¶ Pro solutione quaestionis prime pono duas conclusiones: quarum prior est angeli cognoscunt. Secunda conclusio. cuiuslet angeli cognitio oistingutur ab angelo cognoscente: et est accidens es inherens.

¶ Prior conclusio probatur. quod est perfectionis in nobis non est negandum ab angelis qui sunt supra nossed nos cognoscimus. ergo noticia non est neganda ab angelis.

¶ Secunda conclusio probatur. quodlibet in telligibile distincte potest angelus cognoscere. patet. hoc potest anima separata: quae cognoscit deum intuitiue res imperceptibiles materiales / et himoni. ergo et angelus. et si de aliquo cognoscibili instare volueris: non impedies propositum. albedinem quancumque distincte cognoscere potest: quia hoc potest anima nostra pro hoc statu mortali. ergo et angelus. et tunc sic. quamlibet albedinem distincte cognoscere potest an gelus. ergo sua essentia non est sua noticia. probatur. Da opositum: intellectus angeli vel eius essentia est eius noticia qua potest quodlibet cognoscibile distincte cognoscere. infero: ergo angelus quilibet est infinite perfectionis entitatiue consequens est falsum. ergo et antecedens. conieam tanem declars incelectum an geli representare a obiectum distincte: arguit ipsum esse aliquante perfectionis. et cognoscere tam a. quam b. eque distincte: arguit ipsum ecse in duplo maioris perfectionis quo si intelligeret solum vnum obiectum distincte. cognoscere distincte tria biecta: arguit intellectum in triplo ess maioris perfectionis quam si cognosceret precise vnum ob iectum. et sic ascendendo in infinitum. ergo cognoscere infinita distincte: sufficienter arguit intellectum angelicum esse infinite perfectonnis: quod erat probandum propterca arguimus deum esse infiniti vigoris.

¶ Secundo argultur ad idem. sequitur quod omnes angeli essent equaliter btie: et quod omnes semperintelligerent omnia que vnquam intelligere possunt: et quod non possent vno tempore perfectius intelligere et in alio imperfectius: quod non est dandum. Quod sequantur hec omnia patet sic. quod vnus angelus sit alio beatio:: hoc est quia habet actum intelligendi et diligendi intensiorem quod alius. hoc non potest dici per oppositum. substantia non suscipit magis neque minus ex vna proprietate substantie. secundum / semper intelligerent. patet. semper angelus intelli git quando sua intellectio est. sed sua essentia siue intellectus suus est sua intellectio: per te. igitur. tertium sequltur ex dictis.

¶ Tertio arguitur ad idem si noticia angeli idemptificaretur cum angelo sequeretur pari ratione quod volitio angeli idemptifica retur cum ipso angelo consequens est falsum consequentia paret pari ratione. discrimen dare non potes qua re ita est in vno et non in alio. falsitas consequentis patet. voluntas nunc vult a. postea habet nolle respectu a. et tam velle quam nolle a. est ipsa essentia angeli: licet successiue: per te. ergo idem creatum successiue est duo contraria: quod non est dandum.

¶ Quarto arguitur. si istud illatum non habeas pro inconuenienti: sequltur quod voluntas sem per equaliter vult: nec potest vnquam intensius vel remissius velle vel nolle: cum substantia sua non sit intensibilis et remissibilis.

¶ Quinto arguit. sequitr eodem modo quod noticia nostra volitio et nolitioidemptificaretur cum substantia aniime nostre. et pari ratione: sequeretur quod anima nostra esset suus habitus: et per consequens actus esset habitus. immo sequitur. quod supersluit ponere habitus: cum noticia actualis semper manet. patet. ipsa anima. hoc est contra Aristotelem secundo Ethicorum dicentem in nobis ess actus habitus et passiones: et est contra experientiam confia patet. licet simus angelis inferiores: substinebitur equa facillitate quod anima nostra est sua noticia actualis et habitualis si non reputes illata inconuenientia et omni via neganda: pari facilitate substinebo tibi omnia illa inducta in nobis. Eodem modo sustinebitur quod eadem noticia est reflexa et directa: et non sunt ponende plures noticie in nobis: et nulla est distinctio specifica noticiarum: complexa est incomplexa. et tot absurditates sequuntur vt non sit scolastici viri eas audire concessas.

¶ Sexto argultur aucto ¬ ritatibus. dicit Augustinus. lx. de trinitate caprso. xii. liquido dicit tenendum est: quod omnis res qua. cumque cognoscimus congenerat in nobis noticialui ab vtroque enim noticia paritur. a cognoscente et cognito. itaque mens cum seipsam cognoscit sola parens est noticie sue: et cognltum et cogni tor ipsa est. erat autem ipsa sibi noscibilis: et ante quam se nosset. sed noticia sui non erat in ea: cum seiplam non nouerat. et capso iin. elusdem libri dicit: sicut duo quedam sunt mens et amor eius cum se amat: ita quedam duo sunt mens et noticia cum se nouit

¶ Septimo Aristoteles tertio de anima dicit: intellectus est intelligibilis sicut et intellgibilia: quod commento. xv. exponlt commentator i. intellectus per intellectionem in eo sicut alie res intellecte:. et duo decimo ioethaphisice commento. li. dicit: quod essentia intellectus non est eadem cum intelligere quod est actio intellectus in nobis. et intellecto in nobis intelligere non est idem omnibus modis. Ex hac conclusione probata sequitur: quod noticia in nobis distinguitur ab intellectu nostro cum interdum inteliligit interdum vero non: tam se quam alia obiecta ex trinseca.

¶ Contra probationem primam secunde conclusionis arguitur sic. visio beatifica representat secundum multos nunc vnam rem nunc aliam: et infinita representare potest distincte. et non propterea concluditur ipsa infinita. ergo probatio prima est nulla.

¶ Scudo per auctoritate commentatoris nuperrime inductam: qui statim post verba allegata in conmento. li. sic ait. et causa in hoc est: quia intellectum in nobis est aliud ab intelligere: in eis autem quae non sunt in materia conuenit: vt intellectum et intellectus et actio intellectus sint idem. ergo vult dicere: quod in separatis a materia: vt sunt angeli: intellectio idemptificatur cum intellectu.

¶ Ad primum non recipio illud dictum antiquorum: videre in verbo non est quod noticia beatifica verbi nunc representet vnam creaturam nunc aliam. vt in distinctione xlix. quarti. diximus. Secundo dici potest. noticia btinfica est noticia reflexa: et habet vnam solam noticiam directam tanquam obiectum eius primarium quod representat primo: et ex consequenti representat secundario illa que per noticiam directam representantur. non est sic hic. sed in priore solutone sto. Ad commentatorem or. quod ipse crrauit et pure gentiles in intelligentiis sepatis: dando eis plus virtu tis et excellentie quam habeant. Aristoteles dicit. ili. de anima: in his que sunt sine materia: idem est in tellectus et quod intelligitur. per intellectum inteliligit intellectionem actualem more loquendi vtendo: vt patet per commentatorem commento. xii.

¶ Tertio arguitur anima nostra semper intelligit se. ergo vna probatio est nulla: et correlarium in fine probationum illatum est nullum antecdens patet per Augustinum. x de trinitate. et. xiiii de trinitate dicit: quod mens semper se nouit et intelligit.

¶ Quarto arguitur. angelus intelligit se: vt posthec dicemus. ergo talis noticia idemptificatur cum angelo. ergo proba tiones omnes corruunt consequentia patet. non minus conuent medium cum extremis quam extrema inter se. patet. discurrendo cum extremis viciorum et medio. obiectum intellectum et potentia intellectiua sunt ex¬ trem a. ergo st ille realiter coincidant: intellectioque est medium coincidet cum vtroqueeputa tam cum potentia intellectiua quam cum obiecto cognito.

¶ Ad tertium nego antecedens: vt patet per experi entiam. et ad probationem que consistt in auctorstate beati Augustini: dico ipse intellexit hituali ter et in potentia propinqua: eo quod obiectum est praeesens potentie: cum est idem potentie. et non intellexit de noticia actuali. vtitur indifferenter noscere ad noticiam actualem et habitualem: cogitare vero applicat actuali noticie. patet. x.o trinitate. c. v loqnens de perito in multis doctrinis dicit: dum de vna solum cogitat: vt de medicina: grammaticam etiam dicimus eum nosse. et. xiili. de trinitate. capi. v. et viii. dicit. quamuis mens semper se nouerit. non tamen semper se cogitat: nec oportet capere habitualiter in auctoritate predicta pro qualitate alterius speclei ab actu emergenti. sed pro promptitudine et facilitate ad faciendum: cum mens est sibi semper presens.

¶ Ad quartum dicitur. quod noticia non est medium sicut argumentum imaginatur: loquendo de medio et extremis viciorum. bene est medium quo coniungitur obiectum cum potentia. sed de tali medio conquena non habet apparentiam.

¶ Quito arguitur. deus est sua noticia sicut dicit Aristo. xii. ethaphisice. et potest sustineri hoc pari facilitate de creatura. et quod perfectionis est: non est negandum ab angelocum est creatura tam excellens. ergo angelus est sua inecllectio.

¶ Sexto arguitur. si noticia angeliesset accidens: sequitur quod visio beatifica esset accidens: et per consequens esset corruptibilis: et non maneret perpetuo: quod non est dicendum.

¶ Ad quin tum conceditur malor. nego quod potest pari facilitate cum colore hoc sustineri de creatura. quenadmodum non potest sustineri oe ea quod sit deus scio quis proter re potest proteruiam hic cuius proterulam tediosum esset euacuare. dico animam non semper se intelligere: licet anima sit sua intellectio. sicut diximus in distinctione precedenti de motu locali quod est mobile et mobile non semper est motus localis: sed cum talitur se habet ad hoc quodsufficiat denominare motum. sic diceretur anima est intellectio quando verum est dicere quod aliquid intelligit: non autem alias. in articulis parisiensibus posterio:ribus oesic. etiam probabiliter potest sustineri cognitionem vel volitionem non esse rem distinctam ab anima: immo quod est ipsa. et sic sustinens non cogeretur negare propoem per se notam nec negare auctoritatem: error. et alius est: scientia intelligentie non diiffert a sua substantia error.

¶ Ad sextum argumentum responsum est in oistinctioe. xlix. quartis sniarum: quonam pacto beati eudo est perpetua vel corruptibilis.

¶ Septimo arguitur. deus potest facere creaturam intellcctiuam cuius intellectus est sua intellectio actualis. et de illa creatura primum argumentum nec aliquod aliud concludit. ergo. probationes sunt nulle. antecedens patet. non implicat contradicrionem.

¶ Octauo arguitur. si noticia vel intellectio esset accsunuis ab an gelo distinctum: sequitur hec conclusio: quod intellectionem deus potest separare ab intellectu. consequens est falsum. ipsa separata non est intellectio cum nemo intelligit vel cognoscit per ipsam.

¶ Ad septimum nego maiorem: sicut non potest facere deum: licet deus (vt puto) potest facere infinitum magnitudine multitudine et intensione: non tamen potest facere substantiam infinite perfectionis entitatiue.

¶ Ad octaum argumentum concedo conclusionem inducta scilicet quod deus intellectionem potest separare ab intellectu: sed non est possibile quod separet intellectionem ab intellectu. Aliqua sunt accidentia que aliquam denominationem accidentalem amittunt si fuerint sepa rata a suis subiectis. patet de odio et accidentibvitalibus. aliqua vero suam denominationem vbicum que fuerint retinent: vt qualitas: albedo. in talibus consulenda est loquentium cosuetudo. siue seperatum dicatur illud accidens noticia vel ne non infirmatur conclusio¬

¶ Nono arguitur. sequitur quod ata de nouo intelligendo mutaretur. consequens est falsum. secundum Ari stotelem septimo Phisicorum in parte intellectiua non est motus nec mutatio.

¶ Respondetur. Aristote les intelligit: non est actio Phisica in qua agens et patiens communicant in materia. vel non est mutatio corruptiua

PrevBack to TopNext

On this page

Quaestio 2