Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Summa theologiae

Pars 1

Prologus

Quaestio 1 : de sacra doctrina, qualis sit, et ad quae se extendat in decem articulos divisa

Quaestio 2 : de deo, an deus sit

Quaestio 3 : de dei simplicitate

Quaestio 4 : de dei pfererciione

Quaestio 5 : de bono in communi

Quaestio 6 : de bonitate dei

Quaestio 7 : de infinitate dei

Quaestio 8 : de existentia dei in rebus

Quaestio 9 : de dei immutabilitate

Quaestio 10 : de dei aeternitate

Quaestio 11 : de unitate dei

Quaestio 12 : quomodo deus a nobis cognoscatur

Quaestio 13 : de nominibus dei

Quaestio 14 : de scientia dei

Quaestio 15 : de ideis

Quaestio 16 : de veritate

Quaestio 17 : de falsitate

Quaestio 18 : de vita dei

Quaestio 19 : de voluntate dei

Quaestio 20 : de amore dei

Quaestio 21 : de iustitia et misericordia dei

Quaestio 22 : de providentia dei

Quaestio 23 : de praedestinatione

Quaestio 24 : de libro vitae

Quaestio 25 : de divina potentia

Quaestio 26 : de divina beatitudine

Quaestio 27 : de processione divinarum personarum

Quaestio 28 : de relationibus divinis

Quaestio 29 : de personis divinis

Quaestio 30 : de pluralitate personarum in divinis

Quaestio 31 : de his quae ad unitatem vel pluralitatem pertinent in divinis

Quaestio 32 : de divinarum personarum cognitione

Quaestio 33 : de persona patris

Quaestio 34 : de persona filii

Quaestio 35 : de imagine

Quaestio 36 : de persona spiritus sancti

Quaestio 37 : de nomine spiritus sancti quod est amor

Quaestio 38 : de nomine spiritus sancti quod est donum

Quaestio 39 : de personis ad essentiam relatis

Quaestio 40 : de personis in comparatione ad relationes sive proprietates

Quaestio 41 : de personis in comparatione ad actus notionales

Quaestio 42 : de aequalitate et similitudine divinarum personarum ad invicem

Quaestio 43 : de missione divinarum personarum

Quaestio 44 : de processione creaturarum a deo, et de omnium entium prima causa

Quaestio 45 : de modo emanationis rerum a primo principio

Quaestio 46 : de principio durationis rerum creatarum

Quaestio 47 : de distinctione rerum in communi

Quaestio 48 : de distinctione rerum in speciali

Quaestio 49 : de causa mali

Quaestio 50

Quaestio 51

Quaestio 52

Quaestio 53

Quaestio 54

Quaestio 55

Quaestio 56

Quaestio 57

Quaestio 58

Quaestio 59

Quaestio 60

Quaestio 61

Quaestio 62

Quaestio 63

Quaestio 64

Quaestio 65

Quaestio 66

Quaestio 67

Quaestio 68

Quaestio 69

Quaestio 70

Quaestio 71

Quaestio 72

Quaestio 73

Quaestio 74

Quaestio 75

Quaestio 76

Quaestio 77

Quaestio 78

Quaestio 79

Quaestio 80

Quaestio 81

Quaestio 82

Quaestio 83

Quaestio 84

Quaestio 85

Quaestio 86

Quaestio 87

Quaestio 88

Quaestio 89

Quaestio 90

Quaestio 91

Quaestio 92

Quaestio 93

Quaestio 94

Quaestio 95

Quaestio 96

Quaestio 97

Quaestio 98

Quaestio 99

Quaestio 100

Quaestio 101

Quaestio 102

Quaestio 103

Quaestio 104

Quaestio 105

Quaestio 106

Quaestio 107

Quaestio 108

Quaestio 109

Quaestio 110

Quaestio 111

Quaestio 112

Quaestio 113

Quaestio 114

Quaestio 115

Quaestio 116

Quaestio 117

Quaestio 118

Quaestio 119

Pars 2

Pars 1

Prologus

Quaestio 1 : de ultimo fine hominis

Quaestio 2 : de his in quibus hominis beatitudo consistit

Quaestio 3 : quid sit beatitudo

Quaestio 4 : de his quae ad beatitudinem exiguntur

Quaestio 5 : de adeptione beatitudinis

Quaestio 6 : de voluntario et involuntario

Quaestio 7 : de circumstantiis humanorum actuum

Quaestio 8 : de voluntate, quorum sit ut volitorum

Quaestio 9 : de motivo voluntatis

Quaestio 10 : de modo quo voluntas movetur

Quaestio 11 : de fruitione, quae est actus voluntatis

Quaestio 12 : de intentione

Quaestio 13 : de electione, quae est actus voluntatis respectu eorum quae sunt ad finem

Quaestio 14 : de consilio, quod electionem praecedit

Quaestio 15 : de consensu, qui est actus voluntatis in comparatione ad ea quae sunt ad finem

Quaestio 16 : de usu, qui est actus voluntatis in comparatione ad ea quae sunt ad finem

Quaestio 17 : de actibus imperatis a voluntate

Quaestio 18 : de bonitate et malitia humanorum actuum in generali

Quaestio 19 : de bonitate et malitia actus interioris voluntatis

Quaestio 20 : de bonitate et malitia exteriorum actuum humanorum

Quaestio 21 : de iis quae consequuntur actus humanos ratione bonitatis et malitiae

Quaestio 22 : de subiecto passionum animae

Quaestio 23

Quaestio 24 : de bono et malo in animae passionibus

Quaestio 25 : de ordine passionum ad invicem

Quaestio 26 : de passionibus animae in speciali. et primo, de amore

Quaestio 27 : de causa amoris

Quaestio 28 : de effectibus amoris

Quaestio 29 : de odio

Quaestio 30 : de concupiscentia

Quaestio 31 : de delectatione secundum se

Quaestio 32 : de causa delectationis

Quaestio 33 : de effectibus delectationis

Quaestio 34 : de bonitate et malitia delectationum

Quaestio 35 : de dolore, seu tristitia, secundum se

Quaestio 36 : de causis tristitiae seu doloris

Quaestio 37 : de effectibus doloris vel tristitiae

Quaestio 38 : de remediis tristitiae, seu doloris

Quaestio 39 : de bonitate et malitia tristitiae seu doloris

Quaestio 40 : de passionibus irascibilis et primo, de spe et desperatione

Quaestio 41 : de timore secundum se

Quaestio 42 : de obiecto timoris

Quaestio 43 : de causa timoris

Quaestio 44 : de effectibus timoris

Quaestio 45 : de audacia

Quaestio 46 : de ira secundum se

Quaestio 47 : de causa effectiva irae, et de remediis eius

Quaestio 48 : de effectibus irae

Quaestio 49 : de habitibus in generali, quoad eorum substantiam

Quaestio 50 : de subiecto habituum

Quaestio 51 : de causa habituum oqouantum ad generationem ipsorum

Quaestio 52 : de augmento habituum

Quaestio 53 : de corruptione et diminutione habituum

Quaestio 54 : de distinctione habituum

Quaestio 55 : de virtutibus, quantum ad suas essentias

Quaestio 56 : de subiecto virtutis

Quaestio 57 : de distinctione virtutum intellectualium

Quaestio 58 : de distinctione virtutum moralium ab intellectualibus

Quaestio 59 : de comparatione virtutis moralis ad passionem

Quaestio 60 : de distinctione virtutum moralium ad invicem

Quaestio 61 : de virtutibus cardinalibus

Quaestio 62 : de virtutibus theologicis

Quaestio 63 : de causa virtutum

Quaestio 64 : de medio virtutum

Quaestio 65 : de connexione virtutum

Quaestio 66 : de aequalitate virtutum

Quaestio 67 : de duratione virtutum post hanc vitam

Quaestio 68 : de donis

Quaestio 69 : de beatitudinibus

Quaestio 70 : de fructibus spiritus sancti

Quaestio 71 : De vitiis et peccatis secundum se

Quaestio 72 : De distinctione peccatorum

Quaestio 73 : De comparatione peccatorum ad invicem

Quaestio 74 : De subiecto peccatorum

Quaestio 75 : De causis peccatorum in generali

Quaestio 76 : De causis peccati in speciali

Quaestio 77 : De causa peccati ex parte appetitus sensitivi

Quaestio 78 : De causa peccati quae est malitia

Quaestio 79 : De causis exterioribus peccati et primo, ex parte dei

Quaestio 80 : De causa peccati ex parte diaboli

Quaestio 81 : De causa peccati ex parte hominis

Quaestio 82 : De originali peccato quantum ad suam essentiam

Quaestio 83 : De subiecto originalis peccati

Quaestio 84 : De causa peccati secundum quod unum peccatum alterius peccati causa est

Quaestio 85 : De effectibus peccati. et primo, de corruptione boni naturae

Quaestio 86 : De macula peccati

Quaestio 87 : De reatu poenae

Quaestio 88 : De peccato veniali et mortali

Quaestio 89 : De peccato veniali secundum se

Quaestio 90 : De essentia legis

Quaestio 91 : De legum diversitate

Quaestio 92 : De effectibus legis

Quaestio 93 : De lege aeterna

Quaestio 94 : De lege naturali

Quaestio 95 : De lege humana

Quaestio 96 : De potestate legis humanae

Quaestio 97 : De mutatione legum

Quaestio 98 : De lege veteri

Quaestio 99 : De praeceptis veteris legis

Quaestio 100 : De praeceptis moralibus veteris legis

Quaestio 101 : De praeceptis caeremonialibus secundum se

Quaestio 102 : De caeremonialium praeceptorum causis

Quaestio 103 : De duratione praeceptorum caeremonialium

Quaestio 104 : De praeceptis iudicialibus

Quaestio 105 : De ratione iudicialium praeceptorum

Quaestio 106 : De lege evangelica, quae dicitur lex nova, secundum se

Quaestio 107 : De comparatione legis nova ad veterem.

Quaestio 108 : De his quae continentur in lege nova

Quaestio 109 : De necessitate gratiae

Quaestio 110 : De gratia dei quantum ad eius essentiam

Quaestio 111 : De divisione gratiae

Quaestio 112 : De causa gratiae

Quaestio 113 : De effectibus gratiae. et primo, de iustificatione impii

Quaestio 114 : De merito

Pars 2

Prologus

Quaestio 1 : De obiecto fidei

Quaestio 2 : De actu interiori fidei

Quaestio 3

Quaestio 4 : De ipsa fidei virtute

Quaestio 5 : De habentibus fidem

Quaestio 6 : De causa fidei

Quaestio 7 : De effectibus fidei

Quaestio 8 : De dono intellectus

Quaestio 9 : De dono scientiae

Quaestio 10 : De infidelitate in communi

Quaestio 11 : De haeresi

Quaestio 12 : De apostasia

Quaestio 13

Quaestio 14 : De blasphemia in spiritum sanctum

Quaestio 15 : De caecitate mentis et hebetudine sensus

Quaestio 16 : De praeceptis fidei, scientiae et intellectus

Quaestio 17 : De spe

Quaestio 18 : De subiecto spei

Quaestio 19 : De dono timoris

Quaestio 20 : De desperatione

Quaestio 21 : De praesumptione

Quaestio 22 : De praeceptis pertinentibus ad spem et timorem

Quaestio 23 : De caritate secundum se

Quaestio 24 : De caritatis subiecto

Quaestio 25 : De obiecto caritatis

Quaestio 26 : De ordine caritatis

Quaestio 27 : De principali actu caritatis, qui est dilectio In octo articulos divisa

Quaestio 28 : De gaudio

Quaestio 29 : De pace

Quaestio 30 : De misericordia

Quaestio 31 : De beneficentia

Quaestio 32 : De eleemosyna

Quaestio 33 : De correctione fraterna

Quaestio 34 : De odio

Quaestio 35 : De acedia

Quaestio 36 : De invidia

Quaestio 37 : De discordia

Quaestio 38 : De contentione

Quaestio 39 : De schismate

Quaestio 40 : De bello

Quaestio 41 : De rixa

Quaestio 42 : De seditione

Quaestio 43 : De scandalo

Quaestio 44 : De praeceptis caritatis

Quaestio 45 : De dono sapientiae

Quaestio 46 : De stultitia

Quaestio 47 : De prudentia secundum se

Quaestio 48 : De partibus prudentiae

Quaestio 49 : Utrum convenienter assignentur partes prudentiae

Quaestio 50 : De partibus subiectivis prudentiae

Quaestio 51 : De partibus potentialibus prudentiae

Quaestio 52 : De dono consilii

Quaestio 53 : De imprudentia

Quaestio 54 : De negligentia

Quaestio 55 : De vitiis oppositis prudentiae quae habent Similitudinem cum ipsa .

Quaestio 56 : De praeceptis ad prudentiam pertinentibus

Quaestio 57

Quaestio 58

Quaestio 59

Quaestio 60

Quaestio 61

Quaestio 62

Quaestio 63

Quaestio 64

Quaestio 65

Quaestio 66

Quaestio 67

Quaestio 68

Quaestio 69

Quaestio 70

Quaestio 71

Quaestio 72

Quaestio 73

Quaestio 74

Quaestio 75

Quaestio 76

Quaestio 77

Quaestio 78

Quaestio 79

Quaestio 80

Quaestio 81

Quaestio 82

Quaestio 83

Quaestio 84

Quaestio 85

Quaestio 86

Quaestio 87

Quaestio 88

Quaestio 89

Quaestio 90

Quaestio 91

Quaestio 92

Quaestio 93

Quaestio 94

Quaestio 95

Quaestio 96

Quaestio 97

Quaestio 98

Quaestio 99

Quaestio 100

Quaestio 101

Quaestio 102

Quaestio 103

Quaestio 104

Quaestio 105

Quaestio 106

Quaestio 107

Quaestio 108

Quaestio 109

Quaestio 110

Quaestio 111

Quaestio 112

Quaestio 113

Quaestio 114

Quaestio 115

Quaestio 116

Quaestio 117

Quaestio 118

Quaestio 119

Quaestio 120

Quaestio 121

Quaestio 122

Quaestio 123

Quaestio 124

Quaestio 125

Quaestio 126

Quaestio 127

Quaestio 128

Quaestio 129

Quaestio 130

Quaestio 131

Quaestio 132

Quaestio 133

Quaestio 134

Quaestio 135

Quaestio 136

Quaestio 137

Quaestio 138

Quaestio 139

Quaestio 140

Quaestio 141

Quaestio 142

Quaestio 143

Quaestio 144

Quaestio 145

Quaestio 146

Quaestio 147

Quaestio 148

Quaestio 149

Quaestio 150

Quaestio 151

Quaestio 152

Quaestio 153

Quaestio 154

Quaestio 155

Quaestio 156

Quaestio 157

Quaestio 158

Quaestio 159

Quaestio 160

Quaestio 161

Quaestio 162

Quaestio 163

Quaestio 164

Quaestio 165

Quaestio 166

Quaestio 167

Quaestio 168

Quaestio 169

Quaestio 170

Quaestio 171

Quaestio 172

Quaestio 173

Quaestio 174

Quaestio 175

Quaestio 176

Quaestio 177

Quaestio 178

Quaestio 179

Quaestio 180

Quaestio 181

Quaestio 182

Quaestio 183

Quaestio 184

Quaestio 185

Quaestio 186

Quaestio 187

Quaestio 188

Quaestio 189

Pars 3

Quaestio 1

Quaestio 2

Quaestio 3

Quaestio 4

Quaestio 5

Quaestio 6

Quaestio 7

Quaestio 8

Quaestio 9

Quaestio 10

Quaestio 11

Quaestio 12

Quaestio 13

Quaestio 14

Quaestio 15

Quaestio 16

Quaestio 17

Quaestio 18

Quaestio 19

Quaestio 20

Quaestio 21

Quaestio 22

Quaestio 23

Quaestio 24

Quaestio 25

Quaestio 26

Quaestio 27

Quaestio 28

Quaestio 29

Quaestio 30

Quaestio 31

Quaestio 32

Quaestio 33

Quaestio 34

Quaestio 35

Quaestio 36

Quaestio 37

Quaestio 38

Quaestio 39

Quaestio 40

Quaestio 41

Quaestio 42

Quaestio 43

Quaestio 44

Quaestio 45

Quaestio 46

Quaestio 47

Quaestio 48

Quaestio 49

Quaestio 50

Quaestio 51

Quaestio 52

Quaestio 53

Quaestio 54

Quaestio 55

Quaestio 56

Quaestio 57

Quaestio 58

Quaestio 59

Quaestio 60

Quaestio 61

Quaestio 62

Quaestio 63

Quaestio 64

Quaestio 65

Quaestio 66

Quaestio 67

Quaestio 68

Quaestio 69

Quaestio 70

Quaestio 71

Quaestio 72

Quaestio 73

Quaestio 74

Quaestio 75

Quaestio 76

Quaestio 77

Quaestio 78

Quaestio 79

Quaestio 80

Quaestio 81

Quaestio 82

Quaestio 83

Quaestio 84

Quaestio 85

Quaestio 86

Quaestio 87

Quaestio 88

Quaestio 89

Quaestio 90

Prev

How to Cite

Next

Quaestio 39

de bonitate et malitia tristitiae seu doloris
1

QUAESTIO TRIGESIMANONA DE BONITATE ET MALITIA TRISTITIAE SEU DOLORIS IN QUATUOR ARTICULOS DIVISA

2

DEINDE considerandum est de bonitate et malitia doloris vel tristitiae. Et circa hoc quaeruntur quatuor. Primo: utrum omnis tristitia sit malum. Secundo: utrum possit esse bonum honestum. Tertio: utrum possit esse bonum utile. Quarto: utrum dolor corporis sit summum malum.

Articulus 1

utrum omnis tristitia sit mala
3

ARTICULUS PRIMUS UTRUM OMNIS TRISTITIA SIT MALA

4

AD PRIMUM SIC PROCEDITUR. Videtur omnis tristitia sit mala. Dicit enim Gre- | gorius Nyssenus; Omnis tristitia malum est, sui ipsius natura. Sed quod naturaliter est malum, semper et ubique est malum. Ergo omnis tristitia est mala.

5

2. PRAETEREA, illud quod omnes fugiunt, etiam virtuosi, est malum. Sed tristitiam omnes fugiunt, etiam virtuosi: quia, ut dicitur in VII Ethic., etsi prudens non intendat delectari, tamen intendit non íristari. Ergo tristitia est malum.

6

3. PRAETEREA, sicut malum corporale est obiectum et causa doloris corporalis, ita malum spirituale est obiectum et causa tristitiae spiritualis. Sed omnis dolor corporalis est malum corporis. Ergo omnis tristitia spiritualis est malum animae.

7

SED CONTRA, tristitia de malo contrariatur delectationi de malo. Sed delectatio de malo est mala: unde in detestationem quorundam dicitur Prov. 1, quod laetantur. cum malefecerint. Ergo tristitia de malo est bona.

8

REsPONDEO DICENDUM quod aliquid esse bonum vel malum, potest dici dupliciter. Uno modo, simpliciter et secundum se. Et sic omnis tristitia est quoddam malum: hoc enim ipsum quod est appetitum hominis anxiari de malo praesenti, rationem mali habet; impeditur enim per hoc quies appetitus in bono.

9

Alio modo dicitur aliquid bonum vel malum, ex suppositione alterius: sicut verecundia dicitur esse bonum, ex suppositione alicuius turpis comrigen TURO dori certae sg co ih d missi, ut dicitur in IV Ethic. Sic igitur, supposito aliquo contristabili vel doloroso, ad bonitatem pertinet quod aliquis de malo praesenti tristetur vel doleat. Quod enim non tristaretur vel non doleret, non posset esse nisi quia vel non sentiret, vel quia non reputaret sibi repugnans: et utrumque istorum est malum manifeste. Et ideo ad bonitatem pertinet ut, supposita praesentia mali, sequatur tristitia vel dolor. Et hoc est quod Augustinus dicit, VIII super. Gen. ad litt.: Adhuc Cap. xv. est bonum quod dolet amissum bonum: nam nisi aliquod bonum remansisset in natura, nullius. boni amissi dolor esset in poena. - Sed quia sermones morales sunt in singularibus, quorum sunt operationes, illud quod est ex suppositione bonum, debet bonum iudicari: sicut quod est ex suppositione voluntarium, iudicatur voluntarium, ut dicitur in III Ethic., et supra habitum est.. :Gp.r2.».-

10

AD PRIMUM ERGO DICENDUM quod Gregorius Nyssenus loquitur de tristitia ex parte mali tristantis: non autem ex parte sentientis et repudiantis malum. - Et ex hac etiam parte omnes fugiunt tristitiam, inquantum fugiunt malum: sed sensum et refutationem mali non fugiunt. - Et sic etiam dicendum est de dolore corporali: nam sensus et recusatio mali corporalis attestatur naturae bonae.

11

Unde patet responsio ad secundum et tertium.

Articulus 2

utrum tristitia possit esse bonum honestum
12

ARTICULUS SECUNDUS UTRUM TRISTITIA POSSIT ESSE BONUM HONESTUM

13

AD SECUNDUM SIC PROCEDITUR. Videtur quod tristitia non habeat rationem boni honesti. Quod enim ad inferos deducit, contrariatur honesto. Sed sicut dicitAugustinus, XII super Gen. ad litt., "Iacob hoc timuisse videtur, ne nimia tristitia sic perturbaretur, ut non ad requiem beatorum iret, sed ad inferos peccatorum". Ergo tristitia non habet rationem boni honesti.

14

2. PRAETEREA, bonum honestum habet rationem laudabilis et meritorii. Sed tristitia diminuit rationem laudis et meriti: dicit enim Apostolus, II ad Cor. ix: Unusquisque prout destinavit in corde suo, non ex tristitia aut ex necessitate. Ergo tristitia non est bonum honestum.

15

3. PRAETEREA, sicut Augustinus dicit, XIV de Civ. Dei, tristitia est de his quae, nobis nolentibus, accidunt. Sed non velle ea quae praesentialiter fiunt, est habere voluntatem repugnantem ordinationi divinae, cuius providentiae subiacent omnia quae aguntur. Ergo, cum conformitas humanae voluntatis ad divinam pertineat ad rectitudinem voluntatis, ut supra dictum est; videtur quod tristitia contrarietur rectitudini voluntatis. Et sic non habet rationem honesti.

16

SED coNTRA, omne quod meretur praemium vitae aeternae, habet rationem honesti. Sed tristitia est huiusmodi: ut patet per id quod dicitur Matth. v: Beati qui lugent, quoniam ipsi consolabuntur. Ergo tristitia est bonum honestum.

17

RESPONDEO DICENDUM quod, secundum illam rationem qua tristitia est bonum, potest esse bonum honestum. Dictum est enim quod tristitia est bonum secundum cognitionem et. recusatio- nem mali. Quae quidem duo in dolore corporali, attestantur bonitati naturae, ex qua provenit quod sensus sentit, et natura refugit laesivum, quod causat dolorem. In interiori vero tristitia, cognitio; mali quandoque quidem est per rectum iudicium rationis; et recusatio mali est per voluntatem bene dispositam detestantem malum. Omne autem bonum honestum ex his duobus procedit, scilicet ex rectitudine rationis et voluntatis. Unde manifestum est quod tristitia potest habere rationem boni honesti.

18

AD PRIMUM ERGO DICENDUM quod omnes passiones animae regulari debent secundum regulam. rationis, quae est radix boni honesti. Quam transcendit. immoderata tristitia, de qua loquitur Augustinus. Et ideo recedit a ratione boni honesti f.

19

AD SECUNDUM DICENDUM quod, sicut tristitia de malo procedit ex voluntate et ratione recta, quae detestatur malum; ita tristitia de bono procedit ex ratione et voluntate perversa, quae detestatur bonum. Et ideo talis tristitia impedit laudem vel meritum boni honesti: sicut cum quis facit cum tristitia eleemosynam.

20

AD TERTIUM DICENDUM quod aliqua praesentialiter eveniunt, quae non fiunt Deo volente, sed Deo permittente, sicut peccata. Unde voluntas repugnans peccato existenti vel in se vel in alio, non discordat a voluntate Dei. - Mala vero poenalia praesentialiter contingunt, etiam Deo volente. Non tamen exigitur ad rectitudinem voluntatis, quod ea secundum se homo velit: sed. solum quod non contranitatur ordini divinae iustitiae ut supra dictum est.

Articulus 3

utrum tristitia possit esse bonum utile
21

ARTICULUS TERTIUS UTRUM TRISTITIA POSSIT ESSE BONUM UTILE

22

AD TERTIUM SIC PROCEDITUR. Videtur quod tristitia non possit esse bonum utile. Dicitur enim Eccli. xxx: Multos occidit fristilia, et non est utilitas in illa.

23

2. Praeterea electio est de eo quod est utile ad finem aliquem. Sed tristitia non est eligibilis: quinimmo idem sine tristitia, quam cum tristitia, est magis eligendum, ut dicitur in III Topic.: Ergo tristitia non est bonum utile.

24

3. PRAETEREA, omnis res est propter suam operátionem, ut dicitur in Il de Coelo. Sed tristitia V impedit operationem, ut dicitur in X Ethic. Ergo tristitia non habet rationem boni utilis.

25

SED cONTRA, sapiens non quaerit nisi utilia. Sed sicut dicitur Eccle. vir, cor sapientum ubi trislitia, et cor stultorum ubi laetitia. Ergo tristitia est utilis.

26

RESPONDEO DICENDUM quod ex malo praesenti insurgit duplex appetitivus motus. Unus quidem est quo appetitus contrariatur malo praesenti. Et ex ista parte tristitia non habet utilitatem: quia id quod est praesens, non potest non esse praesens.

27

Secundus motus consurgit in appetitu ad fugiendum vel repellendum malum contristans. Et quantum ad hoc, tristiia habet utilitatem, si sit de aliquo quod est fugiendum. Est enim aliquid fugiendum dupliciter. Uno modo, propter seipsum, ex contrarietate quam habet ad bonum; sicut peccatum. Et ideo tristitia de peccato utilis est ad hoc quod homo fugiat peccatum: sicut Apostolus dicit, I1 ad Cor. vui: "Gaudeo, non quia con- tristati estis, sed quia contristati estis ad poenitentiam". — Alio modo est aliquid fugiendum, non quia sit secundum se malum, sed quia est occasio mali; dum vel homo nimis inhaeret ei per amorem, vel etiam ex hoc ? praecipitatur in aliquod malum, sicut patet in bonis temporalibus. Et secundum hoc, tristitia de bonis temporalibus potest esse utilis: sicut dicitur Eccle. vn: "Melius est ire ad domum luctus quam ad domum convivii: in illa enim finis cunctorum admonetur hominum".

28

Ideo autem tristitia in omni fugiendo est utilis, quia geminatur fugiendi causa. Nam ipsum malum secundum se fugiendum est: ipsam autem tristitiam secundum se omnes fugiunt, sicut etiam bonum omnes appetunt, et delectationem de bono. Sicut ergo delectatio de bono facit ut bonum avidius quaeratur, ita tristitia de malo facit ut malum vehementius fugiatur.

29

AD PRIMUM ERGO DICENDUM quod auctoritas illa intelligitur de immoderata tristitia, quae animum absorbet. Huiusmodi enim tristitia. immobilitat animum, et impedit fugam mali, üt supra dictum est.

30

AD SECUNDUM DICENDUM quod, sicut quodlibet eligibile fit minus eligibile propter tristitiam, ita quodlibet fugiendum redditur magis fugiendum propter tristitiam. Et quantum ad hoc, tristitia est utilis.

31

AD TERTIUM DICENDUM quod tristitia de operatione aliqua, impedit operationem: sed tristitia de cessatione operationis, facit avidius operari.

Articulus 4

utrum dolor corporis sit summum malum
32

ARTICULUS QUARTUS UTRUM DOLOR CORPORIS SIT SUMMUM MALUM

33

AD QUARTUM SIC PROCEDITUR. Videtur quod tristitia sit summum malum. Optimo enim opponitur pessimum, ut dicitur in VIII Ethic. Sed quaedam delectatio est optimum, quae scilicet pertinet ad felicitatem. Ergo aliqua tristitia est summum malum.

34

2. PRAETEREA, beatitudo est summum bonum hominis: quia est ultimus hominis ^ finis. Sed beatitudo consistit in hoc quod homo Aabeat quidquid velit, et nihil mali velit, ut supra dictum est. Ergo summum bonum hominis est impletio voluntatis ipsius. Sed tristitia consistit in hoc quod accidit aliquid contra voluntatem; ut patet per Augustinum, XIV de Civ. Dei. Ergo tristitia est summum malum hominis.

35

3. PRAETEREA, Augustinus sic argumentatur in I Soliloq. "Ex duabus partibus compositi sumus, ex anima scilicet et corpore, quarum pars deterior corpus est. Summum autem bonum est melioris partis optimum: summum autem malum, pessimum deterioris. Est autem optimum in animo sapientia: in corpore pessimum dolor. Summum igitur bonum hominis est sapere: summum malum dolere".

36

SED coNTRA, culpa est magis malum quam poena, ut in Primo habitum est. Sed tristitia seu dolor pertinet ad poenam peccati; sicut frui rebus mutabilibus est malum culpae. Dicit enim Augustinus, in libro de Vera Religione: Quis est dolor qui dicitur animi, nisi carere mutabilibus rebus quibus fruebatur, aut frui se posse speraverat? Et hoc est lotum quod dicitur malum, idesi peccatum, et poena peccati. Ergo tristitia seu dolor non est summum malum hominis.

37

RESPONDEO DICENDUM quod impossibile est aliquam tristitiam seu dolorem esse summum hominis malum. Omnis enim tristitia seu dolor aut est de hoc. quod est. vere malum: aut. est de aliquo apparenti malo, quod est vere bonum. Dolor autem seu tristitia quae est de vere malo, non potest esse summum malum: est enim aliquid. eo peius, scilicet vel non iudicare esse malum illud quod vere est malüm, vel etiam non refutare illud. Tristitia autem vel. dolor qui est de apparenti malo, quod est vere bonum, non potest esse summum malum, quia peius, esset omnino alienari a vero bono. Unde impossibile est quod aliqua tristitia vel dolor sit summum hominis malum.

38

AD PRIMUM ERGO DICENDUM quod duo bona sunt communia et delectationi et tristitiae: scilicet iudidicium. verum de bono et malo; et ordo debitus voluntatis approbantis bonum et recusantis malum. Et sic patet quod in dolore vel tristitia est aliquod bonum, per cuius privationem potest fieri deterius. Sed non in omni delectatione est aliquod malum, per cuius remotionem possit fieri melius. Unde delectatio aliqua potest esse 5 summum hominis bonum, eo modo quo supra dictum. est: tristitia autem non potest esse eummum hominis malum,

39

AD SECUNDUM DICENDUM quod hoc ipsum iid est. voluntatem repugnare malo, est quoddam bonum. Et propter hoc, tristitia vel dolor non. potest esse summum malum: quia. habet. aliquam permixtionem boni.

40

AD TERTIUM DICENDUM quod peius est quod nocet meliori, quam. quod nocet peiori. Malum autem dicitur quia nocet, ut dicit Augustinus in Enchirid. Unde maius malum est quod. est malum animae, quam quod est malum. corporis. Unde non est efficax ratio, quam Augustinus inducit non ex sensu suo, sed ex sensu alterius.

PrevBack to TopNext