Table of Contents
Commentarius in Libros Sententiarum
Liber 1
Prologus
Quaestio 1 : De causis theologiae
Distinctio 1
Distinctio 2
Distinctio 3
Pars 1
Pars 2
Distinctio 4
Distinctio 5
Distinctio 6
Distinctio 7
Distinctio 8
Pars 1
Pars 2
Distinctio 9
Distinctio 10
Distinctio 11
Distinctio 12
Distinctio 13
Distinctio 14
Distinctio 15
Pars 1
Pars 2
Distinctio 16
Distinctio 17
Pars 1
Pars 2
Distinctio 18
Distinctio 19
Pars 1
Pars 2
Distinctio 20
Distinctio 21
Distinctio 22
Distinctio 23
Distinctio 24
Distinctio 25
Distinctio 26
Distinctio 27
Distinctio 28
Distinctio 29
Distinctio 30
Distinctio 31
Distinctio 32
Distinctio 33
Distinctio 34
Distinctio 35
Distinctio 36
Distinctio 37
Pars 1
Pars 2
Distinctio 38
Distinctio 39
Distinctio 40
Distinctio 41
Distinctio 42
Distinctio 43
Distinctio 44
Distinctio 45
Distinctio 46
Distinctio 47
Distinctio 48
Prooemium
DISTIINCTIO VJ. VTRVMPATERVOLVNTATE GENVIT FILIVM, AN necessitate: & an volens vel nolens sit Deus?
PRAEterea, &c. Hic Mag. movet quaestiones de gene rationis modo & tria facit. 1. movet quaestionem, & determinat eam ad alteram partem. 2. obijcit contra determinata. 3. dat intelligentiam dictorum. Secunda ibi, Sed contra. Tertia ibi, Praedicta. Circa prima: quatuor facit, quia 1. movet quaestionem utrum Pater genueritFilium voluntate, vel necessitat: 2. salvit negando utramque partem per Aug. quia non voluntate; cum voluntas sapientiam, non praecedat, quae appropriatur Filio, nec necessitate, quia in Deo non est necessitas. 3. confirmat dictum suum per responsionem cuiusdam Catholici factam cuidam haeretico, qui cum quaesivisset: utrum? Pater genuisset Filium voluntate, vel necessitate? Respondit quaerendo: utrum Pater sit Deus voluntate, vel necessitates Vt si diceretvoluntate, concluderet Patrem non esse Deum natura: si necessitate, tunc Pater miser esset. 4. concludit intentum, quod sicut Deus non est Deus, nec voluntate, nec ne¬ cessitate: ita nec genuit Filium voluntate, nec necessitate. Secunda ibi: De hoc Orosius. Tertia ibi: Dicamus ergo. Quarta ibi: Ex praedictis.
Tunc sequitur illa pars. Sed contra. In qua obiicit contra determinata: & duo facit, quia 1. obiicit dicens: quod natura & voluntas dicunt in Deo eandem rem, igitur si concedimus Deum genuisse Filium natura, debemus concedere, quod genuit eum voluntate. 2. ibi: Hoc autem. Solvit instantiam dicens, quod si natura, & voluntas sunt idem in Deo; dicunt tamen diversas habitudines: propter quod aliqua concedimus de natura, quae non concedimus de voluntate. Tunc sequitur illa pars, Praedicta. In qua dat intelligentiam dictorum. Et tria facit, quia 1. reperit verba praetacta: utrum Deus voluntate, aut necessitate genuerit Filium? 2. ibi: Ex tali. Dat intelligentiam quaestionis per distinctionem dicendo, quod voluntate accedente, vel praecedente non genuit; concomitante genuit. Tertia ibi: Dicamus. Concludit veritatem quaestionis manifestam: in quo terminatur, sententia distinctionis.
On this page