici ter quod non.
¶ Primo sic. Dem nutribile est corruptibile: sed corpus in adam in primo statu erat nutribile. ergo fuit corruptibile: et cum eandem existentiam in composito habe. ant materia et forma: sequitur quod anima pariter fuerit corruptibilis. maior patet. nutritio enim est ad restaurationem deperditi: ex li. de genatione: et patet ad sensum. Si enim homo semper nutriretur et nihil deperderet efficeretur gigas tangens caelos. Sed pro batur minor ex praecepto domini sibi collato. praecepitque ei di. Ex omni ligno paradisi co mede etc. ex quo patet: si non comedisset obmi sisset et peccasset.
¶ Secundo arguitur sic omne generabile est corruptibile: sed homines in statu primario erant geniabiles. ergo corrupti biles: et ita sicut prius: maior patet ex pri mo caeli et mundi vbi improbat Arist. platonem qui posuerat caelum generari seu fuisse genitum: et tamen est incorruptibile. Sed minor patebit sequenti dist. vnde eis praeceptum est: crescite et multiplicamini et replete terram. Et confirmatur: quia minoris est potentiae de ducere rem ad non esse quam ad esse: quia ad hoc inclinatur creatura: ex eo quod de nihilo est ex quo igitur fuisset geniratio in illo statu fuis set et corruptio: tenet consequenta ex loco a maiori.
¶ Tertio arguitur sic: nullum violentum et est perpetuum: sed elementa erant in corpore adam violenter in illo statu. igitur etc. maior est arist. in li. caeli et mundi. minor patet. qua ad primam partem autctoritate auerroys: ter tio caeli et mundi commento. vi. et primo de generatione. ca. de mixtione ponentis elementa manere in corpore animalium: ex quo patet secunda pars minoris. Certum est enim quod ignis naturaliter appetit esse sursum: post aer: et ita de aliis: et per consequens est vnio elementorum violenta. Ex quo arguitur si cuti prius de anima. In oppositum arguitur auctoritate apostoli. Per vnum hominem intrauit mors in mundum.
¶ In ista quaestione sunt tres articli declarandi Primus est terminorum declaratiuus Quorum Secundus est quaestionis responsiuus.
¶ Primus igitur terminus est anima vnde vltra datas de anima diffinitiones di. 17. huius secundi potest anima diffiniri: sicut diffinit eam arist. in. 2. de anima. Anima est actus primus corporis phisici: organici: potentia vitam habentis: vbi aristo. tangit tria. primo tan git genus animae dum dicit: anima est actus primus: vocatur actus primus qui est quasi in habitu: et actus secundus qui est in quasi ope rari. Ita habet animam homo dormiens: sicuti vigilans cum tamen tunc de communi cursu careat operationibus maxime nobilibus: sicuti est intelligere et velle: dicitur autem actus quia se habet per modum perficientis in corpore non perfectibilis (vnde et hoc requirit perfectio mundia lis). Est enim purus spiritus non informans: sicuti sunt angeli qui nequeunt esse formae: quia sunt personae: est rursus purum corporale nullum habens spiritum ipsum informantem: sicuti sunt la pides etc. Exigebat igitur ratio: vt in medio es set vnus spiritus participans cum vtroque: sicuti est anima quae cum spiritibus participat: quia est spiritualis substantia: et cum corporibus: quia eorum extat forma. Secundo dicit arist. cor poris organici phisici: et sunt tria. primo di cit corporis. Anima enim intellectiua non est forma sensatiuae: nec sensitiua vegetati uaer se habent enim secundum philosophum in secundo deanima: sicuti trigonum in tetragono: et te tragonum in penthagono: quod debet intelli gi quo ad perfectionem: quia sicut perfectio trigoni est in tetragono et tetragoni in penthagono. Sic perfectio animae vegetatiuae est in sensitiua: et sensitiuae in inteli lectiua. vnde non est imaginandum: quod in ho mine sint tres animae: sicuti posuit pita goras: et plato post eum: sed vna in perfectio ne tribus aequiualens: ideo dicit Aristo. quod anima est perfectio corporis. Secundo dicit phisici: nullum enim artificiale habet animam: licet enim philippus comediarum magister quasdam faceret moueri statuas: ex primo de anima: non tamen per animam erat sed per viuum argentum: ideo dicit phisici. Tertio organici dicit: vnde ista corpora quae organis carent: sicuti lapides non habent animas: licet democritus male dixerit eos habere animam: licet depressam. exigit siquidem anima propter potentiarum diuersitatem in suo corpore: quod informat membra varia: sicuti patet in anima vegetatiua: de qua minus videtur: vbi sunt ra dices loco oris: cortices loco pellis: et medulla loco cordis: et sic de aliis: ideo dicitur organici. Sed tertio dicit prinncipaliter potentia vitam habentis: corpus quipu pe quod anima informat ex se formaliter non est vita: sed dicitur in potentia ad hoc quod animam suscipiat: debet tamen ista potentia attendi disposita non remota: vnde granum antequam se minetur: potentia habet vitam: sed illa est re mota: vt concludatur quod anima est actus pri mus corporis phisici organici potentia vitam habentis.
¶ Secundus terminus est immortalitas. vnde immortalitas solet accipi tripliciter. Primo modo dicitur immortalitas idem quod omnimoda immutabilitas: et isto modo solus deus dicitur immortalis qui penitus variari nescit. dicente apituolo. Solus habet immortalitatem. Secundo modo dicitur immortalitas quo ad esse substantiale: non seipso: sed dono dei inuariabilitas: et sic multae sunt creaturem immortales: sicuti sunt angeli corpora caelestia: et anima intellectiua. Unde piluopho in thimeo dicit introducens deum loquentem angelis. Odii deorum quorum ego opifex idemque pater: vos siquidem opera mea estis. natura siquidem dissolubilia: me autem volente indissolubilia. Ter tio modo dicitur immortalitas in eo quod potest de se non mori: licet possit etiam mori: et hoc modo in statu innocentiae: habm dicitur fuisse immortalis.
¶ Tertius ter / s minus est status. Unde noto secundum hug. in li. de sacramentis: et est in listra nostra: quod hominis tres sunt status (et erit etiam quo ad tertium terminum). Primus naturae institute: et in ilto statu poterat homo mori et non mori Secundus status naturae lapsae: et in hoc statu non potest homo non mori. Tertius status est naturae restitute. scilicet glesiae: et in isto non poterit homo mori. Est autem status permanentia sapientiae legibus firmata. Cuilibet nempe hominis statui dedit deus leges optimas. Quantum ad secundum articulum sunt tres qua conclusiones. prima est de immortalitate animae ipsius ade. secunda de immortali tate sui corporis. tertia de immortalita te totius commniuncti scilicet ipsius.
¶ Prima v est haec: sic ade caeterorumque hominum extant animae immortales: vt brutorum moriantur. dicit prima pars conclusionis: quod et ade et omnium hominum sunt animae immortales. probatur haec conclusio tribus binariis rationum: seu sex rationibus. primus binarius est ex parte ordinis animae in vniuerso: et ex parte animae ad diuinam iusticiam: ex parte animae quae ad ordinem quem habet in vniuerso arguitur: non minus est de perfectione vniuersi prima forma id est perfectissima quam prima materia. patet quia magis ad ordinem per se vniuersi pertinere videntur quae dicunt perfectionem cuiusmodi est forma perfectissima: quam id quod dicit imperfectionem: et est prope nihil: sed anima intellecti¬ ua inter omnes formas est perfectissima materia in gene substantiae: imperfectissima secundum aug. Ex quo igitur simpliciter prima materia secundum aristoest ingnabilis et incorruptibilis: ita et anima. Con firmatur ad sensum: repario enim spiritum omnino separatum immortalem: sicuti sunt angeli. Rur sus corpus omnino sine spiritu immortale: sicut sunt corpora caelestia. ergo est dare medium immortale scilicet animam quo conuenit cum spiritibus et corporibus: patet: quia si sunt extrema: et medium. Quo autem ad diuinam iusticiam. probatur. nullum bene et iuste) factum debet vergere in peiorem facientus exi tum. probatur: quia sicuti nullum malum impunitum ita nullum bonum irremuneratum. Sed si anima esset mortalis aliquod bene et iuste factum ver geret in peiorem exitum facientis. igitur probatur minor. certum est enim quod pro morte homo non debet dimittere veritatem: aut vitae: aut iusticiae: si autem moreretur anima eius: hoc faciendo vergeret talis operatio in peiorem exitum. igitur etc. Sed si dicatur quod resuscitabit deus illam animam cum corpore in finali iudicio: vt recipiat aut bona aut mala secundum quod meruit. Huic instantiae huius dist. arti. 1. q. 1. respondet doctor deus uotus: quod quia anima ex nihilo est creata: ideo non suscitaretur ipsa sed alia. Gua salua reuerem tia hoc in passu non extat securus: potest enim deus aliquod indiuiduum penitus destructum idem numero reparare et dicere oppositum sapere videtur articulus parrhysien. de quo in quarto. Ideo aliter dicendum quod scilicet mens rationalis aut in praemio debet stare: aut merito nec danda est illa adnihilatio tamquam medium: quia sine causa videretur poni. Secundus binarius est ratione ipsius finis animae et virtutis. Ex parte finis arguitur sic. Omnis anima rationalis naturalitur appetit finem ex. 13. de trinita. Et Aristo. dicit 1. ethicorum: quod omnia bona appetunt. Sed posita mortalitate animae non posset anima illum finem assequi. igitur. probatur minor: quia in vita ista quacumque da ta beatitudine possibili caret securitate qua tamen requiritur ad beatitudinem. teste) Boe. 3. de consola. prosa prima. Beatitudo est status omnium bonorum aggregati one perfectus. Confirmatur: quia si non esset immortalis cum habeat appetitum ad hunc vltimum finem videretur appetitus fru stra plantatus in tam nobili natura: quod est contra philosophum in primo ethicorum. Quo autem ad animae virtutem arguitur sic: omnis virtus est incorruptibilis: quae quantomagis a corpore elongatur tanto perfectior est: sed aiamtellectiua est huiusmodi. probatur: quia quanto homo exterior corrumpitur: tanto homo interior roboratur et ista accipitur: ex sexto naturalium aui cenne. Unde dicit sap. quod in antiquis est sapientia. Et albertus magnus in libro animalium dicit. quod circa. 40. annum incipit hominis intellectus perfectius depurari. Confirmatur: quia virtus super se conuer tibilis non est corruptibilis: sed animae virtus est super se conuertibilis: quia intelli git se et diligit se. igitur etc. haec videtur intem tio libri de causis: omne sciens quod scit essentiam suam est rediens: ad essentiam suam re ditione completa vnde compositum. Tertius bi narius est ratione animae quo ad suam ope rationem: et quo ad suum obiectum. Quo ad operationem arguitur sic: omnis forma cuius operatio est alligata corpori corruptibili senescit per tempus ad modum corporis corruptibilis: sed operationes animae intellectiue non sunt huiusmodi. igitur. patet: quia teste philosopho primo politicorum: nam debiles corpore: nati sunt pricipare: et grossi subiici: et hoc propter maiorem subtilitatem ingenii in debilibus corpore. Thomas arguit: quia anima est separata ab omni corpore ideo est incorruptibilis. assumptum probat. quia oportet intelligentem denudari a for ma intellecti: sed salua sua reuerentia ista ratio non valet: sequeretur enim quod anima non posset seipsam intelligere: quia a seipsa nequit separari: vnde illa propositio aristo. in. 2 de anima: oportet cognoscentem denudari ab cogniti forma solum habet veritatem in potentiis alligatis materiae quae sunt limi tate ad certum quid. Intellectus autem non sed extat totius entis. Quo autem ad obiectum arguitur sic: omnis virtus corrupti bilis leditur in obiecto sibi nimis excellenti. Sed intellectus non leditur immo perficitur in obiecto excellentissimo. Unde Aristo. in tertio de anima dicit: quod excelsens sensibile corrumpit sensum:. sed excellens intelligibile perficit intellectum doct. deuotus hic arguit. quaestione 1. ar. I. huius dist. ex ratione obiecti: scilicet quia obiectum est. aeternum: scilicet veritas: et ita oportet potenti am intellectiuam esse aeternam: sed ratio non valet: quia non oportet obiectum: et potem tiam in medio essendi concordari: saepe enim quod intelligitur est acciens: et tamen anima intel lectiua est substantia: tum quia visus bruti vi det caelum quod est incorruptibile: et tamen visus eius corrumpitur. Et si obiiciatur per illud. Unus est interitus hominis et iumentorum: et ita mo ritur anima hominis sicut bruti. Unde et arist. in de anima dicit. quod intellectus corrumpitur quodam in nobis corrupto. Dicendum ad primum quod salomon in libro ecenes. est concionator. Unde in illo libro introducit dicta sapientum et dicta stultorum: quorum stultorum est dictum vnum: vnus est interitus hominum et iumentorum. Sed in fine libri sapienter concludit: Deum time et mandata ei obserua hoc est omnis homo: illud vero quod inducitur de philosopho: quod corrumpitur intellectus ab aliquo interius corrupto: habet intelligi quo ad operationem: quia hic in via in primo actu oportet nos adminus fan talmata speculari. Sed quaeritur an aristo. posuerit anime immortalitatem. Dicendum quoe sic: quod patet tribus auctoritatibus. Prima est in secundo de anima. Reliquum inquit animae genus scilicet intellectus separatur ab aliis animae partibus: sicut perpetuum a corruptibili. Secunda est in li. de pomo in quo expresse suos docet discipulos: clarius post hanc vitam videri veritatem: qua in praesenti. Tertia est in i0. ethicorum vbiponit vitam contemplatiuam esse diuturniorie vita actiua: quod non videtur nisi intelligat post hunc statum aliquem esse statum: vbi dimittetur actio: et quaeretur contemplatio ma xime: cum in primo dicat virtutes perma nentiores fore disciplinis. Secunda pars conclusionis dicit. quod animae brutorum sunt mortales. probatur: omnis anima quae potest separari a suo corpore: potest habere operationem praeter corpus. Sed anima sensitiua seu vegetatiua non possunt habere operati onem praeter corpus. igitur etc.
¶ Et si quaeratur: vtrum si adam non peccasset fuissent mortalia bruta animalia. Dicendum quod sic: et patet hoc primo autortoritate beati Aug. 3. super Ben. di¬ centis: quod si homo non peccasset nihilominus es sent animalia viuentia de rapina quae ad suam seruandam vitam alia interficetent animalia. Secundo patet ratioe: quia non apparet ratio quod totum briu ti genus sit morti obnoxium pro peccato primi hominis: in qua nullo modo participauit. Tertio patet ex manifesta repugnantia ad sensum: vbi enim essent tot animalia a mundi principio cum habuissent gignitionem: sicut et modo non videtur possibile.
¶ Secunda conclusio est: de immortalitate ade quo ad corpus et est haec. Sic ade in statu primario corpu censebatur immortale: vt post peccatum mor ti eius vitae lignum non obsteterit. Dicit prima pars: quod corpus ade in statu innocentiae erat immortale. probatur. omnis mors homini paena est. Sed adam in statu manens in nocentiae non peccauit igitur. Notandum tamen quod corpus ade esse immortale: vt sequenti distin. notat doctor subti. potest in telligi tripliciter. Primo modo vt negetur simpliciter possibilitas ad moriendum: et sic est falsa: quia potuit corrumpi corpus ade: vt patebit in effectu. Secundo modo vt notet quod etiam in eo peccante in statu innocen tie fuit immortale: et hoc est falsum: quia sicut a deo bonum omne remuneratur: ita et punitur malum. Tertio modo vt in telligatur quod stante adam in statu innocentie corpus habuit immortale: et hoc fuit verum. Et dat Thomas huius distincti onis. q. 2. rationem: quia dono dei erat totus adam ordinatus ad beatitudinem participandam: vt finem suum: et ita nequiuit impediri: nisi ex deordinatione aliquorum in finem: vel in ipsum finem cuiusmodi fuit pec catum. Sed numquid stante innocentia poterat corpus ade scindi gladio vel interfici a bestia: vel a malo filio in lecto dormiens interfici? Dicendum quod non. Unde isidorus in libro de trini. Si homo in pa radiso innocenter viueret: nec ignis vreret: nec aqua mergeret: nec malus aer suf focaret: nec omnia quae nocent mortalibus impedirent: Unde hic est aduertenda valde vtilis distinctio quam donat doctor deuotus. articulo. 3. q. I. huius dist. Solet inquit nobis tripliciter mors accidere Pri / modo propter elementorum pugnam: et debet in¬ telligi hoc in qualitatibus consimilibus: quia non ponit doctor subtilis elementa per manere in composito nisi virtualiter. Secundo per humidi radicalis a calido consumptionem: sicut ignis in lampade consumit oleum: vt exemplificat Auicen. Tertio per extrinsecam lesionem: sicuti malus aer etc: Quo ad primum habuit Adam corpus valde complexionatum: et in maxima iusticiae pro portione. In elementis habuit animam puram cui etiam dono dei data est gratia: vt posset corpus praeseruare a prima corruptio ne: quo ad tempus maxime: sed non semper: vnde secundum quod vult doc. subti. Si vsque in praesens fuisset status innocentie: et adam non fu isset translatus in paradisum exultationis senio defecisset. ideo transacto tempore merendi in terrestri paradiso ante mortem translatus fuisset in caelestem paradisum: et antequam senium sensisset: alioquin si tempus merendi semper habuisset et semper in illo stetisset paradisso: videretur quod aliqui eorum fu issent gloriosiores maria virgine: quod non tenetur. Quantum ad secundum scilicet humidum radicale habuit nutritiuam valde nobilem. et potuisset conuertisse nutribilia sufficien ter in humidum radicale ne consumeretur: cui quo ad hoc specialiter datum est vitae lignum sibi restauraus illud humidum radicale: aut in toto: aut toto: aut in magna parte dum ex eo comedebat. Quo ad tertium. scilicet ex trinsecam lesionem erat adam fortis et sapiens et super hoc diuinum specialiter habebai adiutorium. Sed dicebat secunda pars conclusionis quod nequiuisset seruare corpus ade: ne corrumperetur vitae lignum post peccatum: pates non est minus de mortali immortalem facere quam de mortuo viuum. Sed adam post pec catum factus fuit in corpore mortalis: igitur si lignum vitae non potuisset facere de mortuo viuum: nec de ipso mortali immortalem. micnor patet ex textu. Quacumque die comede ris scilicet de ligno scientiae boni et mali: mor te morieris. Unde apostolus. Stipendia peccati est mors. Et si obiiciatur quod scribitur post eius peccatum. Uidete ne forte sumat de ligno vitae: et viuat in aeternum. igitur si sunpsisset: fuisset aeterna vita eius. Et confirmatur: quia secundum sanctorum glosas: enochus et helias: ibi translati sunt qui pessimo an tichristo sunt venturi obuiam. Et verisimile est quod vita eorum ex ligno vitae continuatur. Di cendum ad primum: quod vbi nos habemus: et vi uat in aeternum: hebreica veritas habet: et viuat in seculum. Est autem seculum spacium cemtum annorum. q. d. et diu viuat: vnde patet quod illud vitae lignum non dicebatur sic: quia vitam perpetuaret: sed quia continuaret maxime in statu innocentiae seu iusticiae. Ex quo patet ad secundum tam enim enoch quam helias iusti sunt ante dominum. Rursus creditur specialem deum curam habere super eos.
¶ Tertia con clusio est: de immortalitate totius communiun cti scilicet ade: et est haec. Sic per gratiam ade infuit immortalitas: vt a gloriosa differret Dicit prima pars: quod immortalitas infuit ade non natura sed gratia. probatur: omnis naturalis proprietas sequitur suum subiectum: quocumque ierit. sed post peccatum non est secuta adam ista immortalitas. igitur non fuit ei naturalis maior patet. risibilitas enim ho minem vbique sequitur. Sed minor patet ad sensum. vnde Aug. super Benes. et est in littera. Creatus est homo immortalis quod erat ei de ligno vitae: non de conditione naturae. mortalis erat corruptione corporis animalis: immortalis beneficio conditoris. Et dat exemplum Aug. sicut praescitum fuit a deo filiis israel: ne. 40. annis eorum consume rentur vestimenta: sic ade ne moreretur. Et super illud. Expoliauerunt. dicit glo. quod fu it expoliatus gratuitis: et vulneratus in natu ralibus. Ex quo igitur sibi penitus: ablata est haec immortalitas: sequitur quod fuit ex gratia. Et si dicatur: illud videtur naturale quod inest a principio conditionis: exquo igitur adam habuit a principio hanc immortali tatem videtur quod a natura. Dicendum: quod aut fit equiuocatio de natura: vel verius est neganda est propositio dato enim quod alicui detur in iustanti conceptionis gratia: non tamen erit ei naturalis. Sed dicit secunda pars conclusionis: quod immortalitas ade differt ab immortalitate gloriae. probatur: quando sunt aliqua duo: quorum vnum stat cum alterius opposito illa non sunt eadem. patet ex. 2. priorum. Sed oppositum immortalitatis gloriae: stat cuni immortalitate inocentiae. igitur: patet minor: quia posse mori est oppositum immortalitati gloniae: et tamen stabat cum immortalitate in statu innocentiae. Confirmatur: quia fuisset transitus de immortalitate innocentie ad immortali tatem prie: non est autem transitus eiusdem ad seipsum: vnde et in littera inquit magister Alia est immortalitas quam amisimus: alia quam speramus. Et si dicatur inquit Aug. perchristum recuperamus quod in Adam perdideramus: ergo eadem est immortalitas. Respondendum: quod intelligendum est equiualenter sicut perdens vnum album: et inueniens vnum scutum: dicitur hoc iuenisse quod perdidit. Ita in proposito: immortalitas eim innocentiae erat quasi via et dispositio ad veram immortalitatem prie Quantum ad tertium articu lum: sunt tres difficultates.
¶ Prima est: quis philosophorum primus posuit animae immortalitatem? Dicendum quod ferelides qui fuit praeceptor pitagore et hinc ad diuersos peruenit opinio haec philosophos.
¶ Secunda difficultas. Cum in statu in nocentiae haberet homo quod posset mori sicut quod posset non mori: vnde est quod dicitur immortalis non autem mortalis: nisi secundum quid. Dicendum quod quia multa habebat adiu toria: ad non moriendum: et pauca immo nulla impedimenta: nisi malam habebat volum tatem.
¶ Tertia difficultas: an ista im mortalitas ab Adam fuisset tranffusa ad posteros: sicut modo a parentibus mortalita tem contrahimus? Dicendum quod non immo quali bet habuisset propriam immortalitatem ab esse proprio dispositiue tamen potest concedi: de hoc amplius infra. Ex quo patet ad questionemus vicem si adam in corpore et anima in statu primario stetisset fuisset immortalis. Tunc ad argumenta.
¶ Ad primum: in summa dicendum est vt patuit quod sic quod vicem partes desinebant et corrumpebantur: non tamen tantum sicuti modo: fie bat tamen restauratio modo praedicto: et translatio ad caelestem paradisum et mortem et senium peruenissent.
Conclusiones
¶ Primacon clusio: fuit animalis statu primari:o non spiritua lis ade conditio. dicit conclusio: quod adam in principio fuit conditus in corpore animali non spirituali: et ponitur a principio distinctionis: vsque ibi. Solet hic quaeri.
