Prooemium

DISTINCTIO IX. DE DISTINCTIONE TRIVM PERSONARVM.

NVNC ad distinctonem &c. De terminato de Deo quantum ad essentiae unitatem. Hic determinat Mag. de eo quantum ad Personarum distinctio nem. Et duo facit: quia 1. determinat de distinctione Filij ad Patrem, quae est per eius generationem. 2. ostendit distinctionem Spiritus ad utrumque, quae est per ipsius emanationem. Secunda ibi: Nunc post Filij, in principio 10. dist. Circa 1. duo facit: quia 1. determinat de unitate. 2. veritatem determinatam manifestat. Secunda ibi: Genitus est enim, dicit ergo 1 quod Filius, & Spiritus S. sunt personaliter distincti a Patre: quia uterque alius, sed non essetia liter: quia nullus est aliud ab eo. Cosequenter istam veritatem manifestat. Ad cuius evidentiam notandum, quod semper genitum a gignente distinguitur in persona, & emanans ab eo, a quo emanat, sed non semper distinguitur in na tura. Est enim haec differentia, quod ea, quaprocesserunt a Deo Patre aecernaliter, sunt distincta in Persona, non in natura; ea, quae temporaliter, sunt distincta etiam in natura. Ostendere ergo veram distinctionem inter Patrem, & Filium, est ostendere ipsum a Deo Patre aeterna liter genitum natura. Nam ex eo quod genitur est, est distinctus personaliter, ex eo quod naturaliter est ab aeterno genitus, est unum in na tura. Ostendit ergo Mag. Filium esse ab aeterno genitum, & duo facit: quia 1. facit, quod dictum est. 2. movet quaestiones circa generatio: D nem Filij ex diversitate temporum. Secunda ibi: Hic quaeri. Circa 1. tria facit: quia 1. proponit veritatem, quod Filius est aeternaliter genitus. 2. obiicit secundum Arrianos: quia ex quo Filius est natus a Patre non est coaeternus sibi. 3. solvit. Secuda ibi: Sed contra. Tertia ibi:. Qui hoc Circa quod duo facit, secundum quod duolici ter respondet. 1. per Aug. 2. per Ambrosium Secunda ibi: Eidem quoqui. Circa primum dua facit: quia 1. secundum Aug. respondet ad o quod Filius est coaeternus Patri: cum sit naturaliter genitus ab eo, sicut splendor igni. 2. adducit rationem ad probandum: quia, cum Filius sit virtus Patris, & Pater nunquam fuerit sine vir ture, Filius est coaeternus ei¬

Tunc sequitur illa pars: Fidem, in qua ostem dit per Ambrosium Filium coaeternum Patrum & duo facit: quia 1. facit quod dictum est. 2. ostendit errorem Arrianorum accidere ex falsae imaginatione. Secunda ibi: Sed queris. Circa primum tria facit: quia 1. adducit auctoritatem ad probandum Filium esse coaeternum Patri: quia in Deo non est prius, & posterius. 2. adducit rationem: quia relativa posita se ponunt: ergo si aeternaliter est Patri, aeternaliter habuit Filium. 3. removet instantiam, quae posset fieri contra rationem praedictam. Diceret enim aliquis, quod ab aeterno fuit Deus, sed non ab aeterno fuit Pater: quam cavillationem removet, quia poneretur in Deo mutatio. Secunda ibi: Invicem enim. Tertia ibi: Item dic. SIIl

Tunc sequitur illa pars, Sed quaeris, in quo ostendit talem errorem accidere ex falsa imaginatione. Circa quod duo facit: quia 1. ostendit talem errorem esse: quia illa generatio non potest ad plenum intelligi: ideo loquuntur de ea homines secundum imaginationem, quam acquisiverunt ex alijs generationibus. 2. arguit praesumentes de in genio suo, & credentes illam generationem posse intelligere. Secunda ibi: Quidam cum. Tunc sequitur illa: Hic quaeri. In qua movet quaestionem circa generationem Filij; utrum debeat dici semper gignitur, vel semper genitus, & duo facit: quia 1. praemittit quaestionem. 2. exequitur de ea. Secunda ib: Di hoc Srego. Circa quam duo facit: quia 1. ostendit de hoc esse diversas sententias Sanctorum, & adducit eos ad concordiam. 2. ostendit quid tenendum sit de hoc ibi: Dicimus ergo. Circa primum duo facit: quia 1. ostendit Origenem secundum quamdam apparentiam dicere contrarium alijs. 2. adducit eos ad concordiam. Ibi: Sed non tanti. Circa primum duo facit: quia 1. ostendit per Aug. Crego. & Chrysost. quod melius dicitur, semper genitus est: quia illa generatio semper est perfecta. 2. ostendit per Origenem, quod debet dici semper gignitur: quia sicut solendor semper gignitur a Sole, sic Filius a Patre. 2. ibi origenes vero.

Tunc sequitur illa pars: Sed ne tanti, in qua adducit dictos Doctores ad concordiam. Et duo facit: quia 1. ostendit, Creg. & alios dixisse Filium semper genitum, non semper gigni; non quia hoc incongrue dicatur, sed quia ita non exprimit veritatem. Origenes autem concessit: Semper gignitur propter invariabilem aeternitatem, non propter iterationem. Confirmat per Hifari. quod generatio Filij potest designari per praesens tempus. Secunda ibi, Hila. quem. Tuc sequitur illa pars, Dicamus ergo, in qua ostu dit quid tenedum sit de hoc. Et duo facit; quia 1. ostedit, quod utruque vere dicitur, semper gignitur, & semper genitus est, cum semper gen tus est, magis exprimit veritatem. 2. reddit ad im pugnandum Haereticos, qui dicebunt Filium non coaeterum Patri dicens: quod licet hoc possit esse in rebus humanis; non tamen potest esse sin rebus Divinis: nam cum proprietas Patris sit Paternitas, & nunquam sit aliquid sine sua proprietate: Deus Pater semper fuit Pater, & aeternaliter habuit Filium. Secunda ibi: Sed inquit. Et in hoc terminatur sententia lectionis, & distinctionis.