Raeretp. 4 &e. PPostquam Magist. determihavit de terminis numeralibus, hic in parte ista determinat de hoc nomine, Persona, pro ut ei tales termini addu tur. Et duo facit: quia 1. movet quamdam quaestionem: circa hoc, & obiicit breviter ad utram que partem. 2. diffusius exequitur de dicta quaest. ibi: Persona enim. Circa: primum tria facit: quia 1. quaerit, quid significet Persona, cum. dicitur tres Personae: vel cum dicitur alia est. Persona Patris, alia Filij. 2. ostendit, quod non potest significare essentiam: quia non sunt, plures essentiae. 3. ostendit, quod non potest significare relationem; vel suppositum: quia rufre hoc nomen. Persona, variaret significa tum suum, quod videtur inconveniens: quia, termini caderent, a sui significatione. Secunda ibi:: Si enim. Tertia ibi: Si vero estentiae. Dein de cum dicit: Persoia, diffusius de ista quaest exequitur. Et duo facit: quia 1. exequitur sei.

cundum sententiam aliorum. 2. secundum sententiam propriam, ibi: Sciendum est Cirea primum duo facit: quia 1. adducit plures rationes, quae ostendunt Personam semper stare pro essentia. 2. ponit circa hoc quorumdam opinionem, ibi: Quibusdam. Circa primum tria facit, secundum quod tres rationes adducit ad ostendendum Personam semper stare pro essentia. Prima est per auctoritatem: quia August. vuli, quod Persona ad se dicitur: & quod idem sit Deo esse, quod Personam esse: quae concludunt Personam secundum substan tiam dici. Secunda ratio etiam ex auctoritaAe sumit originem. Vult enim August, quod dieamus tres Personas: quia commune est tribusid, quod est Persona: sed non est commune eis nisi essentia. 2. igitur cum dicimus tres Personas, Persona ibi essentiam significat: Ter tia ratio est: quia quod respondetur ad quid, habet rationem substantiae, vel essentiae; sed cam quaeritur: quid tres? Respondetur, tres Personae: ergo idem quod prius. Secunda ratio incipit, ibi;. Cum vero dicitur Pater Tertiae ibi: Aliter etiam. Deinde cum dictr: Quibusdam, ponit positionem quorumdam circa hoc. Etduo facit:: quia 1. ponit positionem illorum, & etiam obiectiones, ad quas, respondent. 2. adducit quamdam obiectionem, ad quam respondere non possunt, ibi: Sed quid espondebunt. Circa primum tria facit: quia 1. ponit positiones illorum, qui dicunt, quod Persona semper significat: idem, quod essentia, & cum dicitur tres Personae, est sensus, id est, tres sunt, quibus commune est Personam, id est, essentiam. 2. ostendit quomodo soivunt, cum dicitur alia est Persona Patris, alia Filij; eum non sit alia essentia, quod sic exponunt: quia Pater est alius, & Filius est alius commu ne habentes, quod est Persona. 3. confirmat positionem suam per August: qui vult, quod non dicimus tres Personas ex endem essentia: quia non est ibi aliud Persona, aliud essentia. Secunda ibi::. Sed quomodo. Tertia ibi: Et boc confirmant. Deinde cum dicit: Sed quid, improbat per Augost. positionem illorum: quia vult August. de Fide ad Petrum, quod Filius a Patre est alius in Persona, vel personaliters non est tamen alius in essentia, nec essentialiter: non igitur Persona semper dicit idem, quod essentia. Et ad hac obiectionem resnon dere non possunt, nec etiam primas obies ctiones solvunt, sed fugiunt.

Tunc sequitur illa pars: Sciendum, in quaexequitur de praedictis secundum positionem propriam. Et duo facit: quia 1. facit quod dictum est. 2. ostendit quid significet Persona, cum profertur cum alietate. Secunda ibi: Nunc autem. Circa primum duo facit: quia 1 determinat veritatem circa praetacta dicens hoc nomen, Persona, significare substantiam, ut dicit August, sed necessitate translatum esse ad significandum hypostasim, quod manifestat per differentiam inter nos & Graecos. Ex quo dicto solvitur, auctoritas August. quo vult, quod Persona significet substantiam, & solvitur illa ratio, quod termini cadunt a significatione sua, si non semper, Persona, sub stantiam significet: quia non propter hoc cadit Persona a sua significatione, sed transumitur ad significandum aliud. Secundo ibi: Hic sensus, solvit ad rationes alias. Circa quod tria facit, secundum quod tres rationes solvicontra se adductas. Nam 1. solvit illam, quod Persona significat essentiam: quia commune est eis, quod est Persona cum non sit commune eis, nisi quod est essentia, quod non est intelligendum hoc esse propter hoc, quod Persona significet idem, quod essentia; sed quia non possent esse plures Personae Divinae, nisi una natura Divina communis esset in pluribus. 2. solvit ad auctoritatem August. quo dicit non dici tres Personas ex eadem essentia: quia non est ibi aliud Persona, aliud essentia, quod sic intelligendum est: quia Persona ad essentiam comparata non habet distin ctionem realem ad ipsam; non tamen pronte hoc idem significat Persona, quod essentia. 3. solvit ad id, quod dicebatur, Personam sig. nificare essentiam: quia respondetur ad quid Nam quid licet quaerat de substantia, non senper quaerit de substantia, quae est essentia; sed aliquando quaerit de substantia, quae est hypo stalis, & sic quaerit in proposito; cum dicitur quid tres. Secunda ibi: Ideoque: Tertia ibi: Ad hoc. Circa quod duo facit: quia 1. facit quod dictum est. 2. quia dixerat in Divinis esse tres res, ostendit non esse ibi tres res, absolute loquendo, ut tres essentias, sed telati ve: quia tres hypostases. Secunda ibi: Non teautem. Deinde cum dicit: Nunc autem, ostendit, quomodo potest addi alietas ad Personam? Et duo facit, secundum quod dupliciter ei alietatem addit: quia 1. quaerit quid significat: cum dicitur: Alia est Persona Patris, alia Filij ostendens, quod Persona ibi stat pro hyposta si. 2. cum dicit: Deinde quaeritur, ostendit proquo stat Persona, cum dicitur alius est Pater in Persona a Filio, vel alius personaliter. Et tria facit: quia 1. dicit Personam ibi stare pro proprietate congruentius, licet posset stare pro hypostasi. 2. ostendit, quod sicut in hac locutione Persona potest stare pro hypostasi, congruentius tamen stat pro proprietate, sic in praemissis dicendo; tres Personae, vel dicendo; Alia est Persona Patris, alia Fij; pote rit stare Persona pro proprietate; congruentius tamen stat pro hypostasi. 3. concludit, quod Persona potest accipi tripliciter, pro essentia, pro hypostasi, & pro proprietate. Secunda ibi: Hoc etiam modo. Tertia ibi: Ex praedictis. Circa quod duo facit: quia 1. ostendit Personam tripliciter sumi. 2. confirmat hoc per auctoritates Sanctorum. Secunda ibi: Quod autem. In quo terminatur sententia lectionis, & distinctionis.

PrevBack to TopNext

On this page

Prooemium