Table of Contents
Commentarius in librum secundum Sententiarum (Redactio B)
Distinctio 1
Quaestio 1 : An causalitas creaturarum praesupponit productionem personarum in diuinis ad intra
Quaestio 2 : An mundus incepit esse, capto mundo pro toto universo Deo secluso
Quaestio 3 : An Deus mundum sive mundialem machinam creaverit intelligendo et volendo tantum
Quaestio 4 : An fuerit possibile mundum fuisse ab aeterno
Quaestio 5 : An enti successivo repugnet aeternitas
Quaestio 7 : Utrum Deus habeat vim conservativam et effectivam respectu omnium
Quaestio 8 : An possit probari in lumine naturali quod Deus est causa efficiens omnium aliorum a se
Quaestio 11 : An natura angelica naturae animae praestet in nobilitate entitativa
Quaestio 12 : An angelus et anima specie differant
Distinctio 2
Quaestio 1 : Utrum motus localis sit res successiva ab omni re permanente et permanentibus distincta
Quaestio 3 : Penes quid habet attendi velocitas motus localis penes effectum
Quaestio 4 : Penes quid attenditur velocitas motus penes causam
Quaestio 5 : An locus sive aliud quodlibet continuum ex punctis confletur
Quaestio 6 : An puri continui detur minima pars
Quaestio 7 : An detur minimum naturale
Quaestio 8 : An angelus sit in loco
Quaestio 10 : An plures angeli possunt esse in eodem loco adaequato
Quaestio 11 : An angelus potest se movere localiter
Quaestio 12 : An potest se movere successive et subito per medium
Quaestio 13 : An tempus sit res successiva mensurativa durationis rerum corruptibilium
Distinctio 3
Quaestio 2 : De notitia angelorum: an cognitio angeli distinguitur ab angelo
Quaestio 4 An sint ponendae species in medio repraesentative rerum quorum sunt species
Quaestio 5 : An angelus possit se intelligere per essentiam suam
Quaestio 6 : An angelus naturaliter cognoscat vel cognoscere possit distincte Deum in via
Quaestio 9 : An angelus potest tot habere notitias actuales quot habet species
Quaestio 10 : An notitia intuitiva potest esse de obiecto non existente
Quaestio 11 : An notitia intuitiva potest supernaturaliter esse sine potentia obiecti
Quaestio 12 : An notitia intuitiva producatur a sola potentia, vel ab obiecto
Quaestio 13 : An intellectus noster possit se intuitive cognoscere
Distinctio 4
Quaestio 1 : An angeli creati sunt in gratia
Distinctio 5
Quaestio 1 : Utrum prius angeli meruerint beatitudinem quam ipsam acceperint
Quaestio 3 : An Deus poterat creare angelos beatos in primo instanti et malos miseros
Distinctio 6
Quaestio 1 : An primus angelus poterat appetere aequalitatem Dei
Quaestio 2 : Quo peccato peccavit primus angelus, et ad quod genus vitii reduci habet
Distinctio 7
Distinctio 8
Quaestio 1 : An angeli sint corporei et an possint assumere corpora
Quaestio 2 : An angeli fallantur et errent
Quaestio 3 : An daemon possit sensibus humanis illudere
Distinctio 9
Quaestio 1 : Utrum omnes homines salvandi assumantur ad novem angelorum ordines
Quaestio 2 : Utrum angeli superiores illuminent inferiores et contra
Quaestio 3 : An angelus sibi relictus potest cognoscere secreta alterius angeli vel hominis
Quaestio 4 : De angelorum locutione
Quaestio 5 : Quonam pacto angeli inter se mutuo loquuntur
Distinctio 10
Quaestio 1 : Utrum omnes angeli mittantur
Distinctio 11
Quaestio 1 : Utrum angelus potest hominem erudire vel facere peccare
Distinctio 12
Quaestio 1 : An materia sit altera pars compositi essentialis
Quaestio 2 : An Deus potest facere materiam sine forma substantiali et accidentali
Quaestio 3 : Utrum caelum sit ex materia et forma conflatum
Distinctio 13
Quaestio 1 : Utrum lux sit forma accidentalis, vel substantialis corporis lucidi, an alia substantia
Quaestio 2 : Utrum lumen producatur in medio subito an successive
Quaestio 3 : Utrum lumen videatur
Distinctio 14
Quaestio 1 : An sint plures caeli, et de ordine eorum
Quaestio 2 : An caelum moveatur ab oriente in occidentem et contra sicut diximus
Quaestio 4 : An sufficiat unum uni planetae
Quaestio 5 : An sit aliquod caelum aquaeum
Quaestio 6 : An in haec inferiora agat
Quaestio 10 : An luna sit luminare minus
Quaestio 11 : An cometa significet mortes regum
Quaestio 12 : An centrum gravitatis terrae coincidat cum centro magnitudinis eiusdem
Quaestio 13 : De aqua quomodo ipsa non circuit totam terram cooperiendo
Quaestio 14 : Quid causae est ut mare fluat et refluat bis in die naturali vel prope diem naturalem
Quaestio 15 : An mare fuerit a Deo productum falsum
Distinctio 15
Quaestio 1 : An aqua sit in reptili et universalius an elementa sint realiter in mixto
Quaestio 2 : Utrum in homine in sexto die creato sit alia forma quam anima intellectiva?
Distinctio 16
Quaestio 1 : An potentiae animae ab essentia animae distinguantur
Quaestio 2 : Utrum sensus communis sit in corde vel in cerebro tanquam in suo organo
Distinctio 17
Quaestio 1 : In qua plaga terrae homines optime vivunt
Quaestio 2 : An Nilus, Ganges, Tigris et Eufrates de quattuor paradisi fontibus scateant
Distinctio 18
Quaestio 1 : De ratione seminali: quae res est ipsa
Quaestio 2 : An corpus Evae erat plasmatum ex sola costa Adae
Quaestio 3 : An mater concurrit per suum menstruum effective ad generationem prolis
Quaestio 4 : An anima Adae et Evae et breviter omnium simul creatae sunt
Distinctio 19
Quaestio 1 : Utrum homo pro statu innocentiae habuit immortalitatem
Distinctio 20
Quaestio 1 : An in statu innocentiae fuisset generatio
Distinctio 21
Quaestio 1 : An temptatio daemonis ex invidia oriebatur ad hominem callide
Quaestio 2 : An primus parens poterat peccare venialiter in statu innocentiae
Distinctio 22
Quaestio 1 : An peccatum Adae fuerit peccato Evae gravius
Quaestio 2 : An ignorantia excusavit peccatum Adae et cuiuslibet alterius
Distinctio 23
Quaestio 1 : An Adam in statu innocentiae habuit notitiam intuitivam de Deo
Quaestio 2 : An Deus poterat fecisse hominem impeccabilem
Quaestio 3 : An stante statu innocentiae Adam aliquam deceptionem incurrere poterat
Quaestio 4 : An Deus debuit promittere hominem temptari
Distinctio 24
Quaestio 1 : An portio superior et inferior sint duae potentiae distinctae
Distinctio 25
Quaestio 1 : An liberum arbitrium sit aliud a voluntate distinctum
Quaestio 2 : An potest probari in lumine naturali in nobis libertas
Quaestio 3 : An voluntas coagat ad suum actum elicitum
Quaestio 4 : An aliquid aliud a voluntate cum ipsa concurrat ad productionem actus eius
Distinctio 26
Quaestio 3 : Utrum actus meritorius et non meritorius sunt eiusdem speciei in genere naturae
Distinctio 27
Quaestio 1 : An liberum arbitrium cum gratia potest mereri aliquid de condigno
Distinctio 28
Quaestio 1 : De facultate liberi arbitrii: an requiratur gratia Dei praeveniens
Quaestio 2 : An homo sine gratia gratum faciente potest implere praecepta Dei et hominum
Quaestio 3 : An homo potest se immunem praeservare a peccato
Distinctio 29
Distinctio 30
Quaestio 2 : De peccati originalis qualitate
Quaestio 3 : De essentia iustitiae originalis
Quaestio 4 : An beata Dei genitrix fuit concepta in peccato originali
Quaestio 5 : Utrum aliquid de alimento transeat in compositionem hominis vel alterius animalis
Quaestio 6 : Utrum generatio fiat de superfluo alimento an de substantia generantis
Distinctio 31
Quaestio 1 : Utrum potentia generativa inter alias potentias sit magis infecta
Distinctio 32
Quaestio 1 : Utrum originale peccatum tollat baptismus
Quaestio 2 : Utrum omnes animae humanae sunt aequales
Distinctio 33
Quaestio 1 : An decedentes cum originali solo puniantur poena sensus
Distinctio 34
Quaestio 1 : Utrum sit aliquod summum malum nihil boni habens nec bono inhaerens
Distinctio 35
Quaestio 1 : Utrum peccatum corrumpat animam vel aliquid eius
Distinctio 36
Quaestio 1 : Utrum aliquis poenam patiatur sine culpa
Quaestio 2 : Utrum omnis culpa sit peccati poena
Distinctio 37
Quaestio 1 : Quid est peccatum
Quaestio 2 : An Deus sit actor mali
Quaestio 3 : An Deus concurrat ad peccatum
Quaestio 4 : Utrum Deus prius agat et coagat ad actus voluntatis creatae an contra
Distinctio 38
Quaestio 1 : Utrum voluntas potest contravenire iudicio rationis
Distinctio 39
Quaestio 1 : Quid est synderesis et conscientia, et in qua potentia consistunt
Quaestio 2 : An quilibet contraveniens conscientiae suae peccat
Distinctio 40
Quaestio 1 : Utrum aliquis tantum meretur quantum intendit mereri
Distinctio 41
Quaestio 1 : Quae relatio requiritur ad hoc quod actus voluntatis fuerit moraliter bonus
Distinctio 42
Quaestio 1 : An actus interior et exterior sunt unum et idem peccatum
Quaestio 4 : Quid remanet in peccatore transeunte actum peccati a quo dicatur peccator
Quaestio 5 : An quaelibet pars peccati sit peccatum
Quaestio 6 : An bona circumstantia malitiam actus diminuat
Quaestio 7 : Utrum idem actus sit bonus et malus meritorie et demeritorie vel mortaliter
Quaestio 8 : An veniale potest esse mortale, et de discrimine inter veniale et mortale
Quaestio 9 : An omnis gula sit mortifera
Quaestio 10 : An omnis avaritia sit mortale peccatum
Quaestio 11 : An omnis acedia sit grave peccatum
Quaestio 12 : An omnis ira sit peccatum
Quaestio 13 : An omnis invidia sit peccatum mortale
Quaestio 14 : Utrum omnis superbia sit peccatum mortale
Quaestio 16 : An Deus potest punire aliquod peccatum ad condignum
Quaestio 17 : Quae sunt peccata in caelum clamantia, et quare ita appellitantur
Distinctio 43
Quaestio 1 : An peccatum in Spiritum Sanctum sit remissibile
Distinctio 44
Quaestio 1 : An potentia peccandi sit a Deo, similiter et actus eius
Quaestio 2 : An inferiores superioribus parere obligentur
Quaestio 4 : An Christiani possunt filios infidelium invitis parentibus baptizare
Quaestio 5 : An politia regalis per hereditariam successionem eidem praestet per electionem
Quaestio 6 : An rex sit dominus omnium quae sunt sub suo regno
Quaestio 7 : An quis per peccatum mortale perdit dominium rerum suarum
Quaestio 7
An detur minimum naturale¶ Questio septima. IN luperiore questie one diximus quod pure continui non datur pars minima: esto quod continuum ex punctis conflatum ponatur. nunc continuando eandem materiam: queritur septi mo talis questio: an detur minimum naturale.
¶ Pro solutione quaestionis ponuntur conclusiones sequentes: quarum prima est. datur minimum naturale totale in etherogeneis. probatur hec conclusio. nusquam et numquo visus est elephas vel homotante paruitatis sicut culex vel granum millii. et hoc non nisi quia forme elephantis vel anime intellectiue repugnat naturaliter informare materiam ita paruam tanquam totalem sicut est materia culicis. istuod patet auctoritate philosophi. ii. de anima. t. commenti. xli. dicentis: omnim natura constantium determinata est ratio magnitudinis et augmenti. et contra anaxagoram primo Phisicorum ponit minimam carnem.
¶ Secunda conclusio. datur minimum naturale in homogeneis. probatur hec conclusio. datur mimmus homototalis et minimus elephas totalis ex priori conclusione. ergo datur minimum naturale aque tet consequentia. vnum est eque homogeneum entitatiue et substantialiter sicut aliud. patet quaelibet pars integralis homins est homo: sicut quaelibet pars integralis aque est aqua. non ponitur nisi vna forma in homine: scilicet anima intellectiua: vt in distinctione. xvi. huius post hac dicetur. ergo quelibet pars integralis est eiusdem speciei essentialis cum quaelibet alia parte: et cum toto. ergo totum est substantialiter homogeneum. sed homo non est homogeneum qualitatiue et accidentaliter sicut aqua quelibet pars integralis aque in naturali dispositione est frigida et humida non autem est sic de qualitatibus homis. cor est calidum ccrebrum frigidum. et varie partes varia habent accidentia naturalia. Insuper / quelem pars inte gralis homins est substantia corporea atata anima rationali. ergo est substantia rationalis: ergo homo et st in terminis luctari volueris: quielibet pars integralis homins est eiusdem rationis entitatiue cum toto: cum habeat partes eiusdem speciei specialissime cum toto entitatine. Insuper aucto ritates aristotelis et commentatoris equaliter applicantur in homogeneo et etherogeneo. ergo si ponatur vnum: sicut oportet parper experientiam et rationem: debet idem poni in alio.
¶ Tertia conclusio. datur minimum naturalecaloris frigoris / et himodi accidentium corporalium. probatur coclusio auctoritate aristotelis in de sen su et sensato. t. commenti. lx. lxii. et lxiiii. quod qualita tes sensibiles sunt determinate secundum species. hanc conclusionem per varios passus commentatoris deduxiquaestione sextadecima distinctionis. xvii. primi sententiarum. et propterea eos hic relinquo. Insuper datur minimum in animalibus in etherogeneis et homogeneis. et auctoritates philosophorum equaliter applicantur in accidentibus sicut in substatiis. ergo hoc non est negandum ab accidentibus corporalibus.
¶ Contra has conclusiones arguitur sic. accidentis spiritualis non datur remississima pars per se potens esse. ergo nec qualitatis corporalis. consequ uentia tenet conuenienti similitudine. afneis patet. homo potest pure partibiliter elicere vnum actum voluntatis a non gradum ad certum gradum vscm. ergo quacum que remissione actus dara potest dari actus remissior per se existens. probatio assumpti: alio qui homo potest taliter peccare quod non potest sufficienter proportionabiliter puniri pena sensus. Ppeccatum pot esse tante paru itatis. et actus vitalis anime non potest esse in infi nitum remissus per te: cum datur minimum naturalein actu igitur.
¶ Respondetur negando consequentiam. alie sunt leges qualitatum corporalium et spiritualium. et si negaretur afis: non est sufficienter probatum ex assumpto. licet detur minimus acius potens naturaliter per se existere: non tamen de potentia dei absoluta. dato minmo naturali etherogeneo vel homogeneo deus potest partem eus ponere extra totum: cum hoc quod materia informetur eadem forma qua an te informabatur. dato ergo quocumque peccato quantumcumque pusillo: deus potest pro illo penam proportionabiliter infligere. et actus: quantumcumque paruus fuerit: potentiam cui inest vitaliter immutabit.
¶ Contra hoc arguitur. si in infinitum paruum actum potest intellectus vel voluntas habere: sequitur hec conclusio. quod voluntas infinitos actus potest simulhabere circa varia obiecta cum tanta facilitate sicut habendo vnum actum vt octo circa vnum obiectum quod est contra communem experientiam. quod sequatur patet. non est difficilius habere duos actus circa duo obiecta latos: quiaum quiliet est vnius gradus: quae hatre actum intensum vt duo circa idem obiectum. et si sic: potes remissiores actus capere plures circa plura obiecta. et sic cum non detur actus remississimus totalis: sequitur illatum.
¶ Ad hoc argumentum latius alibi respodi. dico nunc breuiter ipsum nichil concludit. difficilius est habere plures peruos actus latos in obiecta impartinen tia quam actum vnum eis omnibus paruis equalen in gradu circa vnum obiectum.
¶ Secundo arguitur. ignis producit successiue in materiam stupe quae fuit foemam substantia lem ignis. ergo non est dabile minimum naturale ignis consequentia liquet afis patet. successiue disponitur materia ad susceptionem ignis: quia pars propinquior citius disponitur quod remotior. Oe agens naturale citius agit in propinquum quam in distans. sed quamprimum qualitatiue dispositiones (vtpote calidi tas et siccitas) sunt introducte in passun a: gens corrumpit forma precedentem et generat nouam. igitur.
¶ Distinguo antecedens. vel illa stupa proiecta suerit in igne sic quod reddidit vnum totum cum ipso igne et et sic concedo. ex illo habes minus minimo naturali in suo toto: et nihil contra dicta. si stupa fuerit remota abigne: sic scilicet quod non constituat aliquod vnum secum: tunc minimum naturale ignis subito producitur. quia si successiue: daretur minus minimo naturali per se existens. reliqua pars producitur pure partibiliter: qusque deueinatur ad mimum naturale vltimum stupe corrumpende: quod subito corrumpitur: quia si successiue corrumperetur: daretur minus minimo naturali. et ad illam stupe corruptionem sequitur ignis subitam generationem de per accidens. et si pars stupedate citius disponeretur per qualitatiuas dispositiones in parte propinqua quod remota: hoc non sufficit ad generationem ignis. quia requiritur determinata pars in magnitudine disposita ad hoc quod introducatur forma ignis in illam materiam. ergo non poritate tenporis vel instantis ignis gencrat prtem ignis in parte propinqua illius materie minimi naturalis quam in parte remota illius immo ita cito producit formam ignis in partem remotam minimi naturalis sicut in partem vicinam. reliquas partes producic successiue. licet non sit successio ex parte intensionis for me substantialis: cum talium partium sit expers: successiue quo ad extensionem producit. si tamen deus destruat minimum naturale subito: sic scilicet quod non duret nisi per vnum instans: tunc ignis generabit vnum minimum naturale subito. sed si agens producat minimum naturale caloris et minimum siccitatis per tantam distantiam sicut est minimum naturale ignis: iam quam primum est dispositio in passo / ita cito producitur forma ignis.
¶ Ex illo patet: licet agens producat subito primum minimum naturale caloris / frigoris / vel ignis: non tamen reliquas partes similes et eiusdem rationis. et ratio est: cum detur minimum naturale: ipsum non potest successiue produci. reliqua autem pars potest partibiliter produci secundum quod passum est agenti applicatum. ergo per accidens est quod vnam parten subito producat: et aliam subito corrumpat: et non reliquas partes.
¶ Secundo sequitur. nullus est color in hac cosequentia: agens producit a ignem vel calorem subito (sit a minimum naturale) et agens non est debilitatum in productione b quod est eiusdem speciei cum atet est ipsi a / coniunctum. ergo producit b subito.
¶ Tertio sequitur. male loquitur quidam doctor consequenter ad positionem quod producitur maxi mum quod non subito et reliquum successiue nam bene sequitur a / est maximum non potens per se existere: ergo non est producibile. hoc ex terminis implicat. nec valet si dicatur non potest produci sine addito.
¶ Contra. sit a pedale quod tu dicis maximum quod non potest per se existere: sed quodlibet quantum cunque maius potest per se existere. ergo non potes dare aliquod quod cito producatur. Si dicas pedale cum digito producitur subito.
¶ Contra. medietas illius digiti supra pedalitatem potest per se existere. ergo totum tuum datum non producebatur subito.
¶ Quarto sequitur / quod male dicunt consequenter quod non producatur minimum secundum intensionem. probatio. quando producitur mini mum caloris a corpore calefactiuo in instanti: ille calor est alicuius intensionis sicut extensionis. sit gratia exemplivnius gradus si minus secundum intensionem possit perse existere: illud fuisset productum. necesse est si calor producatur quod sit alicuius certe intensionuis. er go si sit minimum secundum extensionem: erit minimum secundum intensionem prope agens.
¶ Quinto sequitur. si aliquod agens potest aliud tollere subito a minimo naturali: res permanens haberet vltimum instans sui completum. in minimo naturali illud non inconuenit.
¶ Sexto sequitur. agens producit subito interdum de peraccidens aliquod maius minimo naturali. patet. si esset stupa pedalis cum dimidio. et vnum pedale vreret ignis pro suo minimo naturali: et stupa non potest stare in semipedalitate: in illo casu totum subito igniret. si essent plura minima posita per lineam rectam sic quod ex eis non constitueretur aliquod vnum: et ignis applicaretur: an eque cito concremabit omnia est difficultas: et non difficilis. respondeatur consequenter.
¶ Septimo sequitur: quando calor vt octo remittitur in aqua: erit remissio partibilis ad aliquem gradum caloris qui subito corrumpet et frigus subito introducetur. ita quod si frigus in instanti determinato producatur: primum instas frigoris est primum non ess caloris et hoc tenendo quod nulle qualitates eiusdem speciei cum contrariis sese compatiantur: et si oppositum teneatur: cum eagens producat primo frigus: et datur minimum frigoris: oportet illud subito produci. et in consequens aliquid caloris subito corrumpetur. vt si calor vt. viii. nullum gradum frigoris compatiatur: remota aqua a calefaciente: forma aquae corrumpit instantanee aliquid caloris: vt instantanee aliquid frigo ris producat. postea successiue calorem corrumpit et frigus introducit: quousque deueniendum est ad vltimum minimum naturale.
¶ Secundo arguitur. non datur maximus ignis nec maximus homo. ergo nec minimus totalis atecens patet: da maximum ignem possibilem. si illi applicaretur stupa: ipsa ab igne consumere tur. et per consequens fieret ignis maior. Similiter: quocumque homine dato quantumcumque giganteo: vt og rege basan: ille potest tumefieri et maiorari. ergo non datur maximus homo. et per consequens nec minimus. et sic probatio est nulla: ex aristotele secundo de anima deprompta.
¶ Respondetur. de facto datur maximus ignis et minimus totalis. similiter maximus homo et minimus homo totalis negatiue cum homines totales non sint infiniti: oportet ad vnum maximum et ad vnum minimum negatiue deuenire. sed cum possunt esse plures maximi negatiue similiter minimi: dubium est an ita est de facto. sed quo ad quantitatem humanam dabilia sunt extrema. sit a minimus homo possibilis totalis naturaliter: et b maximus possibilis: vel minimus qui non potest: et c medio modo: puta c est medium mathematicum inter a / et b. tunc c est sub optima quantitate conuenienti speciei humane. non habet plus de quantitate quom opet: nec minus quam opet. anima c hominis optime potest exercere operationes huanas in suo corpore. et pessime a / et b i et quanto magis homines accedunt ad cset elongantur ab extremis. tanto melius se habent: et sunt in quantitate meliori. et pro quanto appropinquant a / et b pelus se habent.
¶ Ex hoc patet quod homo mediocris quantitatis est fortior homine maxime quantitatis vel minime: supposita equalitate complexionis. patet. anima eius habet instrumentum aptius ad exercendas opeationes humanas. iste tres anie in istis tribus homimbus sunt equalis potentie: modo quando dantur potentie equales: habens melius instrumentum melius operatur: si suum conatum equaliter applicat cum alia. et licet anima separata potest celerius mouere paruum corpus quam magnum: non tamen anima informans corpus: quia in illorequiruntur membra / humores / et spiritus sufficientes ad co rporis motum. videmus em magnum non posse ita celeriter currere sicut virum mediocrem eiusud etatis et eodem modo sequitur quod magnus non potest ita celeriter currere vel lapidem grauem ad tantam intercapedinem proiicere sicut mediocris: nec ictum ita lesiuum incutere ceteris paribus: licet terribilior ob corporis immanem molem videatur ictus longi viri ab altiori loco capit originem et maiorem impetum acqui rit: et per consequens maiorem ictum dat. et graue corpus: vt ferrum vel lapidem: proiicit ad maius interual lum quam mediocris. quemadmodum stans in iugo montis sagittam vel lapidem prolicit ad maiorem distantiam in imo quam posset ipsemet existens in pede modo tis in valle. sed si mediocris tantum eleuaretur artificio in altum sicut longus: omnia eque bene et melius ex erceret quam longus. hic tamen est vnum: sicut in moralibus stat dare duo extrema / quorum vnum est pelus alio: vt in prodigalitate et in illiberalitate: intemperantia et insensibil itate. sic hic ascendendo ad longitudinem est extremum minus malum iu robore. Uidemus em viros giganteos multo melius suas exercere opeationes quod nanos.
¶ De igne datur maximus possibilis per naturam. patet de igne in sua sphera. quando omnia agentia ignis productiua naturalia optime applicantur si illi stupa applicaretur: illam incenderet: et esset ignis totus maior dato. sed casus est preter legem de homine: datur maxima quantitas sub qua potest esse naturaliter: et maxima etiam raritas. et ex illo sequitur solutio argumenti quo ad tumefieri. si amplius tumefiat: desinit esse homo. nec inconuenit quod habeat vltimum instans ess sui completum
¶ Tertio arguitur: minimum naturale est eiusdem speciei specialissime cum alio maiori. sed aliud malus est diuisibile: sic scilicet quod partes possunt seorsum permancre. ergo et illud minimum naturale.
¶ Quarto. istud minimum naturale est quantum. sed essentiale est quanto posse diuidi. v. etaphisice. ergo.
¶ Ad tertium concedo vtramque premissarum. nonne vides corhominis vel caput animalis / vel reliqua pars a capite est eiusdem rationis cum toto et totum potest naturaliter per se existere: non autem cor caput vel reliqua pars animalis alia a capite.
¶ Ad quartum concedo quod ipsum est quantum. probabile est quod quantitas est res quanta. oppositum etiam potest defendi de quantitate conti nua. qualitercumque teneatur nego quod illa quantitas potest diuidi: cum hoc quod partes maneat in illa specie. potest illius minimi / forma corrumpi a circumstante: et produci noua ab aere aqua vel ab alio corruptiuo quod aliam formam generabit. Aristoteles intelligit de quanto non minimo naturali. si enti naturali repugnat naturaliter in minus diuidi: quanto eidem repugnat in minus diuidi: patet exposito rie. huic enti naturali repugnat diuidi. hoc es naturale est hoc quantum. ergo huic quanto repugnat diuidi
¶ Contra illud arguitur: et erit quin tum argumentum cum replica ad solutionem nunc da tam: et hoc sic. ponatur minimum naturale in vacuo: et nullum sit corruptiuum extrinsecum in cuius naturam istud minimum potest conuerti. tunc mirum est si sortes non potest illud minimum naturale partiri. si possit: ponatur in esse. ergo non datur minimum natura le.
¶ Respondetur / hoc argumentum est apparens: ppterea eget maiore repulsa ne aliquis in eo cofidat. In primis dico / argumentum concludit contra argueutem: qui reprobando hanc viam quam sequor dicit in etherogeneis datur minimum naturale: non autem in homogeneis. ergo iste habet soluere argumentum in etherogeneis: quia equaliter dirigitur contra etherogeneas et homogenea. et si in vno nihil concludit: nec in alio. Secundo dico. ad casum preter legem danda est responsio preter legem. contra naturam iam institutam ast quod ponatur vacuum vel aliquid in eo vel extra vniuersum. Tertio dico. casu admisso nullum agens creatum praet ferro vel nouacula illud minimum naturale partiri. arguens habet hoc dicere in ethercgeneis. ego dico idem in omnibus. quemadmodum dicunt si ponantur duo asseres plani immediate: nullum agens creatum potest leuare vnum vniformiter ab alio: vel facere vllo modo aquam in clipsedra descendere obstructo superiori foramine: quantumcumque ad se trahat anhelitu aquam in vase existentem. nec centum viri / neccenties mille postunt hoc efficere. habes ergo quod detur minimum naturale: cui de ratione intrinseca repugnat dioidi ab agente creato: non tamen a deo. quod res parua non possit ita diu conscruari extra suum totum sicut in suo toto notum est. pinta vini non ita diu conseruatur in vase sine corruptione sicut quarta. et copina non ita diu conse ruatur in acre sicut pinta: supposita pari tate vin i. stat mensuram fortioris vini diutius durare sine corruptione quom debilioris vini maiorem men¬ suram: vt videre est de vino primorum climatum ad vltimiclimatis vina debilia.
On this page