Quaestio 12

⁋ Distinctionis Trigesimaeoctauae Quaestio Duodecima. lIrca hoc votum paupertatis quaeritur quinto: an mend scantes possint recipere bona immobilia vt agros / vel redlditus ex quibus viuere posisint sine mendicitate. Responldetur negatiue probatur sic. lsti suo voto contrauenirent sic facientes: ergo hoc non licet eis. Antecedens patet de praedicatoribus & mi nioribus: qui nunc mendicantium sunt praecipui. & idem de aliis intelligo. de excess. praelato. c. Nimis praua Gregorius nonus dicit illas duas religiones esse in arctissima pauprtate. sed si haberent in communi vnde viuerent / non essent in arctissima pauptate. igil nec redditus perpetuos habere possunt. Tu quia red ditus inter immobilia computantur secundum iura. vt concilium Viennense incle. Exiui. de verbo. signifi. dicit Tum secundo quod sic redditus augeri possent & esse perpetui: & num qui mendicarent: nec opus esset aliquem in illis ordinibus mendicare. Praeterea hoc esset con trauenire suae professioni & intentioni institutorum. Hinc beatus Dominicus videns suos fratres Bononiae capientes posfessiones ab aliquibus deuotis ciuibus eas recusauit: & fecit omnia restitui conferentibus: & in extremo vitae suae moriens maledictionem dei / & suam suscipientibus possessiones tales reliquit. Praeterea, praedicatores reformati distrahunt possessiones / quas praedecessores sui non reformati habuerunt: quod nullo modo facerent si hoc eis liceret Si enim bona immobilia iure legati / vel haereditaria successione praedicatoribus veniant? praedicato-: res enim possunt haereditatem parentum adire: de pri uilegiis cle. iiii. quamprimum debent vendi: & precium necessitatibus coenobii applicari: & siquid resi duum fuerit, dari pauperibus. Et citat archiepiscopus Florentinus Petrum Paludanum in qua dam epistola responsiua ad magistrum ordinis dicentem Hugonem scripsisse: quod magister ordinis & prouincialis possint dispensare in hoc aeque ac in comestione carnium in casu necessitatis / quae lege non habet. Sed dicit Antoninus & bene: non esse simile: quia per constitutiones declaratur quod praelati possunt dispensare in vno, & non in alio: immo ex praesse eis prohibetur. Itaque fixe dico hoc quod Antoninus dicit. Nam si fratres bene viuant: & non assumant in excessiuo numero: non obueniet eis necessitas: Secundo recitat dominum loannem Cardinalem/ qui primus vitam regularem in religione eorum suscitauit in ltalia, tenuisse hoc non licere: bono au tem & docto potius habenda est fides. Tertio, via illa est tuta: & alia multum periculosa. Quarto: quod efficaciter eoncludit: concilium Viennense in dicta cle. Exiui in. S. Cumque annui redditus. hoc dicit. Ecce verba in forma. Cumque annui redditus inter immobilia censeantur a iure: ac huiusmodi redditus obtinere paupertati & mendicitati repugnet. & quae sequuntur. vbi sacrosanctum concilium concludit, quod cum annui redditus mendicitati repugnent minoribus conuenire non possunt. tum quia men dicantes: tum quia in arctiore paupertate quam alii de gunt: prout ipsi confitentur. De minoribus autem nemini dubtum est. Nam regula eorum est strictis sima: quibus pecunia est interdicta: ne per se vel imterpositam personam capiant. vt patet in cle. Exi ui de paradiso. de verbo. signifi. & in regula, lpsi au tem pro vestibus / & pro succurrendo infirmis pos sunt habere recursum ad amicos religionis. Pro pterea recte dicit Panor. in di. ca. Nimis. quod relicta quae communiter fiunt alicui loco cum hoc onere quod det annue certum redditum praedicatoribus / & minoribus vel aliis mendicantibus religiosis / non valent: quia hoc esset quandam habere proprieta tem

⁋ Contra hanc conclusionem arguitur. Praedicatores profitentur regulam beati Augustini: modo illi non repugnat habere in commu ni. Respondetur. Beatus Dominicus licet accepe rit aliqua ex regula beati Augustini: tamen adie cit abdicationem bonorum immobilium: ne fratres ex illis viuerent sine mendicitate. & hoc totum est a Romano pontifice tanquam licitum & meritorium approbatum. & hec est proprie regula fratrum prae dicatorum. Constitutiones autem capituli superadditae sunt pro conseruatione regulae: & a capitu lis statuta superaddita possunt per alia immutari: non autem regula quam profitentur, absque ecclesiae iudicio / quae regulam admisit. Predicatores tamen possunt habere pauca bona mobilia in communi pro paruo tempore: quorum possunt dici domi ni more aliorum religiosorum. debent tamen elee mosynis viuere: siue ad eos deferantur: siue eas aiunde petant.

⁋ Secundo arguitur. Minores possunt habere hortos & oleta, & a fortiore praedi catores: quorum sint domini: sed possunt hortos cum arboribus ad aliquantam distantiam elonga re: quia non est status praefixus: ergo possunt cape re redditus quibus viuant. Respondetur. possunt hi & illi habere hortos: in quibus habeant oleta ex quibus viuant: non autem vendendo: & non am plius. & illic est status in elongatione.

⁋ Tertio at guitur, consuetudo iam est introducta in multis regionibus quod mendicantes religiosi habeant redditus ex quibus ferme viuere possint. consuetudo autem legem pofitiuam interpretatur. Responde tur. seruare votum est de iure diuino: contra ius autem diuinum nulla currit consuetudo.

⁋ Quarto arguitur. quia multorum refriguit charitas: non possunt sustentari eleemosynis: ergo necessarium est capere redditus: alioquin ordo corruet. Respon detur. culpa est ex parte eorum, si charitas erga eos refriguit: quia non viuunt religiose, sed saeculares scandalizant. Secundo nimis sua philacteria dila tant. nam omnes suam religionem assumere volentes, vtiles & inutiles sine discrimine admittunt: in grauamen & onus populi: contra aequitatem, & contra ordinis rigorem, quem tanta congeries non seruat. sed si redigerent se ad certum numerum, & bene viuerent: optime eis prouideretur. Quod ostendo manifeste, nouimus siquidem in vtroque regno Bri tanniae multa esse coenobia de obseruantia sancti Francisci, qui in diem viuunt, nihil de crastino solliciti secundum suam professionem in magno numero: po pulum verbo & exemplo instituentes: & eleemo synis viuentes. ergo vbi alii non bene viuunt, sua culpa non consequuntur eleemosynas.

⁋ Quinto arguitur. dicunt se habere dispensationem a Ro mano pontifice vt possint posfessiones recipere: & fratres minores pecuniam. modo papa omnia iura in scrinio pectoris sui censetur habere. de constitu. ca. i. lib. vi. Respondetur. male informant Ro manum pontificem: & adducunt aliquos sophist cos colores pro se: nec dicunt de sua mala vita & nimia religiosorum multiplicatione. modo priui legium per surreptionem obtentum, vigore caret. de rescrip. ca. Super literis. Nulli enim dubium est quin si papa cognosceret rem sicuti est: non concederet eis haec priuilegia. sed quia habent in curia Romana aliquos pro se rogantes, quaerentes lanam, & non salutem rogantium: conceduntur.

⁋ Sexto arguitur. Si frater minor transeat per regionem aliquam in qua non possit habere necessaria: vbi aliquis daret ei scutum ad emendum panem, po test illud accipere ne fame pereat: necessitas enim non habet legem. Confirmatur haec ratio. primo die quo fratres minores transeunt de Edinburgo ad capitulum per mare: magister nauis potest eos alere in naui: Sortes in itinere, primo die egressus: Plato secundo die: Cicero tertio. & sic quolibet die Romam vsque. vel breuiter aliquis opulentus vi transiens alia causa Romam potest eos alere in itinere. ergo pari ratione possunt habere socium ha bentem pecuniam ab aliquo amicorum ordinis qui omnia necessaria ministrabit in itinere.

⁋ Ad sextum respondetur. si caelum rueret, omnia essent confu sa. conditio nempe illa nunquam euenit. nunquid de Hibernia insula, Scotia, Anglia, Norpegia obser uantes vadunt in ltaliam vel Hispaniam ad capi tulum, & transeunt satis commode: Contingit quod in terdum penuriam patiantur: haec enim est inuentio regulae & institutoris. capiant pro primo ferculo i scutella vnum gradum patientiae: qui perdice, spi rituali viro est dulcior. Ad confirmationem con cedo quod si diu maneant in naui / capiunt refectionem in naui, vel a magistro nauis, vel mercatoribus: quam sibi libentius impartiuntur quam ipsi capiant. & ita tan tisper eis fiet quoad bene viuant & non amplius. Christus enim qui pascit aues in campis, eos san cte & religiose viuentes non deseret nisi se primum deserant & famulum suum qui ordinem instituit. Non tamen debent accipere a variis vel ab vno in itinere sic necessaria: quia hoc esset in fraudem regulae, & deus tandem eos negligeret. possunt tamen capere refectionem ab iis qui in itinere offeruntur: & praesumere quod deus dignatus est sibi dare hanc re fectionem, sicut Heliae coruum cum pane. & si non essent alii. religionem foedantes, & pecuniam contre ctantes: multo melius tractarentur, nescit enim popu lus frequenter an sint obseruantes / an fratres de larga manica, vt aiunt.

⁋ Septimo arguitur. seque retur quod peccarent dantes fratribus minoribus pecu niam, similiter possessiones eis et praedicatoribus. Distinguo quod peccarent. vel illud errore inuincibi li putantes esse licitum: & sic nego. multi namque sim plices nesciunt illud esse peccatum: nec scire tener tur. si vero fuerint docti hoc scientes: concedo quod peccarent cooperantes scienter peccatis aliorum.

⁋ Octauo arguitur. Minores marsupia replentes pecunia sunt adeo docti vt alii obseruantes: & ver bum dei praedicant tam vtiliter quam alii. ergo sunt aeque vtiles reipublicae christianae: & per consequens fouendi more aliorum. Respondetur, quamuis forte sint aeque docti in speculatiua scientia: & habean gratiam bene concionandi: non tamen praedicant sicut alii qui verbo & vita docent. isti autem sibi con tradicunt. verbo tatnum docent: nam vita repugnat. Num quid apud ethnicorum sapientissimum legisti. viii. ca. x. Ethicorum, Veritas tamen in iis quae in actio nem veniunt: ex operibus iudicatur & vita? Et to to illo dato quod aeque vtiliter praedicarent ac alii: non sequitur quod sint in statu salutis: sicut nec existens in mortali bene praedicans aliis.

⁋ Epilogando dico quod religiosi mendicantes non possunt habere agros vel perpetuos redditus in parte vel in toto: nisi contir geret quod non possent viuere eleemosynis fidelium: quod nunquam vt opinor adhuc contigit. nam veran institutionem seu regulam seruantes vt vbique vi demus, meliorem habent portionem: templum / refe ctorium, & omnia melius extructa & culta quam ha beant irregulares. Videmus hoc Parisiis tam in prae dicatoribus quam minoribus: vt pote aedificia per eos conpleta quae per eorum patres num qui sortita fuissent ex itum. deus nanque dat eis sapientiam omnia recte moderandi: et hominibus instinctum eis bene facien di. Alii vero sunt in malo & periculoso statu viuer di: quibus est necessarium redire ad sanam mentemi et ad patris regulam quam vouerunt, nec iactent se de priuilegio per surreptionem obtento. Bene viuentibus autem sufficit facere quod in se est / vt convertantur. Quia si convertantur omnes ( quod deus concedat) non multiplicent nimis gregem / sub vmbra efficiendi omnes bonos: ne forte tot instabiles aggregando /plus toti multitudini noceant qui prosint.