Caput 8

Si duo versoriae superponantur unum alteri, convertent se invicem contrario situ, & opposita ratione conformabunt. Cap. VIII.

Dixi supra, si ponantur in eodem plano Horizontali versoria, futurum, ut teneant cuspides ad eandem partem. Verum, ut sentias hoc solum provenire ex ratione superius posita: Si duo versoria ita componantur, ut unum alteri superponatur, utrunque tamen supra suum stylum, ut ambo possint se libere movere, unum independenter ab altero; non detinebunt tunc cuspides ad eandem partem, sed omnino contraria ratione dirigentur, & movendo sese accommodabit alterum illorum cuspidem supra crucem alterius, ut vides in figura. Et quidem si sit magna inter versoria inaequalitas, stabit magnum in sua directione ad polos Mundi, & minus obtemperabit contorquendo se contraria ratione, ut cuspi dem suam ad crucem magni dirigat. Si vero sint aequalia versoria, vel quasi aequalia, accom modabunt se quidem directè unum supra alterum contrario situ, utrunque tamen illorum remittet aliquid de sua meridiana directione. Rei facilè est experimentum, ac proinde non laboro in probatione. 3d and perspective arrows concrete elements physical objects plasticity integrated in the layout woodcut 900522-34375812-r4

Ratio etiam communis est, & supra decantata, quia scilicet versoria, ita se conformare volunt, ut se mutua actione, & alteratione potius iuvent, quam lędant & quia, si utriusque cuspis esset ad eandem partem, pugnarent illae par tes similes ad invicem propter agendi modum ipsius magnetis, & magneticorum, & se mutuis incursionibus insequerentur; ideo refugiunt ab illo status quia autem, dum volunt ab invicem digredi, non incurrunt in illas difficultates, quas offendunt, dum sunt in eodem plano Horizontali, ut explicatum est: dum enim sic versoria superposita removent ab invicem cuspi des, collato studio, & ęquali impetu cruces non accedunt ad invicem, sed etiam ipsę discedunt pari pasu; ideo non retardatur motus, immo pari conatu ab utroque extremo incitatur; quia utrique extremo congruum est, neque uno stante versorio alterius extrema sibi invicem motum impediunt, cum pariter in utriusque bonum recidat. Cum ergo non adsit peculiaris ratio supraposita in praecedenti casu, communis regula vim suam obtinet; quod partes seu facies contrariae mutuo connectantur, similes se fugiant. Neque hic aliud addendum est: semper enim, ubi non interveniat peculiaris quaedam ratio, talem magnetica possidebunt conformationem.