Quaestio 2

¶ Distinctionis quadragesime tertie questio secunda. QUia est difficultas inter pohpos an totum est tertia entitas a partibus distincta et quia mlti te tMnent quod sic vtbeatus thomas et realisantes et hic ab aliquibus theologis mota est questio et non impartinenter an ad resurrectionem partium redeat compositum intrinsece propterea succincte secundum exigentiam materie quia est methaphisica magis quam ad theologis partinens Quero hunc questionis titulum an totum dicat tertiam entitatem a suis partibus realiter distinctam et est questio secunda huius distinctionis.

Pro solutione questionis ponitur conclusio. ¶ Totum est sue partes simul sumpte et per consequens negatiua est responsio ad questionem non stamus in talibus totum est entitas a partibus distincta totum est entitas distincta a partibus prior est vera de virtute sermonis sed non stemus in talibus anfractibus: probatur conclu sio auctoritate aristo. iiii. phisico. dicentis: totum nichil est preter partes. idem commentator textum commenti. xvii. et secundo de anima dicit sicut pupilla et visus sunt vnus oculus ita actus et potentia sunt vnum scilicet corpus et anima: ad hoc potest adduci comparatio apostoli prime corinth. xii. de corpore vero et mistico: preterea ratione argumentor nisi conclusio esset vera sequitur hec con clusio quod due semilibre tantum ponderarent sicut due semilibre et vna libra ab eis distincta hoc est inconueniens: igitur. consequentia patet ponendo duas semilibras separatas in vna lingua statere et vnam libram in alio extremo equaliter distante: dicis non inconuenire quando illa libra componitur ex illis partibus. Contra hoc ar gumentor: due semilibre in toto tantum ponderant sicut due semilibre separate et libra aliquid ponderat et si cut tertia entitas distinguitur a partibus copulatim sumptis: ita pondus totius a ponderibus partium

¶ Confirmatur probatio totum per aggregationem non distinguitur a partibus simul sumptis nec totum per accidens: ergo nec totum essentiale: consequentia tenet quia parilis est ratio assumptum: patet demonstrando totum aurum sancti marci venetiis aggregatum ex ducatis variis scutis et talibus si tota illa congeries est aliquod vnum distinctum a partibus quaero quod vnum quae substantia et ponatur in erario aurum et argentum non est aurum nec argentum nec aliquod tale de toto per accidens: patet sor tes et eius albedo si componant tertiam entitatem ab ip sis distinctam illa non erit substantia nec accidens nec substantia potest accidens componere nec accidens substantiam. Dicis ad pri mum licet totum distinguatur a partibus tamen non distinguitur a pondere partium. Ad secundum dicis non esse simile sed tibi relinquimus dare dissimile.

¶ Secundo argumentor: quandocunque sunt aliqua duo sic se habentia quod quicquid est pars vnius est pars alterius et econuerso illa identificantur: sed sic est de toto et binario partium: igitur. Dicis hoc concludere totum esse suam partem: patet: significet a tantum sicut hoc complexum pars bru nelli tunc quicquid est pars brunelli est pars a et econuer so da aliquid quod est pars brunelli scilicet materiam illa est pars partis patet est pars medietatis forme et materie eodem modo de forma cum brunelli non detur maxima pars tunc formetur argumentum: quandocunque aliqua sic se habent quod quicquid est pars vnius est pars alterius et econuerso illa sunt eadem realiter: brunellus et a sunt huiusmodi: igitur. Amplius vel tota entitas brunelli est diuisibilis vel impartibilis: si primum est aliqua quaero que sunt illa non materia et forma copulatim per positionem nec copulatiue vt con stat quaero quae alia tertia si totum est indiuisibile tota sphe ra terre non est in proportione dupla maior sua medie tate cum non est magna nec in proportione quadrupla ma ior sua quarta contra omnes mathematicos argumentum assumptum non concludit partem esse totum subsumendo minor est falsa: patet per veritatem sui contradictori: sed hanc concedo quicquid est pars brunelli est pars partis brunelli et econ uerso potes replicare ad probationem veritatis mino ris ponendo signum confusiuum ad terminum sed illud est logicale propterea non insisto. Ad aliud concedis brunellum esse indiuisibile intrinsece sed praesupponit diui sibiles partes et sic totum nec est partes simul sumpte nec a liud a partibus similis sumptis nec alia: secunda pars patet per secundam exponentem partes similis sumpte non sunt aliquid: alie due partes elucescunt.

¶ Tertio argumentor due medietates brunelli sunt tres tertie vel quattuor quarte eiusdem: ergo totum est sue partes: consequentia patet: eadem est ratio ponere totum identificari cum omnibus partibus et duas medietates cum tribus tertiis vel quattuor quartis assum ptum patet: alioquin nulle essent omnes partes totius quod inconuenit: patet: due medietates non sunt omnes quia pari ratione alique distincte a duabus medietatibus essent omnes puta tres tertie et eodemmodo quatuor quarte distincte ab hiis et illis essent omnes: sed due medietates non sunt tres ter tie: ergo non sunt omnes: eodemmodo tres tertie non sunt quattuor quarte non valet dicere alique includentes omnes sunt omnes quia quero que sunt ille cum terminus stet determinate oportet dare vnam singularem veram. Amplius si brunellus sit tertia entitas distincta a partibus et indiuisibilis: eodemmodo medietas materie brunelli et medietas forme reddunt vnam tertiam entitatem et sic currendo per omnes partes proportionales brunelli et sic sunt infinite tertie entitates. Ad primum concederet hic modus nulle sunt omnes partes to tius: nec sequitur omnes partes huius sunt partes capiendo omnes distributiue in antecedente et copulatim in consequente secuundum conclusionem. quam posui alique partes sunt omnes partes huius due medietates brunelli sunt omnes partes brunelli.

¶ Quarto arguitur ex positione sequitur quod idem corruptum potest reproduci naturaliter quod est reprobatum in questione precedenti. probatur consequentia per ablationem vnius gutte a mari corrumpitur tertia entitas per appositionem eiusdem redit eadem entitas igitur. Dicis hoc argumentum est equale contra aduersarsos cum in cor ruptione improprie dicta nullum est inconueniens Amplius argumentor: non est petenda pluralitas sine necessitate: ergo si sint due positiones quarum vna omnia saluat facilius cum paucitate et rationa bilius vel ita rationabiliter sicut alia que res multiplicat illa est acceptanda: sed sic est quod maiores sunt difficultates contra partem illam que ponit totum tertiam entitatem distinctam a partibus quam contra aliam et auctoritates sonant cum rationibus: ergo illa pars est eligenda. Dicis totum distinguitur a partibus: ergo deus potest partes conseruare vnitatiue absque hoc quod totum fiat negabunt hanc consequentiam quando est relatio intrinsecus adueniens vel quando est essentialis dependentia vnius ad aliud sicut de toto et partibus cum vna pars in formatur ab alia. idem dicunt de homine et risibilitate. Iam contra conclusionem quam putamus magis ponendam obiiciemus paucis ratiunculis arguitur: si hec partes componunt hoc totum hec partes sunt hoc totum ergo hoc totum componit hoc totum vtrobique idem demonstrando: maior patet hoc totum componitur ex ali quibus causis intrinsesis et adequate non integran tibus materia non integrat adequate totum nec forma nec ille simul copulate igitur. Amplius sequitur quod subiectum propositionis singularis esset termin communis secundum acceptionem secundum quam capitur hoc est inconueniens: et consequentia patet: hoc complexum iste partes est terminus superior ad terminum sortes bene sequitur sortes est ergo iste partes sunt et non econuerso. Ad pri mum dicitur qualibet pars componit totum componere est simul ponere et quelibet pars partialiter ponit totum sed pro discursu consequentie dicitur quod nichil valet est paralogismus malo concluditur oportet concludere: hoc totum est componentia totum et hoc est verum cum est hoc componens totum et illud componens totum. Ad secundum nego sequelam concedo quod sortes est inferior illatiue ad terminum iste par tes sed hoc non probat terminum capi communiter. Secundo argumentor: sequitur ex hac positioe quod sortes et pla to erunt post mortem sortis et platonis naturaliter hoc est inconueniens igitur: patet sequela: hec partes erunt post mortem sortis et platonis hec partes sunt sortes et plato igitur. sed dicis sicut dicendum est licet con cedatur illa conclusio non sequitur sortes et plato erunt sortes et plato post mortem sortis et platonis na turaliter contra de inesso prime conclusionis secundam infert. Insuper sequitur quod sortes et plato sunt cicero et petrus et quod currunt quando petrus et cicero dormi unt hoc est inconueniens igitur: consequentia patet si ex anima sor tis et materia platonis in alio loco fiat cicero et sic proportionabiliter de petro. Ad primam nego quod de inesse prime infert secundam hec est de inesse prime hec sunt post mortem sortis et platonis que est vera propter ampliationem de post. Ad aliud admitto casum quod ex duobus hominbus fiant quattuor et quilibet illorum distinguitur ab alio et cicero et petrus currunt sed petrus non currit nec mouetur saltem non oportetlicet pars eius mouetur non tamen vt est vnita in eo.

¶ Tertio ar gumentor: ex hac positione sequitur quod humanitas christi non fuit dimisse a verbo in triduo hoc est falsum: probo consequentiam: heec partes non fuerunt dimisse a ver bo demonstrando materiam et animam rationalem: heec per tes sunt humanitas igitur. Insuper contrarie oppo sita verificantur de eodem secundum hanc positionem co pulatiue patet signato scuto cuius vna medietas est ali ba et alia nigra secundum quanlibet superficiem diuido scutum per partes proportionales minoribus ter minatis in parte nigra vocetur prima pars propor tionalis a ipsa est alba secunda includit duas primas partes proportionales ipsa est alba sic c pars que includit tres primas partes proportionales est alba et sic consequenter: hoc scutum est ista pars et hec pars alba et illa pars alba et sic de singulis copula tim: ergo hoc scutum est partes albe: opposito modo diuidendo probabitur quod est partes nigre: ergo ali be et nigre verificantur de eodem copulatiue. Ad ter tium dicitur oportet concludere humanitas non erat partes dimisse a verbo quod est verum: ad secundum transeat quod al be et nigre copulatiue verificentur de eodem album et nigrum tamen non verificantur diuisim de eodem.

¶ Quar to argumentor septimo metha. circa finem a et b ma net quando ab non manet ergo distinguitur: similiter se cundum philosophum bis tria no sunt sex. Amplius ex hac positione sequitur hec quattuor partes rident et nulla illarum potest ridere quod videtur implicare patet demonstro partes essentiales denophanti et eorastis Ad quartum dico quod argumentum non iuuat aduersari os cum ibi est sermo de toto per aggregationem oportet dare solutionem vtrique particonem illud argumentum probaret totum distingui a sedenti sed de hoc alias dictum est bis tria sunt sex si coniunctio inclusa in aduerbio capiatur copulatim si dicat interruptionem non oportet bis tria esse sex cum simul tria in indiuisibilibus non sunt sex duo sunt tria in continuis due medietates continui sunt tres tertie et centum centesime et mille mil lesime et numerus par est numerus impar sufficit ad numerum imparem secundum aliquam animi discretionem habere imparitatem non sequitur hic nume rus est impar ergo non est numerus par. eodemmoo partes commicantes sunt partes non commicantes partes essentiales sunt partes integrales pluraliter sortes et plato sunt hic non homo et hic non homo quadruplicando demonstra tionem demonstrando quattuor partes essentiales eorum quelibet illarum partium est non homo non tamen sequitur sor. et pla. sunt non homines imo sor. et pla. sunt homines medietas superior et inferior brunelli se penetrant: patet hec partes se penetrant demonstrando materiam et for mam asini hec partes sunt medietas superior et inferior huius asini: ergo duo corpora de predicamento substantie sunt res se penetrantes tamen non sunt corpora se penetrantia capiendo terminum corpus vt limitauimus omnia hec sunt peruia intelligenti naturas propositionum de copulato solebam tueri quod et capitur diuisiue in sensu cathegorico: propterea nisus sum defendere modum conunem de veritate talium parisius et rome venditur piper in sensu copulato per suppositionem confusam tantum: similiter sortes et brunellus est animal placuit semper amplius mee menti quando capitur diui siue facit vpoteticam et sic in talibus nulla est difficlu tas si capiatur complexiue terminus stat determinate et tales sunt false si cuipiam placeat positum de et diuisiue sumpto opinetur vt libet.