Table of Contents
Commentarius in Libros Sententiarum
Liber 1
Prologus
Quaestio 1 : De causis theologiae
Distinctio 1
Distinctio 2
Distinctio 3
Pars 1
Pars 2
Distinctio 4
Distinctio 5
Distinctio 6
Distinctio 7
Distinctio 8
Pars 1
Pars 2
Distinctio 9
Distinctio 10
Distinctio 11
Distinctio 12
Distinctio 13
Distinctio 14
Distinctio 15
Pars 1
Pars 2
Distinctio 16
Distinctio 17
Pars 1
Pars 2
Distinctio 18
Distinctio 19
Pars 1
Pars 2
Distinctio 20
Distinctio 21
Distinctio 22
Distinctio 23
Distinctio 24
Distinctio 25
Distinctio 26
Distinctio 27
Distinctio 28
Distinctio 29
Distinctio 30
Distinctio 31
Distinctio 32
Distinctio 33
Distinctio 34
Distinctio 35
Distinctio 36
Distinctio 37
Pars 1
Pars 2
Distinctio 38
Distinctio 39
Distinctio 40
Distinctio 41
Distinctio 42
Distinctio 43
Distinctio 44
Distinctio 45
Distinctio 46
Distinctio 47
Distinctio 48
Dubitationes litteralis
FEGSSSSESVPER litteram videtur quod & & male dicat, quod acies hu¬ manae mentis non potest fiSSSS555; gi in luce Divina, nisi mun¬ detur per Fidem: quia tumo sequeretur, quod soli boni talem cognitionem haberent, quod falsum est: videmus enim malos homines plus scire deDivinis aliquando, quam bonos. Respondeo dicendum: quod mali homines, si habent maiorem cognitionem, non habent eam fixam: quia propter diversitatem appetitus depravatur. Vel pos sumus dicere, quod hoc dictum temperatur per dictum sequens: ubi dicitur Multos non mundos multa scire vera.
Item super illud: Nec alicubi periculosius erratur. Contra: in principio secundi de Trinitate dicitur, quod in talibus facillime meremur veniam. Dicendum, quod circa Divina error est periculosus; & meretur indulgentiam; sed non eodem modo: quia periculum attenditur ratione materiae: quia Fides, circa quam est talis error, totum sustinet spirituale aedificium. Indulgentia autem habetur: si suppositis fundamentis Fidei investigatur veritas secundum modum nobis possibilem. Est ergo periculum ratione rei, & indulgentia ratione modi¬
Item super illud Dominus est nomen potestatis. Contra: Dominus dicit relationem, potestas est in praedicamento qualitatis, vel non est secundum esse in praedicamento relationis, ergo &c. Dicendum: in relatione est duo considerare, fundamentum, & respectum: & ratione fundamenti potest esse relatio in alijs generibus: quia alia genera sunt fundamentum relationis, ut qualitas similitudinis, & quantitas aequalitatis: & ideo cum dicitur: Dominus est nomen potestatis, ibi potestas accipitur pro fundamento relationis.
Item super illud: Deus est nomen naturae ontra: Damasc. lib. 1. cap. 12. ait: quod Deus, sive Theos dicitur ab eo, quod est thein, id est, curare, sive fovere, vel ab ethin, quod est ardere, vel a theaste, quod est considerare. Sed omnia ista non dicunt Divinam essentiam, ergo &c. Dicendum, quod hoc, quod dico, Deus, dupliciter potest accipi, vel quantum ad id, quod significat, & sic est nomen naturae: vel quantum ad id, propter quod nomen est impositum: & sic procedebant argumenta. Item super illud, quod ait August. in
assignando pluralitatem, & unitatem: quia per hoc, quod dicit, nostram, denotatur distinctio: per hoc, quod dicit imaginem, denotatur unitas: quia secundum cumdem Aug. de Fide ad Petrum: ubi talem assignationem prosequitur, si in illis tribus Personis tres essent essentiae, non diceretur, Ad imaginem nostram: una enim imago trium naturarum inaequalium esse non posset. Contra: diversae naturae inaequales semper sunt imago unius, ut Angelus, & anima, Dei, ergo una poterit esse imago diversarum. Dioendum, quod non eit simile: quia eadem est natura, quae produxit hominem, & Angelum: & ideo uterque potest esse image illius: sed si diverse essent naturae Divinae, tunc essent diversa producta, & quod produceret una, non produceret alia: vel essent insufficientes ad producendum: vel una produceret instrumentaliter, alia principaliter: & quia semper productum assimilatur magis principali, nunquam omnium illorum unum, & idem esset imago. Item quaeritur de expositione Hilarij. Et dicendum, quod Hilarius in quolibet verbo notat distinctionem, & unitatem: nam cum dicitur: Ad imaginem, & similitudinem: ima go secundum eum est in Divinis, & sim litudo, ad quam imaginem, & simi litudinem imitandam fit homo: & quia imago est in Divinis oportet ibi esse pluralitatem Personarum: quia imago non est unius solius.
Item, nest ibi unitas naturae: quia in hoc est imago in Divinis: :i quia in pluribus Personis est una essentia, vel natura.
Similiter intelligendum est de similitudia ne. Ex eo autem quod dicit: faciamus: datur intelligi pluralitas: ex eo quod sub dit: nostram, unitas, ut dictum est surpra¬
Item super illud: Dominus possedit me, Contra: possessio videtur esse rei diversae a possidente, sed sapientia increata non est huiusmodi respectu Patris. Dicendum, quod ibi possessio non sumitur ratione diversitatis, sed ratione perfectionis: quia sapientia perfecte habetur a Deo Patre: unde in 1. Metaph. scribitur: quod scientia Divina non est possessio humana: quia non perfecte habet tur ab homine. Per hoc quod dicitur or¬ dinata, non est intelligendum de ordine, quo Persona sit prior Persona, sed quo Persona est ex Persona: concepta: subditur ratione unitatis essentiae. Pertinebat, ratione distinctionis Personarum. Deiectatur, subiungitur propter perfectam fruitionem, qua quaelibet Persona plene delectatur. Tudens: subiungitur propter oeium contemplationis: nam ludus no appetitur propter aliud, ut scribitur 10. Ethic.
On this page