Prooemium

DISTINCTIO V. DE QENERANTE, ETGENITO IN DIVINIS. OSThac quaeritur &c. Postquam

movet Magister quaestiones de generatione Divina quantum ad identitatem, & alietatem, hic movet quaestionem quantum ad id, quod est ibi gignens, & genitum. Et duo facit. Primo movet quaestiones secundum quod Essentia Divina posset dici gignens, vel genita. Secundo: utrum Essentia Divina sit illud, de quo est generatio? Secunda ibi, Dicitur quoque. Circa primum duo facit: quia primo promittit quaestiones tres, & determinat eas in alteram partem. Quarum prima est utrum Essentia Divina sit genita? Secunda: utrum sit gignens? Tertia: utrum sit simul gignens, & genita? Secundo de istis quaestionibus exequitur ibi: Hic autem non. Circa quod duo facit: quia primo exequitur de una quaestione. Secundo de alijs duabus. Ibi, Ita etiam. Circa primum duo facit: quia 2. determinat veritatem. 2. ponit instantiam. Secunda ibi: Huic autem. Circa primum duo facit: quia 1. ostendit Divinam Essentiam non esse genitam a Patre, & adducit tres rationes ad hoc. 2. adducit simile propter rationem tertiam: ibi, simidi ratione. Cirta primum: tria facit, secundum quod tres rationes adducit. Secunda ibi: Item cum Deus. Tertia ibi: Item si Pater. Prima ratio talis est. Si Divina Essentia generaretur a Patre, referretur ad Patremi, & esset quid relativum: quod est inconveniens, cum sit quid absolutum. Secunda talis: Divina Essentia est Pater, si Pater generaret eam, idem se ipsum gigneret. Tertia talis: Pater habet esse per DivinamEssentiam, D si Divina Essentia gigneretur ab ipso, tunc Pater haberet esse per Filium suum, quod est inconveniens: quia Pater non Filio; sed Filius Patre est.

Tunc sequitur illa pars: Simili. In qua istam tertiam rationem per simile manifestat: quia Pater non est sapiens sapientia genita: quia tunc saperet Filio, & esset Filio: cum sapere ibi sit esse: ista genuisset essentiam suam, cum sit per essentiam suam, esset Filio, vel per Filium. Et tria facit in parte ista: quia 1. adducit simile. 2. adaptat ibi: Ita ergo. 3. quod supposuerat manifestat ibi: Nam in illa. Tunc sequitur llla pars: Huic au em. In qua adducit instantiam habiti. Et duo facit: quia 1. adducit instantias per plures ductoritates Aug. quae dicunt Patrem genuisse id, quod est ipse; quod superius est negatum. 2. solvit dicens: Pater genuit, quod est ipse, idest, genuit Filium, qui Filius est idem, quod ipse. Secunda pars ibi: Ad quod.

Tunc sequitur illa pars, nita etiam In qua solvit alias duas quaestiones.? Et duo facit: quia 1. facit, quod dictum est. 2. obviat determinationibus suis. Secunda ibi: praedictis. Circa primum duo facit: quia 1. ostendit, quod essentia non gignit Filium: quia tunc idem se ipsur generaret. 2. quod non gignitur, & gignit: quia tunc sequeretur idem, quod prius. Quod au tem non sit genita solum, ostensum est supraSecunda ibi: Ita etiam dicimus. Tunc sequitur illa pars: praedictis. In qua obviat. Et duo facit: quia 1. obviat per Aug. 2. per Hilarium. Secunda ibi: Huic vero. Circa primum duo facit: quia 1. adducit multas auctoritates Aug. quae sonant, quod essentia sit de essetia, sive quod essetia gignetur ab essentia: 2. exponit huiusmodi auctoritates dicens, quod huiusmodi essentialia in talibus locutionibus pro personalibus accipiuntur: unde essentia de essentia idem est dicere, quod Filius, qui est essentia, est de Patre, qui est esse aitia: & hoc confirmat per auctoritates Aug. Secunda ibi: Sed si hoc ita Tunc sequitur illa pars: Huic vero. In qua obviat per Hilarium. Et duo facit: quia 1. obviat adducendo multas auctoritates Hilarm, quas in fine lectionis exponemus. 2. dat intelligentiam auctoritatum. Secunda ibi: Sed quia. Quam intelligentiam per eundem Hilarium confirmat. Tunc sequitur illa pars: Dicitur In qua ostendit de quo sit generatio Filij. & duso facit: quia 1. ostendit, quod est de substan tia Patris. 2. quod non est de nihilo. Secunda ibi: Ostenditur quoque. Dirca primum duo facit: quia 1. adducit multas auctoritates, quae dicunt Filium esse de Patris, substantia. 2. dictorum dat intelligentiam recolligens in brevi praedicta. Secunda ibi: His eerbis. Et tria facit: quia 1. ex praedictis ostendit Filium genitum de substantia Patris: & innuit dubitationem: qua per verba dictarum auctoritatum videtur haberi, quod essentia sit genita. 2. ostendit illa verba referenda esse ad consubstantialitatem Patris, & Filij. 3. concludit, quod sicutFilius non est de aliqua materia, nec ex nihilo, sed eiusdem naturae cum Patre: sic & Spiritus Sanctus. Secunda, ibi: Vehementer. Tertia ibi: Idemque.

Tunc sequitur illa pars, Ostenditur. In qua ostendit Filium non esse ex nihilo. Et duo facit. 1. ostendit hoc per auctoritatem praemissam, & confirmat per Hilarium. 2. quaedam praehabita. exponit. Secunda ibi: Ex quae sensu. Et tria facit A quia 1. ostendit quomodo intelligendum sit, Pater genuit id, quod est ipse: quia hoc dictum est ratione consubstantialitatis: quia est Filius Patris, qui est substantia eadem cum substantia Filij. 3. manifestat istam consubstantialitatem: & concludit quam habitudinem habeat essentia ad Personas. Secunda ibi: Similiter expone. Tertia ibi: Hic sensus. Circa quod duo facit: quia 1. ostendit Essentiam Divinam non habere ratio¬ nem materialis principij respectu Personarum: quia non dicuntur tres Personae esse ex vna essen¬ tia, sed dicimus eas esse unam essentiam vel eiusdem essentiae, propter quod expressius habetur Filium esse consubstantialem Patri. 2. ratione huius consubstantialitatis, quam habet Filius ad Patrem, dicit huiusmodi Filium esse unigemtum natura: quia alij sunt Filij per adoptationem. Secunda ibi: Inde est. Et in hoc terminatur sententia huius lectionis, & distinctionis.