Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Commentarius in librum sapientiae

Lectio 1 (Prologus)

Lectio 2 (Prologus)

Lectio 3 (Sap. 1:1)

Lectio 4 (Sap. 1:2)

Lectio 5 (Sap. 1:3-1:4)

Lectio 6 (Sap. 1:5)

Lectio 7 (Sap. 1:6-1:7)

Lectio 8 (Sap. 1:8-1:10)

Lectio 9 (Sap. 1:11)

Lectio 10 (Sap. 1:11)

Lectio 11 (Sap. 1:11)

Lectio 12 (Sap. 1:12-1:13)

Lectio 13 (Sap. 1:14)

Lectio 14 (Sap. 1:15-1:16)

Lectio 15 (Sap. 2:1)

Lectio 16 (Sap. 2:2)

Lectio 17 (Sap. 2:3)

Lectio 18 (Sap. 2:4)

Lectio 19 (Sap. 2:5)

Lectio 20 (Sap. 2:6)

Lectio 21 (Sap. 2:7)

Lectio 22 (Sap. 2:8-2:9)

Lectio 23 (Sap. 2:10-2:11)

Lectio 24 (Sap. 2:12-2:13)

Lectio 25 (Sap. 2:14-2:15)

Lectio 26 (Sap. 2:16)

Lectio 27 (Sap. 2:17-2:18)

Lectio 28 (Sap. 2:19-2:20)

Lectio 29 (Sap. 2:21-2:22)

Lectio 30 (Sap. 2:23-2:24)

Lectio 31 (Sap. 3:1-3:3)

Lectio 32 (Sap. 3:4-3:5)

Lectio 33 (Sap. 3:6)

Lectio 34 (Sap. 3:7)

Lectio 35 (Sap. 3:8)

Lectio 36 (Sap. 3:9)

Lectio 37 (Sap. 3:10-3:11)

Lectio 38 (Sap. 3:12)

Lectio 39 (Sap. 3:13)

Lectio 40 (Sap. 3:14)

Lectio 41 (Sap. 3:15)

Lectio 42 (Sap. 3:16-3:17)

Lectio 43 (Sap. 3:18-3:19)

Lectio 44 (Sap. 4:1)

Lectio 45 (Sap. 4:2)

Lectio 46 (Sap. 4:3-4:4)

Lectio 47 (Sap. 4:5-4:6)

Lectio 48 (Sap. 4:7)

Lectio 49 (Sap. 4:8-9)

Lectio 50 (Sap. 4:10-11)

Lectio 51 (Sap. 4:12)

Lectio 52 (Sap. 4:13-4:14)

Lectio 53 (Sap. 4:15)

Lectio 54 (Sap. 4:16)

Lectio 55 (Sap. 4:17-4:18)

Lectio 56 (Sap. 4:19)

Lectio 57 (Sap. 4:20)

Lectio 58 (Sap. 5:1)

Lectio 59 (Sap. 5:2-5:3)

Lectio 60 (Sap. 5:3-5:5)

Lectio 61 (Sap. 5:6)

Lectio 62 (Sap. 5:7)

Lectio 63 (Sap. 5:8)

Lectio 64 (Sap. 5:9-5:10)

Lectio 65 (Sap. 5:11)

Lectio 66 (Sap. 5:12)

Lectio 67 (Sap. 5:13-5:14)

Lectio 68 (Sap. 5:15)

Lectio 69 (Sap. 5:16)

Lectio 70 (Sap. 5:17)

Lectio 71 (Sap. 5:18-5:20)

Lectio 72 (Sap. 5:21-5:23)

Lectio 73 (Sap. 5:24)

Lectio 74 (Sap. 6:1)

Lectio 75 (Sap. 6:2)

Lectio 76 (Sap. 6:3-6:4)

Lectio 77 (Sap. 6:3-6:4)

Lectio 78 (Sap. 6:5)

Lectio 79 (Sap. 6:8)

Lectio 80 (Sap. 6:9-6:10)

Lectio 81 (Sap. 6:11-6:12)

Lectio 82 (Sap. 6:13-6:14)

Lectio 83 (Sap. 6:13-6:14)

Lectio 84 (Sap. 6:18-6:21)

Lectio 85 (Sap. 6:22-6:23)

Lectio 86 (Sap. 6:24-6:25)

Lectio 87 (Sap. 6:26-6:27)

Lectio 88 (Sap. 7:1)

Lectio 89 (Sap. 7:2)

Lectio 90 (Sap. 7:3-7:6)

Lectio 91 (Sap. 7:7-7:8)

Lectio 92 (Sap. 7:9)

Lectio 93 (Sap. 7:10)

Lectio 94 (Sap. 7:11)

Lectio 95 (Sap. 7:12-7:12)

Lectio 96 (Sap. 7:13-7:13)

Lectio 97 (Sap. 7:14-7:14)

Lectio 98 (Sap. 7:15-7:16)

Lectio 99 (Sap. 7:17-7:21)

Lectio 100 (Sap. 7:22-7:23)

Lectio 101 (Sap. 7:24-7:25)

Lectio 102 (Sap. 7:26-7:26)

Lectio 103 (Sap. 7:27-7:28)

Lectio 104 (Sap. 7:29-7:30)

Lectio 105 (Sap. 8:1-8:2)

Lectio 106 (Sap. 8:3-8:3)

Lectio 107 (Sap. 8:4-8:4)

Lectio 108 (Sap. 8:5-8:6)

Lectio 109 (Sap. 8:7-8:7)

Lectio 110 (Sap. 8:8-8:8)

Lectio 111 (Sap. 8:9-8:9)

Lectio 112 (Sap. 8:10-8:12)

Lectio 113 (Sap. 8:13-8:13)

Lectio 114 (Sap. 8:14-8:15)

Lectio 115 (Sap. 8:16-8:16)

Lectio 116 (Sap. 8:17-8:18)

Lectio 117 (Sap. 8:19-8:20)

Lectio 118 (Sap. 9:1-9:3)

Lectio 119 (Sap. 9:4-9:6)

Lectio 120 (Sap. 9:7-9:9)

Lectio 121 (Sap. 9:10-9:10)

Lectio 122 (Sap. 9:11-9:12)

Lectio 123 (Sap. 9:13-9:15)

Lectio 124 (Sap. 9:16-9:19)

Lectio 125 (Sap. 10:1-10:2)

Lectio 126 (Sap. 10:3-10:4)

Lectio 127 (Sap. 10:5-10:5)

Lectio 128 (Sap. 10:6-10:7)

Lectio 129 (Sap. 10:8-10:9)

Lectio 130 (Sap. 10:10-10:11)

Lectio 131 (Sap. 10:12-10:12)

Lectio 132 (Sap. 10:13-10:14)

Lectio 133 (Sap. 10:15-10:16)

Lectio 134 (Sap. 10:17-10:19)

Lectio 135 (Sap. 10:20-10:22)

Lectio 136 (Sap. 11:1-11:4)

Lectio 137 (Sap. 11:5-11:7)

Lectio 138 (Sap. 11:8-11:9)

Lectio 139 (Sap. 11:10-11:13)

Lectio 140 (Sap. 11:14-11:15)

Lectio 141 (Sap. 11:16-11:17)

Lectio 142 (Sap. 11:18-11:20)

Lectio 143 (Sap. 11:21-11:23)

Lectio 144 (Sap. 11:24-11:25)

Lectio 145 (Sap. 11:26-11:27)

Lectio 146 (Sap. 12:1-12:2)

Lectio 147 (Sap. 12:3-12:7)

Lectio 148 (Sap. 12:8-12:10)

Lectio 149 (Sap. 12:11-12:14)

Lectio 150 (Sap. 12:15-12:17)

Lectio 151 (Sap. 12:18-12:19)

Lectio 152 (Sap. 12:20-12:21)

Lectio 153 (Sap. 12:22-12:25)

Lectio 154 (Sap. 12:26-12:27)

Lectio 155 (Sap. 13:1-13:2)

Lectio 156 (Sap. 13:3-13:5)

Lectio 157 (Sap. 13:6-13:9)

Lectio 158 (Sap. 13:10-13:10)

Lectio 159 (Sap. 13:11-13:16)

Lectio 160 (Sap. 13:17-13:19)

Lectio 161 (Sap. 14:1-14:5)

Lectio 162 (Sap. 14:6-14:10)

Lectio 163 (Sap. 14:11-14:14)

Lectio 164 (Sap. 14:15-14:16)

Lectio 165 (Sap. 14:17-14:17)

Lectio 166 (Sap. 14:18-14:21)

Lectio 167 (Sap. 14:22-14:26)

Lectio 168 (Sap. 14:27-14:31)

Lectio 169 (Sap. 15:1-15:3)

Lectio 170 (Sap. 15:4-15:6)

Lectio 171 (Sap. 15:7-15:8)

Lectio 172 (Sap. 15:9-15:11)

Lectio 173 (Sap. 15:12-15:14)

Lectio 174 (Sap. 15:15-15:17)

Lectio 175 (Sap. 15:18-15:19)

Lectio 176 (Sap. 16:1-16:3)

Lectio 177 (Sap. 16:4-16:5)

Lectio 178 (Sap. 16:6-16:9)

Lectio 179 (Sap. 16:10-16:12)

Lectio 180 (Sap. 16:13-16:15)

Lectio 181 (Sap. 16:16-16:17)

Lectio 182 (Sap. 16:18-16:19)

Lectio 183 (Sap. 16:20-16:21)

Lectio 184 (Sap. 16:22-16:24)

Lectio 185 (Sap. 16:25-16:26)

Lectio 186 (Sap. 16:27-16:29)

Lectio 187 (Sap. 17:1-17:2)

Lectio 188 (Sap. 17:3-17:4)

Lectio 189 (Sap. 17:5-17:6)

Lectio 190 (Sap. 17:7-17:9)

Lectio 191 (Sap. 17:10-17:13)

Lectio 192 (Sap. 17:14-17:15)

Lectio 193 (Sap. 17:16-17:17)

Lectio 194 (Sap. 17:18-17:19)

Lectio 195 (Sap. 17:20-17:21)

Lectio 196 (Sap. 18:1-18:2)

Lectio 197 (Sap. 18:3-18:4)

Lectio 198 (Sap. 18:5-18:8)

Lectio 199 (Sap. 18:9-18:10)

Lectio 200 (Sap. 18:11-18:13)

Lectio 201 (Sap. 18:14-18:16)

Lectio 202 (Sap. 18:17-18:19)

Lectio 203 (Sap. 18:20-18:21)

Lectio 204 (Sap. 18:22-18:23)

Lectio 205 (Sap. 18:24-18:25)

Lectio 206 (Sap. 19:1-19:3)

Lectio 207 (Sap. 19:4-19:5)

Lectio 208 (Sap. 19:6-19:8)

Lectio 209 (Sap. 19:9-19:11)

Lectio 210 (Sap. 19:12-19:16)

Lectio 211 (Sap. 19:17-19:20)

Lectio 212 (Sap. 19:21)

Lectio 213

Prev

How to Cite

Next
1

IECLARATA gubernatione sapientiae in liberatione Adae, Noë & Abrahae: In ista parte prosequitur Spiritus sanctus de mirabili li beratione ipsius Loth, qui est quartus, quem inducit de patribus anti quis, ad declarandum quantum ualet colere DEVM. Cultum enim DEI uocat sapientiam ut pluries replicaui. Vnde indifferenter potest exponi quid quid tam hic quam superius dicitur de sapientia increata, quae est DEVS: uel de sapientia creata, quae est pietas, uel uerus DEI cultus, ut dicamus quod sapientia creata: id est, uerus DEI cultus liberauit, & gubernauit electos & sanctos dis positiue & meritorie: quia fecit eos dignos gubernatione diuina, sicut consue uimus dicere militi: Strenuitas tua te fecit militem.

2

Circa liberationem ergo Loth de subuersione Sodomae sciendum quod si cut narratur Gen.18. & 19. Ciuitates quinque fuerunt in regione iuxta lordanem, ubi modo est mare mortuum inter ludaeam & Arabiam. Et dicebatur aliquan do illa regio uallis illustris, uidelicet Sodoma & Gomorra, Adama, Seboim, & Segor. Viri autem istarum ciuitatum utentes ocio, & abundantia uictuali um, omni generi libidinis se dederunt in tantum, quod usum naturalem exces serunt, quem DEVS ad propagandum instituit inter uirum & mulierem: exar serunt masculi in masculos, & foeminae in foeminas luxuriam exercentes. Vo lens ergo Dominus istud nefandum flagitium punire, misit tres angelos ad Abraham, qui morabatur in ualle Mambre non multum a Sodoma, nuncian tes Abrahae quod ciuitates praedictae deberent subuerti. Abraham considerans quod Loth frater uxoris suae habitauit in Sodoma, & quod esset iustus, posuit se supplicans DEO quod parceret malis propter bonos, & ait: Si fuerint ibi quinquaginta in Sodoma uidelicet nonne parces populo propter eos: Et Do minus respondit, quod parceret populo propter 50. Quid (inquit) Abraham si fuerint quadraginta quinque. Et sic paulatim descendendo quaesiuit. Quid si quadraginta: Quid si triginta: Quid si uiginti: Quid si decem: Et Dominus respondit quod parceret propter decem. Cum ergo in tanta multitudine non fuerunt decem boni, recesserunt angeli illi duo ab Abraham, & iuerunt ad So domam. Loth autem habitans in Sodoma fuit simpliciter hospitalitati deuo tus. Vnde cum uidisset istos angelos in humana effigie uenientes (aestimans eos esse homines) inuitauit in domum suam, & fecit eis conuiuium, & r prae munierunt eum, quod subuerterent Sodomam. Et mane dissimulante Loth exire apprehenderunt eum angeli cum uxore sua & duabus filiabus suis, & sta tuerunt eum extra ciuitatem, dicentes eis, quod fugerent in montem, & non respicerent retro. Et statim Dominus pluit super illas ciuitates sulphur & ignem, & subuertit quatuor ex eis statim: Segor uero pepercerunt usque post: propter Loth qui petierat quod ibi possint ad tempus morari. Vxor ergo Loth more foemineo, quae est Semper prona rei quae prohibetur ei, tespexit tetro se, & uersa est in statuam salis. Post hoc egresso Loth de Segor subuersa est illa, sicut & aliae quatuor. Et uersa est tota illa regio in lacum salsum, & sterilem, qui dein ceps uocatus est mare mortuum: quia nec aues nec pisces in eo uiuunt, imo si aliquid uiuum in eo proiectum, uel submersum fuerit, statim exilit & supernatat. Vnde narrat losephus quod Vespasianus iussit quosdam uinctos post tergum manibus ligatis proijci in lacum & submergi, qui omnes quasi uiuentes repul si sunt ad superficiem, & desuper fluctuabant. Omnes autem quod uita caret si intus proijciatur, mergitur, nisi limiatur bitumine, nec nauem patitur, nisi bi tumen limiatur: lucerna ardens supernatat, extincta submergitur. Glebas foe tidas in diuersis locis euomit, poma nascentia in arboribus circa littus, usqe ad maturitatem sunt uiridis coloris, & uiuidi caloris, cum esse matura putantur, sunt plena cineribus & fauillis. Haec dicta sunt ad historiam. Narrat ergo Spiritus san ctus in lectione ista de liberatione Loth ab ista mirabili ultione, & dicit sic: Haec id est, sapientia liberauit iustum fugientem, uidelicet Lot quem hospitalitas sin gulariter commendabat, a pereuntibus impiis, uidelicet Sodomitis: descenden te igne in pentapolim: id est, in regionem quinque ciuitatum praedictarum: Et dicitur pentapolis a penta quod est quinque, & I polis, ciuitas: quibus impiis in testimonium nequiciae constat terra deserta: id est, destructa, & comousta, & ad huc sumigabunda: id est, emittentis fumum foetidum, in signum foetidi peccati, quod antiqui incolae commiserant: & constat ibi similiter in testimonium ne quitiae eorum arbores habentes fructus non certo, sed incerto tempore, ut inutilitati peccati contra naturam respondeat inutilis ac innaturalis fructus arborum: Con stat etiam in testimonium nequitiae incredibilis anime memoria stans sigmentum salis: id est, statua illa salis, in quam conuersa fuit uxor Loth, quae statua est me moriale quoddam incredibilis animae: id est, foeminae non credentis angelo, nisi respiceret a tergo, ut uideret ueritatem.

3

Circa illam clausulam, liberauit fugientem. Notandum, quod apud bellico sos quamuis fuga uideatur communiter inhonesta tamen aliquando laudabi lis inuenitur. Vnde si esset aliquis qui simul sciret fugere & pugnare notabili ter faceret factum suum. Sic enim legimus de Tartaris contra Christianos pu gnantibus, quod simul equis insedentes fugiunt, & tamen insequentes a ter go sagittant: Sic fuit de Parthis de quibus Boëtius 5. de Conso. Metro 1. ita dicit: Ruptis Achimeniae scopolis vbi turba sequentum, Fectoribus figit spicula pugna fugax. Moraliter in hac uita bellum habemus contra hostes multos, qui tamen non habent unum modum pugnandi, nec uno genere uictoriae uinci possunt. Nam Diabolus uincendus est per resistentiam 1. Pet. 5. Cui resistite fortes in fide: sed caro & mundus uincuntur per bonae fugae prudentiam, ita quod uni tantum habemus resistere, & duos fugere. De resistentia qua Diabolo debemus resi stere, dicitur metrice sic: dostis non ladit nisi cum tentatus obedit Est leo si cedit, si non quasi musca recedit. Hoc est quod dicitur lac 4. Resistite Diabolo & fugiet a uobis. De fuga uero qua a carne fugitur dicitur metrice sic: cede Venus cedit, insta magis, mproba ledit Si fugias Veneris prelia, tutus eris. De mundo uero constat quod per fugam uinci debet, exemplo CHRI STI proposita sibi mundi uanitate, cum eum regem elegisse uolebant, fu git in montem, lohannis 6. Figuram ad hoc habemus 2. Regum 2. ubi habetur quod ille bonus miles Abner tres filios Saruiae, loab, Abisai, & Asael euasit: quia duos primos declinauit per fugam, & tertium fugere non po tuit, sed resistens occidit

4

Praecipue ergo fugiamus societatem carnalem propter tria. Solent enim homi nes fugere ignium conflagrationem, uermium intoxicationem & fluminum inun dationem. Carnalis uero societas generat ignem libidinis inter quascunque personas: nec est facile declinare sine fuga: Nullus ergo confidat de senectute, nullus de suae religionis uirtute: ferrum & silex duo sunt corpora frigida, & ta men de eis excutitur ignis percussione minima: Vnde Esaiae 4 8. Egredimini a Babylone, fugite a Chaldaeis. Babylon interpretatur confusio, Chaldaei adora uerunt ignem: & figurant homines libidinosos, qui per ardorem ignis Iluxu riae ducunt communiter semetipsos ad confusionem infamiae: & ideo pro ulti mo remedio docet Apostolus 1. ad Corinth. 6. Fugite fornicationem. Secun da conclusio sit ista. Fugere debemus carnalem uoluptatem, sicut fugiunt ho mines uermium intoxicationem, probatur. Nullus enim libenter quiescit aut dormit ubi uermes uel serpentes aut coluber communiter conuersantur, & cer te mulieres multo facilius intoxicant aliquam mentem, quam coluber car nem. Nullum enim uenenum dicitur interficere carnem, priusquam cum san guine misceatur: species autem mulieris etiam a longe sine tactu per solam im mutationem spiritualem oculorum inficit, & allicit mentem: quia qui uiderit mulierem ad concupiscendum eam, iam moechatus est in corde suo, Matth. 5. Et ideo satis apte potest exponi de foemina, quae cum sit radix peccati, illud Eccles. 21. Quasi a facie colubri fuge peccatum. Coluber dicitur quasi colens umbras, & mulieres communiter angulos, & umbras, & loca non patentia di ligunt. Iuxta illud Ecclesiast. 21. Non est caput nequius super caput colubri, & non est ira super iram mulieris. Et parum ante dicitur: quod omnis malicia ne quicia mulieris. De hac loquitur signanter Petrus Blesenn. ad Heinricum re gem Angliae: in expositone quadam super Iob, ubi cum exposuit, quare Dia bolus, qui Iob de omnibus bonis suis exspoliauit, filijs, & filiabus, & etiam substantia, uxorem tamen sibi reliquit. Hoc (inquit) non fuit ad solatium uiri, sed ad consummationem suae maliciae, ut per foeminam uinceret, quem per persecutionem non uicerat, & quod uerberibus non poterat, uerbis mulieris efficeret. Per foeminam (inquit) Ioseph incarceratus est, Naboth occisus, Samson uinculatus, lsboseth interfectus, Dauid adulter & homicida, Salo mon apostata, Sisara clauis confossus, Praecursor & Baptista CHRISTI decol latus. Per foeminam mors in orbem terrarum intrauit: & cum per Filium DEI ordinata esset nostra redemptio, praesentiens hostis quod in morte CHRISTI dispensatio nostrae redemptionis impleretur, salutem totius humani generis, machinatus est per foeminam impedire. In uxore nanque Pilati uisiones de ceptorias, & phantasticas illusiones immisit, in tantum quod Pilato mortem CHRISTI dissuadendo mandauit. Nihil tibi & iusto illi: Multa enim hodie per uisum passa sum propter illum. Haec Petrus.

5

Nota quod de CHRISTO mirabantur discipuli Ioh. 4: quod solus loque batur cum muliere: Quid ergo mirum si homines infirmi infirmum iudicent sinistre, si nimis consortia mulierum habemus. Gene. 2. quod propter mulierem formandam costa fuit assumpta de uiro: sed qualis fuit restitutio. Certe sicut ibi dicitur: DEVS impleuit carnem pro ea. In signum quod quantumcunque fuerit homo mulieri familiaris, quantumcunque eam ad bonos mores pro moueat, & ad uitae rectitudinem, quod est quasi solidum os praestare ni hil ab ea uiceuersa recipiet, nisi carnem: id est, carnales affectiones: Et ideo il le bonus loseph allectus, & inuitatus ab uxore domini sui pallium reliquit. Genesis trigesimo nono. De ista fuga loquitur beatus Augustinus de co habitatione clericorum & mulierum. Grauem (inquit) inimicum sortita est ca stitas, cui non solum resistendum est, sed dimisso fraeno longius fugiendum: nec eo minus cauendae sunt: quia religiosae dicuntur: quia quanto religiosores, tanto citius alliciunt, & sub praetextu pietatis latet uiscus libidinis. Experto crede, dicit Aug. Episcopus loquar coram DEO, non mentior. Cedros libani duces gregum sub hac peste cecidisse reperi, de quorum casu non magis suspi cabar quam Ambrosij uel Hieronymi. Haec Augustinus. De eodem Ambro sius in de officijs lib. 1. Foeminarum cum clericis, nullo modo permittitur com uersatio: lanua Diaboli, uia iniquitatis, Scorpionis percussio, nociuum genus est foemina cum proximat, stimulat & ignem incendit. Haec ille. Tripliciter enim laedit mulier sensibiliter: Voce, uisu, & tactu. Vox enim mulieris frangit natu raliter uirilem animum suauitate mirabili, periculosa tamen. Vnde Augustinus de fingularitate monachorum cap. 8. Mulier nunc in risum dissoluit, nunc blan dicias exhibet, & quod est uenenosius super cuncta, propsallere delectatur, cuius cantu tolerabilius est audire Basiliscum sibulantem, uisu laedit si uidea tur. Vnde prudenter dicit metricus: Femina fax Sathana, faetens rosa dulce venenum. Semper prona rei, quae prohibetur ei. Vrit enim vultu, visu, risu, quoque cultu. Huius ab insultu quantum potes, esto procul tu. Sed tertio & maxime nocet tactu. Vnde August. lib. 1. soliloquio, cap. 5. Nihil esse sentio quod magis ex arce contemplationis animum uirilem deijcit, quam blandimenta foemine tactusque corporum, lohan. 20. Noli me tangere mulier, di cit CHRISTVS Mariae Magdalenae cum sola esset. Et 1. Timo. 6. Tu uero homo DEI haec fuge. Tertio debemus fugere carnalem voluptatem sicut fluuio rum inundationem. Qui fugiunt aquarum inundationes ascendunt monta na. Moraliter, locus montanus est locus Sanctae religionis, ad quem fugere de bent, quae carnis delicias uincere uolunt perfecte. Exemplo istius Loth, cui di cebatur: Ne stes in omni circa regione, sed in monte saluum te fac. Omnis status in mundo est quasi circa regionem uoluptatis. Sed solus mons est locus securus. Luc. 21. Qui in Iudaea sunt fugiant ad montes. Iudaea interpretatur confessio, & significatueram poenitentiam ueteris uitae carnalis, quam quicunque habere uoluerit ad montem religionis accedat: qui modo merito solitudo propter raritatem accedentium reputatur. In Psal. Ecce elongaui fugiens, & mansi in solitudine.

PrevBack to TopNext