Prooemium

DISTIINCTIO XXVI. DE PROP RIETATIBVS PERSONARVM; SED PRIVS de hoc nomine hopostasis.

QVNC de proprietatibus &c. Posto quam Magist. determinavit de essentia, & Personis: hic determinat de proprietatibus Personarum. Et duo facit: quia 1. determinat de proprietatibus proprijs. 2. de appropriatis. Secunda ibi: Praeterea: in princ. 32. distin. Circa primum duo facit: quia 1. determinat de proprietatibus constituentibus Personas. 2. dequibusdam proprietatibus, quae Personas non constituunt: propter quod magis merentur dici notiones, quam proprietates. Tertia ibi: Praeterea: in princ. 28. distin. Circa primum duo facit: quia 1. determinat de proprietatibus personalibus. 2. specialiter determinat D de eis in comparatione ad hypostases. Secunda ibi: Hic quaeri potest, in princ. 27. dist. Circa primum duo facit: quia 1. inquirit: utrum nomen hypostasis debeat recipi in Divinis? 2. determinat de proprietatibus Personarum, ibi: Iam de proprietatibus. Circa primum tria facit: quia 1. ostendit, quod antiquitus haeretici decipiebant simplices utendo hoc nomine hypostasis. 2. ostendit propter hoc Hierony. negasse usum huius nominis. 3. concluditHie rony. non simpliciter negasse talem usum, sed propter haereticos, qui nomine hypostasis prave utebantur. Secunda ibi: Et idem Hieronomns. Tertia ibi: His verbis. Deinde cum dicit: Iam de proprietatibus, determinat de proprietatibus Personarum. Et duo facit: quia 1. determinat de eis in quadam communitate. 2. specialiter descendit ad proprium Filij, & Spiritus Sancti. Secunda ibi: Hic quaeritur. Circa primum duo facit: quia 1. enumerat proprietates Personarum. 2. quia huiusmodi proprietates relationes quaedam sunt, ostendit non omne, quod de Deo dicitur, secundum substantiam dici, ibi: Quo circa. Circa quod tria facit: quia 1. praemittit hanae divisionem, quod quaedam dicuntur de Deo secundum substantiam, quaedam secundum relationem, quae relatio non dicit aliquod accidens in Deo. 2. confirmat dictum suum per Aug. 3. adducit auctoritatem Hilarij ad probandum huiusmodi relationes in Deo non dici secundum accidens: quia nihil mutabilitatis in ipso ponunt. Secunda ibi: Vt Aug. Tertia ibi: Vnde Hilarius.

Tunc sequitur illa pars: Hic quaeritur, in qua specialiter descendit ad proprium Filij, & Spiritus S. Et duo facit: quia 1. movet quamdam quaest. circa proprietatem Filij 2. ex determinatione quaest. motae determinat quaedam de proprio Spiritus S. ibi: Ita etiam. Circa primum duo facit: quia 1. quaerit, quomodo filiatio sit proprium Filij, cum & homines dicantur Dei Filij? 2. dictam quaest. solvit, ihi:. Sed magna. Circa quod duo facit, secundum A quod dupliciter differentiam assignat inter fihationem Filij & nostram. Secunda ibi: Homo vero. Circa primum duo facit: quia 1. di cit Filium Dei esse Filium proprietate originis & veritate nativitatis: nas vero factura, & adoptione: unde Dei Filius non prius fuit, & postea fuit Filius, sicut nos. 2. quod dixerat manifestat per Hilar. ibi: Vnde Hilarius. Dein de cum dicit: Himo; ponit aliam differentiam inter filiationem Filij & nostram: quia Pater Filij est una in Trinitate Persona; sed Pate noster potest dici tota Trinitas: unde duo facit: quia 1. ponit dictam differentiam, & eam probat per Aug. 2. concludit, quod proprium potest esse Filij, quod sit Filius, non ol stante, quod nos Filij simus: quia ipse est dis ferenter Filius a nobis. Deinde cum dicit: Ita etiam, determinat de proprio Spiritus Sanctis Et duo facit: quia 1. dicit Spiritum S. proprie dici donum Dei, licet plura alia sint Dei dona, sicut Filius proprie dicitur Dei Fi lius, licet multi alij sint Dei Filij. 2. quia dixerat Spiritum S. etiam proorie dici Spiritum Sanctum, quaerit: utrum tota Trinitas Spiritus S. dici possit? Et duo facit: quia 1. movet quaest. dictam, & solvit, quod tota Trinitas, licet non possit dici Filius, potest dici Spiritus S. Sed ut Spiritus S. dicitur de tota Trinitate sumitur secundum essentiam; ut est proprium Spiritus S. sumitur relative. 2. circa proprium Spiritus S. ponit quamdam positionem a veritate deviantem, ibi: Quidam tamen. Et duo facit: quia 1. ponit positione dictam. Nolebant enim quidam Spiritum S. & donum non relative dici ad Patrem & Filium: eo quod in relativis est convertentia. Sed licet possimus dicere donum Patris; non tamen possumus dicere, Patrem doni. 2. hac positio nem removet: quia nn oportet it omnibus relativis talem convertetiam ad esse. Secunda ibi: Sed non est ita, in quo terminatur sententia lectionis, & distinctionis.