Prooemium

CAITIINCTICI(I XVIJ.

PARS SECDNDA. VTRVM CONCEDENDVMSIT,.

QVOD SPIRITVS SANCTVS augeatur in homine, vel magis, vel minus habeatur, vel detur ? quaeritur. Postquam Magister narravit positionem suam de charitate, hic obijcit contra determinata. Et duo facit: quia 1. obijcit per rationes. 2. per auctoritates. Secunda ibi: Supra dictum est. Circa primum duo facit: quia 1. adducit rationes. 2. solvit inductas, ibi: His itaque. Circa primum duo facit secundum duas rationes, quas adducit. Quarum prima talis est: si Spiritus Sanctus est charitas, cum charitas augeatur, & minuatur in homine, Spiritus Sanctus mutabitur. Secunda talis: cum charitas detur non habenti, charitas est ubi prius non erat; non igitur Spiritus Sanctus est chari. tas: cum sit ubique. Secunda ratio incipit ibi: Item charitas. Deinde cum dicit: His itaque. Solvit. Circa quod tria facit: quia 1. solvit primam rationem dicens: Spiritum Sanctum sive charitatem in se nec augeri, nec minui; sed augetur & minuitur in nobis, vel potius homini augetur, vel minuitur, secundum quod homo in ea magis & minus proficit, quod confirmat per Prophetam. 2. solvit rationem secundam dicens: Spiritum Sanctum aliquibus dari absque sui mutatione, ergo absque mutatione charitatis increatae datur charitas non habenti. 3. confirmat quod dixerat per August. Secunda ibi: Cumque. Tertia ibi: Vt autem. Cin aa quod duo facit: quia 1. adducit authoritates Aug. 2. ex ipsis auctoritatibus elicit intentum. Secunda ibi: Ecce expressum. Deinde cum dicit: Supra dictum. Obijcit contra se per auctoritates. Et duo facit: quia 1. adducit quasdam auctoritates contra se. 2. addit alias, quae videntur magis cogere, ibi: Sed aliud est. Cin eprimum duo facit: quia 1. adducit auctoritates. 2. respondet ad illas, ibi: His respondemus. Circa primum duo facit, secundum quod duas auctoritates contra se adducit, quarum quaelibet sonare videtur, quod non est eadem charitas, qua Deus nos diligit, & nos eum diligimus: quod si sic, cum Pater, & Filius diigant nos Spiritu Sancto, charitas, qua nos di¬ ligimus Deum, non est Spiritus Sanctus, quod est contra determinata. Secunda sibi: De hoc etiam idem. Deinde cum dicit:: His respendemus, solvit. Circa quod duo facit: quia 1. solvit primam auctoritatem dicens: pro tanto dictum esse non esse eandem charitatem, qua non Deum diligimus, & ipse nos: quia non secun dum eandem rationem comparatur Spiritus Sanctus ad Patrem & Filium, ut nos ipso diligunt, & ad nos, ut nos facit oilectores Dei, & proximi. 2. per eandem viam solvit ad secundam, Secunda ibi: Similiter & aliam. Deinde cum dicit: Sed aliud est inquiunt, adducit contra se alias auctoritates. Et duo facit, secundum quod dupliciter contra se arguit. Secunda ibi: Alias quoque. Circa primum duo facit: quia 1. adducit auctoritatem Aug. dicentis charitatem esse a Spiritu Sancto, sicut Fides; sed Spiritus Sanctus est non Fides, ergo non est charitas. Secundo solvit, quod charitas dicitur esse a Spiritu Sancto: quia Spiritus Sanctus est a se ipso temporaliter: quia se ipsum dat. Nec est per omnem modum simile de Fide, & charitate. Secunda ibi: Ad quod dicimus. Dein de cum dicit: Alias queque inducunt, arguit aliter contra se. Et tria facit: quia 1. dicit charitatem esse motum mentis, vel affectionem, quod non competit Spiritui Sancto. Secundo probat quod dixerat per August. 3. respondet ad obiectionem. Secunda ibi:: Quod autem charitas. Tertia ibi: Ad quod dicimus. Circa quod tria facit: quia 1. solvit dicens Spiritum esse affectionem animi: quia per eum animus afficitur. Secundo ad huiusmodi intellectum confirmandum adducit quamdam auctoritatem, lib. Sapientiae. Tertio movet quamdam cavil lationem, & solvit. Secunda ibi: Non autem mireris. Tertia ibi: cum per eum. Circa quod tria facit: quia 1. movet cavillationem contra determinata dicens: cum Spiritus Sanctus moveat nos ad credendum, & sperandum, quare non dicitur motus, vel affectio ad talia, sicut dicitur ad diligendum. Secundo solvit dicens: motum dilectionis operari sine virtute media; sed alios motus non: ideo na gis dicitur affectio mentis ad diligendum, quam alia affectio. Tertio concludit opinionem sus, quasi declaratam, scilicet, Spiritum Sanctum esse charitatem, vel dilectionem fraternam. Secunda ibi: Ad quos sanc. Tertia ibi: Est erga chanitas. In quo terminatur sententia lectionis, & distinctionis,