Table of Contents
Commentarius in Libros Sententiarum
Liber 1
Prologus
Quaestio 1 : De causis theologiae
Distinctio 1
Distinctio 2
Distinctio 3
Pars 1
Pars 2
Distinctio 4
Distinctio 5
Distinctio 6
Distinctio 7
Distinctio 8
Pars 1
Pars 2
Distinctio 9
Distinctio 10
Distinctio 11
Distinctio 12
Distinctio 13
Distinctio 14
Distinctio 15
Pars 1
Pars 2
Distinctio 16
Distinctio 17
Pars 1
Pars 2
Distinctio 18
Distinctio 19
Pars 1
Pars 2
Distinctio 20
Distinctio 21
Distinctio 22
Distinctio 23
Distinctio 24
Distinctio 25
Distinctio 26
Distinctio 27
Distinctio 28
Distinctio 29
Distinctio 30
Distinctio 31
Distinctio 32
Distinctio 33
Distinctio 34
Distinctio 35
Distinctio 36
Distinctio 37
Pars 1
Pars 2
Distinctio 38
Distinctio 39
Distinctio 40
Distinctio 41
Distinctio 42
Distinctio 43
Distinctio 44
Distinctio 45
Distinctio 46
Distinctio 47
Distinctio 48
Distinctio 20
DISTTINCTIO XX OSTENSO QVOD ALIQVA PERSONARVM ALIAM non superat magnitudine nunc ostendit, quod alia non excedit aliam potentia.
NVNC ostendere &c. Hic Magister A ostendit esse aequalitatem in Divinis quantum ad potentiam. Et duo facit: quia 1. dicit esse unam potentiam trium Personarum, sicut unam magnitudinem: propter quod non plus est de potentia in tribus Personis, quam in una, quod ut ait August, auctoritatibus, & rationibus probat. 2. adducit rationes ad hoc ostendendum, ibi: Nhil inquantum. Ad cuius evidentiam notandum, quod tota causa, quare aliqui dixerunt, in una Persona maiorem esse po tentiam, quam in alia, utputa in Patre, quam in Filio, est: quia Filius est a Patre: unde duo facit: quia 1. adducit rationem ad osten dendum Filium esse aequalem Patri: quia om nia, quae habet Pater, accepit Filius: habet ergo Filius omnipotentiam, ut Pater. 2. adducit dictum eorum, qui negant, Filium aequepotentem Patri, ibi: Sed inquis. Circa quod duo facit: quia 1. facit, quod dictum est. 2. solvit ad obiectionem eorum, ibi: Sed sorre. Circa primum duo facit: quia 1. adducit dictum eorum, qui dicebant Filium esse minorem Patre: quia a Patre procedit, dicens: Genitum non esse minorem gignente: eo quod omnia accepit genitus, quae habet gignens. 2. adducit rationes alias ad probandum Filium non esse mino rem Patre, ibi: Item alio. Circa quod duo facit, secundum quod duas rationes adducit. Prima talis: aut Pater noluit gignere Filium sibi aequalem, aut voluit? Si noluit, invidus fuit. Si voluit, & non potuit, infirmus fuit; sed cum Pater nec sit invidus, nec infirmus, vel im potens, erpo voluit, & potuit, igitur genuit. Secunda est per similitudinem: nam pater car nalis generat filium, quam meliorem potest, ergo Pater Celestis multo fortius: quia magis diligit Filium suum, quam aliquis pater carnalis, genuit Filium, quam meliorem potuit, sed non potuit eum gignere meliorem se, cum ipse sit Deus: ergo genuit aequalem sibi. Secunda ibi: Hoc autem Deinde cum dicit: Sed forte. Solvit ad dictum eorum, qui dicebant Filium esse minorem Patre: quia est a Patre, Et duo facit: quia 1. solvit per Aug. dicens: quod ex eo, quod una Persona est ab alia, non ostenditur inaequalitas, sed ordo raturae, non quo unus est prius altero, sed quo alter est ex altero: nam ad aequalitatem pertinet quaestio qualis, aut quantus sit aliquis: ad originem autem, non ad aequalitatem, quis ex quo sit. 2. recolligitex omnibus dictis in praesenti distinctione, & in praecedenti, quod est, aequalitas in Divinis quantum ad aeternitatem, magnitudinem, & potestatem, in quo terminatur sententia lectionis & distinctionis.
On this page