Prooemium

DISTINCTIO XVIIJ QVOD VOLVNTAS DEISEMPER IMPLETVR DE HOMINE quocumque se vertat.

VOLVNTAS quitpe Dei &c. Po¬ stquam Magister solvit ad ea per quae videbatur Divina voluntas impediri. Hic in parte ista ostendit eam semper impleri. Et duo facit: quia 1. facit quod dictum est. 2. propter ea quae dixe rat, movet quasdam dubitationes Secunda ibi: Sed attendendum est diligenter. Circa primum tria facit: quia 1. dicit voluntatem Dei semper efficacem esse, ut fiat omne, quod velit de homine, quocumque se vertat. 2. probat quod dixerat per Aug. qui ait quod semper impletur Divina voluntas ivel de nobis, vel a nobis De nobis, cum delinquimus, a nobis cum bene facimus: nam mali homines licet quantum ad iipsos attinet, faciant quod Deus noluit; quantum vero ad Dei omnipotentiam, quod non vult Deus, facere non possunt: etiam quod sit a malis contra Dei voluntatem, non sit praeter ejus voluntatem. Tertio in breviconcludit veritatem ex dictis. Secunda ibi: Nibil enim, ut ait Aug. Tertia ibi: His verbis evidenter. Tunc sequitur illa pars: Sed attendendum. In qua propter praetacta movet quasdam dubita. tiones. Dixerat enim Aug. aliquid fieri contra D Dei voluntatem, quod non sit praeter eam: & quod mali quantum est de se fecerunt quod Deus noluit; quantum vero ad omnipotentiam Dei facere non potuerunt: & quia haec videtur obviare superioribus dictis, ubi tactum est nihil voluntati Divinae resistere posse: quaerit quomo do talia intelligenda sint. Et duo facit: quia 1. quaerit intellectum eorum dictorum. 2. intellectum eorum aperit, ibi: Vtrum, ut supra diximus. Circa quod duo facit secundum, quod duo di¬ xerat, quae expositione indig bant: quia 1. aperit intellectum unius dicti. 2. aliorius. Secunda ibi: Sed non contra Circa 1. duo facit: quia 1. ostendit quod cum dicitur aliquid fieri coniri Tei volunta: em, quod non fit praeter, intellix endum est de voluntate signi non beneplaciti, quia aliquid fit contra unam voluntatem sig i, quod non fit praeter aliam. 2. manifestat quod dixerat: quia multa fiunt contra voluntatem ejus spriout praeceptum dicitur ejus voluntas) quae non fiunt, praeter permissionem, quae etiam Divina voluntas nominatur. Secunda ibi: Muita enim siunt.

Tunc sequitur illa pars: Sed non contra eius voluntatem. In qua postquam exposuit, quomodo intelligendum sit, aliqua fieri contra Dei voluntatem quae non fiunt praeter: exponit, quomodo accipiendum sit, quod mali, quantum in se est fecerunt quod De: s noluit; quantum vero ad Dei omnipotentiam, nullo moco facere valuerunt. Circa quod duo facit: quia 1. dat intelligentiam dicti dicers: malos quantum in se est facere quod Deus non vult, quia faciunt contra ejus praecepta; tamen quantum ad Dei omnipotentiam, hoc est quantum ad veluntatem heneplaciti, quae est idem quod ipse, & quod est s. omnipotitia, contra eam facere non valent, licet praeter ipsam faciat: 2. concludit ex dictis, quod voluntas Dei, quae est ejus beneplacitum, semper impletur; consilia tamen & praecepta & prohi. bitiones non semper implentur: quia hujesm odiprohibitiones & praecepta data omnibus non vult Deus voluntate cose queti impleri ab omnibus: immo etiam aliqua praecepta dedit aliqui. bus personis specialibus, quae impleri nolisic: Secunda ibi: Ex praedictio linquet. In quo terminatur sententia lectionis & distinctionis.