Prooemium

DISTINCTIO I. De Mysterio Trinitatis.

TETERIS, ac nove &c. Finito proemio sequitur tractatus, in quo Magister duo facit: 1. praemittit: quaedam ad praelibationem eorum, quae dicuntur in toto opere: 2. exequitur de intento. Secunda ibi hoc itaque &c. in principio secundae distinctionis tria circa primum facit; quia 1. distingnit libros huius operis: 2. circa pertacta movet quaestiones:. 3. in summae recolligit, quae dixerat de librorum distinctione. Secunda ibi: notandum vero. Tertia ibi omnium igitur. Circa 1. duo acit; quia 1. separat trium materiam lib. a materia quarti: 2. separat 3. libros primos ad invicem: secunda ibi: id ergo in rebus &c. Circa 1. duo facit: 1. ponit vnam distinctionem: 2. unum membrum illius distinctionis subdividit: Secunda ibi: eorum autem. Circa 1. duo facit: 1. distinctionem ponit: 2. membra manifestat ibi: proprie autem, dicit ergo quod Sacra Pagina versatur circa res, & signa: quia omnis doctrina circa hoc versatur, auctoritate Aug. in quo distinguitur quartus, qui est de signis, a tribus primis, qui sunt de rebus. Deinde cum dicit proprie autem diffinit quid sit res, & quid signum, & patet. Tunc sequitur illa pars: eorum autem, in qua subdividit alterum membrum, & tria facit; 1. ponit subdivisionem. 2. comparat rem ad signum, ibi omne igitur. 3. adaptat distinctionem primam ad propositum, sive ad ordinem librorum: ibi eum que subdividit 1. illud meibrum divisionis, scilicet, signum dicens: quod aliquod signum, est, quod solum significat, vt Sacramenta legalia: aliuod, quod non solum significat, sed etiam confert, ut paeramenta Evangelica, in quo ostendit de quibus signis determinatur in 4. quia de conferentibus orincipaliter. Deinde cum dicit omne igitur, comparat signum ad rem, ostendens quod omne signum est res &quia si non sset res, esset nihil: & ita nihil significaret, neque esset signum; sed non econverso, omnis res est signam. Deinde cum dicit cumque, adaptat distinctionem 1. ad propositum dicens, quod Sacra Pagina versatur circa res, & signa; & quod 1. determinabit de rebus, ve in tribus primis libris, & postea de signis, vt in a¬

Tunc sequitur illa pars, id ergo, in qua distinguit maeriam 3. librorum, & duo facit: 1. praemittit distinctionem, per quam habetur trium lib. distinctio: 2. manifestat quod dixerat, ille quibus, dicit ergo quod quaedam res sut, quibus est fruendum: in quo habemus materiam primi libri quae est de fruibilibus, aliae quibus vtendum, in quo habemus nateriam secundi, quae est de vtibilibus: aliae quibus fruuntur, & vtuntur, in quo habemus materiam3. qui est de Deo reparante, & homine reparato: qui Deus, & homo fruum tur, & vtuntur. Turc sequitur illa pars: ille quibus, in quae declarat, quod in distinctione retigerat: & tria facit: 1. dicit quae sunt fruibilia, quia quae nos bonos faciunt: & quae vtibilia: quia per quae ad beatitudinem adiuvamur. 2. ibi res: ueros convenit, quae sunt res, quae fruuntur, & vtun¬ tur: quia nos, & Angeli. 3. ibi, siui autem, diffinit, quis sit frus, & quid vri. Et duo facit:. 1. facit quod dictum est, & patet: 2. magis in speciali declarat fruibilia, & vtibilia. Ibi res ergo &c. Circa quod tria facit, secundum quod tripliciter hoc declarat. 1. fruibile est Deus ipse; vtibile mum dus. 2. ibi: idem in eodem; quia fruibile est, quod est inconmunbile, cetera sunt vtibilia. 3. ibi: idem in libro de Trin. Dicit fruibile esse, in quo quiescit appetitus; vtibile vero, quod ad aliud refertur. Deinde sequitur, notandum vero, in quo quaestionem movet, & quatuor facit secundum quod quadrupliciter quaestionem movet. 1. quantum ad statum fruentium. 2. quantum ad obiecta fruibilia. 3. quantum ad ipsos fruentes. 4. quantum ad instrumenta, per quae finfruitio. Secunda ibi: sed cum Deus. Tertia ibi: cum autem homines. Quarta ibi: his considerandum. Circa 1. duo facit: 1 movet quaestionem: 2. solvit ibi: hic ergo. Dicit ergo primo, quod frui est cum gaudiovti, non rei, sed spei; idee frui est specialius, quam vti, ex quibus verbis oritur quaestio, quod Sancti in via non fruantur cum habeant spem aeterni boni, non rem. Deinde cum dicit, hic ergo lolvit & duo facit; secundum quod dupliciter solvit secunda ibi: potest etiam, dicit ergo quod Beati perfecti fruuntur; viatores imperfecte: demum, cum dicit, potest solvit alio modo: quia etiam in via, non tantum habemus spem, sed & rem: quia licet non ipsum aeternum bonum videamus, tamen ipsum aeternum bonum diligimus. Deinde cum dicit, constat ergo, solvit obiectionem possibilem fieri, quibus est fruendum: dicens quod fruendum est solo Deo, ceteris est vtendum. Deinde cum dicit, cum ante, movet quaestionem quantum ad ipsos vtentes, & fruentes, & duo facit: quia 1. quaerit vtrum homo fruatur homine? 2. vtrum Deus? Secunda ibi, sed cum Deus. Circa 1. quatuor facit: 1. quaerit, 2. solvit, 3. instat, 4. instantiam removet: secunda ibi, ad quod, tertia ibi, huis, quarta ibi, quod ita: dicit ergo vtrum homo fruatur homine? Deinde cum dicit, ad quod, solvit quod non: quia spes non est ponenda in homine. Deinde cum dicit, huic, instat per Apostolum, qui dixit ad Philemonem, ita ergo fuar te fraeter in Domino. Deinde cum dicit, quod ita, solvit per Aug. quia addidit, in Domino, non proprie fruebatur homine.

Tunc sequitur illa pars, sed cum, in qua quaerit vtrum Deus fruatur homine? Et quatuor facit: 1. movet quaestionem dictum: & patet. 2vibi: & procede, solvit, quod non fruitur nobis: quia non eget bono mostro, nec est verum, quod non fustatur, nec vtatur nobis: quia nos non diligeret. Relinquitur ergo, quod vtatur 3. ibi: neque tamen, dat differentiam secundum quod homo vtitur homine, & secundum quod Deus: quia Deus vtitur homine propter bonitatem suam, sed homo non propter bonitatem suam, sed Dei. 4. ibi: nos autem, probat differentiam assignatam, & patet. Posset etiam ibi assignari secunda differentia, ut patebit in obijciendo.

Tunc sequitur illa pars, hic considetandum, in qua movet quaestionem de virtutibus? utrum eis sit fruendum? Et duo facit: 1. movet quaestionem, & obijcit ad eam 2. solvit ibi, dicimus: circa re duo facit? 1. movet quaestionem, & patetr:. 1. ibi, quitusdam obij cit. Circa quod duo facit: primum obiicit ad partem illam, quod virtutibus non sit fruendum dupliciter: 1. quia non sunt summum bonum, quo solo est fruendum: 1. quia propter se non sunt amandae. 2. ibi: alijs vero, obijcit in contrarium secundum opinionem aliorum, qui dicunt authoritate Ambrosij virtutes propter se amandas esse. Tunc sequitur illa pars, dicimus, in qua solvit, & tria facit: 1. dicit, eis non esse fruendum: quia propter Beatitudinem diliguntur, quo confirmat per Aug. 2. ibi: sed dicet, & instat, quod eis sit smendum: quia propter se diligendae sunt. 3. ibi: ad quod, instantiam solvit: quod non sufficit ad hoc vt quid sit obiectum fruitionis, quod propter se diligatur, sed requititur, quod ibi ponatur finis dilectionis, quod non competit virtutibus, nec voluntati, nec alijs, quae requiruntur ad fruitionem. Tunc sequitur illa pars, cmnium, in qua per modum Epilogi recolligit, quae dicta sunt continuans se ad alios libros dicens: prius esse dicendum de re¬

bus, quam de signis, & de fruibilibus, quam

de alijs, quae sunt materia 1. libri,

& sic terminatur sententia

distinctionis, &

lectionis.