Quaestio 124

ARTICULUS PRIMUS UTRUM MARTYRIUM SIT ACTUS VIRTUTIS

AD PRIMUM SIC PROCEDITUR. Videtur quod martyrium non sit actus virtutis. Omnis enim actus virtutis est voluntarius. Sed martyrium quandoque non est voluntarium: ut patet de Innocentibus pro Christo occisis, de quibus dicit Hilarius, super Matth., quod in aeternitatis profectum per martyrii gloriam efferebantur. Ergo martyrium non est actus virtutis.

2. PRAETEREA, nullum illicitum est actus virtutis. Sed occidere seipsum est illicitum, ut supra habitum est. Per quod tamen martyrium consummatur: dicit enim Augustinus, in I de Civ. Dei, quod quaedam sanctae feminae, tempore persecutionis, ut insectatores suae pudicitiae devilarent, se in fluvium deiecerunt, eoque modo defunctae sunt; earumque martyria in Catholica Ecclesia veneratione celeberrima frequentantur. Non ergo martyrium est actus virtutis.

3. PRAETEREA, laudabile est quod aliquis sponte se offerat ad exequendum actum virtutis. Sed non est laudabile quod aliquis martyrio se ingerat, sed magis videtur esse praesumptuosum et periculosum. Non ergo martyrium est actus virtutis.

SED coNTRA EST quod praemium beatitudinis non debetur nisi actui virtutis. Debetur autem martyrio: secundum illud Matth. v: Beati qui persecutionem patiuntur propter iustitiam: quoniam ipsorum est regnum caelorum. Ergo martyrium est actus virtutis.

RESPONDEO DICENDUM quod, sicut dictum est ad virtutem pertinet quod aliquis in bono rationis conservetur. Consistit autem bonum rationis in veritate, sicut in proprio obiecto; et in iustitia, sicut in proprio effectu, sicut ex supra dictis patet. Pertinet autem ad rationem martyrii ut aliquis. firmiter stet in veritate et iustitia contra persequentium impetus. Unde manifestum est quod martyrium est actus virtutis.

AD PRIMUM ERGO DICENDUM quod quidam dixerunt quod in ? Innocentibus acceleratus est miraculose usus liberi arbitrii, ita quod etiam voluntarie martyrium passi sunt. - Sed quia hoc per auctoritatem Scripturae non comprobatur, ideo melius dicendum est quod martyrii gloriam, quam in aliis propria voluntas meretur, illi parvuli occisi per Dei gratiam sunt assecuti. Nam effusio sanguinis propter Christum vicem gerit baptismi. Unde sicut pueris baptizatis per gratiam baptismalem meritum Christi operatur ad gloriam obtinendam, ita in occisis propter Christum meritum martyrii Christi operatur ad palmam martyrii consequendam. Unde Augustinus dicit, in quodam sermone de Epiphania, quasi eos alloquens: J/lle de vestra corona dubitabit in passione pro Christo, qui etiam parvulis baptismum prodesse non aestimat Christi. Non habebatis aetatem qua in passurum Christum crederetis: sed habebatis carnem in qua pro Christo passuro passionem sustineretis.

AD SECUNDUM DICENDUM quod, sicut ? Augustinus ibidem dicit, esset possibile quod aliquibus fide dignis testificationibus divina persuasit auctoritas Ecclesiae ut dictarum Sanctarum memoriam honoraret.

AD TERTIUM DICENDUM quod praecepta legis dantur de actibus virtutis. Dictum autem est supra quaedam praecepta legis divinae tradita esse secundum praeparationem animi, ut scilicet homo sit paratus hoc vel illud faciendi cum fuerit opportunum. lta etiam et aliqua pertinent ad actum virtutis secundum animi praeparationem, ut scilicet, superveniente tali casu, homo secundum rationem agat. Et hoc praecipue videtur observandum in martyrio, quod consistit in debita sustinentia passionum iniuste inflictarum: non autem debet-homo occasionem dare alteri iniuste agendi, sed si alius iniuste egerit, ipse debet moderate tolerare.

ARTICULUS SECUNDUS UTRUM MARTYRIUM SIT ACTUS FORTITUDINIS

AD SECUNDUM SIC PROCEDITUR. Videtur quod martyrium non sit actus fortitudinis. DiaXA citur enim martyr in graeco quasi festis. Ny Testimonium autem redditur fidei Christi: secundum illud Act. 1: Eritis mihi testes in lerusalem, etc. Et Maximus dicit, in quodam sermone: Mater martyrii fies Catholica est, in qua illustres athletae suo sanguine subscripserunt. Ergo martyrium est potius actus fidei quam for-

2. PRAETEREA, actus laudabilis ad illam virtupraecipue pertinet. quae ad ipsum. inclinat, et quae ab ipso manifestatur, et sine qua ipse non valet. Sed ad martyrium praecipue inclinat caritas: unde in quodam sermone Maximi dicitur: Caritas Christi in Martyribus suis vicit 9. Maxime etiam caritas per actum martyrii manifestatur: secundum illud Ioan. xv: Maiorem dilectionem nemo habet quam ut animam suam ponat quis pro amicis suis. Sine caritate etiam martyrium nihil valet: secundum illud I ad Cor. xui: Si tradidero corpus meum ita ut ardeam, carilatem autem non habuero, nihil mihi prodest. Ergo martyrium magis est actus caritatis quam fortitudinis.

3. PRAETEREA, Augustinus dicit, in quodam sermone de sancto Cypriano: Facile est martyrem celebrando venerari: magnum vero fidem eius et patientiam imitari. Sed in unoquoque actu virtutis praecipue laudabilis redditur ? virtus cuius est actus. Ergo martyrium magis est actus patientiae quam fortitudinis.

SEP coNTRA EsT quod Cyprianus dicit, in epistola ad Martyres et Confessores: O beati martyres, quibus vos laudibus praedicem? .O milites vocis explicem? Quilibet autem laudatur de viractus fortitudinis.

REsPONDEO DICENDUM quod, sicut ex supra dictis patet, ad fortitudinem pertinet ut confirmet hominem in bono virtutis contra pericula, et praecipue contra pericula mortis, et maxime eius quae est in bellow. Manifestum est autem quod in martyrio homo firmiter confirmatur in bono virtutis dum fidem et iustitiam non deserit propter imminentia pericula mortis, quae etiam in quodam certamine particulari a persecutoribus imminent. Unde Cyprianus dicit, in quodam ser- mone: Vidit admirans praesentium multitudo caeleste certamen, et in praelio stetisse servos Christi voce libera, mente incorrupta, virtute divina. Unde manifestum est quod martyrium est fortitudinis actus. Et propter, hoc de martyribus legit Ecclesia: Fortes facti sunt in bello

AD PRIMUM ERGO DICENDUM quod in actu fortitudinis duo sunt consideranda. Quorum unum est bonum in quo fortis firmatur: et hoc est fortitudinis finis. Aliud est ipsa firmitas, qua quis non cedit contrariis prohibentibus ab illo bono: et in hoc consistit essentia fortitudinis. Sicut autem fortitudo civilis firmat animum hominis in iustitia humana, propter cuius conservationem mortis pericula sustinet; ita etiam fortitudo gratuita firmat animum hominis in bono 7ustitiae Dei, quae est per fidem lesu Christi, ut dicitur Rom. m. Et sic martyrium comparatur ad fidem sicut ad finem in quo aliquis firmatur: ad fortitudinem autem sicut ad habitum elicientem.

AD SECUNDUM DICENDUM quod ad actum martyrii inclinat quidem caritas sicut primum et principale motivum, per modum virtutis imperantis: fortitudo autem sicut motivum proprium, per modum virtutis elicientis. Et inde etiam est quod tute cuius actum exercet. Ergo martyrium est martyrium est actus caritatis ut imperantis, fortitudinis autem ut elicientis. Et inde est quod met hominem in bono virtutis contra pericula, et praecipue contra pericula mortis, et maxime eius quae est in bello. Manifestum est autem quod in martyrio homo firmiter confirmatur in bono virtutis, dum fidem et iustitiam non deserit propter imminentia pericula mortis, quae etiam - in quodam certamine particulari a persecutoribus imminent. Unde Cyprianus dicit, in quodam serutramque virtutem manifestat. Quod autem sit meritorium, habet ex caritate: sicut et quilibet virtutis actus. Et ideo sine caritate non valet.

AD TERTIUM DICENDUM quod, sicut dictum est, principalior actus fortitudinis est sustinere, ad quem pertinet martyrium; non autem ad secundarium actum eius, qui est aggredi. Et quia patientia deservit fortitudini ex parte actus principalis, qui est sustinere, inde est etiam quod concomitanter in martyribus patientia commendatur.

ARTICULUS TERTIUS UTRUM MARTYRIUM SIT ACTUS MAXIMAE PERFECTIONIS

AD TERTIUM SIC PROCEDITUR. Videtur quod martyrium non sit actus maximae perfectionis. Illud enim ad perfectionem avitae videtur pertinere quod cadit sub consilio, non sub praecepto, quia scilicet non est de necessitate salutis. Sed martyrium videtur esse de necessitate salutis: dicit enim Apostolus, Rom. x: Corde creditur ad iustitiam, ore autem fit confessio ad salutem; et I Ioann. ui dicitur quod nos debemus pro fratribus animam ponere. Ergo martyrium non pertinet ad perfectionem.

2. PRAETEREA, ad maiorem perfectionem pertinere videtur quod aliquis det Deo animam, quod fit per obedientiam, quam quod det Deo proprium corpus, quod fit per martyrium: unde Gregorius dicit, ult. Moral., quod obedientia cunctis viclimis "praefertur. Ergo martyrium non est actus maximae perfectionis.

3. PnRaETEREA, melius esse videtur aliis prodesse quam seipsum in bono conservare: quia bonum gentis melius est quam bonum unius hominis, secundum Philosophum, in I Efhic. Sed ille qui martyrium sustinet, sibi soli prodest: ille autem qui docet, proficit multis. Ergo actus docendi et gubernandi subditos est perfectior quam actus martyrii.

SEp coNTRA EsT quod Augustinus, in libro de Sancta Virginit., praefert martyrium virginitati, quae ad perfectionem pertinet. Ergo videtur martyrium maxime ad perfectionem pertinere.

RESPONDEO DICENDUM quod de aliquo actu virtutis dupliciter loqui possumus. Uno modo, se- cundum speciem ipsius actus, prout comparatur ad virtutem proxime elicientem ipsum. Et sic non potest esse quod martyrium, quod consistit in debita tolerantia mortis, sit perfectissimus inter virtutis actus. Quia tolerare mortem non est laudabile secundum se, sed solum secundum quod ordinatur ad aliquod bonum quod consistit in actu virtutis, puta ad fidem et dilectionem Dei. Unde ille actus virtutis, cum sit finis, melior est.

Alio modo potest considerari actus virtutis secundum quod comparatur ad primum motivum, quod est amor caritatis. Et ex hac parte praecipue aliquis actus habet quod ad perfectionem vitae pertineat: quia, ut Apostolus dicit, Coloss. III, caritas est vinculum perfectionis. Martyrium autem, inter omnes actus virtuosos, maxime demonstrat perfectionem caritatis. Quia tanto magis ostenditur aliquis aliquam rem amare, quanto pro ea rem magis amatam contemnit, et rem magis odiosam eligit pati. Manifestum est autem quod inter omnia alia bona praesentis vitae, maxime amat homo ipsam vitam, et e contrario maxime odit ipsam mortem: et praecipue cum doloribus corporalium tormentorum, quorum metu etiam bruta animalia a maximis voluptatibus absterrentur, ut Augustinus dicit, in libro Octoginta trium Quaest. Et secundum hoc patet quod martyrium inter ceteros actus humanos est perfectior secundum suum genus, quasi maximae caritatis signum: secundum illud loan. xv: Maiorem caritatem nemo habet quam ut animam suam ponat quis pro amicis suis.

AD PRIMUM ERGO DICENDUM quod nullus est actus perfectionis sub consilio cadens qui in aliquo eventu non cadat sub praecepto, quasi de necessitate salutis existens: sicut Augustinus dicit, in libro de Adulterinis Coniugiis, quod aliquis incidit in. necessitatem continentiae servandae propter absentiam vel infirmitatem uxoris. Et ideo non est contra perfectionem martyrii si in aliquo casu sit de necessitate salutis. Est enim aliquis casus in quo martyrium perferre non est de necessitate salutis: puta cum ex zelo fidei et caritate virtutum: sicut nec fortitudo est excellentior inter fraterna multoties leguntur sancti martyres sponte se obtulisse martyrio. — Illa autem praecepta sunt intelligenda secundum praeparationem animi.

AD SECUNDUM DICENDUM quod martyrium complectitur id quod summum in obedientia esse potest ?, ut scilicet aliquis sit obediens usque ad mortem: sicut de Christo legitur, Philipp. u, quod factus est obediens usque ad mortem. Unde patet quod martyrium secundum se est perfectius quam obedientia absolute dicta.

AD TERTIUM DICENDUM quod ratio illa procedit de martyrio secundum propriam speciem actus, ex qua non habet excellentiam inter omnes actus omnes virtutes.

ARTICULUS QUARTUS UTRUM MORS SIT DE RATIONE MARTYRII

AD QUARTUM SIC PROCEDITUR. Videtur quod mors non sit de ratione martyrii. Dicit enim Hieronymus, in sermone de Assumptione: Recte dixerim quod Dei Genitrix Virgo et Martyr fuit, quamvis in pace vitam finierit. Et Gregorius dicit: Quamvis occasio P persecutionis desit, habet tamen pax suum marlyrium: quia etsi carnis colla ferro non subücimus, spirituali tamen gladio carnalia desideria in mente trucidamus. Ergo absque passione mortis potest esse martyrium.

2. PRAETEREA, pro integritate carnis servanda aliquae mulieres leguntur laudabiliter vitam suam contempsisse: et ita videtur quod corporalis integritas castitatis praeferatur vitae corporali. Sed quandoque ipsa integritas carnis aufertur, vel auferri intentatur, pro confessione fidei Christianae: ut patet de Agnete et Lucia. Ergo videtur quod martyrium magis debeat dici si aliqua mulier pro fide Christi integritatem carnis perdat, quam. si etiam vitam perderet corporalem. Unde et Lucia dixit: S; me invitam feceris violari, castitas mihi duplicabitur ad coronam.

3. PRAETEREA, martyrium est fortitudinis actus. Ad fortitudinem autem pertinet non solum mortem non formidare, sed nec alias adversitates: ut Augustinus dicit, in VI Musicae. Sed multae sunt aliae adversitates praeter mortem, quas aliqui possunt sustinere pro fide Christi: sicut carcerem, exilium, rapinam bonorum, ut patet ad Heb. x. Unde et sancti Marcelli Papae martyrium celebratur, qui tamen fuit in carcere mortuus, Ergo non est de necessitate martyrii quod aliquis sustineat poenam mortis.

4. PRAETEREA, martyrium est actus meritorius, ut dictum est. Sed actus meritorius non potest esse post mortem. Ergo ante mortem. Et ita mors non est de ratione martyrii.

SEp coNTRA EsT quod Maximus dicit, in quodam sermone, de martyre, quod vincit pro fide moriendo qui vinceretur sine fide vivendo.

RESPONDEO DICENDUM quod, sicut dictum est, martyr dicitur quasi testis fidei Christianae, per quam nobis visibilia pro invisibilibus contemnenda proponuntur, ut dicitur Heb. XI. Ad martyrium ergo pertinet ut homo testificetur fidem, se opere ostendens cuncta praesentia contemnere, ut ad futura et ad invisibilia bona perveniat. Quandiu autem homini remanet vita corporalis, nondum opere se ostendit temporalia ? cuncta despicere: consueverunt enim homines et consanguineos et omnia bona possessa contemnere, et etiam dolores corporis pati, ut vitam conservent. Unde et Satan contra Iob induxit: Pellem pro pelle: et cuncta quae habet homo, dabit pro anima sua, idest pro vita corporali. Et ideo ad perfectam rationem martyrii requiritur quod aliquis mortem sustineat propter Christum.

AD PRIMUM ERGO DICENDUM quod illae auctoritates, et si quae similes inveniuntur, loquuntur de martyrio per quandam similitudinem.

AD SECUNDUM DICENDUM quod in muliere quae integritatem carnis perdit, vel ad perdendum eam damnatur, occasione fidei Christianae, non est apud homines manifestum utrum hoc mulier patiatur propter amorem fidei Christianae, vel magis pro contemptu castitatis. Et ideo apud homines non redditur per hoc testimonium sufficiens. Unde hoc non proprie habet rationem martyrii. Sed apud Deum, qui corda scrutatur, potest hoc ad praemium deputari, sicut Lucia dixit.

AD TERTIUM DICENDUM quod, sicut supra di- ver. ctum est, fortitudo principaliter consistit circa pericula mortis, circa alia autem consequenter. Et ideo nec martyrium proprie dicitur pro sola tolerantia carceris vel exilii vel rapinae divitiarum: nisi forte secundum quod ex his sequitur mors.

AD QUARTUM DICENDUM quod meritum martyrii non est post mortem, sed in ipsa voluntaria sustinentia mortis: prout scilicet aliquis voluntarie patitur inflictionem mortis. Contingit tamen quandoque quod aliquis post mortalia vülnera suscepta pro Christo, vel quascumque alias tribulationes continuatas usque ad mortem, quas a persecutoribus patitur pro fide Christi, diu aliquis vivat. In quo statu actus martyrii meritorius est: et etiam ipso eodem tempore quo huiusmodi afflictiones patitur.

ARTICULUS QUINTUS UTRUM SOLA FIDES SIT CAUSA MARTYRII

AD QUINTUM SIC PROCEDITUR. Videtur quod sola fides sit causa martyrii. Dicitur enim 1 Pet. iv: Nemo vestrum patiatur quasi homicida aut fur, aut aliquid huiusmodi: s autem ut Christianus, non erubescat, glorificet autem Deum in isto nomine. Sed ex hoc dicitur aliquis Christianus quod tenet fidem Christi. Ergo sola fides Christi dat patientibus martyrii gloriam.

2. PRAETEREA, 7"ariyr dicitur quasi festis. Testimonium autem non redditur nisi veritati. Non autem aliquis dicitur martyr ex testimonio cuiuslibet veritatis, sed solum ex testimonio veritatis divinae. Alioquin, si quis moreretur pro confessione veritatis geometriae 5, vel alterius scientiae speculativae, esset martyr: quod videtur ridiculum. Ergo sola fides est martyrii causa.

3. PRAETEREA, inter alia virtutum opera illa videntur esse potiora quae ordinantur ad bonum commune: quia bonum gentis melius est quam bonum unius hominis, secundum Philosophum, in I Ethic. Si ergo aliquod aliud bonum esset causa martyrii, maxime videretur quod illi. martyres essent qui pro defensione reipublicae moruntur. Quod Ecclesiae observatio non habet: non enim militum qui in bello iusto moriuntur martyria celebrantur. Ergo sola fides videtur esse martyrii causa.

SEp cowNTRA EsT quod dicitur Matth. v: Beati qui persecutionem patiuntur propter iustitiam: quod pertinet ad. martyrium, ut Glossa ibidem dicit. Ad iustitiam autem pertinet non solum fides, sed etiam aliae virtutes. Ergo etiam aliae virtutes possunt esse martyrii causa.

RESPONDEO DICENDUM quod, sicut dictum est, martyres dicuntur quasi /estes: quia scilicet corporalibus suis passionibus usque ad mortem testimonium perhibent veritati, non cuicumque, sed veritati quae secundum pietatem est, quae per Christum nobis innotuit; unde et martyres Chri- sti dicuntur, quasi testes ipsius. Huiusmodi autem est veritas fidei, Et ideo cuiuslibet martyrii causa est fidei veritas. - Sed ad fidei veritatem non solum pertinet ipsa credulitas cordis, sed etiam exterior protestatio. Quae quidem fit non solum per verba quibus aliquis confitetur fidem, sed etiam per facta quibus aliquis fidem se habere ostendit: secundum illud lac. i1: Ego ostendam libi ex operibus fidem meam. Unde et de quibusdam dicitur 7i. :1: Confitentur ? se nosse Deum, factis autem. negant. Et ideo omnium virtutum opera, secundum quod referuntur in Deum, sunt quaedam protestationes fidei, per quam nobis innotescit quod Deus huiusmodi opera a nobis requirit, et nos pro eis remunerat. Et secundum hoc possunt esse martyrii causa. Unde et beati loannis Baptistae martyrium in Ecclesia celebratur, qui non pro neganda fide, sed pro reprehensione adulterii mortem sustinuit,

AD PRIMUM ERGO DICENDUM quod Christianus dicitur qui Christi est. Dicitur autem aliquis esse Christi non solum ex eo quod habet fidem Christi, sed etiam ex eo quod Spiritu Christi ad opera virtuosa procedit, secundum illud Rom. vir: Si quis Spiritum Christi non habet, hic non est eius; et etiam ex hoc quod, ad imitationem Christi, peccatis moritur, secundum illud Gaj/at. v: Qui Christi sunt, carnem suam crucifixerunt, cum vitiis et concupiscentiis, Et ideo ut Christianus patitur non solum qui patitur pro fidei confessione quae fit per verba, sed etiam quicumque patitur pro quocumque bono opere faciendo, vel pro quocumque peccato vitando, propter Christum: quia totum hoc pertinet ad fidei protestationem.

Ab SECUNDUM DICENDUM quod veritas aliarum scientiarum non pertinet ad cultum divinitatis. Et ideo non dicitur esse secundum pietatem. Unde nec eius confessio potest esse directe martyrii causa. - Sed quia omne mendacium peccatum est, ut supra habitum est, vitatio mendacii, contra quamcumque veritatem sit, inquantum mendacium est peccatum "^ divinae legi contrarium, potest esse martyrii causa.

AD TERTIUM. DICENDUM quod bonum reipublicae est praecipuum inter bona humana. Sed bonum divinum, quod est propria causa martyrii, est potius quam humanum. - Quia tamen bonum humanum potest effici divinum, ut si referatur in Deum; potest esse quodcumque bonum humanum martyrii. causa. secundum quod in Deum refertur.